Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου,
Ιστορικού – Συγγραφέως.
Ο Πολύβιος, ο Μεγαλοπολίτης έγραφε: "Εξ ιστορίας αναιρεθείσης της αληθείας το καταλειπόμενον αυτής ανωφελές γίνεται διήγημα". Και έτσι είναι πράγματι. Αυτό, όμως, το γνωρίζουν οι κοσμοεξουσιαστές και έτσι μεθοδεύουν την αφαίρεση της αληθείας από την ιστορία, ούτως ώστε αυτή να γίνει ανωφελές (στην ουσία άχρηστο) διήγημα, δηλαδή κάτι που δεν θα ωφελήσει τον κόσμο και ειδικά την νεολαία στο να πληροφορηθεί σωστά το παρελθόν και να διδαχθεί από αυτό! Ξέρουν επίσης ότι κανείς δεν θα ταλαιπωρηθεί να ψάξει και να αναζητήσει την αλήθεια. Η έτοιμη γνώση, η οποία αποκτάται χωρίς κόπο, είναι εύκολο δόλωμα για τον μη υποψιασμένο πληθυσμό.
"Αταλαίπωρος τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας και επί τα ετοίμα μάλλον τρέπονται" έλεγε ο Θουκυδίδης. Αυτό το έχουμε διαπιστώσει κατά κόρον σήμερα, με τον καταιγισμό τών διαδικτυακών και τηλεοπτικών πληροφοριών, όπου η παραπληροφόρηση (βασική αρχή τής προπαγάνδας) κυριαρχεί... Αφήνω τα παραδείγματα, που προκύπτουν καθημερινά, τα οποία έχω σχολιάσει και συνεχίζω να σχολιάζω σε αντίστοιχα άρθρα και έρχομαι σε κάτι σχετικώς πρόσφατο, το οποίο άκουσα έκπληκτος από "ειδήμονες" την περίοδο του εορτασμού τής επετείου του ΟΧΙ! Αφού ακούσθηκε το αριστεροχιλιοειπωμένο, ότι δηλαδή τάχα το ΟΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά ...ο λαός (θα αφιερώσω όμως ειδικό άρθρο σε αυτό)..., προεβλήθη "το απίθανο", ότι δηλαδή, λίγο ως πολύ, εμείς οι Έλληνες είμαστε τρελοί, διότι είμαστε οι μόνοι μέσα σε όλη την Ευρώπη, που εορτάζουμε την αρχή τού πολέμου, ενώ όλη η υπόλοιπη Ευρώπη εορτάζει το τέλος του και την απόβαση στην Νορμανδία! Αυτό όντως είναι αληθές, αποτελεί όμως την μισή αλήθεια. Ας δούμε λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα.
Όταν ο Γκράτσι ξύπνησε τον Ιωάννη Μεταξά στις 3 τα ξημερώματα, την ώρα που η φύσις ησύχαζε και ο ελληνικός λαός (των κομμουνιστών συμπεριλαμβανομένων) εκοιμάτο, ο ηγέτης τής Ελλάδος, αυτή την ιστορική στιγμή, απεφάσισε τον έντιμο πόλεμο και, ίσως, τον έντιμο θάνατο, που μέσα του κουβαλούσε πάντα την ΖΩΗ. Μία Ζωή, που γεμίζει εδώ και χιλιάδες χρόνια τις σελίδες τής ελληνικής ιστορίας. Επέλεξε τον πόλεμο αν και ήξερε την αριθμητική διαφορά των δυνάμεων. Γνώριζε όμως και αυτό, που έλεγε ο Δημοσθένης, ότι δηλαδή «Πόλεμος ένδοξος ειρήνης αισχράς αιρετώτερος» (ένας έντιμος πόλεμος είναι προτιμώτερος από μία ατιμωτική ειρήνη). Έτσι έβγαλε το διάταγμα, που έλεγε «Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της Ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Ιωάννης Μεταξάς».
Έτσι δημιουργήθηκε το έπος του 40 στα βουνά τής βορείου Ηπείρου! Και αυτοί που δεν το περίμεναν θαύμασαν, διότι αγνοούσαν όσα υπήρχαν στο DNA των Ελλήνων. Το καθήκον, το χρέος, την ιερή υποχρέωση! Είχαν παραβλέψει πως ο Αισχύλος έλεγε ότι "εμείς (οι Έλληνες) αντίθετα από τους βαρβάρους δεν μετρούμε ποτέ το πλήθος του εχθρού στην μάχη". Είχαν αγνοήσει και αυτό που είπε ο πέρσης στρατηγός Τριτανταίχμης ο Αρταβάνου στον Μαρδόνιο: «Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιεύνται αλλά περί αρετής», δηλαδή "αλλοίμονο Μαρδόνιε, εναντίον ποίων ανδρών μας έφερες να πολεμήσουμε, οι οποίοι δεν αγωνίζονται για τα χρήματα αλλά για την αρετή"... Γι’αυτό, λοιπόν, εμείς γιορτάζουμε την αρχή τού πολέμου, την Περιφανή Νίκη μας, τον έντιμο θάνατο των στρατιωτών μας, που μέσα του κουβαλούσε την Ζωή τής ελληνικής ιστορίας.
Θέλετε τώρα να μάθετε γιατί οι ευρωπαίοι εορτάζουν το τέλος τού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο εν πολλοίς και καθ’ όμολογίαν των ηγετών τους, οφείλεται στους Έλληνες; Ας δούμε, λοιπόν, την ... "ηρωϊκή τους αντίσταση": Όταν η Ελλάς επολέμησε αντιστεκόμενη πάνω από επτά μήνες (συγκεκριμένα 219 ημέρες), η Νορβηγία αντέστη 61 ημέρες, η Γαλλία, (υπερδύναμη της εποχής) 43, η Πολωνία 30, το Βέλγιο 18, η Ολλανδία ...4, η Γιουγκοσλαβία ...3, η Τσεχοσλοβακία ...0, το Λουξεμβούργο...0, η Δανία ...0! Οι Δανοί μάλιστα έπεσαν ...τηλεφωνικώς. Συγκεκριμένα παραδόθηκαν σε έναν γερμανό μοτοσυκλετιστή, ο οποίος μετέφερε τηλεφωνικώς στον Δανό βασιλέα αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων. Ο Δανός βασιλεύς τότε, σε ένδειξη υποταγής, παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσυκλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ... Αλλά αυτά δεν λέγονται στην σημερινή Ελλάδα. Είναι απαγορευμένα! Κάνουν ..."τζιζ"!
Αν εξετάσουμε δε τις ανθρώπινες απώλειες, οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676. Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής, που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν: Οι Αλβανοί 1165 (σε Πάργα, Μαργαρίτιο, Παραμυθία), οι Ιταλοί 8000, οι Βούλγαροι 25.000, οι Γερμανοί 50.000. Οι συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες) ήσαν για την Ελλάδα το 10% (750.000), για την Σοβιετική Ένωση το 2,8%, για την Ολλανδία το 2,2%, για την Γαλλία το 2%, για την Πολωνία το 1,8%, για την Γιουγκοσλαβία το 1,7%, και για το Βέλγιο το 1,5%.
Αμείλικτη, λοιπόν, η στατιστική τού αγώνος τής προσφοράς. Αμείλικτοι και οι αριθμοί. Να λοιπόν η απάντηση στο γιατί αυτοί οι κύριοι (με το σιγοντάρισμα στην Ελλάδα των αριστερών ψευτοπροοδευτικάριων) εορτάζουν το τέλος τού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πώς άλλωστε να εορτάσουν την αρχή. Είχαν μήπως κάποιο αντίστοιχο ΟΧΙ; Είχαν να επιδείξουν κάποιο θρίαμβο, όπως η Ελλάς; Το Λουξεμβούργο (του πολύ Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, που μας πουλάει σήμερα και συμβουλές), η Τσεχοσλοβακία, η Δανία αντιστάθηκαν καθόλου; Τι να εορτάσουν; Το "ναι" στον Χίτλερ; Κι αν δεν ευρίσκετο η Ελλάς να καθυστερήσει την κάθοδο τού Άξονα, δεν θα μιλούσαν σήμερα για τέλος τού πολέμου και ούτε αυτό ίσως θα το εόρταζαν.
Αλλά οι ψοφοδεείς πολιτικοί μας το γεγονός αυτό δεν το αναδεικνύουν. Τρέμουν μήπως τους κατηγορήσουν, αν σηκώσουν κεφάλι. Και το σημαντικώτερο, αποκλείουν τα ελληνόπουλα από την γνώση τής ιστορίας (τα σχολικά βιβλία δεν αναφέρουν τίποτα), τα αποκόπτουν από την συνειδητοποίηση της προσφοράς των παππούδων τους, τα απομονώνουν από την αίσθηση του καθήκοντος προς την πατρίδα, του χρέους, της εθνικής προσφοράς. Τα καθιστούν άβουλους "πολίτες τού κόσμου", αλλοτριωμένους θαυμαστές αλλοτρίων πραγμάτων και αλληθωριζόντων ηγετών.
Η γνώση, όμως, είναι η καλλίτερη απάντηση σε κάθε πολιτικάντη σοφιστή. Εκείνοι γνωρίζουν ότι «η συν όχλω αμαθία πλείστον κακόν»... Και τους συμφέρει. Ας τους απαντήσει, λοιπόν κι ο λαός με το αρχιλόχειο (Fr. 201) πόλλ’ οίδ’ αλώπηξ, αλλ’ εχίνος έν μέγα (Η αλεπού ξέρει πολλά, ο σκαντζόχοιρος όμως ένα και σπουδαίο)...
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Type rest of the post here
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου