ΘΡΑΚΗ-ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΗ

            Του  Ιωάννη Σ. Φριτζαλά

Γεωπολιτικού-Ιστορικού ερευνητή

f_john542@hotmail.com

Θράκη… Η πανάρχαια και ιεροτάτη ελληνική γη. Το βορειοανατολικό προπύργιο της Ελλάδος και του Ελληνισμού. Οι λέξεις δεν είναι ικανές να περιγράψουν το μεγαλείο της, απλώς σιωπούν στο άκουσμα της λύρας του Ορφέως, των ιαχών των πιστών του Διονύσου, των μελίρρυτων ασμάτων των Μουσών, των προσευχών και των ψαλμωδιών των μοναχών του Παπικίου Όρους. Ήχοι απόλυτης αρμονίας, οι οποίοι μέσα από τα βάθη του χώρου και του χρόνου απλώνουν σε κάθε επισκέπτη μία απόκοσμη πνευματική αγκάλη, μιλούν στην ψυχή του και του εξηγούν ποιά είναι η Θράκη. Η μυθολογία την θέλει να έχει ουράνια καταγωγή, ως κόρη του Ωκεανού και της Παρθενόπης. Αδερφές της αναφέρονται η Ασία, η Ευρώπη και η Λιβύη (Αφρική), γεγονός που καταδεικνύει, μέσω συμβολισμών, την άρρηκτη σχέση της περιοχής με τον μείζονα χώρο της Μεσογείου και αποτελεί ενδεχομένως ένα δείγμα της γεωπολιτικής σκέψεως των πάνσοφων Ελλήνων μυθοπλαστών.

Επειδή «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις» (Αντισθένης), κάθε ετυμολογική προσέγγιση της λέξεως Θράκη είναι από μόνη της μία μυητική διαδικασία, μία διάβαση μέσω των στοών μυήσεως των Καβειρίων μυστηρίων, που μας οδηγεί εκ του ασφαλούς στην άποψη που εδέχοντο οι ένδοξοι φιλόσοφοι της αρχαιότητος, πως Θράκη σημαίνει χώρα της αγνής διδασκαλίας και της ιερής ποιήσεως ή αλλιώς «η κατ’ εξοχήν ιερά χώρα, η χώρα του φωτός, η αληθινή πατρίδα των Μουσών» (Εδουάρδος Συρέ). Εκεί γεννήθηκε, μέσω της ορφικής θεολογικής θεωρήσεως, η σκέψη περί της αθανασίας και της θείας καταγωγής της ανθρώπινης ψυχής, καθώς και περί του ενός, ανάρχου και τριαδικού Θεού, ως επινόηση μεγάλου νού και όχι νού κοινού, του τυχόντος (Πλάτων). Είναι η γεννέτηρα ενδόξων προγόνων μας όπως ο Ορφέας, ο Μουσαίος, ο Δημόκριτος, ο Πρωταγόρας, ο Ανάξαρχος, ο Λεύκιππος, ο Εύμολπος, ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή κ.α.

Η Εριβώλακας (εύφορη χώρα), όπως την χαρακτήριζε ο Όμηρος, κάποτε εκτεινόταν από την δυτική Ελλάδα, περιλαμβάνοντας την Θεσσαλία και την Μακεδονία, έως τις ακτές του Ευξείνου Πόντου και αποτέλεσε το πεδίο δράσεως του παναρχαίου λαού των Δίων θεϊκών Πελασγών, των Αγριάνων, των Βιστώνων, των Ηδονών, των Κικόνων, των Κορπίλων, των Βιθυνών, των Τρηρών, του περίφημου βασιλείου των Οδρυσών και στις εγγύτερες σε εμάς χρονικές περιόδους αποτέλεσε την καρδιά της ένδοξης αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως. Την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ως δυτικό της όριο καθιερώθηκε ο ποταμός Νέστος, ο οποίος έως και σήμερα την διαχωρίζει από την Ανατολική Μακεδονία.

Αιματοβαμμένη Θράκη… Το παρελθόν της αναμφίβολα ένδοξο. Ποιο είναι όμως το παρόν και ποιο το μέλλον της; Σήμερα, στην Ελλάδα ανήκει μόλις το 1/9 από την συνολική έκτασή της, με την Βόρειο Θράκη (Ανατολική Ρωμυλία) και την Ανατολική Θράκη να αποτελούν αλύτρωτες πατρίδες του Ελληνισμού, ούσες ακόμη υπό κατοχή από την Βουλγαρία (5/9) και την Τουρκία (3/9) αντιστοίχως. Το γεγονός πως κανένα μέρος σε ολόκληρη την Γη δεν έχει υποστεί τόσες πολλές επιδρομές και καταστροφές στην ιστορία, όσες η Θράκη, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της γεωστρατηγικής σημασίας που είχε διαχρονικά, ως κομβικό σημείο Ευρώπης και Ασίας. Οι σύγχρονοι Έλληνες μάλλον αγνοούμε την ιερότητα και την σημασία της θρακικής γης κι αυτό είναι ένα ακόμα δείγμα της πνευματικής πενίας και της εν γένει εθνικής κρίσεως που διερχόμαστε. Εγκλωβισμένοι σε έναν υλικό σκοταδισμό και βραχυκυκλωμένοι από οθνεία ιδεολογήματα, που ταυτίζουν την αποστροφή προς τα ελληνικά ιδεώδη με την «πρόοδο», επιμένουμε να παραβλέπουμε το γεγονός πως ένα κομμάτι της πατρίδος μας αποτελεί για ακόμη μία φορά στην ιστορία πεδίο διαμάχης γεωπολιτικών συμφερόντων, αλλά πρωτίστως έναν από τους κυριοτέρους στόχους της τουρκικής επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής.

Η οικονομική, πολιτική και θρησκευτική επιρροή της γείτονος καθημερινά γιγαντώνεται και λαμβάνει πλέον μορφή «ευγενούς και αναίμακτης» εισβολής. Η μουσουλμανική μειονότητα που κατοικεί κατά κύριο λόγο στους νομούς της Ξάνθης και της Ροδόπης αποτελεί το όργανο ασκήσεως αυτής της επιρροής. Το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, που γιγαντώθηκε από την αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας, όντας η κινητήριος δύναμη της Τουρκίας και στους τρεις νομούς, στρέφεται εναντίον της πλειονότητος των χριστιανών ορθοδόξων, εξαγοράζει εκβιαστικά την συνείδηση της μουσουλμανικής μειονότητος, εκτουρκίζει ανήθικα την νεολαία της, δημιουργώντας στρατιές φανατικών από τις πιο τρυφερές ηλικίες, και εκτελεί πιστά και μεθοδικά το σχέδιο της πολιτιστικής γενοκτονίας των Πομάκων, ενός αρχαίου θρακικού λαού που είχε βιαίως εξισλαμιστεί την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας και που ουδεμία σχέση έχει με την Τουρκία. Οι κυριότερες μέθοδοι εκτουρκισμού αυτού του λαού είναι αφενός το πρόγραμμα διδασκαλίας των μειονοτικών σχολείων, το οποίο κατά το ήμισυ τελείται στην τουρκική γλώσσα, αφού αυτή αναγνωρίζει παρανόμως το ελληνικό κράτος ως επίσημη γλώσσα της μειονότητας, αγνοώντας επιδεικτικά την μητρική τους γλώσσα (πομακική), και αφετέρου τα τουρκοπανηγύρια του υψώματος Χίλια (Σέτσεκ) του Έβρου και του υψώματος Ακρίτας (Αλάντεπε) της Ροδόπης. Τα πανηγύρια αυτά μέχρι το 1998 ήταν αμιγώς πομακικές εκδηλώσεις, εθνοτικού και θρησκευτικού χαρακτήρος και διατηρούσαν μακραίωνες και αρχαίες παραδόσεις της ορεινής Θράκης. Πλέον έχουν εκτουρκιστεί πλήρως, με την εκδίωξη των παραδοσιακών Πομάκων διοργανωτών τους και έχουν μετατραπεί σε εκδηλώσεις προωθήσεως του τουρκικού εθνικισμού, με την συμμετοχή βεβαίως και παραγόντων εκ Τουρκίας, γνωστών για τα «φιλελληνικά» τους συναισθήματα. Παρόμοιες μέθοδοι εκτουρκισμού εφαρμόζονται εναντίον και των μουσουλμανικών πληθυσμών που ανήκουν στον λαό των Ρομά.

Στόχος των τουρκικών μεθοδεύσεων είναι η εδραίωση μίας επιβεβλημένης, επίπλαστης «εθνικής» και θρησκευτικής ομοιογένειας, που θα επιβεβαιώσει εν καιρώ τον αυθαίρετο και αντισυνταγματικό εθνικό χαρακτηρισμό (τουρκική μειονότητα Δυτικής Θράκης) που έχει προσδοθεί στην μουσουλμανική μειονότητα, κατά παράβαση και της Συνθήκης της Λωζάνης. Επί καθημερινής σχεδόν βάσεως, οι εγκάθετοι της Τουρκίας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου του μειονοτικού τύπου, εκδηλώνουν ελεύθερα το ανθελληνικό τους μένος, επικαλούμενοι ακόμα και την βοήθεια της «μητέρας πατρίδος», με το πρόσχημα της δήθεν καταπατήσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της μειονότητος. Και όλα αυτά ενώπιον της απόλυτης αδιαφορίας των κυβερνόντων, των εισαγγελικών αρχών και ενός ελληνικού λαού που επιμένει να χαρίζει την μουσουλμανική μειονότητα στην Τουρκία, μιλώντας απαξιωτικά για τους Τούρκους της Θράκης, υιοθετώντας παράλληλα και τον γεωγραφικό προσδιορισμό των γειτόνων (Δυτική Θράκη) και όχι τον εθνικό (Ελληνική Θράκη).

Η Θράκη μας, λοιπόν, μάς καλεί να επέμβουμε. Μπορεί ο αρμονικός της παλμός να έχει σιγήσει στα ώτα της εν υπνώσει σύγχρονης Ελλάδος της αμνησίας, εν τούτοις ακόμα εκπέμπει για όποιον θέλει να τον αφουγκραστεί και να τον μεταδώσει. Αρκεί να θέλει να βιώσει την ιερά αυτή γη που αιμορραγεί ως πατρίδα του. Πολιτική βούληση για την υπεράσπισή της δεν υπάρχει. Πρέπει να κατανοήσουμε τάχιστα πως η υπεράσπιση των ιερών και οσίων της πατρίδος μας επαφίεται πλέον στην αγνή πατριωτική συνείδηση και στην βούληση του καθενός από εμάς. Είναι άμεση ανάγκη να δοθούν κίνητρα για την αύξηση της φυσικής παρουσίας μας στην Θράκη, ώστε να αξιοποιηθούν και να αναδειχθούν οι πανέμορφες, αλλά λησμονημένες περιοχές της και να ενισχυθεί ηθικά και οικονομικά, τόσο ο χριστιανικός όσο και ο υπό κατοχή μουσουλμανικός πληθυσμός των Πομάκων.

Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Μέσω του τουρισμού. Η Θράκη μας παρέχει απίστευτες ευκαιρίες για την αξιοποίηση πολλών διαφορετικών ειδών τουρισμού και δη του εναλλακτικού (ιαματικού, οικολογικού, πολιτιστικού, θρησκευτικού, περιπατητικού, ορειβατικού, αρχαιολογικού), καθώς και του αγροτουρισμού και του γεωτουρισμού. Το πανέμορφο φυσικό της περιβάλλον προσφέρεται για τους λάτρεις της εκτός δρόμου οδηγήσεως (4Χ4), της ποδηλασίας, της πεζοπορίας και της ορειβασίας.

Για αυτή την τόσο νευραλγική ακριτική περιοχή, που βιώνει την εγκατάλειψη και την αδιαφορία της πολιτείας, η προβολή και η αξιοποίηση του τουριστικού της δυναμικού, με σκοπό την αύξηση της φυσικής μας παρουσίας, είναι μία πράξη εθνικής αλληλεγγύης και προσφοράς. Απαραίτητη και αυτονόητη προϋπόθεση, βεβαίως, είναι ο απόλυτος σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον και φυσικά στην πίστη των μουσουλμανικών πληθυσμών.

Ενδεικτικά προτείνονται, ανά περιφερειακή ενότητα, οι εξής περιοχές:

Π.Ε. Ξάνθης

1.      Αρχαιολογικοί Χώροι: Άβδηρα

2.      Ιαματικά λουτρά: Ποταμιάς-Νέας Κεσσάνης  (τα νερά του υδροθεραπευτηρίου ενδείκνυνται για την θεραπεία παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος) και των Θερμών

3.      Περιοχές οικολογικού ενδιαφέροντος: Δάσος του Δρυμού (Χαϊντούς), Λίμνη Βιστωνίδα (Πόρτο Λάγος)

4.      Θρησκευτικός προορισμός: Ιερά Μονή Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας Ξάνθης

5.      Περιοχές με ιστορική και πολιτιστική αξία: Πομακοχώρια (Μύκη, Σμίνθη, Γλαύκη, Πάχνη, Δημάριο, Κένταυρος, Σάτρες, Ωραίο με εξαιρετικό πεστροφείο κ.α.)

Π.Ε. Ροδόπης

1.      Αρχαιολογικοί Χώροι: Αναστασιούπολη, Μαξιμιανοπούπολη, Μαρώνεια

2.      Περιοχές με θρησκευτική αξία: Παπίκιον Όρος: Από το 10^ο αιώνα εξελίχθηκε σε μεγάλο χριστιανικό μοναστικό κέντρο, το σημαντικότερο ίσως μετά το Άγιον Όρος. Την περίοδο 1656-61 όλες σχεδόν οι εκκλησίες και οι μονές καταστράφηκαν από τον πασά Μεχμέτ Κιοπρόγλου. Οι ανασκαφές που ξεκίνησαν από το 1983 έχουν αποκαλύψει τρεις ναούς του 11^ου – 12^ου αιώνα και δύο μοναστηριακά συγκροτήματα της ίδιας περίπου εποχής. Η ανάδειξη της ανυπέρβλητης βυζαντινής κληρονομιάς αυτού του μικρού Αγίου Όρους είναι ικανή να αντιπαρέλθει τις νεοθωμανικές προσδοκίες. Σήμερα στο Παπίκιο δεσπόζει η Ιερά Μονή του Οσίου Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτη, με σύγχρονες εγκαταστάσεις, έτοιμες να υποδεχθούν μία αδερφότητα που θα δώσει πνοή στην Μονή και θα επαναφέρει τις ορθόδοξες ψαλμωδίες στο ιερό αυτό όρος. Είθε η αύξηση της φυσικής μας παρουσίας να αποτελέσει κίνητρο για την περαιτέρω ανάδειξη του όρους με νεότερες ανασκαφές και να κινητοποιήσει τους ιθύνοντες πνευματικούς ταγούς, ώστε να εργαστούν για την αποκατάσταση της αίγλης του Παπικίου, εγκαθιστώντας μοναστική αδελφότητα στην προαναφερθείσα Μονή και οικοδομώντας νέες Μονές.

3.      Περιοχές περιβαλλοντικής αξίας: Θρακικά Μετέωρα, Δάσος της Νυμφαίας

4.      Απομονωμένα χριστιανικά χωριά: Νέα Σάντα-Γρατινή-Κίζαρι

Π.Ε. Έβρου

1.      Περιοχές οικολογικού ενδιαφέροντος: Περιηγητικό δάσος Δαδιάς - Ορφέως, Δέλτα Έβρου, Ποταμός Άρδας (Νέα Βύσσα), Περιοχή Τυχερού (Λίμνη με σύγχρονο οικοτουριστικό κέντρο, απολιθωμένο δάσος)

2.      Περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος: Αρχαία Μεσημβρία, Τραϊανούπολη, Περιοχή Μεγάλου Δερείου, Ρούσσας (Πομακική περιοχή με πανάρχαιες βραχογραφίες και μεγαλιθικούς τάφους), Πρωτοκκλήσι (Πανάρχαιος ναός προς τιμήν του Θράκα ηλιακού Θεού Ιππέα ή του Ορφέως), Μικρή Δοξιπάρα - Ζώνη (Ταφικός τύμβος)

3.      Ιδιαίτερες περιοχές: Αιολικό πάρκο υψώματος Χίλια, Χαλιδίνη - Σπανό (Εγκαταλελειμμένοι πομακικοί οικισμοί), Κοτρωνιά

4.      Ιαματικές πηγές: Τραϊανουπόλεως (Από τις σημαντικότερες στην Ελλάδα.)

5.      Περιοχές με θρησκευτική αξία: Φέρες (Βυζαντινός Ιερός Ναός της Παναγίας Κοσμοσώτειρας, μεγάλης ιστορικής αξίας, γνωστός και ως ο Παρθενών της Θράκης), Κορνοφωλιά (Ιερά Μονή Παναγίας Πορταΐτισσας)

Σαμοθράκη

1.      Περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος: Το Ιερό των Μεγάλων Θεών, Το μεσαιωνικό κάστρο της Χώρας και ο πύργος του Φονιά

2.      Ιδιαίτερες περιοχές φυσικού κάλλους: Όρος Σάος (Φεγγάρι), οι περίφημες βάθρες του Φονιά

Παραδοσιακά εδέσματα

Τέλος, η γη του Ορφέως είναι έτοιμη να ανταποκριθεί σε όλες τις γαστρονομικές απαιτήσεις των επισκεπτών της. Ο παραδοσιακός καβουρμάς Ριζίων Έβρου, η πατροπαράδοτη μπάμπω, το μαντί, το γαμήλιο πιλάφι με γίδα ή μοσχάρι που βράζονται στα μεγάλα καζάνια στα κουρμπάνια των Πομάκων, το μυρωδάτο τσίπουρο Σουφλίου, καθώς και το σαμωθρακιώτικο αγριοκάτσικο που αργοψήνεται για εικοσιτέσσερις ώρες σε ξυλόφουρνους είναι ένα μικρό δείγμα της τοπικής θρακικής κουζίνας, που θα μαγέψει κάθε Έλληνα «καλοφαγά».

Είναι πλέον στο χέρι μας να δημιουργήσουμε έναν ισχυρό δεσμό με την ιερά γη της Θράκης και τους ακρίτες κατοίκους της, ώστε να αποδείξουμε εμπράκτως πως κάθε χιλιοστό ελληνικής γης είναι αδιαπραγμάτευτο. Οι πανάρχαιοι και ένδοξοι Θράκες πρόγονοί μας, αλλά και οι μάρτυρες της πίστεως και της πατρίδος μας που αγωνίστηκαν για μία ελεύθερη ελληνική Θράκη, περιμένουν να ξαναζήσουν μέσω ημών και αναμένουν από εμάς να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, ώστε κανείς να μην τολμά να επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία.

Όσοι επιθυμούν να «μυηθούν» στα μυστικά και την μαγεία της ιεράς θρακικής γης, θα έχουν πλέον την δική τους βάση στην περιοχή, την Κιβωτό της Δόμνας Βιζβίζη, ενός πολιτιστικού φορέως οικοδομημένου από ανθρώπους που αποφάσισαν να μετοικήσουν μόνιμα στην περιοχή. Η Κιβωτός σκοπεύει εν καιρώ να εντάξει στο πρόγραμμά της οργανωμένες επισκέψεις στην Θράκη μας, με απόλυτο κίνητρο την αύξηση της φυσικής παρουσίας, ως μέσο εθνικής αλληλεγγύης.

Ας ελπίσουμε πως οι εννέα Μούσες, ως θυγατέρες της Μνημοσύνης, θα φωτίσουν τους νόες μας και θα μας βοηθήσουν να θυμηθούμε πως στα δύσκολα οι Έλληνες είμαστε πάντα μία ισχυρή, συμπαγής και ανίκητη οντότητα. Είθε λοιπόν να επιβεβαιωθεί ότι «τα πάντα μένονται από ένα και ότι σε αυτό καταλήγουν». (Μουσαίος)

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ