Οι Έλληνες από την αρχή της ιστορίας έχουν ως πυξίδα της πορείας τους
μια διαχρονική ρήση και εντολή. Να βαδίζουν μονάχα μπροστά. Να μην στρέφουν
ποτέ την πλάτη τους προς τον εχθρό. Να δημιουργούν μια πατρίδα ισχυρή και να
φτιάχνουν το μέλλον τους με τα δικά τους και μόνον έργα. Μηδέποτε να υποχωρούν.
Μηδέποτε να εγκαταλείπουν τα όπλα τα ιερά στο πεδίο της μάχης. Και επιπλέον να
μην στέκονται στις δάφνες του παρελθόντος, αλλά να στρέφουν πάντα το βλέμμα στο
λαμπρό μέλλον της Ελλάδος μέσα από σύγχρονα έργα ισάξια μα και ανώτερα των
παλαιότερων γενεών.
Αυτή η διαχρονική εντολή έγινε στο διάβα του ιστορικού χρόνου βίωμα και
ανάγκη ψυχής για το λαό μας. Ο πολιτισμός μας μεγάλωσε και ζητούσε νέους χώρους
ώστε να συνεχίσει να αναπτύσσεται. Η ελληνική φιλοσοφία ακολούθησε τη νέα
διαδρομή που χάραξε ο Αιώνιος Ελληνισμός. Βρήκε τη θέση της στα πεδία των μαχών
δίπλα στο Πολεμιστή της Φυλής. Το ανήσυχο πνεύμα του λαού μας δημιούργησε
κτήσεις και όρθωσε νέα κάστρα του ελληνισμού. Οι εμπορικές και οι πολιτικές
συναλλαγές πραγμάτωσαν την εξωστρέφεια της φυλής μας και γίνανε τα θεμέλια
δημιουργίας των ελληνικών κοσμοκρατοριών. Μα κι όταν ακόμη κάποια μέλη του
ελληνισμού μας κινδύνευαν, ο ηρωισμός και το καθήκον οδηγούσαν τον Ελληνισμό σε
εκστρατείες απελευθερωτικές δίχως δεύτερες σκέψεις και παζάρια.
Το χθες ήταν λοιπόν πάντοτε ο φάρος εμπνεύσεως του Έλληνα. Το παρόν
αποτελούσε τη στέρεα βάση ανάπτυξης για το κράτος και την κοινωνία των Ελλήνων.
Και το μέλλον απασχολούσε τους Έλληνες με μια και μόνη κυρίαρχη σκέψη, πως θα
ισχυροποιηθεί η διεθνής θέση της Ελλάδος. Όλη αυτή η διαδρομή χαράσσεται για
τον αληθινό Έλληνα με την προϋπόθεση πως στο τιμόνι της ιστορίας και στην
απόφαση του Γένους ο καθοδηγητής θα είναι γέννημα θρέμμα της πατρίδος στο αίμα
και το νου. Το συμφέρον που θα υπηρετηθεί αφορά τούτο το λαό και κανέναν άλλο.
Και τα ζωτικά υπάρχοντα, την περιουσία και την γη θα τη διαχειρίζονται
πολιτικοί ανδρείοι και έντιμοι.
Αυτή είναι η κοσμοθεωρία και η βιοθεωρία του Ελληνισμού που μετουσίωσε
εξ αρχής την πολιτική ταυτότητα του εθνικισμού που γεννήθηκε, ανδρώθηκε και
μεγαλούργησε στην δική του πατρίδα, στην δική του κοιτίδα. Παιδί γνήσιο του
Ελληνισμού είναι ο Εθνικισμός και ο πολιτισμός μαζί με τον ηρωισμό είναι τα
αδέλφια του. Το ίδιο αίμα μοιράζονται. Στα ίδια σχολεία έλαβαν τα πνευματικά
νάματα. Στον ίδιο στίβο γνώρισαν το σεβασμό στον αντίπαλο. Στα ίδια πολεμικά
πεδία αγωνίστηκαν για Νίκη και Ηγεμονία Ελληνική.
Όμως οι πόλεμοι τελείωσαν. Επομένως λογικό ήταν η Ελλάς να μπει σε μια
διαδικασία εθνικής αποκατάστασης, ανοικοδόμησης, αναδημιουργίας, προκοπής και
ευημερίας. Αλλά το λογικό αντικαταστάθηκε από την παραφροσύνη των διχασμών και
της ειρηνικής υποδούλωσης. Η εθνική αποκατάσταση αποκηρύχθηκε ως οπισθοδρόμηση
ή και «φασισμός». Η φραγκοκρατία έγινε εξουσία σε ένα προτεκτοράτο που έπαψε να
διαθέτει όραμα και σχέδιο για το μέλλον. Όλα έγιναν δανεικά. Ηγεσίες, αποφάσεις
και ελευθερίες. Όταν όμως πόροι και κινήσεις σού προσφέρονται, αυτό σημαίνει
πως η δική σου ύπαρξη γίνεται αποδεκτή μονάχα κάτω από δυσβάσταχτους όρους. Αν
ένας από αυτούς τους όρους δεν εκτελεστεί, τότε θα εκτελεστεί ο «άτακτος» λαός
και ο «άτακτος» πολιτικός.
Αυτό ακριβώς συνέβη στην πορεία μας από της απελευθερώσεως εκ των
Τούρκων μέχρι τη «δημοκρατία» και τα μνημόνια. Το μέλλον έπαψε να απασχολεί
τους κατοίκους της πατρίδος μας. Ο θαυμασμός μετά από την εποχή του Μεταξά και
εντεύθεν προς κάθε τι ελληνικό έγινε στείρος. Έπαψε να δημιουργεί νέους θύλακες
θαυμασμού σύγχρονου. Για να βρεις κάτι το όμορφο και γερό που να αξίζει για να
το καμαρώσεις ως μνημείο Ελληνισμού έπρεπε να ψάξεις νοητά κι όχι σε πραγματικό
χρόνο. Έπρεπε να στραφείς χρονικά πολύ πίσω από το παρόν. Κι αυτό φοβίζει,
δημιουργεί χάσμα, δείχνει αποτυχία και γεννά νέες σκλαβιές.
Αυτές οι σκλαβιές δεν άργησαν καθόλου. Ήταν προκαθορισμένες. Είναι τα
ολέθρια έργα αυτών των σκοτεινών ψυχών που κλείσανε τους οραματιστές του
Ελληνισμού είτε σε κάποιες φυλακές είτε στο περιθώριο της ζωής. Τα δάνεια της
μετεπαναστατικής περιόδου ξαναγύρισαν με τον ίδιο σκοπό. Να αγοράσουν γη
ελληνική αποθησαυρίζοντας αυτήν στα σεντούκια και τις θυρίδες του διεθνούς
σιωνισμού. Η άρνηση της επιστροφής στις σκλάβες ελληνικές πατρίδες ξεπληρώνεται
με το θράσος της διεκδίκησης των έως σήμερα ελεύθερων γαιών. Οι δανειστές
τύραννοι και οι προσκυνημένοι πολιτικάντηδες συνασπίζονται με τους θρασείς
γείτονες. Ο μόχθος του εργαζόμενου πλειστηριάζεται. Ξένοι συναγελάζονται με
τους γραικύλους πολιτικάντηδες, ο νεοταξισμός θέλει παγκόσμια διακυβέρνηση.
Όλα αυτά τελειώνουν με την έλευση του ελληνικού εθνικοκοινωνισμού στην
εξουσία της πατρίδος μας. Στη δική μας Ελλάδα τα δεσμά θρυμματίζονται. Ο
κάτοικος γίνεται πάλι Άξιος Έλλην. Ο Κολοκοτρώνης με το φωτιά και τσεκούρι
στους προσκυνημένους ζωντανεύει. Η Νέα Ελλάδα και ο Νέος Ελληνικός Πολιτισμός
είναι το όραμα. Η Μεγάλη Ελλάδα το στρατηγικό σχέδιο. Και οι Ελεύθεροι Έλληνες
είναι ο Ανίκητος Στρατός Θεού και Ελλάδος.
Αυτό το άρθρο το αφιερώνω στη μνήμη του πολιτικού δάσκαλου Σπύρου
Σταθόπουλου http://www.youtube.com/watch?v=G1laKMOi2DU.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου