Ο συνηθέστερος τρόπος που επιστρατεύουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι
προκειμένου να πολεμήσουν και να συκοφαντήσουν τον εθνικισμό στα μάτια των
πολιτών είναι ο φόβος περί δήθεν καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας και του πολιτεύματος.
Το Ελληνικό Έθνος φυσικά το «ξεχνούν» επιμελώς για να το θυμηθούνε «ξαφνικά»
μονάχα σε περιστάσεις πολιτικής και οικονομικής κρίσης σαν τις γνωστές απολύτως
φκιασιδωμένες περιστάσεις.
Οι διεθνιστές πολιτικάντηδες του νεοταξικού καθεστώτος δεν διανοούνται
σε καμία περίπτωση να συνδέσουν τις έννοιες του έθνους και του πολιτεύματος,
αφού σε αυτήν την περίπτωση θα έρθουν αντιμέτωποι με δύο καταστάσεις καθολικά
ανεπιθύμητες για τους ίδιους και την ξενόδουλη αποστολή τους. Θα τεθούν σε
αντιδιαστολή με την έως σήμερα κατεστημένη αντίληψη περί του ενός και μόνου
ιδανικού πολιτεύματος και θα οδηγήσουν την επιθυμία τη δική τους και των
αφεντικών τους νεοταξιτών για αντικατάσταση του εθνικού κράτους από την
παγκόσμια διακυβέρνηση στο κενό.
Όμως ο ελληνικός λαός τιμά την πατρίδα του και έχει συνδέσει την πορεία
και την εξέλιξή του με τη διατήρηση της ελευθερίας και της εθνικής του
ταυτότητας. Αυτή ακριβώς είναι η θεμελιώδης πολιτειακή άποψη που αντανακλά τη
στάση και τη συμπεριφορά του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού στο ζήτημα των κανόνων
και των αρχών μέσα στα πλαίσια του Εθνικού και Λαϊκού Κράτους.
Για εμάς τους Εθνικιστές το καταλληλότερο πολίτευμα δεν θεμελιώνει το
δικαίωμα της θετικής αξιολόγησης στατικά και δια παντός μέσα στον ιστορικό
χρόνο, αλλά αναδεικνύεται δυναμικά μέσα από την καθημερινότητα του λαού. Το
άριστο πολίτευμα δηλαδή δεν είναι αυτό που το διαλαλεί αλλά αυτό που το
καταμαρτυρεί στην πράξη διαρκώς και ασταμάτητα.
Το άριστο πολίτευμα σύμφωνα με την εθνικιστική παραδοχή των πολιτικών
πραγμάτων υπάρχει, ζει και αναπτύσσεται μονάχα στα πλαίσια του εθνικού κράτους.
Απαιτεί μάλιστα την ύπαρξη υψηλού πολιτισμικού επιπέδου αφού αναπτύσσεται μέσα
από τη λαϊκή συλλογική δράση και τη συγκροτημένη πολιτική φιλοσοφία με γνώμονα
τη συνοχή της εθνικής κοινότητας και την εξασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με την λογική επεξεργασία της πολιτικής διεργασίας και την σχετική
ελληνική κοσμοθεωρία που υπηρετεί ο Εθνικοκοινωνισμός μας, το πολίτευμα πρέπει
να αξιολογηθεί με ύψιστο κριτήριο το συμφέρον και τα δίκαια του Έθνους.
Το πολίτευμα που εξυπηρετεί την απρόσκοπτη λειτουργία του Έθνους με
αναπτυξιακή τροχιά ενότητος και υπεροχής, αυτό που αποδέχεται και εκφράζει τη
σεβαστή φυσική βούληση του λαού ως ένσαρκη απεικόνιση του Έθνους να ευημερεί στο
εσωτερικό και να πρωταγωνιστεί στο εξωτερικό περιβάλλον της Κοινότητας, αυτό
και μόνον θεωρείται και παραμένει ενεργό ως εθνωφελές πολίτευμα. Κι αυτό πάλι
που σέρνει τον πολίτη στην ανυποληψία και το έθνος στην ομηρία με την συνήθη
και τυχοδιωκτική ψευτοεπίκληση του λαϊκού συμφέροντος και του «πατριωτικού»
καθήκοντος πρέπει να καθαιρείται.
Η διαφορά ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και στην εθνικολαϊκή
αριστοκρατία είναι ότι στην πρώτη περίπτωση η επίκληση του εθνικού
συναισθήματος είναι κίβδηλη και καιροσκοπική, ο δε λαός γίνεται πλασματικά σεβαστός
όταν εξυπηρετεί με τις ποδηγετημένες αποφάσεις του τους σκοπούς μιας
υπερεθνικής εξουσίας. Στη δεύτερη περίπτωση, αυτήν της εθνικολαϊκής
αριστοκρατίας, το Έθνος βρίσκεται στο επίκεντρο της ζώσας πολιτικής διεργασίας
και ο λαός διαμορφώνει με όπλο την ευθυκρισία και τον πατριωτισμό την εθνική
και πολιτική ηγεσία. Οι άξιοι οδηγούν το λαό τους, οι συνεπείς πολίτες
εργάζονται για την πατρίδα και την οικογένειά τους και οι διεφθαρμένοι δούλοι
ατομικών και ιδιοτελών συμφερόντων αποκόπτονται οριστικά από την εθνική
κοινότητα.
Ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός μας δεν δέχεται την ονομαστική επίκληση
του καλού τάχα και αγαθού πολιτεύματος που ισοπεδώνει τις εθνικές αξίες και τις
ατομικές δεξιότητες. Είμαστε η Παράταξη των Ενωμένων Ελλήνων που πιστεύουν στη
δύναμη του Ελληνικού Έθνους και αξιώνουν δικαίως το μέρισμα της Πίστης τους
στην κοινωνική καθημερινότητα.
Υπό το πρίσμα της αυθεντικής ελληνικής θεώρησης περί πολιτεύματος, ο
Εθνικοκοινωνισμός ή Λαϊκός Εθνικισμός είναι στην ουσία απείρως δημοκρατικότερος
από την εικονική δημοκρατία της διαφθοράς και της ξενοκρατίας. Μιλούμε
συνεπώς για την ανάδειξη μιας
Εθνοκρατίας με το Πολίτευμα να θέτει τους κανόνες του Κράτους που προωθεί τις
εσωτερικές ανάγκες και τους εσωτερικούς σκοπούς Πατρίδος και λαού κι όχι τον κοσμοπολιτισμό
του διεθνισμού και την παγκοσμιοποίηση των ανοιχτών και ουσιαστικά ανύπαρκτων
συνόρων.
Σκοπός του Εθνικοκοινωνισμού μας δεν είναι η ψευδαίσθηση της ισότητας
των εθνών για λόγους τάχα αντικειμενικότητας και ψευτοειρηνισμού αλλά η
ισχυροποίηση του Ελληνικού Έθνους με την πλήρη ενεργοποίηση της κοινωνικής
συλλογικότητας που θα περιγράφεται και θα θωρακίζεται ρητώς από το εθνωφελές
πολίτευμα των Αρίστων. Η τήρηση των κανόνων του δικού μας πολιτεύματος δεν
ευνοεί τη χαλαρότητα των θεσμών και το κομμάτιασμα της λαϊκής κοινότητος ούτε
την πολυφυλετική πανσπερμία. Το δικό μας πολίτευμα δεν θυσιάζει την εθνική
κυριαρχία χάριν καμίας διεθνούς συνύπαρξης, ειρήνης και χρέους.
Το δικό μας Εθνικολαϊκό Πολίτευμα προτάσσει σε πρωταγωνιστές της
πολιτικής ζωής τούς ελληνικούς θεσμούς με πρώτους την Πατρίδα, την Πίστη, την
Οικογένεια και τη Δικαιοσύνη. Το Εθνικοκοινωνικό Πολίτευμα προωθεί το Λαϊκό και
Φυλετικό Κράτος των κυρίαρχων Ελλήνων που στηρίζεται στο μεγάλωμα του Ελληνικού
Έθνους ξεσχίζοντας πάσης μορφής διεθνισμούς.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου