ΑΟΖ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΑΝΑΔΟΧΩΝ

 Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός 

Όταν εξετάζουμε τον Πετρελαϊκό Κώδικα περί συμβάσεων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, στο πρώτο κεφάλαιο του τρίτου τίτλου, βρίσκουμε το Άρθρο 13 που προβλέπει τρεις μεγάλες κατηγορίες: τις συμβάσεις παραχώρησης, τις συμβάσεις διανομής και άλλου τύπου, όπως είναι οι συμβάσεις υπηρεσιών με ρίσκο. Στη συνέχεια το Άρθρο 14 περιγράφει τη σύμβαση παραχώρησης και το Άρθρο 15 τη σύμβαση διανομής. Το Άρθρο 16 διευκρινίζει όλες τις περιπτώσεις του Άρθρου 15. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται ο τομέας και η αγορά και θα πρέπει να το έχουμε στο νου μας όταν θα περάσουμε σε αυτό το στάδιο της αξιοποίησης της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα με τα παραδείγματα του Ισραήλ και της Κύπρου έχουν ιστορικά δεδομένα για τις δύο μεγάλες κατηγορίες. Το Ισραήλ έχει κάνει αποκλειστικά συμβάσεις παραχώρησης (Contrat de concession, Concession Agreement). Σε αυτό το πεδίο, το κοίτασμα ανήκει στον ανάδοχο και δεν απαιτούνται κρατικές δανειακές εγγυήσεις. Η Κύπρος για το κοίτασμα Αφροδίτη έχει κάνει σύβαση διανομής (Contrat de partage de production, Production Sharing Agreement). Σε αυτό το πεδίο το κοίτασμα ανήκει στο κράτος και απαιτούνται κρατικές δανειακές εγγυήσεις. Πρέπει να σημειώσουμε μάλιστα ότι στο συγκεκριμένο κοίτασμα, όπου υπάρχει συνεκμετάλλευση με την Κύπρο και το Ισραήλ, η εταιρεία Noble δεν υπέγραψε την ίδια σύμβαση, που σημαίνει ότι και αυτή η περίπτωση προβλέπεται. Στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε όλες αυτές τις επιλογές. Η στρατηγική μας επιλογή περί αυτού του θέματος πρέπει να είναι αυτή που θωρακίζει τα εθνικά μας δικαιώματα και να κάνουμε χρήση του Προεδρικού Διατάγματος (10/02/2012) που εξασφαλίζει τον εθνικό χαρακτήρα οποιασδήποτε διαχείρισης των υδρογονανθράκων που έχουμε ήδη και που θα έχουμε στο μέλλον. Είναι λοιπόν σημαντικό να εξετάσουμε όλες τις διατάξεις περί του θέματος, διότι η ελληνική ΑΟΖ πρέπει να υποστηρίζει σε όλο το πλαίσιό της τα δικαιώματα της Ελλάδας. Και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είμαστε χαλαροί σε τέτοια θέματα λόγω των οικονομικών πιέσεων που δεχόμαστε. Η ΑΟΖ είναι ένα οικονομικό εργαλείο που μας υποστηρίζει και πρέπει να την αξιοποιήσουμε με σοβαρότητα, διότι υπόκειται στο Δίκαιο της Θάλασσας που υπογράψαμε το 1982 και που κυρώσαμε το 1995. Πρέπει λοιπόν να είμαστε συνεπείς σε όλες τις φάσεις της διαδικασίας για να βελτιστοποιήσουμε τα οφέλη μας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι δικοί μας θα πρέπει να γνωρίζουν ήδη συμβάσεις λόγω εμπειρίας τους και να συνυπολογίζουν τους κανόνες που εφαρμόζει η αγορά. Σε αυτό το πλαίσιο θα εκμεταλλευτούμε και τον συνεργάτη μας από την Κύπρο, τον Σόλωνα Κασσίνη που έχει όλες τις απαραίτητες γνώσεις σε πρακτικό επίπεδο.

 

http://www.lygeros.org/articles?n=9877&l=gr