Τήν 2 5 Μ α ΐ ο υ 1 9 7 3 ἐγράφη ὁ ἐπίλογος τῆς φαιδρῆς ἀπόπειρας ἀνταρσίας στό Ναυτικό, μέ μία πράξι δειλίας!
Τό Α/Τ «Βέλος» ἔπλεε δυτικῶς τῆς Πελοποννήσου μέ κυβερνήτη τόν πρωτοστάτη στήν ἀπόπειρα ἀντιπλοίαρχο Νικ. Παππᾶ. Συμμετεῖχε σέ ἄσκησι τοῦ ΝΑΤΟ καί ἀνέμενε τήν ἐξέλιξι τῶν γεγονότων, ὅταν ἄκουσε ἀπό μήνυμα τοῦ Α/Τ «Πάνθηρ» ὅτι τό κίνημα ματαιώθηκε καί παράλληλα ἔμαθε ἀπό τά Ἰταλικά Ρ/Τ δίκτυα ὅτι οἱ ὑπόλοιποι ἐπίδοξοι κινηματίες συνελήφθησαν.
Καί τότε ἀπέσπασε τό Α/Τ «Βέλος» ἀπό τήν ἄσκησι πού διεξήγετο στό Ἰόνιο καί τό ὁδήγησε στόν λιμένα Φιουμιτσίνο τῆς Ἰταλίας ὅπου ζήτησε πολιτικό ἄσυλο. Ἀπό τούς 270 ἄνδρες τοῦ πληρώματός του, τόν ἀκολούθησαν 31.
- Ἡ πράξις αὐτή ἦταν πράξις ὑψίστης δειλίας, ἀφοῦ κυριολεκτικά «τό ἔσκασε» γιά νά γλυτώση τήν σύλληψι, ἀντί νά πάη ὑπερήφανα νά συμμερισθῆ τήν τύχη τῶν συναδέλφων του καί ν’ ἀναλάβη τίς εὐθύνες του. Ἀπό τήν ἀσφάλεια τῆς Ἰταλίας προέβαινε σέ «ἀντιστασιακές» δηλώσεις καί συνεντεύξεις.
- Ἡ πράξις αὐτή ὅμως ὑπῆρξε καί ἐθνικῶς ἀπαράδεκτη. Διότι ἔστω καί γιά λίγες ὧρες, παρέδωσε στούς Ἰταλούς ἕνα Ἑλληνικό Ἀντιτορπιλλικό, ἀμαυρώνοντας τήν δόξα τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ κατά τό Ἔπος τοῦ 1940-41.
Τελικά ἐστάλη ὁ ἀντιπλοίαρχος Βασίλειος Χαρλάφτης στήν Ἰταλία καί παρέλαβε τό «Βέλος» γιά νά τό ἐπιστρέψη στήν Ἑλλάδα…
Χαρακτηριστικά εἶναι ὅσα ἔγραφε ὁ δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος γιά τήν πράξι τοῦ Ν. Παππᾶ σέ ἄρθρο μέ τίτλο «Τό κοινόν αἴσθημα»:
«Ὁ κυβερνήτης τοῦ σκάφους ἕδρασε ἁπλῶς καί μόνον διά νά περισώση τόν ἑ α υ τ ο ύ λ η ν του…
Ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἦτο ἀναμεμειγμένος εἰς τό «φιάσκο-μίνι» τῆς ἀποπείρας «ἀνταρσίας» ἡ ὁποία εἶχεν τόσον ἄδοξον τέλος.
Ἐφοβήθη προφανῶς ὅτι θά ἀπεκαλύπτετο ἡ συμμετοχή του ἀπό τάς ἀνακρίσεις. Ἐ δ ε ι λ ί α σ ε. Δέν ἐτόλμησε -ὡς ἁρμόζει εἰς ἀξιωματικούς- νά ἀναλάβη τάς εὐθύνας του, νά λογοδοτήση εὐθέως καί γενναίως καί νά ἀποδεχθῆ τάς συνεπείας. Ἐ τ ρ ά π η ε ἰ ς φ υ γ ή ν!
Ὁ ἥρως τῆς γενομένης ἀσχημίας ἦτο κυβερνήτης τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ «Βέλος». Τό «Βέλος» δέν ἀποτελεῖ προσωπικήν ἰδιοκτησίαν τοῦ κ. Γ. Παπαδοπούλου. Ἀ ν ή κ ε ι ε ἰ ς τ ό Ἔ θ ν ο ς. Καί δέν ἐλάμβανε μέρος εἰς κρουαζιέραν τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ. Μετεῖχε εἰς γυμνάσια τῆς Συμμαχίας.
Ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἐπρόδωσεν καί τά δύο καθήκοντά του: Τό χρέος πρός τήν Πατρίδα καί τάς ὑποχρεώσεις του πρός τήν Συμμαχίαν, ὡς ἐντεταλμένος ἀπό τήν Χώραν του κυβερνήτης τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ «Βέλος». Οἰονεῖ ἔ ρ ρ ι ψ ε τ ά ὅ π λ α καί ἐ γ κ α τ έ λ ε ι ψ ε τ ό π ε δ ί ο ν τ ῆ ς τ ι μ ῆ ς χάριν τοῦ ἑαυτούλη του καί μόνον.
Ὁ κυβερνήτης τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ «Βέλος» κατέφυγεν εἰς τήν Ἰταλίαν. Ἕ ν α ς ἀ ξ ι ω μ α τ ι κ ό ς τ ο ῦ Λ α ο ῦ τ ῆ ς 2 8ης Ὀ κ τ ω β ρ ί ο υ 1 9 4 0 δέν ἐδίστασε, φέρων μάλιστα τήν στρατιωτικήν στολήν του, νά ἐκλιπαρήση προστασίαν ἀπό τούς Ἰταλούς, διά τούς ὁποίους οἱ ἀξιωματικοί καί οἱ στρατιῶται τῆς Ἑλλάδος ἦσαν καί εἶναι ὑπεράνθρωποι. Ὁ κ. τέως κυβερνήτης τοῦ «Βέλος» ἱκέτευσε τήν παροχήν ἐλεημοσύνης ἀπό τούς ἡττημένους, διαπραγματευόμενος τό ἀντιτορπιλλικόν «Βέλος». Δέν ἐσεβάσθη τόν ὅρκον του. Οὔτε τήν μνήμην τῶν νεκρῶν συναδέλφων του. Οὔτε τό γόητρον τοῦ ἑλληνικοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ. Ὑπεράνω ὅλων ἐτοποθέτησε τό σαρκίον του.
Ἐκτός ἀπό τό ἄσυλον, ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἐζήτησε καί… ἄδειαν ἐργασίας! Μάλιστα, ἄδειαν ἐργασίας! Φανταζόμεθα ὅτι παρόμοιον προηγούμενον δέν θά ὑπάρχη εἰς διεθνῆ κλίμακα…
Ὁ κύριος κυβερνήτης ἐπέτυχε ρεκόρ ἐ θ ν ι κ ῆ ς ἀ ν α ξ ι ο π ρ ε π ε ί α ς καί προσωπικοῦ ἐκπεσμοῦ. Ἄς ἀναρτηθῆ εἰς τήν Σχολήν Δοκίμων ἕνας μ α ῦ ρ ο ς π ί ν α ξ. Καί ἄς γραφῆ μέ ἀνεξίτηλα γράμματα ἐπ’ αὐτοῦ, τό ὄνομα τοῦ ἐν λόγῳ κυρίου, μέ τήν προσθήκην ὡς διδάγματος: “ν ά μ ή ὑ π ά ρ ξ η π ο τ έ δ ε ύ τ ε ρ ο ς”!...»
Ἀλλά καί ἡ ἐφ. «Ἐ σ τ ί α» ἔγραφε –μεταξύ ἄλλων- στίς 28-5-1973 μέ τίτλο «Ἀπάτριδες καί ἀχάριστοι»:
«…Ἐν πάσῃ, ὅμως, περιπτώσει, οἱ στασιασταί ἀπεδείχθησαν διά τῆς πράξεώς των, ὄχι μόνον προδόται τῆς Πατρίδος των, ἀλλά καί ἀχάριστοι ἔναντι τῆς Κυβερνήσεώς της.
Πράγματι, χάρις εἰς τήν Ἐπανάστασιν –κατά τῆς ὁποίας προφανῶς ἐστρέφοντο- τό Ἑλληνικόν Πολεμικόν Ναυτικόν ἀπέκτησε διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν του, τήν ἀξιόλογον ἰσχύν του, ἐμπλουτισθέν ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων καί ὄχι ἐκ τῆς ἐπαιτείας, ὡς συνέβαινεν ἄλλοτε, διά συγχρόνων σκαφῶν - ἀντιτορπιλλικῶν, πυραυλακάτων, ὑποβρυχίων κ.λπ….»
Καί νά σκεφθῆ κανείς, ὅτι ὁ ἀπαράδεκτος αὐτός «κύριος», ἀναγορεύθηκε «ἥρωας» μετά τήν «μεταπολίτευση» καί ἔγινε καί ὁ Ἀρχηγός τοῦ ΓΕΝ!...
Πάντως, ἀξίζει νά σημειωθῆ ὅτι στήν τελευταία συνέντευξί του στήν ἐφ. «Μάχη» τῆς Κύπρου στίς 14-4-2013, εἶπε μερικές ἀλήθειες, ὅπως:
«Καραμανλῆς, Βασιλιάς καί Ἀβέρωφ ἦταν ἐνήμεροι καί οἱ τρεῖς. Οἱ δύο πρῶτοι ἦταν λ α π ά δ ε ς.
Ὁ Κ α ρ α μ α ν λ ῆ ς ὑπῆρξε ἄθλιος καί δειλός. Μᾶς εἶχε πεῖ ὅτι, προχωρῆστε ἐσεῖς καί ἄν πετύχετε σᾶς στηρίζω! Αὐτό εἶναι ἄνανδρο. Χειρότερο καί ἀπό δειλία…
Εἴχαμε ἐπαφές μέ τό ΠΑΚ τῆς Ρώμης. Ὁ Ἀ ν δ ρ έ α ς Π α π α ν δ ρ έ ο υ δέν φάνηκε πουθενά. Εἶχε ἐξαφανιστεῖ…
Αὐτοί πού ἤρθανε μετά τό 1974, ὅλοι ὅσοι κυβέρνησαν κατέστρεψαν τήν Ἑλλάδα!...»
Φαίνεται λοιπόν, πώς ὁ Ν. Παππᾶς στά τέλη τῆς ζωῆς του εἶχε μετανοιώσει γιά τήν πράξι του. Τό κατάλαβε ὅμως πολύ ἀργά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου