Παρακολουθούμε εσχάτως στον Τύπο της Πατρίδος μας και άλλων χωρών της Ευρώπης την ανησυχία πολιτικών και άλλων θεσμικών παραγόντων της σύγχρονης «δημοκρατίας» για την άνοδο των εκλογικών ποσοστών που σημειώνει το Εθνικιστικό Κίνημα. Διαπιστώνουμε με μεγάλη ευχαρίστηση τον φόβο του πολιτικού συστήματος που βλέπει να έρχεται με βήμα ταχύ και δραματικό το τέλος της κυριαρχίας του.
Εμείς οι Εθνικιστές έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώνουμε την αγάπη του κόσμου στις Ιδέες μας από πρώτο χέρι κι όχι απλώς κλεισμένοι σ’ ένα δωμάτιο με μια δημοσκόπηση στο χέρι. Μπορούμε να δούμε από το ίδιο μετερίζι την αγανάκτηση του κόσμου από τα δεινά και την προσμονή του στην ανάληψη των πολιτικών τυχών της Πατρίδος από Έλληνες που προωθούν την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδος και την εθνική υπερηφάνεια του λαού μας. Όμως τα δημοσιεύματα και οι αναφορές των συστημικών ασπόνδυλων μιλάνε για την άνοδο των «ακραίων» που τάχα φοβάται ο λαός, έχοντας στο μυαλό στην πραγματικότητα τον δικό τους εσμό.
Τι σημαίνει όμως στην πραγματικότητα η έννοια των πολιτικών άκρων; Διότι φρονώ πως μαζί με την έννοια αυτή πρέπει να οριοθετήσουμε και την αντίστοιχη των πολιτικών ακροτήτων. Ακρότητα λοιπόν είναι η ενέργεια των αριστεριστών να σπάνε τις περιουσίες φτωχών Ελλήνων όπως και η διάλυση της χώρας που μεθοδεύουν με χρηματοοικονομικούς όρους οι νεοταξίτες ηγετίσκοι του ψευτορωμέϊκου. Αλλά όποιος διαπράττει ακρότητες, όποιος βλάπτει τους συμπολίτες του και το έθνος του, ελληνόφωνος ή μη μα πάντα ξένο σώμα για την κοινωνία, αυτός είναι οπωσδήποτε ακραίος και επικίνδυνος.
Επικίνδυνα ακραίος είναι εξίσου ο ξενόδουλος ταγός που έχει σφετεριστεί λαϊκές εξουσίες κλέβοντας τη ψήφο με ψεύδη προκειμένου να εφαρμόσει πολιτικές που προηγουμένως δεν τις έχει εξαγγείλει στο λαό, υποβιβάζοντάς τον σε αγελαία ψηφομάζα και πρόβατο επί σφαγή. Ακραίος είναι εκείνος ο πολιτικάντης που έχει ξεπουλήσει εθνικά ζητήματα που έχει προηγουμένως θέσει υπό αμφισβήτηση και σκλάβες πατρίδες που έχει εγκαταλείψει μαζί με εθνικούς πληθυσμούς που στερούνται από τον εχθρό το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού. Ακραίος είναι αυτός που αφήνει την εχθρική προπαγάνδα με κομματικούς κι άλλους τρόπους να οργιάζει, ζητώντας αποκοπή εθνικών εδαφών και στενοχωριέται όταν τον λέμε απλώς ΠΡΟΔΟΤΗ.
Ακραίος είναι ακόμη εκείνος που λαμβάνει συστημένο γράμμα τα ονόματα των εκλεκτών πολιτικών διαχειριστών από τον διεθνιστικό νεοταξισμό και τα επιβάλλει ως ονόματα σε κάποιο στημένο ψηφοδέλτιο και δελτίο ειδήσεων, την ίδια στιγμή που αρνείται να δώσει βήμα λόγου αλλά και απαντητικό δικαίωμα στους Εθνικιστές. Ξέρει ότι η εθνικοκοινωνική φωνή είναι η φωνή του Έλληνα της καθημερινότητας που πάλλεται από πατριωτισμό και αγάπη για τα παιδιά του και γι’ αυτό την αποκλείει ως ακραία. Ακραίος είναι εκείνος που ληστεύει τον μόχθο του λαού με «νόμιμα» μέτρα και νεκρώνει το κύρος της Πατρίδος. Αυτός που ανέχεται να καταλαμβάνουν την Ελλάδα οι λαθρομετανάστες που κλέβουν και βιάζουν και τους δίνει από πάνω πολιτικά δικαιώματα ελληνικά. Ακραίος είναι αυτός που χαρακτηρίζει ακραίες τις Αξίες και την Πίστη των Ελλήνων σε Θεό και Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά του πολιτικού λόφου βρίσκονται οι Έλληνες που αγαπούν τις ίδιες Αξίες και την ίδια Πίστη σε ακραίο είναι η αλήθεια βαθμό. Διότι όταν αγαπάς την Πατρίδα σου, τη θρησκεία σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, την κοινωνία που σε ανάθρεψε και σε ανάστησε, τότε δεν μπορείς να αδιαφορείς όταν βάλλεται η Εθνική Κοινότητα και προσβάλλεται ο φυλετικός σου αδελφός. Όταν γυρεύουν όλοι οι μικροί και ανόητοι, εντός και εκτός συνόρων, οι ευεργετημένοι της οικουμένης από ελληνικό πολιτισμό και οι ανάξιοι να φέρουν τον τίτλο Έλληνας, να σου κλέψουν τη γη που έχεις όλες σου τις μνήμες και το χαμόγελο από τα χείλη, τότε εσύ πρέπει να τους κόψεις τα χέρια και τα πόδια.
Όταν σου ρημάζουν το ελληνικό σχολειό και σου διδάσκουν την οπισθοχώρηση ως νίκη και την διεκδίκηση ως ενοχή, τότε εσύ τους πετάς έξω από την Πατρίδα και διδάσκεις στα ελληνόπουλα ότι ο στόχος του Έλληνα είναι η Νίκη και η Μεγάλη Ελλάδα η πιο ακραία σου αγάπη. Όταν βλέπεις τον Έλληνα να πεινάει, τότε ο ακραίος σκοπός είναι να πετάξεις έξω από την Πατρίδα όσους του κλέβουνε το ψωμί και να επιβάλεις ψωμί και εργασία μονάχα για Έλληνες.
Όταν σου φορτώνουνε παλιόχαρτα για να σου πάρουνε γεωφυσικό πλούτο, ελληνικά λιθάρια και προγονικά κόκαλα Ηρώων, τότε παίρνεις το ξίφος και αποδιώκεις με ασταμάτητα ακραίο τρόπο τον εισβολέα, εχθρικό ή «συμμαχικό». Και αν σου λείπει το ξίφος, τότε τον διώχνεις με απίστευτη ακρότητα έστω και οπλισμένος μονάχα με τα δικά σου λιθάρια. Αυτή είναι η «ακραία» συμπεριφορά του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού. Να ξεφορτώνεσαι τους ακραίους ανθέλληνες και να ανασταίνεις λεύτερους Έλληνες και Ισχυρή Ελλάδα.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου