ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ : ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΟΥ ΑΠ.Π.ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

 Αθήνα, 10/9/2012

Χρόνια και χρόνια ο συγγραφέας αναζητά ιστορικά ντοκουμέντα και με πολύ τεκμηρίωση αναδεικνύει το εθνικό αυτό θέμα, το οποίο θεωρεί "υπαρκτό", παρά το γεγονός ότι όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις προσπαθούν να το υποβαθμίσουν και να το αποσιωπήσουν.

Πρόκειται για ένα γεγονός του πολιτικού μας βίου, το οποίο ήδη καυτηρίαζε ο Ίων Δραγούμης, γράφοντας ότι οι πολιτικοί της Ελλάδος είναι εγκλωβισμένοι στο αθηναϊκό κράτος, ενδιαφερόμενοι μόνο για το ατομικό τους συμφέρον και το συμφέρον του κόμματος.

Έγραφε ο υπέρμαχος της εθνικής ιδέας και Ελληνολάτρης Δραγούμης, γι' αυτό το άθλιο φαινόμενο: "Προπάντων το κόμμα πρέπει να μένει στα πράγματα, όσο μπορεί περισσότερο… τι τους ταράζουν πάλι κι' αυτοί οι Κρητικοί, τί θέλουν πια κι' αυτοί οι Μακεδόνες. Δεν θα μας αφήσουν τέλος πάντων ήσυχους να φτιάσουμε το ζωολογικό μας κήπο στο Φάληρο…" (Αυτά γράφονται στα 1911, στο έργο του: "Όσοι Ζωντανοί", που επανεκδόθηκε από τις εκδ. "Ιστορική Έρευνα", Αθήνα, χωρίς χρόνο, σελ. 6-7).

Αυτή ακριβώς η αθλιότητα των πολιτικών συνεχίζεται και τούτα τα χρόνια της πολύμορφης εθνομειοδοσίας κατά τα οποία οι πολιτικάντηδες απωθούν όλα τα εθνικά μας θέματα. Δεν τολμούν να τ' αγγίξουν κερδίζοντας χρόνο στις σκατωμένες πολυθρόνες τους.

Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσαμε να τους βάλουμε να λένε: Τί θέλουν πάλι αυτοί που ασχολούνται με τα εθνικά θέματα; Τί  θέλει η Επιτροπή Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων; Τί θέλουν αυτοί που επισημαίνουν τους κινδύνους της Θράκης; Τί θέλουν αυτοί και μας ενοχλούν για την υπόθεση  της Κύπρου; Τί θέλει ο Παπαθεοδώρου και μας σφυροκοπά για τους Τσάμηδες;

Ευτυχώς υπάρχουν και οι ελάχιστοι Παπαθεοδώρηδες που ερευνούν, αναδεικνύουν και υπερασπίζονται τα πάτρια. Είναι αυτοί οι λίγοι που προσπαθούν να τσιμπούν, όπως η αλογόμυγα του Σωκράτη, τους χοντρόπετσους πολιτικάντηδες για να μη πέφτουν σε πλήρη αποχαύνωση.

Αυτόν τον εθνικό ρόλο παίζει ακριβώς και ο αεικίνητος ερευνητής Παπαθεοδώρου στο ως άνω έργο του, το οποίο αποτελεί β' συμπληρωματική έκδοση "με νέα στοιχεία σχετικά με τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες".

Πρόκειται για μια σφαιρική παρουσίαση του "υπαρκτού" εθνικού προβλήματος  το οποίο ερευνάται από το 1992 - με την αποκάλυψη του χειρόγραφου ντοκουμέντου του Γεωργίου Χατζή (λογοτέχνη Πελλερέν) και την από 5/10/1945 Έκθεση του υποστράτηγου Χωροφυλακής Μαργαρίτου.

Στην εν λόγω Έκθεση, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνεται και "Ονομαστική κατάστασις των εκτελεσθέντων χριστιανών υπό Μουσουλμάνων κατά το διάστημα της εχθρικής κατοχής" (σελ. 39).

Στη συνέχεια ο συγγραφέας παραθέτει αδιάσειστα ονομαστικά ντοκουμέντα τα οποία αποδεικνύουν τις σφαγές που έκαναν οι Τσάμηδες εναντίον των Ελλήνων στην Ιταλο-Γερμανική κατοχή.

Μάλιστα, στη σελ. 69 υπάρχουν φωτογραφίες στις οποίες "οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες συνεργάτες των Γερμανών παρουσιάζουν όπλα" σε Γερμανό στρατιωτικό.

Συνεχίζοντας  ο σ. την παράθεση γεγονότων τα οποία αναδεικνύουν τις αέναες προσπάθειες και απόπειρες των Τσάμηδων ν' αναγνωριστούν στην "Τσαμουριά", δηλαδή στην Ήπειρο ως "Μειονότητες με πλήρη δικαιώματα" (Πρόκειται για την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ Μπους στα Τίρανα,  τον Ιούνιο του 2007, στον οποίο οι Τσάμηδες έστειλαν σχετικά υπομνήματα).

Τέλος, σημειώνω το γεγονός της στρατιωτικής συνεργασίας Γερμανών - Τσάμηδων, η οποία αποδεικνύεται: α) από την εκτέλεση 49 Προκρίτων της Παραμυθιάς (στις 29/9/1943) και β) από τη μάχη της Μενίνας (18/8/1944), στην οποία οι Τσάμηδες είχαν 86 νεκρούς και 7 αιχμαλώτους "έναντι 6 ανδρών του ΕΔΕΣ και του Άγγλου Τ/χου Δαβίδ Ουάλλας" (βλ. σελ. 110, όπου και η φωτογραφία του Μνημείου των θυμάτων) πρβλ. και τα στοιχεία που παρατίθενται στις σελίδες 131 επ. όπου ο "Πίνακας Εγκλημάτων του Συστήματος Αλβανικής Πολιτικής Διοικήσεως" στη Θεσπρωτία.

Αναδιπλώνοντας τα γεγονότα ο σ. σημειώνει: α) Την ημερίδα που έγινε στο Πάντειο Παν/μιο (στις 21/2/2008) με θέμα: "Ιστορία και επικαιρότητα του ζητήματος των Τσάμηδων", στην οποία, όπως γράφει, βασίλεψε η μονομέρεια, ενώ ο ίδιος ουσιαστικά φιμώθηκε (βλ. σελ. 127-128). Αφού ο σ. θα υπομνήσει ότι "Η Μεγάλη Αλβανία" αποτελεί μέχρι και σήμερα τη "Μεγάλη Ιδέα" των απανταχού Αλβανών" (σελ. 129) θα φθάσει στον γνωστό μας μαθητή Οδυσσέα Τσενάι, ο οποίος σπουδάζοντας στις ΗΠΑ "υποστηριζόμενος από όλα τα Αλβανικά πολιτικά κόμματα… προορίζεται για υποψήφιος του εν Ελλάδι Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανοφώνων" και σε "εθνικές εκλογές" (βλ. σελ. 193).

Για τα δύο αυτά γεγονότα έχω δύο παρατηρήσεις:

1) Σ' ό,τι αφορά στα ανθελληνικά που ειπώθηκαν στο Πάντειο, θα τρίζουν τα κόκαλα των αειμνήστων καθηγητών Βεζανή, Στασινόπουλου, Παπαζαχαρίου, Πέρδικα, Θεοδωρακόπουλου, Σπανδανόπουλου κ.τλ. Τότε, η Πάντειος ήταν φυτώριο ελεύθερης σκέψης, κριτικής και πατριωτισμού. Τα χρόνια του… προοδευτισμού έχει καθηγητές και πρυτάνεις που καταδικάστηκαν για κλοπή!

2)            Σ' ό,τι αφορά τον προδιαγραφόμενο ρόλο του Τσενάι, υπενθυμίζω ότι, όταν ανέκυψε το θέμα να είναι σημαιοφόρος, ο γράφων τάχθηκε εναντίον με δύο κείμενα, τα οποία είχαν ως τίτλο: "Το εθνικό μας σύμβολο" ("Πολιτικά Θέματα" της 31/10/2003) και: "Ο ελληνοκτόνος τσεναϊσμός και ο εθνικός κομπλεξισμός" (στα ίδια).

Στο κείμενο εκείνο κατέληγα: "Η Ελλάδα προδόθηκε προγραμματισμένα.  "Θα βασιλεύει ο Τσεναϊσμός και ο νόθος προοδευτισμός έως ότου οδηγηθούν κάποιοι στο Γουδί:.

Καταλήγοντας θα έλεγα ότι το έργο αυτό του Παπαθεοδώρου αποτελεί χρήσιμο εθνικό εφόδιο για όλους εκείνους που θέλουν να έχουν έγκυρη και υπεύθυνη γνώμη για το προκείμενο θέμα: "Τσάμηδες". Ένας κίνδυνος εθνικός που άλλοτε υποβόσκει και άλλοτε φουντώνει, ανάλογα κατά πως τους κουρδίζουν οι πίσω απ' αυτούς.

Εν κατακλείδι, θεώρησα επιβεβλημένο από ιστορική άποψη, να μεταφέρω εδώ ψήγματα ιστορικών δεδομένων τα οποία μαρτυρούν την Ελληνικότητα της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου.

Από την "Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος του παν/μίου του Καίμπριτζ, Λονδίνο 1988, επανέκδοση από την εφ. "Τα Νέα", 2005, τόμ. 6ος, σελ. 105 επ. Κεφάλαιο: "Οι Ιλλυριοί και οι Έλληνες της Ηπείρου" αντιγράφω: "Ως κοιτίδα των Ηπειρωτών περιγραφόταν η συνεχόμενη βαρβαρική περιοχή μεταξύ των Ιλλυρικών ορέων, προς βορρά, και της Ελλάδος προς νότο". Συνεχίζουν οι Βρετανοί ιστορικοί: "Ως προς τη γλώσσα, έχει αποδειχθεί ότι τα ηπειρωτικά και μακεδονικά φύλα μιλούσαν ελληνικά κατά τον 5ο αι. π.Χ., αλλά και πολύ νωρίτερα. Το επιβεβαιωτικό στοιχείο βρίσκεται στα ψηφίσματα των Μολοσσών (περί το 369 π.Χ., τα οποία είναι εξ ολοκλήρου γραμμένα στην ελληνική γλώσσα, όπως και τα ονόματα των προσώπων και οι ονομασίες που αναφέρονται".

Συνεχίζουν οι ιστορικού του Βρετανικού πανεπιστημίου, του φημισμένου αυτού πανεπιστημίου, στο οποίο διδάσκουν την αρχαία ελληνική ιστορία, προσκομίζοντες τεράστιο αποδεικτικό ιστορικό υλικό όλων των κλάδων: "Τα ανθρωπονυμικά δόθηκαν κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. προφανώς από Έλληνες γονείς και προγόνους, αλλά και οι ονομασίες των εθνών είχαν αναμφίβολα μακρά ιστορία και παράδοση".

Προχωρούν γράφοντας: "Επιπλέον, καθώς το κράτος των Μολοσσών δεν μπορεί παρά να διαμορφώθηκε από ομόγλωσσα (ελληνόφωνα) φύλα, εξυπακούεται ότι και τα "Θεσπρωτικά" φύλα μιλούσαν ελληνικά, διότι τρία τέτοια έθνη ήταν μέλη του κράτους (κοινού) των Μολοσσών. Στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. όταν οι Ορέστες και οι γείτονές τους έγιναν "Μολοσσικά" έθνη, θα πρέπει επίσης να μιλούσαν ελληνικά για να γίνουν μέλη αυτού του κράτους" (βλ. ό.π. σελ. 117).

Συνεχίζουν οι ιστορικοί του Καίμπριτζ την αναδίπλωση των ιστορικών ντοκουμέντων της περιοχής από τα οποία  αναδύεται ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική γλώσσα.

Θα ήταν αδιανόητο και παράλογο να υποθέσουμε ότι ενώ κυριαρχεί απόλυτα η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός τρόπος ανάδειξης της διοίκησης, η περιοχή είναι Σλαβική και Αλβανική.

Γι' αυτό και οι ανασκαφές: "Στη Βίτσα Ζαγοριού ανακάλυψαν Μολοσσικό οικισμό και νεκροταφείο με συνεχή κατοίκηση και χρήση από τον 8ο μέχρι και τον 4ο αι. π.Χ. Το νεκροταφείο περιλάμβανε 180 τάφους, πολλοί των οποίων ανάγονται στους γεωμετρικούς χρόνους" (βλ. όπ. π. σελ. 114, και τη σχετική φωτογραφία των ερειπίων).

Είναι απίστευτο το πώς οι δοσίλογοι Αλβανοτσάμηδες τολμούν να εμφανίζονται ως… κληρονόμοι αυτού του Ελληνικότατου πολιτισμού.

Ασφαλώς, η επί του προκειμένου εθνική ευθύνη του ψοφοδεούς ελληνικού "κράτους" δεν παύει από το να είναι τεράστια!