Γράφει ο Ἰωάννης Σ. Φριτζαλάς
Γεωπολιτικός – Ἱστορικός ἐρευνητής
f_john542@hotmail.com
Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀχμέτ Νταβούτογλου στήν Ἀθήνα ἐξέθεσε γιά ἀκόμα μία φορά τόν προβληματικό χαρακτήρα τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καί δικαίωσε ὃσους ἒχουν διαπιστώσει τήν ἐπιτακτική ἀνάγκη γιά πλήρη ἀλλαγή τῆς κατευθύνσεώς της. Ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, ἡ ὁποῖα ἐπιδίδεται σέ μία ἀπέλπιδα προσπάθεια νά πείσει τήν κοινή γνώμη γιά τήν διαπραγματευτική της δεινότητα, φαίνεται πώς ἀγνοεῖ ἐπιδεικτικά τά νέα στρατηγικά δεδομένα καί τίς αὐξανόμενες προκλήσεις πού παρουσιάζονται στά Βαλκάνια καί στήν Ἀν. Μεσόγειο. Ἀπέναντι στήν ἐπιθετική νεοθωμανική πολιτική τῆς Τουρκίας, «ἀντιτάσσει» μία ψοφοδεή πολιτική ὑποχωρητικότητος, μία ἀκατανόητη «στρατηγική αὐτοχειρίας» σέ ὃλα τά ἐπίπεδα.
Σέ μία περίοδο, στήν ὁποῖα ἐντείνονται οἱ ἀντιδράσεις κατά τοῦ νεοθωμανικοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ, ὁ ἐμπνευστής τοῦ ὑπερτιμημένου δόγματος τοῦ στρατηγικοῦ βάθους, ἀποφάσισε νά ἐπισκεφθεῖ τήν χώρα πού κατέστη οἰκειοθελῶς «γεωπολιτικός δορυφόρος» τῆς πατρίδος του. Κατά τήν διάρκεια τῆς σύντομης ἐπισκέψεώς του, ὡς πάσχων ἀπό σύνδρομο ἀυτοκαταστροφικῆς μεγαλομανίας, ἐξέφρασε τήν πεποίθησή του ὃτι «τά προβλήματα τοῦ Αἰγαίου θά ἐπιλυθοῦν θετικά καί τό Αἰγαίο θά μετατραπεῖ σέ θάλασσα φιλίας, εἰρήνης καί εὐημερίας». Σέ ἀνακοίνωσή του ἀργότερα προσέθεσε, μάλιστα, πώς «τά προβλήματα μποροῦν νά λυθοῦν εὒκολα, ἀφοῦ οἱ δύο χῶρες συμμερίζονται τό κοινό ὃραμα τῆς ἐνισχύσεως τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν δύο λαῶν, προετοιμάζοντας ἓνα κοινό μέλλον σέ μία κοινή γεωγραφία». Ὀφείλουμε νά ὑπενθυμίσουμε πώς ὁ Τοῦρκος ὑπουργός ἐξωτερικῶν ἀντιμετωπίζει τήν πατρίδα μας ὡς κομμάτι τοῦ «εὐρύτερου ὀθωμανικοῦ χώρου», τό ὁποῖο ἀπεκόπη ἀπό τήν φυσιολογική ὀργανική του δομή (Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία), μέ ἀποτέλεσμα τήν ἂνευ λόγου δημιουργία «προσωρινῶν καί πάνω απ’ ὃλα τεχνητῶν ταυτοτήτων καί ἀντιπαλοτήτων».
Ἡ ἑλληνική πλευρά, στό πλαίσιο τῆς «πολιτισμένης» καί ἀπηλλαγμένης ἀπό ἐθνικιστικές ἀντιλήψεις ὀπτικῆς ἐπί τῶν ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων, ἀπέφυγε γιά ἀκόμη μία φορά νά θέσει στόν κύριο Νταβούτογλου φλέγοντα ζητήματα, ὃπως:
· Ἡ λαθρομετανάστευση καί τά ἐλεγχόμενα ἀπό τό τουρκικό παρακράτος διαβαλκανικά δίκτυα διοχετεύσεως λαθρομεταναστῶν.
· Ἡ ἂκρως ἐπικίνδυνη γιά τά ἑλληνικά συμφέροντα ἀξιοποίηση τῶν μειονοτικῶν πυρήνων τῆς Τουρκίας στά Βαλκάνια, μέ σκοπό τήν ἐκπλήρωση τοῦ νεοθωμανικοῦ ὁράματος.
· Ἡ ἀνθελληνική δράση τουρκοφρόνων παραγόντων καί συλλόγων, τόσο ἐντός Ἑλλάδος (Θράκη, Ἀν. Αἰγαῖο), ὃσο καί σέ διεθνές ἐπίπεδο.
· Ὁ ὑπόγειος ρόλος τοῦ ἀντιπροέδρου τῆς τουρκικῆς κυβερνήσεως Μπεκίρ Μποζντάγ στήν ἀναζοπύρωση τοῦ ἰσλαμικοῦ φρονήματος στήν Θράκη.
· Οἱ ἀπαράδεκτες καί προκλητικές διεκδικήσεις τῆς Τουρκίας ἐπί τῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ.
. Οἱ διαστάσεις πού λαμβάνει ἡ ἐπιθετική στάση τῆς Τουρκίας ἀπέναντι στό συριακό καθεστώς κ.α.
Ἀντ’ αὐτῶν ἀπήλαυσε τήν (ἐπίκαιρη τόν τελευταῖο καιρό) ἑλληνική φιλοξενία, στό πλαίσιο τῆς ὁποίας προχώρησε σέ συνάντηση «ὑψηλοῦ ἐπιπέδου» μέ ὁρισμένους ἀπό τούς πιο «διάσημους» μειονοτικούς ἐγκαθέτους πού δραστηριοποιοῦνται στήν Θράκη, οἱ ὁποίοι ἒσπευσαν στήν Ἀθήνα γιά νά τόν συναντήσουν. Ὓστερα ἀπ’ ὃλα αὐτά, ὁ πρόεδρος τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος (CHP) τῆς Τουρκίας, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ὁ ὁποῖος προσφάτως χαρακτήρισε ἡλίθιο καί ανίκανο τόν Νταβούτογλου, θά πρέπει μάλλον νά ἀποδεχθεῖ πώς ἡ πρωτοκαθεδρία στήν ἀνικανότητα ἀνήκει στήν ἂλλη πλευρά τοῦ Αἰγαίου.
Ἐπιστρέφοντας στήν οὐσία τοῦ θέματος, θά πρέπει πλέον νά ἐξετάσουμε τίς ἐλληνοτουρκικές σχέσεις στήν ὀρθή τους βάση. Ὡς Ἓλληνες, ἒχουμε χρέος νά κατανοήσουμε ἐπιτέλους πώς ἡ ἐπί ἐννέα δεκαετίες «συμβίωσή» μας μέ τήν Τουρκία στό συγκεκριμένο γεωγραφικό πλαίσιο ἀποτελεῖ ἓνα ἱστορικό καί χωροχρονικό παράδοξο· ἓνα μικρό διάλλειμα τῆς Ἱστορίας, τό ὁποῖο σύντομα θά λήξει. Τό «Ἃγιον Αἰγαῖο πέλαγος» (Τζον Ἂντον), σέ συνδυασμό μέ τήν Θράκη, ἀποτελεῖ χώρο ὑψίστης ζωτικῆς σημασίας τόσο γιά ἐμᾶς, ὃσο καί γιά τούς ἀντιπάλους μας. Σέ αὐτό τό ἀδυσώπητο γεωπολιτικό παίγνιο μηδενικοῦ ἀθροίσματος, ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἑνός κρίνεται ἀπό τόν θάνατο τοῦ ἂλλου. Κανένα ἀπό τά δύο κράτη δέν δύναται νά ἐπιβιώσει ἐπί μακρόν καί νά ἀναβαθμισθεῖ γεωπολιτικά ἂν δέν κατέχει καί τίς δύο ὂχθες τοῦ Αἰγαίου.
Σύμφωνα μέ τόν Πολύβιο «ἀρίστη παιδεία εἶναι αὐτή πού ἀποκτᾶται ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς πραγματικῆς ἱστορίας». Ὃποιος δέν κατέχει αὐτοῦ τοῦ εἲδους τήν παιδεία, συναντᾶ τό ἀμείλικτο πρόσωπο τῆς Ἱστορίας. Κοινή συνισταμένη ἑλληνικῆς καί τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, τήν δεδομένη περίοδο, εἶναι ἡ λήθη: Ἡ μέν πρώτη ἒχει ἀποβάλει ἀπό τήν μνήμη της τό Μυριοκέφαλο καί τό Μάντζικερτ, ἡ δέ δεύτερη μάλλον ἀγνοεῖ τό Ἀστραχάν καί τήν Ναύπακτο. Οἱ Νταβούτογλου καί Ἑρντογάν μπορεῖ νά μήν εἶναι ἐθισμένοι στό ἁλκοόλ ὃπως ὁ σουλτάνος Σελήμ Β΄, ἀλλά βαδίζουν στά αὐτοκαταστροφικά χνάρια πού χάραξε ὁ μακρινός πρόγονός τους πρό πέντε αἰώνων. Ἡ θρασύτητα, λοιπόν, εἶναι σύμφωνα μέ τόν Δημόκριτο, «γέννημα τῆς λήθης τῶν ἰδίων κακῶν» καί αὐτή ἡ λήθη ἀπειλεῖ τόσο τό ἀποσαθρωμένο οἰκοδόμημα τῆς σύγχρονης Τουρκίας, μέ τήν ἀναθεωρημένη στρατηγική και τήν ἐκτεταμένη κρίση ταυτότητος, ὃσο καί τήν ἀνίσχυρη Ἑλλάδα, μέ τήν παγιωμένη πολιτική ὑποταγῆς. Ὁ νεοθωμανικός μεγαλοϊδεατισμός ἀποτελεῖ στρατηγικό σφάλμα καί αὐτοχειρία. Ἡ προσωπική μας ἂποψή εἶναι πώς ἡ τουρκική ὑπεροψία ἀπέναντι στούς κατόχους τῶν κλειδιῶν τῆς εὐρασιατικῆς γεωπολιτικῆς θά τιμωρηθεῖ παραδειγματικά.
Ἡ χρονική συγκυρία θά παρείχε μία τέλεια εὐκαιρία σέ μία κυρίαρχη Ἑλλάδα, μέ δομημένη ἐθνική στρατηγική, νά ἀναβαθμίσει τήν γεωπολιτική της αξία. Ἂλλωστε, σύμφωνα μέ τόν λάτρη τῆς βυζαντινῆς στρατηγικῆς καί ἐπικριτή τοῦ Νταβούτογλου, Ἒντουαρντ Λούτβακ, θά ἦταν πολύ εὒκολο γιά ἓναν Βυζαντινό Αὐτοκράτορα σήμερα νά κατακερματίσει τήν Τουρκία «σέ χίλια δύο κομμάτια», ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀνομοιογένειά της καί τίς τεράστιες ἐσωτερικές της ἀδυναμίες. Ὃπως καί νά ’χει, ἡ Τουρκία ἀκολουθεῖ τήν μοίρα της καί ὃσο κι ἂν ἐντείνει τίς ἐπεκτατικές της βλέψεις εἰς βάρος τῆς πατρίδος μας, σύντομα θά ἀντιληφθεῖ πώς, ὡς ὑψοῦσα ἑαυτόν θά ταπεινωθεῖ. Γιά νά ἀποφύγει τόν (ἀναπόφευκτο) περιορισμό στήν ἐνδοχώρα της, θά ἐξαναγκαστεῖ νά ἐπιδιώξει ἓνα ὂντως «κοινό μέλλον σέ μία κοινή γεωγραφία», μέ τούς ἀντίστροφους ὂρους ὂμως ἀπό αὐτούς πού ὁραματίζεται…
Τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος.
http://tourkikanea.gr/2012/10/da-3/
Γεωπολιτικός – Ἱστορικός ἐρευνητής
f_john542@hotmail.com
Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀχμέτ Νταβούτογλου στήν Ἀθήνα ἐξέθεσε γιά ἀκόμα μία φορά τόν προβληματικό χαρακτήρα τῆς ἑλληνικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καί δικαίωσε ὃσους ἒχουν διαπιστώσει τήν ἐπιτακτική ἀνάγκη γιά πλήρη ἀλλαγή τῆς κατευθύνσεώς της. Ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, ἡ ὁποῖα ἐπιδίδεται σέ μία ἀπέλπιδα προσπάθεια νά πείσει τήν κοινή γνώμη γιά τήν διαπραγματευτική της δεινότητα, φαίνεται πώς ἀγνοεῖ ἐπιδεικτικά τά νέα στρατηγικά δεδομένα καί τίς αὐξανόμενες προκλήσεις πού παρουσιάζονται στά Βαλκάνια καί στήν Ἀν. Μεσόγειο. Ἀπέναντι στήν ἐπιθετική νεοθωμανική πολιτική τῆς Τουρκίας, «ἀντιτάσσει» μία ψοφοδεή πολιτική ὑποχωρητικότητος, μία ἀκατανόητη «στρατηγική αὐτοχειρίας» σέ ὃλα τά ἐπίπεδα.
Σέ μία περίοδο, στήν ὁποῖα ἐντείνονται οἱ ἀντιδράσεις κατά τοῦ νεοθωμανικοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ, ὁ ἐμπνευστής τοῦ ὑπερτιμημένου δόγματος τοῦ στρατηγικοῦ βάθους, ἀποφάσισε νά ἐπισκεφθεῖ τήν χώρα πού κατέστη οἰκειοθελῶς «γεωπολιτικός δορυφόρος» τῆς πατρίδος του. Κατά τήν διάρκεια τῆς σύντομης ἐπισκέψεώς του, ὡς πάσχων ἀπό σύνδρομο ἀυτοκαταστροφικῆς μεγαλομανίας, ἐξέφρασε τήν πεποίθησή του ὃτι «τά προβλήματα τοῦ Αἰγαίου θά ἐπιλυθοῦν θετικά καί τό Αἰγαίο θά μετατραπεῖ σέ θάλασσα φιλίας, εἰρήνης καί εὐημερίας». Σέ ἀνακοίνωσή του ἀργότερα προσέθεσε, μάλιστα, πώς «τά προβλήματα μποροῦν νά λυθοῦν εὒκολα, ἀφοῦ οἱ δύο χῶρες συμμερίζονται τό κοινό ὃραμα τῆς ἐνισχύσεως τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν δύο λαῶν, προετοιμάζοντας ἓνα κοινό μέλλον σέ μία κοινή γεωγραφία». Ὀφείλουμε νά ὑπενθυμίσουμε πώς ὁ Τοῦρκος ὑπουργός ἐξωτερικῶν ἀντιμετωπίζει τήν πατρίδα μας ὡς κομμάτι τοῦ «εὐρύτερου ὀθωμανικοῦ χώρου», τό ὁποῖο ἀπεκόπη ἀπό τήν φυσιολογική ὀργανική του δομή (Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία), μέ ἀποτέλεσμα τήν ἂνευ λόγου δημιουργία «προσωρινῶν καί πάνω απ’ ὃλα τεχνητῶν ταυτοτήτων καί ἀντιπαλοτήτων».
Ἡ ἑλληνική πλευρά, στό πλαίσιο τῆς «πολιτισμένης» καί ἀπηλλαγμένης ἀπό ἐθνικιστικές ἀντιλήψεις ὀπτικῆς ἐπί τῶν ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων, ἀπέφυγε γιά ἀκόμη μία φορά νά θέσει στόν κύριο Νταβούτογλου φλέγοντα ζητήματα, ὃπως:
· Ἡ λαθρομετανάστευση καί τά ἐλεγχόμενα ἀπό τό τουρκικό παρακράτος διαβαλκανικά δίκτυα διοχετεύσεως λαθρομεταναστῶν.
· Ἡ ἂκρως ἐπικίνδυνη γιά τά ἑλληνικά συμφέροντα ἀξιοποίηση τῶν μειονοτικῶν πυρήνων τῆς Τουρκίας στά Βαλκάνια, μέ σκοπό τήν ἐκπλήρωση τοῦ νεοθωμανικοῦ ὁράματος.
· Ἡ ἀνθελληνική δράση τουρκοφρόνων παραγόντων καί συλλόγων, τόσο ἐντός Ἑλλάδος (Θράκη, Ἀν. Αἰγαῖο), ὃσο καί σέ διεθνές ἐπίπεδο.
· Ὁ ὑπόγειος ρόλος τοῦ ἀντιπροέδρου τῆς τουρκικῆς κυβερνήσεως Μπεκίρ Μποζντάγ στήν ἀναζοπύρωση τοῦ ἰσλαμικοῦ φρονήματος στήν Θράκη.
· Οἱ ἀπαράδεκτες καί προκλητικές διεκδικήσεις τῆς Τουρκίας ἐπί τῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ.
. Οἱ διαστάσεις πού λαμβάνει ἡ ἐπιθετική στάση τῆς Τουρκίας ἀπέναντι στό συριακό καθεστώς κ.α.
Ἀντ’ αὐτῶν ἀπήλαυσε τήν (ἐπίκαιρη τόν τελευταῖο καιρό) ἑλληνική φιλοξενία, στό πλαίσιο τῆς ὁποίας προχώρησε σέ συνάντηση «ὑψηλοῦ ἐπιπέδου» μέ ὁρισμένους ἀπό τούς πιο «διάσημους» μειονοτικούς ἐγκαθέτους πού δραστηριοποιοῦνται στήν Θράκη, οἱ ὁποίοι ἒσπευσαν στήν Ἀθήνα γιά νά τόν συναντήσουν. Ὓστερα ἀπ’ ὃλα αὐτά, ὁ πρόεδρος τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος (CHP) τῆς Τουρκίας, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ὁ ὁποῖος προσφάτως χαρακτήρισε ἡλίθιο καί ανίκανο τόν Νταβούτογλου, θά πρέπει μάλλον νά ἀποδεχθεῖ πώς ἡ πρωτοκαθεδρία στήν ἀνικανότητα ἀνήκει στήν ἂλλη πλευρά τοῦ Αἰγαίου.
Ἐπιστρέφοντας στήν οὐσία τοῦ θέματος, θά πρέπει πλέον νά ἐξετάσουμε τίς ἐλληνοτουρκικές σχέσεις στήν ὀρθή τους βάση. Ὡς Ἓλληνες, ἒχουμε χρέος νά κατανοήσουμε ἐπιτέλους πώς ἡ ἐπί ἐννέα δεκαετίες «συμβίωσή» μας μέ τήν Τουρκία στό συγκεκριμένο γεωγραφικό πλαίσιο ἀποτελεῖ ἓνα ἱστορικό καί χωροχρονικό παράδοξο· ἓνα μικρό διάλλειμα τῆς Ἱστορίας, τό ὁποῖο σύντομα θά λήξει. Τό «Ἃγιον Αἰγαῖο πέλαγος» (Τζον Ἂντον), σέ συνδυασμό μέ τήν Θράκη, ἀποτελεῖ χώρο ὑψίστης ζωτικῆς σημασίας τόσο γιά ἐμᾶς, ὃσο καί γιά τούς ἀντιπάλους μας. Σέ αὐτό τό ἀδυσώπητο γεωπολιτικό παίγνιο μηδενικοῦ ἀθροίσματος, ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἑνός κρίνεται ἀπό τόν θάνατο τοῦ ἂλλου. Κανένα ἀπό τά δύο κράτη δέν δύναται νά ἐπιβιώσει ἐπί μακρόν καί νά ἀναβαθμισθεῖ γεωπολιτικά ἂν δέν κατέχει καί τίς δύο ὂχθες τοῦ Αἰγαίου.
Σύμφωνα μέ τόν Πολύβιο «ἀρίστη παιδεία εἶναι αὐτή πού ἀποκτᾶται ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς πραγματικῆς ἱστορίας». Ὃποιος δέν κατέχει αὐτοῦ τοῦ εἲδους τήν παιδεία, συναντᾶ τό ἀμείλικτο πρόσωπο τῆς Ἱστορίας. Κοινή συνισταμένη ἑλληνικῆς καί τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, τήν δεδομένη περίοδο, εἶναι ἡ λήθη: Ἡ μέν πρώτη ἒχει ἀποβάλει ἀπό τήν μνήμη της τό Μυριοκέφαλο καί τό Μάντζικερτ, ἡ δέ δεύτερη μάλλον ἀγνοεῖ τό Ἀστραχάν καί τήν Ναύπακτο. Οἱ Νταβούτογλου καί Ἑρντογάν μπορεῖ νά μήν εἶναι ἐθισμένοι στό ἁλκοόλ ὃπως ὁ σουλτάνος Σελήμ Β΄, ἀλλά βαδίζουν στά αὐτοκαταστροφικά χνάρια πού χάραξε ὁ μακρινός πρόγονός τους πρό πέντε αἰώνων. Ἡ θρασύτητα, λοιπόν, εἶναι σύμφωνα μέ τόν Δημόκριτο, «γέννημα τῆς λήθης τῶν ἰδίων κακῶν» καί αὐτή ἡ λήθη ἀπειλεῖ τόσο τό ἀποσαθρωμένο οἰκοδόμημα τῆς σύγχρονης Τουρκίας, μέ τήν ἀναθεωρημένη στρατηγική και τήν ἐκτεταμένη κρίση ταυτότητος, ὃσο καί τήν ἀνίσχυρη Ἑλλάδα, μέ τήν παγιωμένη πολιτική ὑποταγῆς. Ὁ νεοθωμανικός μεγαλοϊδεατισμός ἀποτελεῖ στρατηγικό σφάλμα καί αὐτοχειρία. Ἡ προσωπική μας ἂποψή εἶναι πώς ἡ τουρκική ὑπεροψία ἀπέναντι στούς κατόχους τῶν κλειδιῶν τῆς εὐρασιατικῆς γεωπολιτικῆς θά τιμωρηθεῖ παραδειγματικά.
Ἡ χρονική συγκυρία θά παρείχε μία τέλεια εὐκαιρία σέ μία κυρίαρχη Ἑλλάδα, μέ δομημένη ἐθνική στρατηγική, νά ἀναβαθμίσει τήν γεωπολιτική της αξία. Ἂλλωστε, σύμφωνα μέ τόν λάτρη τῆς βυζαντινῆς στρατηγικῆς καί ἐπικριτή τοῦ Νταβούτογλου, Ἒντουαρντ Λούτβακ, θά ἦταν πολύ εὒκολο γιά ἓναν Βυζαντινό Αὐτοκράτορα σήμερα νά κατακερματίσει τήν Τουρκία «σέ χίλια δύο κομμάτια», ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀνομοιογένειά της καί τίς τεράστιες ἐσωτερικές της ἀδυναμίες. Ὃπως καί νά ’χει, ἡ Τουρκία ἀκολουθεῖ τήν μοίρα της καί ὃσο κι ἂν ἐντείνει τίς ἐπεκτατικές της βλέψεις εἰς βάρος τῆς πατρίδος μας, σύντομα θά ἀντιληφθεῖ πώς, ὡς ὑψοῦσα ἑαυτόν θά ταπεινωθεῖ. Γιά νά ἀποφύγει τόν (ἀναπόφευκτο) περιορισμό στήν ἐνδοχώρα της, θά ἐξαναγκαστεῖ νά ἐπιδιώξει ἓνα ὂντως «κοινό μέλλον σέ μία κοινή γεωγραφία», μέ τούς ἀντίστροφους ὂρους ὂμως ἀπό αὐτούς πού ὁραματίζεται…
Τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος.
http://tourkikanea.gr/2012/10/da-3/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου