Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΟΖ ΩΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Του Ιωάννου Σ.Φριτζαλά

Γεωπολιτικού-Ιστορικού Ερευνητή

f_john542@hotmail.com

 

Η πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού Υφ.ΕΞ. για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις ήταν ενδεικτική της τρεχούσης οπτικής των Η.Π.Α. για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ο κύριος Gordon, υποστήριξε πως η Ελλάδα δεν δύναται να προχωρήσει σε διαδικασίες μονομερούς ανακηρύξεως της ελληνικής ΑΟΖ, καθώς οφείλει πρώτα να συνεργαστεί με τις γειτονικές χώρες, ιδιαιτέρως την Τουρκία.

Θα πρέπει για πολλοστή φορά να αποσαφηνιστεί πως βάσει των όσων προβλέπονται από την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης (1982), κάθε κράτος έχει το δικαίωμα μονομερούς ανακηρύξεως ΑΟΖ, μέσω της καταρτίσεως νομοσχεδίου που κατατίθεται στο κοινοβούλιο. Από εκεί και πέρα ακολουθεί η οριοθέτηση με τα ενδιαφερόμενα παράκτια κράτη, όπου υπάρχουν επικαλυπτόμενα σημεία.

Ο Αμερικανός αξιωματούχος διεμήνυσε σαφώς πως, επί της παρούσης, η αμερικανική εξωτερική πολιτική ευνοεί τα τουρκικά συμφέροντα, λόγω του διαβαθμισμένου ρόλου που έχει αναλάβει η Τουρκία στο έργο αποδομήσεως του συριακού μπααθικού καθεστώτος. Οι γείτονες, συνεπώς, διαπραγματεύονται για ακόμη μία φορά από θέση ισχύος, επιβάλλοντας τις διεκδικήσεις τους, εκμεταλλευόμενοι τα ανύπαρκτα γεωπολιτικά αντανακλαστικά μας, την βαθύτατη εθνική κρίση και τα αδικαιολόγητα φοβικά σύνδρομα, που γιγαντώνουν στα μάτια μας ένα κράτος με επίπλαστη εθνική συνοχή· ένα φασιστικό «ισλαμοκεμαλικό» συνονθύλευμα, που ομοιάζει με σκύλο που γαυγίζει, αλλά δεν έχει δόντια να δαγκώσει.

Λόγω των πολύπλοκων γεωπολιτικών συνθηκών στην περιοχή μας, πάντως, προσωπικά επιλέγουμε να είμαστε επιφυλακτικοί, τόσο για την στήριξη που απολαμβάνει η Τουρκία, όσο και για την φημολογούμενη αναθέρμανση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων. Η πιθανότητα της μπλόφας εις βάρος της Τουρκίας δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, καθώς Η.Π.Α. και Ισραήλ πιθανόν να θρέφουν σκοπίμως την τουρκική αλαζονεία και τον νεοθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό, με σκοπό να συμπαρασύρουν την Τουρκία σε μία ολέθρια σύγκρουση, τόσο με την Συρία, όσο και αργότερα με το Ιράν. Σε μία νεοκλασική θεώρηση της γεωπολιτικής, τα δύο συμμαχικά κράτη θα ελαχιστοποιήσουν το κόστος αποδομήσεως των καθεστώτων Άσσαντ και Αχμαντινετζάντ, μέσω της χρήσεως του κατάλληλου αποδιοπομπαίου τράγου. Η αυγή της επόμενης ημέρας, όμως, θα φέρει ένα νεόδμητο και συμπαγές κουρδικό κράτος, το οποίο στα ίδια θεμέλια της εξαρτημένης κρατογενέσεως, πάνω στα οποία οικοδομήθηκε και το νεοελληνικό, θα έχει επιφέρει σημαντικές εδαφικές απώλειες στην κατά τ’ άλλα ισχυρή περιφερειακή δύναμη.

Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω δεδομένα, θα πρέπει να εξετάσουμε εις βάθος το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και να αναρωτηθούμε τα εξής:

• Μπορεί η Ελλάς να αποκτήσει ΑΟΖ στην παρούσα χρονική συγκυρία;
• Ποιοι θα επωφεληθούν από αυτό το γεγονός;

Ένα άκαμπτο κομματικό κράτος, δεσμευμένο σ’ ένα εθνοκτόνο μνημόνιο, με ανύπαρκτη φορολογική στρατηγική για μεγάλες επενδύσεις, με υπερδιογκωμένους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, με εντεταλμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι οποίες ες αεί υποβαθμίζουν τις όποιες προοπτικές αναπτύξεως της πατρίδος μας, μόνο με την ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ δεν θα έπρεπε να ασχολείται. Μία κυβέρνηση, η οποία ηγείται ενός έθνους με δείκτη γονιμότητος 1.39, με ποσοστά θνησιμότητος, υπογεννητικότητος και αυτοκτονιών που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό, τη αρωγή της αθρόας λαθρομεταναστεύσεως, οφείλει πρωτίστως να εφαρμόσει μία εκτάκτου ανάγκης πολιτική εθνικής επιβιώσεως και μετά με να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο.

Οι μεγάλοι γεωπολιτικοί παίκτες και οι περιφερειακές δυνάμεις ανταγωνίζονται για να αυξήσουν την επίρροή τους στην πιο σημαντική περιφερειακή θάλασσα του πλανήτη. Η ελληνική ΑΟΖ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της με ασύλληπτη τοποστρατηγική αξία. Σε μία προσπάθεια αποτροπής της όποιας δυναμικής ισχυροποιήσεως της Ελλάδος, «σύμμαχοι και εταίροι» μας επεδίωξαν την αποβολή μας από κάθε γεωπολιτικό παίγνιο, με σκοπό να διαμοιράσουν την τεραστίας αξίας ελλαδική επικράτεια σε διαφορετικές χρήσεις, καθιστώντας την έναν επιχειρηματικό παράδεισο για τους πολυεθνικούς οργανισμούς και τα ενεργειακά καρτέλ. Στους μακροπρόθεσμους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων, ως έθνος είμαστε απόντες, καθώς επεδιώχθη εντέχνως η απαξίωση του γεωπολιτικού μας δυναμικού. Μία ανίσχυρη και υπό καθεστώς μακροχρόνιας κρίσεως Ελλάδα είναι πολύ πιο «υπάκουη» και χειραγωγίσιμη από μία Ελλάδα ανεξάρτητη, με συναίσθηση της ιστορικής της ταυτότητος και του πνευματικού της υποβάθρου. Ακόμα λοιπόν κι αν ανακηρυχθεί μονομερώς η ελληνική ΑΟΖ, η πατρίδα μας θα έχει τραγικά ισχνή διαπραγματευτική ισχύ στις διαδικασίες οριοθετήσεώς της.

Στα μάτια, λοιπόν, όσων δεν αντιμετωπίζουν λογιστικά την ελληνική ΑΟΖ, αλλά διακρίνουν μία ανεξάρτητη εθνική στρατηγική επιλογή, φαίνεται παντελώς οξύμωρη η  ξαφνική ευαισθητοποίηση ενός πολιτικού συστήματος, που έχει εδώ και δύο δεκαετίες απεμπολήσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, «νομιμοποιώντας» τις τουρκικές διεκδικήσεις. Η ελληνική ΑΟΖ είναι μία γιγαντιαία επένδυση για το σύνολο του Ελληνισμού (ελλαδικού και κυπριακού) και προϋποθέτει την απαγκίστρωσή μας από κάθε μηχανισμό που δεσμεύει την εθνική μας κυριαρχία. Ως έθνος με τεράστια ναυτική παράδοση, διαθέτουμε κάποιες πολύ δομικές και βασικές, κατά Α. Mahan, προϋποθέσεις, για την διαμόρφωση στρατηγικής θαλασσίας ισχύος. Είναι, εν τούτοις, απολύτως αναγκαία:

• Η ολική αλλαγή πλεύσεως στον τρόπο σκέψεως, στην νοοτροπία και στην προσέγγιση των εθνικών μας θεμάτων.
• Η εκλογή κυβερνήσεως, με αμετακίνητες εθνικές θέσεις, η οποία θα εργάζεται υπέρ της μεγιστοποιήσεως του εθνικού οφέλους.
• Η παροχή κινήτρων υπέρ της αυξήσεως του ποσοστού του πληθυσμού που στρέφεται στις θαλάσσιες δραστηριότητες.
• Η χάραξη στρατηγικής βάσει των πολιτικο-οικονομικών και τεχνολογικών συνιστωσών του πολέµου και
• Η προστασία των ναυτικών συµφερόντων του έθνους µέσω οικοδομήσεως στρατηγική άµυνας και περιορισµένου πολέµου. (J.S. Corbett)

Η ελληνική ΑΟΖ λοιπόν πρέπει να είναι το εφαλτήριο για την αναδόμηση του ελληνικού κράτους, την αναμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας, την αποκατάσταση του δυνητικά ηγετικού ρόλου της πατρίδος μας στην χερσόνησο του Αίμου και στην Μεσόγειο θάλασσα και όχι μία επιβεβλημένη πολιτική που θα εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα.

 

 http://antifonitis.gr/online/?p=2916