Έντρομο το καταρρέον πολιτικό σύστημα της σάπιας μεταπολιτευτικής χούντας εξαπολύει τα τελευταία σπασμωδικά τινάγματα προ του θανάτου του. Μέσω δημοσιογραφικών οργάνων, προσπαθεί να καλύψη την αγανάκτηση του λαού από το μεταπολιτευτικό όργιο σκανδάλων που οδήγησε στην πλήρη χρεοκοπία και την κηδεμονία της Ελλάδος από το ΔΝΤ, εφευρίσκοντας... σκάνδαλα της 21ης Απριλίου και μάλιστα με προκλητικούς τίτλους όπως "Λαμόγια στο χακί" κ.λπ ευτράπελα! Η φαιδρή αυτή προσπάθεια ξεπερνάει τα όρια του θράσους και αγγίζει εκείνα της ύβρεως.
Κοίτα ποιος μιλάει...
Πρόκειται καθαρά για παιδαριώδη αντιπερισπασμό που προσπαθεί απροκάλυπτα να καταπολεμήση την αναπόφευκτη σύγκριση που γίνεται στον λαό, μεταξύ της περιόδου 1967-73, του αλματώδους «οικονομικού θαύματος» (κατά τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ της εποχής) και των διεθνών οικονομικών βραβείων (Financial Times 1971 και 1972) από την μία και της μεταπολιτευτικής θεομηνίας της πλήρους οικονομικής και κοινωνικής αποσυνθέσεως και του διεθνούς οικονομικού ελέγχου (ΔΝΤ) από την άλλη. Ανάξιος ο μισθός τους! Και είναι ανάξιος, διότι από τα ίδια τα γραφόμενά τους, τα υποτιθέμενα... «σκάνδαλα» προκαλούν γέλωτα μπροστά σ' εκείνα του Κοσκωτά, της «αγοράς του αιώνα», του χρηματιστηρίου, των ομολόγων, του Βατοπαιδίου κ.ο.κ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Υποστηρίζουν, ότι τα περί τιμιότητος των Απριλιανών δεν ισχύουν, διότι η μίζερη εικόνα των επιζώντων οφείλεται στο ότι «έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους». Σε όποιον έχει στοιχειώδη κοινό νου, ο ανωτέρω ισχυρισμός θα προκαλέσει τουλάχιστον ειρωνικό μειδίαμα.
Ποιος δικτάτωρ στην ιστορία, όταν έχασε την εξουσία, στερήθηκε όσα είχε καρπωθεί; Ουδείς! Ο Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του, εάν είχαν... «καρπωθεί», δεν θα είχαν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία; Και δεν θα είχαν φύγει από την χώρα, όπως τους προτάθηκε επανειλημμένως για να «καρπώνονται» τα κέρδη τους σε κάποια χώρα της Λατινικής Αμερικής; Και εν τέλει, πού πήγαν τα «κέρδη» τους; Μήπως δημεύθηκαν; Η «μεταπολίτευση» πάντως, δεν βρήκε τίποτε να τους δημεύση. Και μόνον αυτός ο ισχυρισμός καταρρίπτει την όποια αμφισβήτηση της τιμιότητός τους
Φαιδρότητες...
Παραδεχόμενοι την τιμιότητα των πρωτεργατών της Επαναστάσεως, κάνουν λόγο για την «οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή πολιτικών στελεχών της». Δηλαδή, δεν έτρωγαν οι ίδιοι, αλλά οι από κάτω... Και φθάνουν στο σημείο να ρίχνουν μομφή στην «νομική κατασκευή περί στιγμιαίου αδικήματος» που τους άφησε ατιμώρητους... Ήθελαν δηλαδή οι 120.000 άνθρωποι που διώχθηκαν, να φυλακισθούν κιόλας κατά τα προσφιλή σταλινικά τους πρότυπα. Μα για ποια σκάνδαλα θα έπρεπε να διωχθούν; Είναι πραγματικά κωμική και συγχρόνως επαχθής η πρωτοφανής αυτή προσπάθεια εφευρέσεως «σκανδάλων» με μοναδικούς καρπούς της τις φαιδρότητες του εν λόγω δημοσιεύματος. Σκάνδαλα γι' αυτούς τους κυρίους αποτελούν η επί Κόλλια αύξησις του πρωθυπουργικού μισθού σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο υψηλοβάθμου δημοσίου υπαλλήλου. Αρκεί να δει κανείς τις απολαβές των σημερινών πρωθυπουργών και βουλευτών...
Κατινιές...
Μιλούν για την στεγαστική αποκατάσταση των αξιωματικών! Για τον διορισμό του κουνιάδου του Μακαρέζου, του αειμνήστου Α. Ματθαίου ως υπουργού Γεωργίας - κι ας είχε επιλεγεί εν αγνοία του Μακαρέζου. Μιλούν και για τον αδελφό του Γ. Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνο, ο οποίος δεν συμμετείχε ως αδελφός του, αλλά ως πρωτεργάτης αξιωματικός ο ίδιος. Αστειότητες... Η μη εύρεσις πραγματικών «σκανδάλων» οδήγησε τους απελπισμένους συντάκτες αυτών των προπαγανδιστικών λιβελλογραφημάτων του συστήματος σε περιγραφές της Ντέλας Ρουφογάλη από το βιβλίο της. Τι περιγράφεται εκεί; Πάντως όχι σκάνδαλα ούτε ατασθαλίες. Περιγράφει «κατινίστικα» την παρουσία σε κάποιους γάμους ή δεξιώσεις οικονομικών παραγόντων του τόπου, όπως ο Λάτσης, ο Μποδοσάκης, ο Πάππας, ο Βαρδινογιάννης κλπ. Λες κι αυτό αποτελεί σκάνδαλο και δεν συμβαίνει πάντοτε και παντού. Αναφέρει ακόμη ότι στον αραβώνα της με τον Ρουφογάλη ήλθαν δώρα «καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια»! Μέγα σκάνδαλο, όντως! Ή ότι μαζί με την Δέσποινα έμειναν κάποτε στο Intercontinental των Παρισίων, λες και η σύζυγος του πρωθυπουργού της Ελλάδος έπρεπε να μείνει σε κάποιο Motel Γ' κατηγορίας...
Συκοφάντες και λασπολόγοι...
Τολμούν επίσης να κάνουν υπαινιγμούς για κάποιες από τις συμβάσεις εκείνες που αναμόρφωσαν και ανέπτυξαν απ' άκρου εις άκρον την Ελλάδα. Εδώ η πρόκλησις ξεπερνά κάθε όριο. Αναφέρουν την «Litton», που ο Παπαδόπουλος την πέταξε έξω για εθνικούς λόγους (προάσπισις της Κρήτης από ξένα συμφέροντα). Τολμούν να μιλούν για τις συμβάσεις κατασκευής της Εγνατίας Οδού, η οποία εάν δεν μεσολαβούσε η «μεταπολιτευτική» θεομηνία, θα είχε παραδοθεί στην κυκλοφορία από το 1976 (!).
Αξίζει κανείς να δη, πώς διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και σε αντιπαραβολή να διαβάση όλο το ιστορικό για τις συμβάσεις της Εγνατίας από το βιβλίο του Ν. Μακαρέζου «Η Οικονομία της Ελλάδος» (σελ 420-428). Τότε θα αντιληφθεί το μέγεθος της συκοφαντίας και μικρότητος τους. Μιλούν ακόμη και για την όντως εθνική προσπάθεια του Γ. Παπαδοπούλου να κατασκευάσει το Τρίτο Διυλιστήριο της χώρας, αρχικά με τον Ωνάση και κατόπιν της υπαναχωρήσεως του τελευταίου με τον Ανδρεάδη και τον Λάτση. Το διυλιστήριο που είχε ως στόχο να απεξαρτήση την χώρα από τον ενεργειακό έλεγχο ξένων και γι' αυτό συνάντησε την αντίθεση των Αμερικανών (Οι ενέργειες ολοκλήρώσεώς του σταμάτησαν επί Ιωαννίδη.). Έχω στα χέρια μου στοιχεία για να αποδομήσω έναν προς έναν τους φαιδρούς τους ισχυρισμούς και εάν προκληθώ θα το πράξω. Θα εχρειάζετο όμως χώρος πολύ μεγαλύτερος μίας στήλης. Αρκούμαι λοιπόν στο εξής καταλυτικό γεγονός, που εσκεμμένως αποφεύγουν και που κυριολεκτικά «αποψιλώνει» τα προπαγανδιστικά φληναφήματα
340 απαλλακτικά βουλεύματα!...
Αμέσως μετά την «μεταπολίτευση» με εντολή του Καραμανλή, έμπιστοί του εισαγγελείς άρχισαν μία μακροχρόνια εκστρατεία εξαντλητικής ερεύνης όλων των συμβάσεων υπουργείων, δημοσίων υπηρεσιών κλπ., με σκοπό την ανεύρεση «σκανδάλων της χούντας». Το αποτέλεσμα συγκλονιστικό: 340 και πλέον βουλεύματα από αδιάβλητους δικαστικούς - μη έχοντες καμμία σχέση με την 21η Απριλίου - που αντί της επιδιωκομένης σπιλώσεως κατέληξαν σε ύμνους, όπως η «διαχείρισις του δημοσίου χρήματος υπήρξεν υποδειγματική» μέχρι και «η έρευνα όχι απλώς δεν απέδειξεν ουδέν το επιλήψιμον αλλά αποτελεί τίτλον τιμής διά τους ερευνωμένους»! Όλα τα βουλεύματα λοιπόν, υπήρξαν όχι απλώς απαλλακτικά αλλά και υμνητικά, χωρίς να βρουν - προς απογοήτευση των λασπολόγων που εκκίνησαν τις διαδικασίες - ούτε ένα μικρό σκάνδαλο καθ' όλην την επταετία. Τα βουλεύματα αυτά υπάρχουν και θα δημοσιευθούν όποτε χρειαστεί.
Ξαναζεσταμένη σούπα...
Απελπισμένοι και καταϊδρωμένοι οι συκοφάντες, που δεν μπόρεσαν με τα ανωτέρω να βρουν ένα σοβαρό «σκανδαλάκι» της «Χούντας», κατέφυγαν στο γνωστό τροπάριο, την ξαναζεσταμένη σούπα των... «κρεάτων του Μπαλόπουλου» και του «τάματος του έθνους». Ιδού όμως τι κάνει η άγνοια. Δεν γνωρίζουν λοιπόν, ότι ο Ιωαννίδης εκκίνησε την διαδικασία διώξεως του Μπαλόπουλου, όχι διότι υπήρχε σκάνδαλο, αλλά διότι ήθελε να εκδικηθεί τον παλαιό συμμαθητή του για παλαιότερο περιστατικό. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι το 1978 ο υποτιθέμενος υφιστάμενος του Μπαλόπουλου, που υποτίθεται ότι κατ' εντολήν του προκάλεσε το... «σκάνδαλο» αθωώθηκε πανηγυρικά. Την ίδια μάλιστα ημέρα της αθωώσεώς του, 4 Μαρτίου 1978, ο Μπαλόπουλος από την συγκίνησή του βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Ήταν ο πρώτος νεκρός από τους φυλακισμένους πρωτεργάτες της επαναστάσεως. Όσο για το «τάμα του έθνους», ας μην προκαλούν. Τα χρήματα μέχρι την «μεταπολίτευση» ήσαν άθικτα. Κι ως διά μαγείας εξαφανίσθηκαν, όταν τα «καρπώθηκαν» κάποιοι επιτήδειοι της μεταπολιτευτικής χούντας. Πεινασμένοι από τα επτά χρόνια απουσίας τους επέπεσαν για 40 συναπτά χρόνια αρπαχτής ως λύκοι στις σάρκες της Ελλάδος, οδηγώντας την στην σημερινή εξαθλίωση και καταστροφή, μη φοβούμενοι ούτε καν την ιεροσυλία που διέπραξαν προς το τάμα των αγωνιστών του '21 για την απελευθέρωση του γένους. (Και γι' αυτό υπάρχουν τα στοιχεία...) Είναι σαφές τι επιχειρούν να κάνουν.
Το άλλοθι για τους κλέφτες...
Είτε επανάσταση είτε δικτατορία, το βέβαιο είναι ότι το καθεστώς της 21ης Απριλίου είχε αν μη τι άλλο ευγενή κίνητρα για την κατάληψη της εξουσίας. Πολλώ δε μάλλον δεν είχε στόχο τον πλουτισμό των συντελεστών του ούτε και την εξυπηρέτηση κάποιων ολίγων ημετέρων. Γιατί ημέτεροι ήταν όλος ο ελληνικός λαός, που προς έκπληξιν κάποιων σιγοψιθυρίζει μετά από τόσα χρόνια το «Πού είσαι Παπαδόπουλε!». Σήμερα, που αποκαλύπτεται ότι μοναδικό κίνητρο για τους επί τεσσαρακονταετίας διαχειριστές της εξουσίας ήταν να διυλίσουν τον πλούτο που κληρονόμησαν με τα γεμάτα ταμεία των «επτά ετών αρπαχτής», χωρίς ίχνος πατριωτισμού, χωρίς ίχνος ντροπής αλλά και αξιοπρέπειας, κάποιοι δεν διστάζουν να επιζητήσουν το άλλοθί τους.
Συγχαρητήρια και... περαστικά.
Πρόκειται καθαρά για παιδαριώδη αντιπερισπασμό που προσπαθεί απροκάλυπτα να καταπολεμήση την αναπόφευκτη σύγκριση που γίνεται στον λαό, μεταξύ της περιόδου 1967-73, του αλματώδους «οικονομικού θαύματος» (κατά τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ της εποχής) και των διεθνών οικονομικών βραβείων (Financial Times 1971 και 1972) από την μία και της μεταπολιτευτικής θεομηνίας της πλήρους οικονομικής και κοινωνικής αποσυνθέσεως και του διεθνούς οικονομικού ελέγχου (ΔΝΤ) από την άλλη. Ανάξιος ο μισθός τους! Και είναι ανάξιος, διότι από τα ίδια τα γραφόμενά τους, τα υποτιθέμενα... «σκάνδαλα» προκαλούν γέλωτα μπροστά σ' εκείνα του Κοσκωτά, της «αγοράς του αιώνα», του χρηματιστηρίου, των ομολόγων, του Βατοπαιδίου κ.ο.κ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Υποστηρίζουν, ότι τα περί τιμιότητος των Απριλιανών δεν ισχύουν, διότι η μίζερη εικόνα των επιζώντων οφείλεται στο ότι «έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους». Σε όποιον έχει στοιχειώδη κοινό νου, ο ανωτέρω ισχυρισμός θα προκαλέσει τουλάχιστον ειρωνικό μειδίαμα.
Ποιος δικτάτωρ στην ιστορία, όταν έχασε την εξουσία, στερήθηκε όσα είχε καρπωθεί; Ουδείς! Ο Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του, εάν είχαν... «καρπωθεί», δεν θα είχαν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία; Και δεν θα είχαν φύγει από την χώρα, όπως τους προτάθηκε επανειλημμένως για να «καρπώνονται» τα κέρδη τους σε κάποια χώρα της Λατινικής Αμερικής; Και εν τέλει, πού πήγαν τα «κέρδη» τους; Μήπως δημεύθηκαν; Η «μεταπολίτευση» πάντως, δεν βρήκε τίποτε να τους δημεύση. Και μόνον αυτός ο ισχυρισμός καταρρίπτει την όποια αμφισβήτηση της τιμιότητός τους
Φαιδρότητες...
Παραδεχόμενοι την τιμιότητα των πρωτεργατών της Επαναστάσεως, κάνουν λόγο για την «οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή πολιτικών στελεχών της». Δηλαδή, δεν έτρωγαν οι ίδιοι, αλλά οι από κάτω... Και φθάνουν στο σημείο να ρίχνουν μομφή στην «νομική κατασκευή περί στιγμιαίου αδικήματος» που τους άφησε ατιμώρητους... Ήθελαν δηλαδή οι 120.000 άνθρωποι που διώχθηκαν, να φυλακισθούν κιόλας κατά τα προσφιλή σταλινικά τους πρότυπα. Μα για ποια σκάνδαλα θα έπρεπε να διωχθούν; Είναι πραγματικά κωμική και συγχρόνως επαχθής η πρωτοφανής αυτή προσπάθεια εφευρέσεως «σκανδάλων» με μοναδικούς καρπούς της τις φαιδρότητες του εν λόγω δημοσιεύματος. Σκάνδαλα γι' αυτούς τους κυρίους αποτελούν η επί Κόλλια αύξησις του πρωθυπουργικού μισθού σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο υψηλοβάθμου δημοσίου υπαλλήλου. Αρκεί να δει κανείς τις απολαβές των σημερινών πρωθυπουργών και βουλευτών...
Κατινιές...
Μιλούν για την στεγαστική αποκατάσταση των αξιωματικών! Για τον διορισμό του κουνιάδου του Μακαρέζου, του αειμνήστου Α. Ματθαίου ως υπουργού Γεωργίας - κι ας είχε επιλεγεί εν αγνοία του Μακαρέζου. Μιλούν και για τον αδελφό του Γ. Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνο, ο οποίος δεν συμμετείχε ως αδελφός του, αλλά ως πρωτεργάτης αξιωματικός ο ίδιος. Αστειότητες... Η μη εύρεσις πραγματικών «σκανδάλων» οδήγησε τους απελπισμένους συντάκτες αυτών των προπαγανδιστικών λιβελλογραφημάτων του συστήματος σε περιγραφές της Ντέλας Ρουφογάλη από το βιβλίο της. Τι περιγράφεται εκεί; Πάντως όχι σκάνδαλα ούτε ατασθαλίες. Περιγράφει «κατινίστικα» την παρουσία σε κάποιους γάμους ή δεξιώσεις οικονομικών παραγόντων του τόπου, όπως ο Λάτσης, ο Μποδοσάκης, ο Πάππας, ο Βαρδινογιάννης κλπ. Λες κι αυτό αποτελεί σκάνδαλο και δεν συμβαίνει πάντοτε και παντού. Αναφέρει ακόμη ότι στον αραβώνα της με τον Ρουφογάλη ήλθαν δώρα «καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια»! Μέγα σκάνδαλο, όντως! Ή ότι μαζί με την Δέσποινα έμειναν κάποτε στο Intercontinental των Παρισίων, λες και η σύζυγος του πρωθυπουργού της Ελλάδος έπρεπε να μείνει σε κάποιο Motel Γ' κατηγορίας...
Συκοφάντες και λασπολόγοι...
Τολμούν επίσης να κάνουν υπαινιγμούς για κάποιες από τις συμβάσεις εκείνες που αναμόρφωσαν και ανέπτυξαν απ' άκρου εις άκρον την Ελλάδα. Εδώ η πρόκλησις ξεπερνά κάθε όριο. Αναφέρουν την «Litton», που ο Παπαδόπουλος την πέταξε έξω για εθνικούς λόγους (προάσπισις της Κρήτης από ξένα συμφέροντα). Τολμούν να μιλούν για τις συμβάσεις κατασκευής της Εγνατίας Οδού, η οποία εάν δεν μεσολαβούσε η «μεταπολιτευτική» θεομηνία, θα είχε παραδοθεί στην κυκλοφορία από το 1976 (!).
Αξίζει κανείς να δη, πώς διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και σε αντιπαραβολή να διαβάση όλο το ιστορικό για τις συμβάσεις της Εγνατίας από το βιβλίο του Ν. Μακαρέζου «Η Οικονομία της Ελλάδος» (σελ 420-428). Τότε θα αντιληφθεί το μέγεθος της συκοφαντίας και μικρότητος τους. Μιλούν ακόμη και για την όντως εθνική προσπάθεια του Γ. Παπαδοπούλου να κατασκευάσει το Τρίτο Διυλιστήριο της χώρας, αρχικά με τον Ωνάση και κατόπιν της υπαναχωρήσεως του τελευταίου με τον Ανδρεάδη και τον Λάτση. Το διυλιστήριο που είχε ως στόχο να απεξαρτήση την χώρα από τον ενεργειακό έλεγχο ξένων και γι' αυτό συνάντησε την αντίθεση των Αμερικανών (Οι ενέργειες ολοκλήρώσεώς του σταμάτησαν επί Ιωαννίδη.). Έχω στα χέρια μου στοιχεία για να αποδομήσω έναν προς έναν τους φαιδρούς τους ισχυρισμούς και εάν προκληθώ θα το πράξω. Θα εχρειάζετο όμως χώρος πολύ μεγαλύτερος μίας στήλης. Αρκούμαι λοιπόν στο εξής καταλυτικό γεγονός, που εσκεμμένως αποφεύγουν και που κυριολεκτικά «αποψιλώνει» τα προπαγανδιστικά φληναφήματα
340 απαλλακτικά βουλεύματα!...
Αμέσως μετά την «μεταπολίτευση» με εντολή του Καραμανλή, έμπιστοί του εισαγγελείς άρχισαν μία μακροχρόνια εκστρατεία εξαντλητικής ερεύνης όλων των συμβάσεων υπουργείων, δημοσίων υπηρεσιών κλπ., με σκοπό την ανεύρεση «σκανδάλων της χούντας». Το αποτέλεσμα συγκλονιστικό: 340 και πλέον βουλεύματα από αδιάβλητους δικαστικούς - μη έχοντες καμμία σχέση με την 21η Απριλίου - που αντί της επιδιωκομένης σπιλώσεως κατέληξαν σε ύμνους, όπως η «διαχείρισις του δημοσίου χρήματος υπήρξεν υποδειγματική» μέχρι και «η έρευνα όχι απλώς δεν απέδειξεν ουδέν το επιλήψιμον αλλά αποτελεί τίτλον τιμής διά τους ερευνωμένους»! Όλα τα βουλεύματα λοιπόν, υπήρξαν όχι απλώς απαλλακτικά αλλά και υμνητικά, χωρίς να βρουν - προς απογοήτευση των λασπολόγων που εκκίνησαν τις διαδικασίες - ούτε ένα μικρό σκάνδαλο καθ' όλην την επταετία. Τα βουλεύματα αυτά υπάρχουν και θα δημοσιευθούν όποτε χρειαστεί.
Ξαναζεσταμένη σούπα...
Απελπισμένοι και καταϊδρωμένοι οι συκοφάντες, που δεν μπόρεσαν με τα ανωτέρω να βρουν ένα σοβαρό «σκανδαλάκι» της «Χούντας», κατέφυγαν στο γνωστό τροπάριο, την ξαναζεσταμένη σούπα των... «κρεάτων του Μπαλόπουλου» και του «τάματος του έθνους». Ιδού όμως τι κάνει η άγνοια. Δεν γνωρίζουν λοιπόν, ότι ο Ιωαννίδης εκκίνησε την διαδικασία διώξεως του Μπαλόπουλου, όχι διότι υπήρχε σκάνδαλο, αλλά διότι ήθελε να εκδικηθεί τον παλαιό συμμαθητή του για παλαιότερο περιστατικό. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι το 1978 ο υποτιθέμενος υφιστάμενος του Μπαλόπουλου, που υποτίθεται ότι κατ' εντολήν του προκάλεσε το... «σκάνδαλο» αθωώθηκε πανηγυρικά. Την ίδια μάλιστα ημέρα της αθωώσεώς του, 4 Μαρτίου 1978, ο Μπαλόπουλος από την συγκίνησή του βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Ήταν ο πρώτος νεκρός από τους φυλακισμένους πρωτεργάτες της επαναστάσεως. Όσο για το «τάμα του έθνους», ας μην προκαλούν. Τα χρήματα μέχρι την «μεταπολίτευση» ήσαν άθικτα. Κι ως διά μαγείας εξαφανίσθηκαν, όταν τα «καρπώθηκαν» κάποιοι επιτήδειοι της μεταπολιτευτικής χούντας. Πεινασμένοι από τα επτά χρόνια απουσίας τους επέπεσαν για 40 συναπτά χρόνια αρπαχτής ως λύκοι στις σάρκες της Ελλάδος, οδηγώντας την στην σημερινή εξαθλίωση και καταστροφή, μη φοβούμενοι ούτε καν την ιεροσυλία που διέπραξαν προς το τάμα των αγωνιστών του '21 για την απελευθέρωση του γένους. (Και γι' αυτό υπάρχουν τα στοιχεία...) Είναι σαφές τι επιχειρούν να κάνουν.
Το άλλοθι για τους κλέφτες...
Είτε επανάσταση είτε δικτατορία, το βέβαιο είναι ότι το καθεστώς της 21ης Απριλίου είχε αν μη τι άλλο ευγενή κίνητρα για την κατάληψη της εξουσίας. Πολλώ δε μάλλον δεν είχε στόχο τον πλουτισμό των συντελεστών του ούτε και την εξυπηρέτηση κάποιων ολίγων ημετέρων. Γιατί ημέτεροι ήταν όλος ο ελληνικός λαός, που προς έκπληξιν κάποιων σιγοψιθυρίζει μετά από τόσα χρόνια το «Πού είσαι Παπαδόπουλε!». Σήμερα, που αποκαλύπτεται ότι μοναδικό κίνητρο για τους επί τεσσαρακονταετίας διαχειριστές της εξουσίας ήταν να διυλίσουν τον πλούτο που κληρονόμησαν με τα γεμάτα ταμεία των «επτά ετών αρπαχτής», χωρίς ίχνος πατριωτισμού, χωρίς ίχνος ντροπής αλλά και αξιοπρέπειας, κάποιοι δεν διστάζουν να επιζητήσουν το άλλοθί τους.
Συγχαρητήρια και... περαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου