ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ : Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ

Άλκιβιάδη δε διά χρηστῶν ἰόντι καὶ πονηρῶν οὐδ ν ἦν ἀμίμητον οὐδ ἀνεπιτήδευτον, αλλ’ ἐν Σπάρτη γυμναστικὸς, εὐτελὴς, σκυθρωπός, ἐν Ίωνία χλιδανὸς, επιτερπὴς, ἄθυμος, ἐν Θράκη μεθυστικὸς, ἱππαστικός, Τισσαφέρνη δ τῶ σατράπη συνὼν ὐπερέβαλλεν ὄγκω και πολυτελεία την Περσικὴν μεγαλοπρέπειαν, οὐχ αὑτον ἐξιστὰς οὕτω ραδίως είς ἕτερον τρόπον, οὐδ πᾶσαν δεχόμενος τῶ ἤθη μεταβολὴν, άλλ ὅτι τῆ φύσει χρώμενος ἔμελλε λυπεῖν τοὺς ἐντυγχάνονας, εἰς πᾶν τὸ πρόσφορον ἐκείνοις σχῆμα κατεδύετο καὶ κατέφευγε.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Ευκλείδη Λιθοξόου

Ο Αλκιβιάδης συμπεριφερόταν ανάλογα με ποιους είχε να κάνει. Χρηστός στους χρηστούς, πονηρός στους πονηρούς και τίποτε δεν έκανε αμίμητο και ανεπιτήδευτο. Στην Σπάρτη εμφανιζόταν αθλητικός, λιτός και σοβαρός, ενώ στην Ιωνία χλιδάτος, γλεντζές και αδιάφορος και στην Θράκη πότης και καβαλάρης. Όταν συναναστρεφόταν τον Τισσαφέρνη τον σατράπη, τον ξεπερνούσε στην πολυτέλεια και την Περσική μεγαλοπρέπεια. Δεν άλλαζε ο ίδιος εύκολα το ήθος του, αλλά προσαρμοζόταν, ώστε να μην προκαλεί τους παρόντες, χρησιμοποιώντας τα δικά τους φυσικά γνωρίσματα.

Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Τιμαίαν γὰρ τὴν Ἄγιδος γυναῖκα τοῦ βασιλέως στρατευομένου καὶ ἀποδημοῦντος οὑτω διέφθειρες, ὥστε καὶ κύειν ἐξ Ἀλκιβιάδου καὶ μὴ ἀρνεῖσθει, καἰ τεκούσης παιδίον ἄρρεν ἔξω μεν Λεωτυχίδην καλεῖσθαι, τὸ δ’ ἐντὀς αυτοῦ ψιθυριζομένον ὄνομα πρὸς τὰς φίλας και τἀς ὀπαδοὺς ὑπὸ τῆς μητρὸς Ἀλκιβιάδην εἶναι τοσοῦτος ἔρως κατεῖχε την ἄνθρωπον. ὁ δ’ ἐντρυφῶν ἔλεγεν οὐχ ὕβρει τοῦτο πράσσειν οὐδ κρατοῦμενος ὑφ’ ἡδονῆς, ἀλλ’ ὅπως Λακεδαιμονίων βασιλεύσωσιν οἱ ἐξ αὐτοῦ γεγονότες. οὑτω πραττόμενα ταῦτα πολλοὶ κατηγόρουν πρὀς τον Ἄγιν, ἐπίστευε δε τῶ χρόνω μάλιστα, ὅτι σεισμού γενομένου φοβειθείς ἐξέδραμε τοῦ θαλάμου παρὰ τῆς γυναικὸς, εἴτα δέκα μηνῶν οὐκέτι συνῆλθεν αὐτῆ, μεθ’ οὕς γενόμενον τὸν Λεοτυχίδην ἀπέφησεν ἐξ αὐτοῦ μὴ γεγονέναι. Καὶ διὰ τοῦτο τῆς βασιλείας ἐξέπεσεν ὕστερον ὁ Λεωτυχίδης.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Ευκλείδη Λιθοξόου

Όταν ο βασιλεύς της Σπάρτης Άγις έλλειπε σε εκστρατεία απεπλάνησε την γυναίκα του την Τιμαία, ώστε και συνέλαβε παιδί το οποίο δεν αρνήθηκε ότι είναι του Αλκιβιάδη. Όταν γέννησε το άρρεν τέκνο, ονομάσθηκε μεν Λεωτυχίδης για τον κόσμο, αυτή οι φίλες της και οι οπαδοί της, του ψιθύριζαν το όνομα Αλκιβιάδης, τόσο μεγάλος ήταν ο έρωτάς της γι αυτόν. Αυτός απολογούμενος έλεγε ότι δεν το έκανε για να προσβάλει, ούτε παρασυρόμενος από την ηδονή, αλλά για να χαρίσει βασιλείς στους Λακεδαίμονες. Για όλα αυτά πολλοί θεωρούσαν υπεύθυνο τον Άγι. Γιατί όταν συνέβη ξαφνικά σεισμός έφυγε φοβισμένος από το δωμάτιο της γυναίκας του και δεν ξαναπήγε για δέκα μήνες, στο διάστημα των οποίων γεννήθηκε ο Λεωτυχίδης. Γι αυτό και αργότερα έχασε τον θρόνο (τον οποίο πήρε ο Αγησίλαος).

https://www.facebook.com/photo.