Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ Η «ΑΠΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ» ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ»

Του Σταύρου Καρκαλέτση
Αμυντικός αναλυτής, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

To άρθρο δημοσιεύεται στην  ''ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ'' Φεβρουαρίου

Η Κύπρος και ο νέος πρόεδρος που θα εκλεγεί σε λίγες εβδομάδες, θα βρεθούν μπροστά σε σκληρές και οδυνηρές πραγματικότητες, με πελώρια οικονομικά και πολιτικά διλήμματα. Η κατάσταση της κυπριακής οικονομίας, όπως την παρέδωσαν το σύστημα και η διακυβέρνηση Χριστόφια, απειλεί με αρνητικές επιπτώσεις στο κυπριακό, και αυτό καθίσταται αυτονόητο, αφού όσο η Κύπρος θα αποδυναμώνεται οικονομικά, ακολουθώντας την πτωτική τάση της Ελλάδος, τόσο πιό ευάλωτη θα είναι στο εθνικό θέμα, με τις πιέσεις για μια γρήγορη λύση να εντείνονται και τους «σωτήρες» της Κύπρου να καραδοκούν...

Ο απερχόμενος πρόεδρος Χριστόφιας είναι παραπάνω από σίγουρο πως φέρει τεράστιες ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της Κύπρου. Υποθήκευσε την οικονομία της λειτουργώντας ως κομματάρχης-έρμαιο των ιδεολογικών του αγκυλώσεων και των διεθνιστικών του συνδρόμων, και όχι ως πρόεδρος κράτους. Διόγκωσε με κομματικούς εγκαθέτους το δημόσιο αλλά και άλλα κρίσιμα πόστα, όπως την διαπραγματευτική ομάδα για το κυπριακό. Για την καταστροφή στο Μαρί, τα λέει όλα το σχετικό πόρισμα. Μεγάλες είναι οι ευθύνες και για την αποδυνάμωση της Εθνικής Φρουράς, αφού το ΑΚΕΛ πάσχει από τα γνωστά αριστερά σύνδρομα που βιώνουμε και στην μητροπολιτική Ελλάδα: Απομιλιταροποίηση, απεθνοποίηση, αλλεργία απέναντι σε έννοιες όπως στρατηγική και αποτροπή.
Μέσα σε κλίμα ανασφάλειας και ενώ βρισκόμαστε στον επίλογο της διακυβέρνησης ΑΚΕΛ, στην Κύπρο του σήμερα ούτε το υπουργείο οικονομικών ούτε η Κεντρική Τράπεζα ούτε καν τα συμβατικά κόμματα είναι σε θέση να καταδείξουν με καθαρότητα στους πολίτες τα πραγματικά δεδομένα. Αυτή τη στιγμή στενεύουν επικίνδυνα τα χρονοδιαγράμματα  για να αποφύγει τη χρεοκοπία η Κύπρος, η οποία είναι σε επαφή με το Γιούρογκρουπ ώστε να καταφύγει στον Μηχανισμό Στήριξης. Αρκεί να σημειωθεί πως ενώ μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο οι κυπριακές τράπεζες χρειάζονταν 5 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ για ανακεφαλαιοποίηση, σήμερα οι ανάγκες ξεπερνούν το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων. Μετά την αποτυχία (ή αδιαφορία;) της κυβέρνησης Χριστόφια να επέλθει μια κάποια συμφωνία μέσα στον Δεκέμβριο του 2012, τα περιθώρια άρχισαν να στενεύουν δραματικά. Αν συνυπολογιστεί πως ακόμη και μετά την ό,ποια συμφωνία, θα χρειαστεί πάνω από μήνας για να εγκριθεί αυτή από τα εθνικά κοινοβούλια (σε τουλάχιστον έξι κράτη της ευρωζώνης) και να ικανοποιηθεί το αίτημα της Κύπρου για δανεισμό, πάμε για μετά τις εκλογές, και στην επόμενη κυβέρνηση. Κοντολογής: Ο σχεδιασμός Χριστόφια φαίνεται να του βγαίνει: Η απασφαλισμένη χειροβομβίδα «κυπριακό μνημόνιο» θα σκάσει στα χέρια του νέου προέδρου. Ο οποίος θα βρεθεί προ τετελεσμένων.
Ο Χριστόφιας, μετά τη συνολική του αποτυχία (οικονομία και εθνικό θέμα) δεν πρόκειται δηλαδή να υπογράψει κανένα τελικό μνημόνιο, και αυτό θα φορτωθεί στον επόμενο, προκαταβολικά άτυχο, πρόεδρο. Ποιος όμως θα είναι αυτός; Ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας, βλέποντας τα εκλογικά ποσοστά του ΑΚΕΛ να παίρνουν τον κατήφορο, ύψωσε λευκή σημαία, αυτοαποσύρθηκε και κατέβασε μια εξαιρετικά αδύναμη υποψηφιότητα, αυτή του Σταύρου Μαλά, που δεν έχει καμμία τύχη. Πρόκειται για προκαταβολική παραδοχή ήττας.
Αυτή τη στιγμή, ο πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ. Νίκος Αναστασιάδης κινείται δημοσκοπικά γύρω στο 32%, ο τεχνοκράτης και τέως ΥΠΕΞ επί Τάσσου Παπαδόπουλου  Γιώργος Λιλλήκας στο 20-22% με ανοδική τάση, και ο Σταύρος Μαλάς περίπου με ίδια ποσοστά της τάξης του 19-20%. Αν στον δεύτερο γύρο αντίπαλοι θα είναι ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Γιώργος Λιλλήκας, φέρονται να καταλαμβάνουν 40% και 33% αντίστοιχα. Η διαφορά μεταξύ των δύο όμως φαίνεται σταδιακά να μειώνεται. Και πρέπει να σημειωθεί πως ο κεντρογενής Λιλλήκας δείχνει να αυξάνει τα ποσοστά του και στην υποστήριξη από ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, οι οποίοι στον δεύτερο γύρο δεν θα έχουν δικό τους υποψήφιο.

Καθίσταται όλο και πιο φανερό πως αν ο Γιώργος Λιλλήκας (που δεν πρέπει να ξεχνιέται πως κουβαλά τις παρακαταθήκες του Τάσσου Παπαδόπουλου) καταφέρει και περάσει στον δεύτερο γύρο, θα είναι όχι εύκολος αντίπαλος για τον Νίκο Αναστασιάδη. Ο πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ. επενδύει στον εμβολισμό του κεντρογενούς ΔΗ.ΚΟ., και πρωτίστως στο ότι ελέγχει ένα κόμμα οργανωμένο και με δεξιό-ελληνοκεντρικό χαρακτήρα (παρ’ ότι στεγάζονται πολιτικά στον ΔΗ.ΣΥ. και απεθνοποιημένοι νεοκύπριοι, νεοφιλελεύθεροι και άλλοι…).
Οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται σήμερα ότι ο Νίκος Αναστασιάδης ξεπέρασε το σχέδιο Ανάν και ότι σέβεται την απόφαση του ΟΧΙ και την ετημυγορία του 76%.  Έγγραφα που κυκλοφορούν πάντως, επιχειρούν να χρησιμοποιηθούν από τους επικριτές του. Ότι αυτό δεν αποτελεί πραγματικότητα μια μεταστροφή του Αναστασιάδη, αλλά ελιγμό προκειμένου να αποσπάσει ψήφους από πατριωτικούς χώρους. Οι επικριτές του επικαλούνται πχ τα Wikileaks και τα όσα φέρεται να λέχθηκαν κατά τις συναντήσεις Αναστασιάδη με τον Αμερικανό πρέσβη στην Λευκωσία. Έτσι (έγγραφο υπ’ αρ.273/30.04.2008), ο πρέσβης  καταγράφει μεταξύ άλλων πως ο Αναστασιάδης προέβη σε επαίνους σχετικά με την αρχική προεδρική επίδοση του Δημήτρη Χριστόφια, ειδικά σε σχέση το παλιότερο λάθος του ως προς τη στήριξη του Παπαδόπουλου και την εγκατάλειψη του σχεδίου Ανάν το 2004. Ο Αμερικανός πρέσβης υποστήριζε τότε πως ο Αναστασιάδης είχε έκδηλα εντυπωσιαστεί από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας. Θυμίζουμε πως ο πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ. υπήρξε ο μόνος Κύπριος πολιτικός που μετέβη στην Άγκυρα. Στην ίδια συνάντηση με τον Αμερικανό πρέσβη, αναφορικά με τον Τάσσο Παπαδόπουλο ο Αναστασιάδης φέρεται να του είπε πως «..ο Παπαδόπουλος ήταν ηλίθιος (stupid) πέραν πάσης αντίληψης και δεν διαπραγματεύτηκε το Σχέδιο [Ανάν] καλή τη πίστη». Ο πρέσβης υποστήριξε ακόμη πως ο Νίκος Αναστασιάδης είχε μεγάλη υπερηφάνεια για το γεγονός ότι συνέβαλε στην εκλογική  ήττα Παπαδόπουλου. Σε άλλο έγγραφο (839/18.10.2007), ο Αναστασιάδης υποστήριξε ότι η Κύπρος επειγόντως χρειαζόταν νέα ηγεσία, αφού οι «ηλίθιες» πολιτικές (stupid policies) του Προέδρου Παπαδόπουλου είχαν φέρει ντροπή και προσβολή (shame and embarrassment) στο νησί».
Φυσικά πρόκειται για προεκλογικό αγώνα και όλα τα όπλα βγαίνουν από τη φαρέτρα. Η ουσία είναι πως οι δύο πολιτικοί άνδρες έχουν θεμελιώδεις διαφορές ως προς την εξωτερική πολιτική που προτίθενται να ακολουθήσουν και βεβαίως ως προς τη διαχείριση του κυπριακού.
Οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο θα είναι κομβικές και κατά την άποψή μου οι πλέον κρίσιμες από το 1974. Γράφτηκε στην Λευκωσία, με μια δόση υπερβολής, πως στην σημερινή ιστορική συγκυρία αυτές οι προεδρικές εκλογές θα προκρίνουν αν η Κύπρος θα ζήσει ή θα πεθάνει. Γιατί η διαρκής υποχωρητικότητα και η στήριξη σε εθνοκτόνες λύσεις τύπου του σχεδίου του 2004 δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στην προσκόλληση των δύο μεγάλων κυπριακών κομμάτων σε αναχρονιστικά ιδεολογικά δόγματα και ακατάλληλες για κυρίαρχο κράτος εξαρτησιακές αντιλήψεις. Οι Έλληνες της Κύπρου, πρέπει να αποβάλλουν με τη συμπεριφορά ψήφου τους σε λίγες εβδομάδες, τα μετά το 1960 μικροκομματικά σύνδρομα, που οδήγησαν σε  διχόνοιες και σήμερα σε απραξία (για να μην πούμε απάθεια) έναντι του συνεχιζόμενου Αττίλα.
Το μείζον διακύβευμα των εκλογών του Φεβρουαρίου, είναι πως θα κρίνουν κατά πόσο οι Έλληνες της Κύπρου θα χαράξουν μια άλλη πορεία επανατοποθέτησης του κυπριακού στην βάση της διεθνούς νομιμότητας και του ευρωπαικού κεκτημένου, ή κατά πόσο θα περάσουν τελικά τα μετα-ανανικά προσχεδιασμένα, με ένα είδος χαλαρής συνομοσπονδίας και μια πιθανή ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου, την οποία υποστηρίζει δημόσια ο Νίκος Αναστασιάδης. Το κεφάλαιο ΝΑΤΟ έχει δυό όψεις για τη Λευκωσία: Από την μια προβάλλει ελκυστική μια ιδέα κυπριακής υποψηφιότητας, που θα δημιουργήσει τριβές ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία. Από την άλλη, ποιες δυνατότητες αντίστασης σε διαλυτικά σχέδια θα έχει μια εναγκαλισμένη με το ΝΑΤΟ, όχι de jure όμως πιθανόν de facto, Κύπρος; Διότι ακούγεται πως στους αγγλοσαξονικούς σχεδιασμούς προβλέπεται μια αντικατάσταση της UNFICYP από ΝΑΤΟική δύναμη, στα πλαίσια μιας λύσης όπως την εννοούν Ουάσινγκτον και Λονδίνο, και που θα εξυπηρετεί αρκούντως και την Τουρκία.
Από τη μια έχουμε λοιπόν μια κλασσική συμβατική πολιτική υποψηφιότητα ενός έμπειρου πολιτικού, που βαρύνεται πάντως με την παλαιά εμμονή του στα του σχεδίου Ανάν και την τότε καταστροφολογία του, κι από την άλλη έναν ηλικιακά νεότερο, τεχνοκράτη πολιτικό (Λιλλήκας)  που δεν πατάει σε κομματική βάση αλλά προβάλλεται ως υποψήφιος των πολιτών. Ο Νίκος Αναστασιάδης στηρίζεται καθαρά ως επιλογή από ΗΠΑ-Μ. Βρετανία, ενώ ο Γιώργος Λιλλήκας προτάσσει μια πολυσχιδέστερη εξωτερική πολιτική, με ανοίγματα και σε Γαλλία-Ρωσία και φυσικά το Ισραήλ.
Οι υποστηρικτές Αναστασιάδη υποστηρίζουν την αλλαγή πορείας και την απόρριψη σήμερα εκ μέρους του μιας αντεθνικής λύσης, μη παραβλέποντας πάντως πως τα χρονικά περιθώρια δεν είναι ανεξάντλητα. Ο Νίκος Αναστασιάδης, έχει υποβάλλει και βοηθητική προς την Ελλάδα πρόταση, προτείνοντας να αναλάβει η Κύπρος τον προυπολογισμό της ΕΛΔΥΚ Από την άλλη, οι πολίτες που θέλουν τον Γιώργο Λιλλήκα για πρόεδρο, σημειώνουν πως η εκλογή μη κομματικού προέδρου θα χτυπήσει την  κομματοκρατία και θα ανανεώσει επί το υγιέστερον την πολιτική σκηνή. Και τονίζουν πως έτσι θα ανακοπεί ο κατήφορος προς την απώλεια της ανεξαρτησίας και θα ματαιωθεί η σύζευξή της στο άρμα του νεο-οθωμανισμού, με την αποδοχή ενός ρατσιστικού διζωνικού καθεστώτος.

Οι θέσεις του Γιώργου Λιλλήκα συμπυκνώνονται, από τον ίδιο διατυπωμένες, στα εξής: «Δεσμεύομαι ενώπιων των πολιτών ότι αν με τιμήσουν με τη ψήφο τους στο ανώτατο αξίωμα, εντός του 2013 θα αποδεσμευτούμε από το μνημόνιο της Τρόικα. Εντός του 2013 θα αξιοποιήσουμε τα έσοδα μας από το φυσικό αέριο έτσι ώστε να θέσουμε ξανά την κυπριακή οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Δεσμεύομαι ότι θα πράξουμε ότι είναι δυνατόν, αξιοποιώντας το φυσικό αέριο από το οικόπεδο 12, να σταματήσουμε τη διαρροή Κυπρίων επιστημών και να θέσουμε τέρμα στη μετανάστευση των νέων μας. Χρειαζόμαστε όλους τους νέους, να παραμείνουν  στην Κύπρο.  Οι νέοι αποτελούν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Κύπρου. Παράλληλα θέλω να στείλω και ένα πολιτικό μήνυμα στα διάφορα διεθνή κέντρα πολιτικών αποφάσεων, τα οποία, ενώ εμείς έχουμε στραμμένο το βλέμμα και την προσοχή μας στο Μνημόνιο της Τρόικα, αυτοί επεξεργάζονται σενάρια λύσης του κυπριακού. Το μήνυμα είναι απλό και καθαρό: Ας μην επενδύουν στην οικονομική κρίση και στην οικονομική εξάρτηση της Κύπρου για να επιβάλλουν στην Κύπρο μια απαράδεκτη λύση στη βάση του σχεδίου Ανάν. Η οικονομική κρίση δεν πρόκειται να μειώσει τις αντιστάσεις του κυπριακού Ελληνισμού. Για αυτό τους καλώ να εγκαταλείψουν τα ό,ποια σχέδια ετοιμάζουν συνδέοντας την πιθανή δόση από την Τρόικα με ένα πακέτο λύσης του κυπριακού στη βάση  του Σχεδίου Ανάν».
Να σημειωθεί ακόμη η γνωστή εισήγηση που έκανε ο Γιώργος Λιλλήκας, για την παραχώρηση ενός από τα κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα (και του φυσικού του αερίου) στην Ελλάδα, ώστε αυτή να βοηθηθεί στο ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης. Δηλαδή, μια εθνικά συγκροτημένη ελληνική πετρελαϊκή εταιρεία θα υπέβαλλε αίτηση για παραχώρηση του οικοπέδου σ’ αυτήν, και θα εξεταζόταν από την νέα κυπριακή κυβέρνηση παρά πολύ ευνοϊκά, δίδοντας στην Ελλάδα τη δυνατότητα να το αξιοποιήσει για να βοηθηθεί η καταβαραθρωμένη οικονομία της. Αυτό το δικαίωμα το έχει η κυπριακή κυβέρνηση και μπορεί να το ασκήσει όποτε θέλει, αφού επιτελεί καθαρά οικονομική – εμπορική πράξη κι όχι εκχώρηση εδάφους ή θάλασσας σ’ άλλη χώρα.
Σημειώνεται πως οι εκπρόσωποι του ΑΚΕΛικού υποψηφίου Σταύρου Μαλά άρχισαν πρόσφατα να ειρωνεύονται τον Γιώργο Λιλλήκα για τις θέσεις του αυτές, επικαλούμενοι  κινδύνους που πιθανόν να υπάρξουν από την σίγουρη, κατ’ αυτούς, εμπλοκή της Τουρκίας. Η θέση του ΑΚΕΛ παραμένει η «εξημέρωση» του θηρίου που δεν πρέπει με τίποτα να το εξαγριώσουμε. Συμπερασματικά, ο ραγιαδισμός και η τουρκοφοβία επιβιώνουν στην κυβέρνηση Χριστόφια και στα στερνά του πενταετούς της βίου.
Κάτι που ελπίζουμε (προκύπτει τουλάχιστον τόσο στις θέσεις Αναστασιάδη όσο και σε αυτές Λιλλήκα) είναι η αναθεώρηση της αμυντικής λογικής ΑΚΕΛ/Χριστόφια και η ενδυνάμωση της Εθνικής Φρουράς και της κυπριακής αποτροπής. Η αφελής λογική Χριστόφια (εκφράστηκε από τον ίδιο δημόσια, σε κορυφαίο συνέδριο, προς τον γράφοντα με τη φράση «η Κύπρος δεν θέλει εξοπλισμούς-αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα-θέλουμε ειρήνη») πρέπει να αντικατασταθεί από realpolitik προσεγγίσεις, που θα ενισχύσουν, στο μέτρο του δυνατού την κυπριακή αποτροπή. ΑΟΖ και ενεργειακός πλούτος είναι δικά σου εφ’ όσον μπορείς να τα υπερασπιστείς, μέσα από στρατηγικές συμμαχίες αλλά φροντίζοντας παράλληλα και την δική σου εθνική ισχύ.
Στο κυπριακό ελληνικό λαό εναπόκειται πλέον η απόφαση που θα προσημειώσει το αύριο στη γη των προγόνων του. Το σίγουρο είναι πως απαιτείται ο επόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όποιος και από τους δύο κι αν είναι, να σταθεί στο ύψος της κρισιμότατης ιστορικής συγκυρία, παραμερίζοντας την πολιτική κατευνασμού/συμβιβασμού με την τουρκική κατοχή και επιδιώκοντας αναβάθμιση του διεθνούς status της Κύπρου. Το γράφουμε, απευθυνόμενοι κυρίως στον Νίκο Αναστασιάδη, αφού ο Γιώργος Λιλλήκας έδωσε στο παρελθόν «εξετάσεις» και τις πέρασε με πολύ καλό βαθμό. Αν δεν γίνει η μεγάλη αλλαγή τώρα, με τις οικονομικές και γεωστρατηγικές ευκαιρίες που δίνει ο ενεργειακό πλούτος της κυπριακής ΑΟΖ, δεν θα γίνει ποτέ. Ο κυπριακός Ελληνισμός αυτή την φορά είναι η κατ΄ εξοχήν πανεθνική ελπίδα, και στο ραντεβού του με την Ιστορία πρέπει να τολμήσει την υπέρβαση που απαιτούν οι καιροί.

http://www.elkeda.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2600:21012013--------lr-r&catid=34:2010-01-10-13-57-42&Itemid=84