καθ. ιστορικός, συγγραφέας, δημοσιογράφος SBS Αυστραλίας
And the oscar goes... Πέρασαν μερικές ημέρες από την ομολογουμένως καλοστημένη αλλά κακόγουστη φιέστα του καθεστώτος της γειτονικής χώρας για τα 20 χρόνια ανεξαρτησίας της FYROM από την πρώην Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία. Στρατιωτικές παρελάσεις με υβριστικά συνθήματα εναντίον των Ελλήνων, στα οποία οι δικοί μας υπεύθυνοι δεν αντέδρασαν, ένα ατελείωτο πηγαινέλα ανάμεσα στο καινούργιο μουσείο, κάτω από την “Porta MaKedonija” (αντίγραφο της Καμάρας), στην πέτρινη γέφυρα με καταληκτικό προορισμό το τεράστιο σύμπλεγμα - άγαλμα - βάση του Μεγάλου Αλέξάνδρου, του “έφιππου πολεμιστή”, όπως επισήμως αποκαλείται.
Η ύβρις του ψευτομακεδονισμού ξεπερνά τα εσκαμμένα, προσβάλλει πλέον κάθε κοινό νου, προσβάλλει την ιστορία, την αλήθεια του μακεδονισμού, την εθνολογία και την εθνογραφία του, καθώς με την προσπάθειά του να αποσυνδέσει τον όρο Μακεδών από τον όρο Έλλην, οι οποίοι είναι ταυτόσημοι (ένα και το αυτό) νομιμοποιείται η μεγαλύτερη κλοπή-ληστεία ιστορικού παρελθόντος που έχει γίνει ποτέ στην πορεία της ανθρωπότητας. Και οι ταγοί οίκαδε, στη δίνη της τεχνητής οικονομικής κρίσης που εντάσσεται σε γεωπολιτικά παιχνίδια γεωστρατηγικής, περιφερειακών δυνάμεων πετρελαίων, ορυκτού πλούτου, ΑΟΖ κρίσεων, που δεν ξέρουμε ακόμη το βάθος τους και τον σκοπό τους, όπως μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ, σιωπούν ή ακόμη χειρότερα απουσιάζουν τυρβάζοντας περί άλλα.
Η ύβρις των καλύτερων παιδιών της Σόφιας, του σύγχρονου βουλγαρικού διεκδικητισμού, που στο έδαφος της γειτονικής χώρας καταστρέφει συστηματικά τα κέντρα τού άλλοτε ακμάζοντος ελληνισμού (Μοναστήρι, Αχρίδα, Στρώμνιτσα, Γευγελή), εξαφανίζοντας τμήματά του από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα (επιγραφές, αγάλματα, αρχαία θέατρα, εκκλησίες, μοναστήρια, εικόνες κτλ.), στραγγαλίζει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα της πραγματικής μακεδονικής μειονότητας στη γειτονική χώρα, περιφρονεί κάθε αίσθημα δικαίου και προκλητικά, απροκάλυπτα, ανερυθρίαστα ραπίζει τους απουσιάζοντες ταγούς οίκαδε κάθε στιγμή.
Οι Μακεδόνες αντιδρούν, αγωνίζονται σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, μετατόπισαν έστω και λίγο την αμερικανική πολιτική στο θέμα, που δεν είναι πλέον προτεραιότητα, καθώς όλοι οι αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (όπως και ο τωρινός αμερικανός πρεσβευτής Paul wohlers) τονίζουν ότι η λύση βρίσκεται στα Σκόπια και την Αθήνα, χωρίς τουλάχιστον φανερή ανάμειξη των ΗΠΑ στην εξεύρεσή της, όπως παλαιότερα (αυτό το οφείλουμε στον άοκνο καθημερινό αγώνα των παμμακεδονικών ενώσεων ΗΠΑ - Καναδά, Αυστραλίας και Ευρώπης). Και η ομογένεια του ψευτομακεδονισμού, μέσω του διεθνώς δραστηριοποιημένου νομικού Marjian Popeski, ζητεί άμεση καταγγελία και αποχώρηση από την ενδιάμεση συμφωνία του ’95 (προσωρινή την ονομάζουν οι βόρειοι γείτονές μας), που έτσι κι αλλιώς έχει κουρελιαστεί, στην κυριολεξία, από τη FYROM γιατί η οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής του ονόματος, θεωρητικά μιλάμε τώρα, έστω και για την αγγλική διπλωματική μετάφραση, όπως διέρρευσε προσφάτως, θα συμπαρασύρει την ονοματοδοσία του έθνους και της γλώσσας της γειτονικής χώρας.
Και ο ψευτομακεδονισμός δεν το θέλει αυτό, θέλει την ιστορική και την εδαφική οικειοποίηση της Μακεδονίας, ξέροντας ότι δεν του ανήκει, γι’ αυτό και ο φανατισμός του αυξάνεται και θα αυξηθεί με γεωμετρική ταχύτητα. Ήδη ετοιμάζεται ακόμη μεγαλύτερο σύμπλεγμα από αυτό του Μ. Αλεξάνδρου, του Φιλίππου, που επειδή ενοποίησε το μακεδονικό κράτος ο ψευτομακεδονισμός θα το τοποθετήσει στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, ως ένδειξη και απόδειξη ότι αποτελεί το κράτος που τον εκπροσωπεί συνέχειά του, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα τις εδαφικές απαιτήσεις του.
Και από εδώ; Απουσία και σιωπή εκκωφαντική. Αλλά η ιστορία είναι γνωστό ότι δεν συγχωρεί τους απόντες και ενόχους σιωπούντες καταδικάζοντάς τους στην αφάνεια, όπως τον Αριστείδη Στεργιάδη, για να θυμηθούμε τον μοιραίο ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη, που συνέβαλε και αυτός από τη δική του σκοπιά στην εκρίζωση του προαιώνιου ελληνισμού από την ιωνική γη. Αλλά τώρα, και είναι επιτακτικό αυτό, δεν πρέπει, δεν έχουμε το δικαίωμα να επιτρέψουμε να υπάρξουν παρόμοιες στιγμές, γιατί η μακεδονική γη μάς παραδόθηκε ελευθέρα, ζώσα, από τους προγόνους μας, που έχυσαν ποταμούς αιμάτων γι’ αυτήν.
Ο ψευτομακεδονισμός ζητεί, ενώ ο μακεδονισμός δικαιούται να το κάνει, ο ψευτομακεδονισμός που αποβουλγαροποιήθηκε εν μία νυκτί, λόγω συμπλεγμάτων και ήττας, θα έπρεπε να ζητεί ταπεινά συγνώμη από τον μακεδονισμό για τις γενοκτονίες σε βάρος του, για τη διαστρέβλωση, παραποίηση, παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, για την ασέβειά του απέναντι σε γεγονότα και πραγματικότητες, που δεν αλλάζουν, καταγραμμένες διά μέσου των αιώνων στην Ελλάδα, όχι τυπικά, στενά γεωγραφικά, αλλά παγκόσμια, οικουμενικά, από το μεγάλο τέκνο της, τον Αλέξανδρο, που την εδραίωσε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο ως αξία διαχρονική, πνευματική, στρατιωτική, φιλοσοφική κτλ.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται, εδράζεται, η ύβρις του ψευτομακεδονισμού, είτε σερβίζοντος, είτε βουλγαρίζοντος - σαντραλίζουσας ή βερχοβίζουσας αποκλίσεως. Υβρις εναντίον του πραγματικού μακεδονισμού και των απαράγραπτων ιστορικών του δικαιωμάτων. Η καλά ενορχηστρωμένη μαύρη προπαγάνδα του VMORO (όπως είναι πραγματικά), του κόμματος που κυβερνά τη γειτονική χώρα, του κόμματος που είναι συνέχεια της οργάνωσης που ιδρύθηκε το 1893 του VMORO (μετεξέλιξη του TMORO), του κατοπινού VMRO (η γειτονική χώρα από τον τίτλο VMORO αφαίρεσε το Ο, το οποίο σημαίνει odrinsko -Αδριανούπολη, Θράκη-, για να καλυφθεί ο βουλγαρικός χαρακτήρας της οργάνωσης) των δολοφόνων κομιτατζήδων των πραγματικών Μακεδόνων που έχει υποτιμηθεί και δεν έχει αξιολογηθεί όπως θα έπρεπε για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, καθώς τα θεμέλιά του και η επιχειρηματολογία του είναι σαθρά, αντιεπιστημονικά, ψευδή και ανατρέψιμα, αλλά χρειάζεται συστηματική αντίδραση, σοβαρότητα, καθημερινή παρακολούθηση, δράση και προπαντός πίστη, πίστη στην αλήθεια του μακεδονισμού.
Οι Μακεδόνες αγωνίζονται αν και μόνοι για την αξιοπρέπεια της Ελλάδας, γιατί ακριβώς είναι αυτοί που έχουν στις πλάτες τους τη φιλιππική και αλεξανδρινή παράδοση και όλων των μακεδόνων βασιλέων και προσωπικοτήτων, που κράτησαν μέσω του ιστορικού χρόνου, μέχρι τις μέρες μας, το μακεδονικό όνομα, το οποίο δεν πρόκειται να χαθεί.
το άρθρο δημοσιεύθηκε και στη Μακεδονία της Κυριακής 18.9.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου