Το πρωτότυπο του ερπυστριοφόρου τεθωρακισμένου – αμφίβιου προωθητή γαιών (bull dozer) AZMIM (Amfibi Zırhlı Muharebe İş Makinasι: Αμφίβιο Θωρακισμένο Όχημα Μηχανικού) έκανε την εμφάνιση τους περιοχές, και οι τουρκικοί σχεδιασμοί για τη δημιουργία ενός μηχανισμού διάσπασης οργανωμένων γραμμών άμυνας έχουν πλέον ολοκληρωθεί. Μέσα στον επόμενο χρόνο τα AZMIM θα εξοπλίζουν τις μονάδες Μηχανικού της 1ης Τουρκικής Στρατιάς.
AZMİM, ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΦΡΟ
Στις 10 Μαρτίου του 2009, το τουρκικό Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) υπέγραψε μια ακόμη σύμβαση μετά από διαπραγματεύσεις, με την τουρκική FNSS για την ανάπτυξη ενός ειδικού μέσου μηχανικού και την παράδοση της πρώτης παρτίδας. Η FNSS ήταν η μόνη που κατέθεσε σχετική προσφορά τον Δεκέμβριο του 2008, ανταποκρινόμενη σε σχετικό αίτηση κατάθεσης προσφορών. H πρόταση της FNSS φέρει το όνομα AZMİM (Amfibi Zırhlı Muharebe İş Makinasι: Αμφίβιο Θωρακισμένο Όχημα Μηχανικού). Πρόκειται για έναν ερπυστριοφόρο τεθωρακισμένο – αμφίβιο προωθητή γαιών (bull dozer) που βασίζεται στο ήδη υφιστάμενο όχημα τύπου Μ9 ACE (Armor Combat Earthmover: Τεθωρακισμένος Προωθητής Μάχης) της αμερικανικής BAE (πρώην BMY). Η τελευταία κατέχει το 49% των μετοχών της FNSS. Σύμφωνα με τη σύμβαση, η FNSS πρέπει να αναπτύξει το πρωτότυπο σε 42 μήνες και να παραδώσει μέχρι το 2013, 12 οχήματα του τύπου. Οι συνολικές ανάγκες του Τουρκικού στρατού έχουν προσδιοριστεί σε 36 οχήματα. Τα υπόλοιπα 24, πέραν το 12 πρώτων, εκτιμάται ότι θα συμβολαιοποιηθούν μετά τη παράδοση τις πρώτης παρτίδας.
Το
πρωτότυπο ΑΖΜΙΜ, της τουρκικής εταιρείας FNSS. Διακρίνονται οι έξι
εκτοξευτές καπνογόνων (πάνω από το πτύο) και οι δύο θυρίδες των μελών
του πληρώματος.Ο γαιοπροωθητής ΑΖΜΙΜ, έχει βάρος περί τους 17 τόνους και διαθέτει θωράκιση που του παρέχει προστασία από θραύσματα πυροβολικού και όλμων καθώς και από πυρά όπλων ευθυτενούς τροχιάς διαμετρήματος μέχρι και 14,5 χλστ. Η μέγιστη ταχύτητά του ανέρχεται σε 48 χλμ. ανά ώρα, η δε αυτονομία κίνησής του, φτάνει τα 370 χλμ. Αυτή δε είναι και η διαφορά του από τους συμβατικούς γαιοπροωθητές, εμπορικού τύπου, που μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί ο τουρκικός αλλά και ο Ελληνικός Στρατός. Τα συμβατικά μηχανήματα κινούνται με πολύ χαμηλές ταχύτητες, διαθέτουν ολομεταλλικές ερπύστριες που καταστρέφουν τα οδικά δίκτυα και συνεπώς δεν μπορούν να κινηθούν αυτόνομα, εντασσόμενα σε φάλαγγες τεθωρακισμένων σχηματισμών. Αντίθετα οι ειδικοί προωθητές όπως ο AZMIM, διαθέτουν ερπύστριες με ελαστικά πέλματα, αναπτύσσουν ταχύτητα ανάλογη με των υπολοίπων τεθωρακισμένων μέσων (άρματα, ΤΟΜΠ, ΤΟΜΑ, αυτοκινούμενα πυροβόλα κλπ), είναι αμφίβιοι και μπορούν να «εργαστούν» υπό τα πυρά του εχθρού, λόγω της προστασίας θώρακα που διαθέτουν. Οι επιδόσεις τους σε χωματουργικές εργασίες είναι υποδεέστερες σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των μεγάλων εμπορικών μηχανημάτων, αλλά αυτές έχουν σκόπιμα «θυσιαστεί» υπέρ των άλλων χαρακτηριστικών τους (ευκινησία, προστασία θώρακα κλπ).
Τo
AZMIM δοκιμάζεται κατασκευάζοντας προφανώς θέση κάλυψης άρματος ή ΤΟΜΠ ή
ΤΟΜΑ. Η δεξαμενή αδρανών υλικών του είναι πλήρης φορτίου. Ένας τέτοιος
επικλινής διάδρομος με ταυτόχρονη κατακρήμνιση του πρανούς της τάφρου,
θα επιχειρηθεί να κατασκευαστεί για τη ζεύξης της τάφρου με την εν
συνεχεία εναπόθεση δύο ως τριών γεφυρών LEGUAN.Το ΑΖΜΙΜ αποτελεί βελτιωμένο τεχνολογικό αντίγραφο του αμερικανικού Μ9 ACE. Διαθέτει μεταλλικό πτύο στο εμπρόσθιο μέρος, το οποίο ανυψούμενο αποκαλύπτει ανοικτή δεξαμενή, χωρητικότητας 6,7 κυβικών μέτρων χώματος. Σκοπός της τελευταίας είναι η πρόσκτηση επιπλέον βάρους, με τη πλήρωση της με αδρανή υλικά (χώμα ή μπάζα), προκειμένου να βαραίνει το όχημα και να βελτιώνονται οι δυνατότητές του ώθησης και εκσκαφής. Το μέγιστο συνολικό βάρος δεν πρέπει να ξεπερνά τους 25 τόνους. Οι δύο χειριστές του, οδηγός και αρχηγός πληρώματος βρίσκονται προστατευμένοι στο διαμέρισμα τους που κλείνει με δύο θυρίδες οροφής και δύναται να εργαστούν, παρατηρώντας μέσα από γυάλινα περισκόπια. Οι θέσεις τους βρίσκονται στο πίσω μέρος του οχήματος, γεγονός που τους παρέχει σημαντικά αυξημένη παθητική προστασία σε περίπτωση προσβολής του εμπρόσθιου μέρους του οχήματος.
Το πρωτότυπο ΑΖΜΙΜ κατά τη διαδικασία δοκιμών.Τα πρωτότυπα του αμερικανικού Μ9, άρχισαν να κατασκευάζονται το 1975. Το 1979, μετά από εκτεταμένες αλλά επιτυχείς δοκιμές, τέθηκε η πρώτη παραγγελία για 15 προωθητές, οι οποίοι και παραδόθηκαν στα τέλη του 1984. Έκτοτε ακολούθησαν και άλλες παραγγελίες, η παραγωγή των οποίων ολοκληρώθηκε το 1992. Το σύνολο των οχημάτων που παρήχθησαν για τον Αμερικανικό στρατό, ανήλθε σε 434 οχήματα. Τη δεκαετία του 90 ακολούθησαν και πρόσθετες παραγγελίες για τους Αμερικανούς πεζοναύτες και την αμερικανική εθνοφρουρά. Το Μ9 διαθέτει υπερτροφοδοτούμενο, 8κύλινδρο, πετρελαιοκινητήρα, τύπου Cummins V903C, ισχύος 295 ίππων. Σημαντική διαφορά του αμερικανικού Μ9 σε σχέση με τον τουρκικό ΑΖΜΙΜ, είναι ο αριθμός των χειριστών. Το Μ9 διαθέτει μόνο διαμέρισμα οδηγού και έναν χειριστή, ενώ το τουρκικό ΑΖΜΙΜ διαθέτει δύο θέσεις εργασίας η μία πίσω από την άλλη, με τον οδηγό εμπρός και τον αρχηγό πληρώματος πίσω του.
Αμερικανικό Μ9 ACE «εργαζόμενο». Διακρίνεται η μία και μόνη θυρίδα πληρώματος που διαθέτει, καθώς και ο χειριστής του.Τα αμερικανικά Μ9 χρησιμοποιήθηκαν εντατικά και στις δύο πολεμικές επιχειρήσεις στο Περσικό Κόλπο, εναντίον του Ιράκ τόσο το 1991 όσο και το 2003. Οι τεθωρακισμένοι προωθητές Μ9, χρησιμοποιούνται, εκτός από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και από τους στρατούς των Ταϊβάν και Κορέας. Τα οχήματα της τελευταίας παρήχθησαν, κατόπιν αδείας, από την τοπική βιομηχανία Samsung. Η Τουρκία θα αποτελέσει τον μόλις τέταρτο χρήστη του μέσου, παγκοσμίως.
http://www.defence-point.gr/news/?p=57960
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου