Ἀντγος ἐ.ἀ.
Ἡ προσφορά τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν ἀνθρωπότητα εἶναι ἀνεξάντλητη ἀλλά καί τά δεινά στά ὁποῖα ὑποβάλλεται κατά καιρούς εἶναι δυσβάσταχτα.
Ὅταν βρισκόμαστε ἐνώπιον ἀδιεξόδων εἶναι φυσικό νά ἀνατρέχουμε σέ ἡρωϊκές στιγμές τοῦ ἱστορικοῦ μας βίου προκειμένου νά ἀντλήσουμε διδάγματα καί νά μεθοδεύσουμε διεξόδους.
Ἡ μάχη ἤ ἀκριβέστερον οἱ μάχες στό ὕψωμα 731 τόν Μάρτιο καί Ἀπρίλιο 1941 ὑπῆρξαν γεγονός με πολύπλευρη καί ὑπερεθνική σημασία πού ἀξίζει τόν κόπο νά μᾶς ἀπασχολήσει.
Τό ὕψωμα 731 εὑρίσκεται περί τά εἴκοσι χιλιόμετρα Βορείως τῆς πόλεως Κλεισούρα, στήν Βόρειο Ἤπειρο, πού ἀνήκει ἤδη στήν ἐπικράτεια τῆς Ἀλβανίας. Ὁ Ἓλληνικός Στρατός μετά τήν ἀπόκρουση τῆς Ἰταλικῆς Ἐπιθέσεως ἐπροχώρησε ἐντός τοῦ Ἀλβανικοῦ ἐδάφους καί τήν 30ήν Ἰανουαρίου 1941 κατεῖχε, εἰς τὀν κεντρικόν τομέα τοῦ μετώπου, τά ὑψώματα τῆς Τρεμπεσίνας, τό ὕψωμα 731 ποὐ ἐδἐσποζε τοῦ δρομολογίου ἀπό Κλεισούρα πρός Αὐλώνα καθώς καί τήν γραμμήν τῶν ὑψωμάτων 717 –Μπούμπεσι –Κιάφε Σοφιούτ –Μάλι Σπαντάριτ –μέχρι τῆς ὁρεογραμμῆς τῶν ὑψωμάτων ΤΟΜΟΡΟΥ.
Τό ψῦχος κατά τόν χειμῶνα 1940-1941 ἦτο δριμύ καί μερικοί μαχηταί, διά τήν προστασίαν των, ἐφόρεσαν δέρματα προβάτων. Οἱ κινήσεις των ἦσαν ὁραταί ἀπό τά ἀπέναντι ὑψώματα Τριῶν Αὐγῶν –Κόμαριτ καί ἐβάλοντο διά πυρῶν πυροβολικοῦ καί Ἀεροπορίας. Προσέτι ἐδέχοντο ἀντεπιθέσεις ἀπό τά Ἰταλικά Τμήματα. Ἔτσι ἐκαλύπτοντο εντός ορυγμάτων κατά τήν διάρκειαν τῆς ἡμέρας καί εἰργάζοντο τήν νύκτα, διά τήν βελτίωσιν της κατασκευής ἀτομικῶν ὀρυγμάτων μάχης καί ὁμαδικῶν σκεπάστρων. Αὐτή ἡ ἐργασία ἦτο νυκτερινή καί ἀδιάκοπος διότι δι’αὐτῆς ἐξησφάλιζαν ἱκανοποιητικήν προστασίαν ἀπό τά ἐχθρικά πυρά πυροβολικοῦ καί Ἀεροπορίας, εἰς τά ὁποῖα οἱ Ἰταλοί εἶχον τήν ὑπεροχήν.
Τήν 29ην και 30ήν Ἰανουαρίου 1941 οἱ ἡγέται τῆς Γερμανίας καί Ἰταλίας Χίτλερ καί Μουσσολίνι συνηντήθησαν εἰς Σἀλτσμπουργκ τῆς Αὐστρίας καί συνεζήτησαν ἐπί τῆς ἐξελίξεως τῶν ἐπιχειρήσεων. Ὁ Μουσσολίνι ἐξέθεσεν εἰς τόν Χίτλερ, ὅτι ἐνίσχυε τάς εἰς Ἀλβανίαν δυνάμεις του καί προητοίμαζε διά τάς ἀρχάς Μαρτίου ἐπίθεσιν τῆς ὁποίας ἡ ἐπιτυχία θά ἦτο βεβαία.
Ὁ Χίτλερ συγκατένευσε μέ τήν παρατήρησιν ὅτι οἱ ἐπιχειρήσεις εἰς τήν Ἑλλάδα θά ἔπρεπε νά τελειώσουν, τό βραδύτερον τήν 1ην Μαϊου 1941.
Ὁ Μουσσολίνι ἀφοῦ ἐδιπλασίασε τόν ἀριθμό τῶν Μεραρχιῶν καί ἀνεπλήρωσε τάς μέχρι τότε ἀπωλείας τῶν μονάδων, μετέβη ὁ ἴδιος στήν Ἀλβανία τήν 2 Μαρτίου 1941. Περιόδευσε καί ἐνεψύχωσε τά στρατεύματά του εἰς Ἀλβανίαν, ἐγένετο ἐνθουσιωδῶς δεκτός καί με τήν βεβαιότητα τοῦ θριάμβου μετέβη τό πρωϊ τῆς 9ης Μαρτίου στό παρατηρητήριο τοῦ VIIIoυ Σώματος Στρατοῦ, στό Ὕψωμα ΚΟΜΑΡΙΤ γιά νά παρακολουθήσει τήν ἔναρξη τῆς ἐαρινῆς ἐπιθέσεως.
Περί τά τριακόσια πυροβόλα κι΄ ἄλλα τόσα ἀεροπλάνα ἀνέσκαψαν τό ὕψωμα 731 καί ἐκεῖ πού ὑπῆρχε ἕνας δασωμένος λόφος μετεβλήθη σέ κρανίου τόπο. Συρματοπλέγματα, τηλεφωνικές γραμμές πού εἶχαν ἐγκατασταθεῖ ἀπό τά ἀμυνόμενα τμήματα τοῦ 5ου Συντάγματος τῆς Ιης Θεσσαλικῆς Μεραρχίας, πού διοικοῦσαν ἀντίστοιχα ὁ Συνταγματάρχης Γεωργούλας Νικόλαος καί ὁ Στρατηγός Βραχνός Βασίλειος, κατεστράφησαν. Σέ μιά στιγμή πού μπόρεσε ὁ Ταγματάρχης Κασλᾶς Δημήτριος νά ἐπικοινωνήσει με τόν Συνταγματάρχη Κετσέα Θεμιστοκλή, πού εἶχε τήν εὐθύνη τοῦ συγκεκριμένου τομέα ἀμύνης, ἀνάφερε ὅτι οἱ «Ἰταλοί δέν θά περάσουν» κι’ ὕστερα πάλι οἱ γραμμές κόπηκαν.
Ὁ ἔφεδρος ὑπολοχαγός Ἰσαάκ Λαυρεντίδης πού ἀντικατέστησε στή Διοίκηση ἑνός Λόχου τόν τραυματισθέντα ὑπολοχαγό Μαμαλάκη Νικόλαο εἶπε στούς ἄνδρες τοῦ Λόχου: «Ἕνα βῆμα πίσω, ὁ τάφος τῆς Ἑλλάδος».
Βγῆκαν οἱ ἐπιζήζαντες μαχητές ἀπό τίς ἀλεπότρυπες καί τά σκέπαστρα, ὅταν οἱ Ἰταλοί πλησίαζαν στή γραμμή ἐφόδου καί τά πυρά τοῦ πυροβολικοῦ καί τῆς ἀεροπορίας των, μετετωπίζοντο στά μετόπισθεν τῶν ἀμυνομένων. Ξεδίπλωσαν τα πολυβόλα ἀπό τίς κουβέρτες πού τά εἶχαν διπλώσει γιά νά μή γεμίσουν χώματα κι΄ἄρχισαν νά θερίζουν τίς φάλαγγες τῶν ἰταλῶν πού εἶχαν πιστέψει ὅτι δέν θά ὑπῆρχε ζωντανή ψυχή στό ὕψωμα 731. Τό Ἑλληνικό Πυροβολικό ἔβαλε ἀκατάπαυστα καί ἀποδιοργάνωνε τίς φάλαγγες τῶν Ἰταλῶν πού ἀκολουθοῦσαν τά ἐπιτιθέμενα τμήματα. Τό πρανές τοῦ ὑψώματος 731, ἀπό τή Βορεινή πλευρά πού οἱ Ἰταλοί ἒκαμαν τήν ἐπίθεση, γέμιζε ἀπό σώματα νεκρῶν καί τραυματισμένων, πάνω στα ὁποῖα θά ἔπρεπε νά περάσουν τά τμήματα τῶν ἰταλῶν πού άκολουθοῦσαν. Οἱ ἀπώλειες κι’ἀπό τίς δυό πλευρές ἦσαν σοβαρές ἀλλά κανένας δέν χαλάρωσε τήν προσπάθεια νά κυριαρχήσει στό πεδίο τῆς μάχης.
Οἱ ἰταλοί ἐνέπλεξαν στή μάχη κατά τή διάρκεια τῆς 9ης Μαρτίου τά δυό συντάγματα, 71ο καί 72ο, τῆς Μεραρχίας Πούλιε καί ἐνήργησαν διαδοχικῶς τέσσαρες ἐπιθέσεις. Ἔφθασαν στά ἑλληνικά χαρακώματα, ἀνακατεύτηκαν οἱ φωνές τῶν Ἰταλῶν Ἀξιωματικῶν, τά ἀβάντι –προχωρῆτε, μέ τά σαλπίσματα καί τό ἀκατάβλητο ΑΕΡΑ τῶν Ἑλλήνων. Ὁ Ταγματάρχης Κασλᾶς Δημ. μέ τόν Ταγματάρχη Τζανετῆ Σοφοκλῆ, πού εὐρίσκετο κι’ ἐκεῖνος στό ὕψωμα 731, γιατί αὐτός παρέδωσε τήν εὐθύνη τῆς ἄμυνας τήν προηγουμένη νύχτα στόν Κασλᾶ, ἐνήργησαν ἀντεπίθεση, με τούς λίγους ἄνδρες πού εἶχαν στή διάθεση τους, καί ἀποκατέστησαν τήν τοποθεσία στήν ὁποία εἶχαν θέσει πόδια οἱ Ίταλοί.
Τέσσαρες ἡμέρες οἱ ἄνδρες τοῦ Τάγματος Κασλᾶ ἀπέκρουσαν τίς ἰταλικές ἐπιθέσεις καί κράτησαν μέ νύχια καί μέ δόντια τό ὕψωμα 731. Δέν ζητοῦσαν ψωμί, δέν ἔτρωγαν φαγητό. Εἶχαν εὐτυχῶς ἄφθονο κονιάκ καί ζητοῦσαν ποσότητες χειροβομβίδων καί πυρομαχικῶν γιά τά πολυβόλα.
Τήν 11η Μαρτίου ἕνα Σύνταγμα Μελανοχιτώνων τῶν Ἰταλῶν, ἐπωφελούμενο τῆς ὁμίχλης πού εἶχε σκεπάσει τό πεδίον τῆς μάχης, κατάφερε νά περάσει ἀπό τόν αὐχένα ἀνάμεσα στό ὕψωμα 731 καί τίς Βόρειες καταπτώσεις τῆς Τρεμπεσίνας καί ἐπροχώρησε στό δρόμο, πρός τό Χάνι Βινοκάζιτ, ἀπειλώντας μέ κύκλωση τό Τάγμα τοῦ Κασλᾶ. Πίσω ἀπό τό Ὑψ. 731, στό ὕψωμα Σπί Καμαράτε, εἶχε προωθηθεῖ τό ΙΙΙ «Τάγμα τοῦ 19ου Συντάγματος τῆς VI Μεραρχίας, πού εἶχε ἔλθει ἀπό τά ἑλληνοβουλγαρικά σύνορα καί δέν εἶχε ἐμπλακεῖ ἀκόμη σέ μάχη. Τό διοικοῦσε ὁ Λοχαγός Κουτρίδης Παναγιώτης, Πόντιος ἀπό τή Ραιδεστό Ἀνατολικῆς Θράκης, δυο φορές τραυματίας, στη Μικρασιατική ἐκστρατεία, ἀτσαλωμένος στόν πόλεμο καί γενναῖος ἀπό φυσικοῦ του.
Ἕνας ἡμιονηγός πού μετάφερε ἐφόδια ἔπεσε ἐπάνω στη φάλαγγα τῶν Ἰταλῶν, κατάφερε νά ξεφύγει ἀπό τά χέρια τῶν ἰταλῶν καί ἐφώναξε στούς Ἓλληνες: «πέρασαν οἱ Ἰταλοί». Σιγά –σιγά διαλύθηκε καί ἡ ὁμίχλη καί οἱ φάλαγγες τῶν ἰταλῶν ἀποκαλύφθηκαν, πρίν προλάβουν νά ἀγκιστρωθοῦν σέ κάποιο ὕψωμα.
Τό Τάγμα τοῦ Κουτρίδη εἶχε τότε, στα πόδια του τίς φάλαγγες τοῦ Συντάγματος Μελανοχιτώνων, τό ἴδιο κι΄ ἕνας Λόχος τοῦ Κασλᾶ στό ἀριστερό – Δυτικό – τοῦ Ὑψώματος 731. Μιά πυροβολαρχία στό Χάνι Βινοκάζιτ ἀντιμετώπιζε κατά μέτωπο τήν ἰταλική φάλαγγα. Καί τότε ἄρχιζε τό μακελιό. Ἡ κοιλάδα ΠΡΟΪ ΜΑΘ, ἀπό τήν ὁποία διήρχοντο οἱ Ἰταλοί, μετεβλήθη σέ κοιλάδα θανάτου. Διακόσιοι πενήντα νεκροί, 502 αἰχμάλωτοι μεταξύ τῶν ὁποίων 20 ἀξιωματικοί, ζῶα μεταφέροντα βαρύ ὁπλισμό καί ἐφόδια, περιήλθαν στά χέρια τῶν Ἑλλήνων. Γιά τό Τάγμα τοῦ Κουτρίδη ἦταν τό βάπτισμα πυρός καί τό ἀτσάλωμα ψυχῶν, γιατί ἀπό τίς 12 δώδεκα Μαρτίου θά ἀντικαθιστοῦσε τό Τάγμα τοῦ Κασλᾶ, καί θά ἀναλάμβανε τήν εὐθύνη τῆς ἀμύνης τοῦ ὑψώματος 731. Πανέτοιμο μετά ἀπό ἐκεῖνο τό θρίαμβο τό κράτησε ἄλλες δέκα πέντε ἡμέρες, ὥσπου ἀντικαταστάθηκε ἀπό ἄλλο τάγμα, τό Ι/67 ὑπό τόν Ἀνχη Ἐλευθεριάδη Περικλῆ.
Τό Τάγμα τοῦ Κασλᾶ ἀντιμετώπισε τήν Μεραρχία Πούλιε, τό Τάγμα τοῦ Κουτρίδη τίς Μεραρχίες Μπάρι καί Σιένα καί τό Τάγμα τοῦ Ἐλευθεριάδη τή Μεραρχία Κάλιαρι. Τέσσερες Ἰταλικές Μεραρχίες ἐπετέθησαν διαδοχικῶς ἐναντίον δυνάμεως ἑνός Τάγματος Πεζικοῦ. Ἄλλαξε ταυτότητα και πρόσωπα αὐτό τό Τάγμα, ἀλλά παρέμεινε βράχος καί γρανίτης ἀπόρθητος ἀπό τήν ἔναρξη ὡς τό τέλος τῶν ἐπιθέσεων.
Ὅλες οἱ μάχες καί ὅλες οἱ ἡμέρες ἀπό τίς 9 Μαρτίου μέχρι τίς 14 Άπριλίου πού πολέμησαν οἱ Ἕλληνες Ἀξιωματικοί καί ὁπλῖτες στό ὕψωμα 731 καί στά γειτονικά πρός αὐτό, ἦσαν ἡμέρες δοκιμασιῶν, θριάμβων ἀλλά και θρήνου, γιατί δέν ὑπῆρξε ἡμέρα νά μή κλάψουν κάποιο συμπολεμιστή τους. Δέν θά ὰναφερθῶ σέ ὅλες τίς ἡμέρες γιατί μιά ἐφημερίδα δέν μπορεῖ νά περιλάβει ὁλόκληρο βιβλίο.
Ἀναφέρομαι στίς ἡμερομηνίες σταθμούς.
Στίς 19 Μαρτίου ἡ Μεραρχία Σιένα ἐχρησιμοποίησε, κατά τήν ἐπίθεση της στό Ὕψωμα 731, τέσσαρα ἅρματα καί ἕνα λόχο ἀθανάτων -ἀρντίτι, ὅπως τόν ἀποκαλοῦσαν. Ὁ Κουτρίδης μἐ τους γενναίους του, ὅλοι τους ἦσαν γενναῖοι ἀλλά ξεχώρισαν ἐκείνη τήν ἡμέρα ὁ Ἀνθυπολοχαγός Ροῦντος πού ἐχειρίζετο πολυβόλο, ὁ ἐπιλοχίας Ζῆκος καί ὁ Λοχίας Μυλωνᾶς πού σκοτώθηκε, κατάφεραν νά ἀνατρέψουν τά ἅρματα καί νά ἐξοντώσουν ὁλόκληρη τή δύναμη τοῦ Λόχου τῶν Ἀρντίτι, πλήν ἑνός άξιωματικοῦ πού αἰχμαλώτισαν καί τεσσάρων στρατιωτῶν πού τραυματίστηκαν. Ὁ Λοχαγός Κουτρίδης τραυματίστηκε καί ὁ Γιατρός μετά τήν ἐπίδεση τοῦ τραύματος τόν ἔστελνε στό Χειρουργεῖο ἐκστρατείας. Ἐκεῖνος, σάν νά μήν ἄκουσε τί ἔλεγε ὁ γιατρός, ζήτησε τή βοήθεια ἑνός νοσοκόμου νά κρεμάση ἕνα σακίδιο ἀπό τό λαιμό του (σβέρκο) , νά τό γεμίση χειροβομβίδες καί νά παραγγείλη, «Ὅσοι εἶναι Ἕλληνες νά μἐ ἀκολουθήσουν». Ἔκαμε τήν ἀντεπίθεση μέ τόν ἐπιλοχία Ζῆκο, μέ νοσοκόμους καί τραυματισμένους καί ἔδιωξε τούς Ἰταλούς ἀπό τό 731.
Στίς 20 Μαρτίου ὁ Μουσσολίνι συγκέντρωσε τούς στρατηγούς του στό παρατηρητήριο κι ἔκαμε τόν ἀπολογισμό τῆς μέχρι τήν ἡμέρα ἐκείνη, πορείας τῆς Ἐαρινῆς ἐπιθέσεως, τῆς PRIMA VERA, ὅπως τήν εἶχε ὀνομάσει. «Οὔτε μία ὀβίδα Γερμανική δέν πρέπει νά πέσει πρίν ἐμεῖς κερδίσουμε τή νίκη» τούς εἶπε. «Πρέπει νά παράσχουμε στόν Ἰταλικό Λαό τήν ἐντύπωση ὅτι ἐμεῖς νικήσαμε τήν Ἑλλάδα». «Πρέπει να δώσουμε ἕνα μαστίγωμα στούς Ἕλληνες».
Τήν ἑπομένη τό πρωϊ 21 Μαρτίου πῆρε τό Ἀεροπλάνο ἀπό τά Τίρανα καί ἀνεχώρησε γιά τήν Ἰταλία. Στόν ἀρχηγό τῆς Ἀεροπορίας Στρατηγό Πρίκολο, τόν ὁποῖο ἐμπιστεύετο, ἐξεδήλωσε τή δυσφορία του κατά τῶν Στρατηγῶν πού διηύθυναν τίς ἐπιχειρήσεις, παραγνωρίζοντας ὅτι παρίστατο καί ὁ ἴδιος ἀπό τίς 2 Μαρτίου ἐκεῖ.
Στίς 22 Μαρτίου οἱ Ἰταλοί ζήτησαν ἀνακωχή γιά νά περισυλλέξουν τούς νεκρούς των, πού εἶχαν καλύψει σέ ἀρκετή ἔκταση τό ἔδαφος. Ὃ Στρατηγός Βραχνός ἔθεσε ὅρους τούς ὁποίους δέν ἀπεδέχθησαν τελικῶς οἱ Ίταλοί γιατί τούς θεώρησαν ταπεινωτικούς. Έτσι την νύχτα της 22 πρός 23 Μαρτίου ξανάρχισαν οἱ βολές πυροβολικοῦ καί οἱ μάχες. Oἱ ἐπιτιθέμενοι Ἰταλοί ἦσαν ὑποχρεωμένοι νά περνοῦν πάνω ἀπό σώματα συναδέλφων τους, που ήσαν διάσπαρτα στο πεδίο τῆς μάχης.
Στίς 25 Μαρτίου ἡ Κυβέρνηση τῆς Γιουγκοσλαβίας προσχώρησε στόν ἄξονα, μέ ἀντάλλαγμα τή Θεσσαλονίκη, ἐνῶ ἡ Βουλγαρία, πού εἶχε προσχωρήσει ἐνωρίτερα, μέ ἀντάλλαγμα τήν Ἀνατολική Μακεδονία καί τή Θράκη, ὑποδεχόταν τά Γερμανικά στρατεύματα, τά ὁποῖα προχωροῦσαν πρός τά Ἑλληνοβουλγαρικά σύνορα καί ἑτοιμάζοντο γιά τό πισόπλατό κτύπημα τῆς Ἑλλάδος.
Αὐτά τά γεγονότα κατέγραφε ἡ Ἱστορία κατ΄ἐκείνους τούς χρόνους ὅπως, γιά κακή μας τύχη, καταγράφει παρόμοια καί σήμερα, μετά ἀπό 75 χρόνια. Καί τώρα οἱ ἐπιτήδιοι οὐδέτεροι τοῦ 2ου Παγκοσμίου πολέμου ζητοῦν τό μισό Αἰγαῖο καί μερικοί, ὑποτιθέμενοι φίλοι, ἐκπροσωποῦντες αὒτούς πού ὁ λαός μας ἀποκαλεῖ σκατόψυχους, κάνουν μοιρασιά σέ ὅσα δέν ὁρίζουν (σκατόψυχος δέν ὅριζε, γιά τήν ψυχή του μοίραζε).
Οἱ μάχες συνεχίστηκαν στό ὕψωμα 731 μέχρι καί τήν 14η Ἀπριλίου 1941, ὁπότε τά τμήματα μας ὑπεχώρησαν συντεταγμένα, γιατί οἱ Γερμανοί εἶχαν εἰσβάλλει στήν Ἑλλάδα και, μέσω τοῦ Γιουγκοσλαβικοῦ έδάφους, προχώρησαν καί ἀπειλοῦσαν μἐ ἀποκοπή καί αἱχμαλωσία τά τμήματά μας πού πολεμοῦσαν στό Ἀλβανικό μέτωπο.
Ὁ ἀγῶνας ἐκεῖνος τῆς Ἑλλάδος, πού συνεπληρώθει μέ τή μάχη τῶν ὀχυρῶν Μεταξᾶ καί τή Μάχη τῆς Κρήτης, μέ μεγάλο κόστος σέ ΄’ανθρώπινες ἀπώλειες καί στόν ἠθικό τομέα γιά τή Γερμανία, ὑπῆρξε καμπή γιά τόν 2ο Παγκόσμιο πόλεμο καί διδακτικός γιά φίλους, συμμάχους, ἀντιπάλους καί γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες. Ἀς κρατήσουμε μερικά διδάγματα κι΄ἀς μή χάνουμε τό ἠθικό καί τήν ψυχραιμία μας. ἐξ αἰτίας δεινῶν πού ἐνέσκυψαν στήν πατρίδα μας.
Οἱ Ἕλληνες τοῦ ΄40:
- Ἀναπτέρωσαν τό ἠθικό τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης καἰ ὅλου τοῦ κόσμου καί κατέδειξαν ὅτι ὁ ἀστραπιαῖος πόλεμος, τό μπλίτσκριγκ, δέν εἶχε μεγάλη διάρκεια ζωῆς. Ξεθύμανε στα Βορειοηπειρωτικά βουνά, στα ὀχυρά Μεταξᾶ καί στήν Κρήτη.
- Προετοίμασαν ἄλλους λαούς νά πολεμήσουν γιά τήν ἐλευθερία τους.
- Ἐπεβράδυναν τή Γερμανική ἐπίθεση κατά τῆς Ρωσίας γιά ἕνα μῆνα, τόσο, πού ἐκείνη ἡ ἐπιβράδυνση, ἀνέτρεψε τή ροή τοῦ 2ου Π.Π.
- Προκάλεσαν κλονισμό στίς σχέσεις τῶν ἑταίρων τοῦ ἄξονος καί ἐπετάχυναν τήν μεταβολή στάσεως μεγάλων δυνάμεων καί ἄλλων κρατών ἐν σχέσει μἐ τόν προσανατολισμό τους πρός τίς ἀντιμαχόμενες δυνάμεις.
- Διά τοῦ ἐπιτευχθέντος ἡρωϊσμοῦ ἀπέτρεψαν τήν αἰχμαλωσία τοῦ ἑλληνικοῦ Στρατοῦ, ἀπό τούς κατακτήσαντας τήν Ἑλλάδα.
- Έξησφάλισαν τήν ἀπόδοσιν τῶν Δωδεκανήσων εἰς τήν Ἑλλάδα.
- Έξύψωσαν τό γόητρον τῆς Ἑλλάδος διεθνῶς.
Αύτά καί ἄλλα πολλά ἦσαν τά ἐπιτεύγματα καί οἱ παρακαταθῆκες τῶν πολεμιστῶν τοῦ ὑψώματος 731. Ἀποτελοῦν ἀστείρευτες πηγές γιά ὅλους τούς Ἕλληνες καί βοηθοῦν νά διατηροῦνται ἀκμαῖες οἱ ψυχικές μας δυνάμεις, ἀκόμη κι’ ὅταν μερικοί μᾶς θεωροῦν ἐξωφλημένους.
Ἔχουμε Ἱστορία οἱ Ἕλληνες καί εἴμαστε ἱκανοί νά ξαναγράψουμε ἱστορία.
Τό περασμένο ψυχοσάββατο 5 Μαρτίου, στό 1ο Κοιμητήριο Ἀθηνῶν προεξαρχούσης τῆς Ἐκκλησίας, μἐ συμμετοχήν ἀξιωματικῶν ὅλων τῶν κλάδων τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ἐν ἐνεργεία καί ἐν ἀποστρατεία, μἐ ἐπί κεφαλῆς τόν Στρατηγόν Κων/νον Κόρκαν καθώς καί τήν ἐκπρόσωπον τῆς Περιφερείας Ἀττικῆς Δρα Αἰκατερίνην Παλιοῦ ἀνεπέμψαμεν δέησιν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων, εἰς τούς ἱερούς ἀγῶνας τοῦ ἔθνους. Αἰωνία ἔστω ἡ μνήμη αὐτῶν καί ζωηφόρος ἡ ανάμνηση τῆς θυσίας των.
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου