Tο περιοδικό μας έφτασε – λίγο καθυστερημένα είναι η αλήθεια – τα 40
τεύχη. 40 τεύχη με μεράκι, εργασία αλλά και αγωνία. 40 τεύχη τα οποία
καλύπτουν μία περίοδο επτά ετών αλλά πολύ πιο σημαντικά μία
ιδεολογικο-πολιτική διαδρομή εξερεύνησης, που δεν έχει ξαναδεί ο
ελληνικός εθνικιστικός χώρος. Και αυτό διότι το περιοδικό μας δεν
"πρακτόρευσε" ποτέ ένα συγκεκριμένο δόγμα, δεν έγινε ποτέ "όργανο"
κάποιου κόμματος ή κάποιας συγκεκριμένης αντίληψης, αλλά είχε πάντα ως
στόχο την παρουσίαση ποιοτικών – έστω και διαφορετικών – απόψεων. Από
τις σελίδες του περιοδικού πέρασαν πάρα πολλοί άνθρωποι που συνετέλεσαν
με τον τρόπο τους στην διαμόρφωση αυτού που αποκαλούμε πατριωτικό χώρο.
Άλλοι χάθηκαν, άλλοι άλλαξαν ρότα και σκοπό, άλλοι απογοητεύθηκαν, οι
περισσότεροι όμως συνεχίζουν να βρίσκονται στις επάλξεις. Όπως πάνω κάτω
συμβαίνει σε οιαδήποτε διαδικασία κινηματικού χαρακτήρα.
Σήμερα όμως τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά από ό,τι ήταν κάποια χρόνια πριν όταν ξεκινούσε αυτή η προσπάθεια. Και είναι διαφορετικά, διότι έχουν αλλάξει εντελώς οι συνθήκες τόσο οι γενικότερες γύρω μας, όσο και αυτές του χώρου.
(το τεύχος 39 συνεχίζει να κυκλοφορεί στα περίπτερα της Περιφέρειας)
Τότε, το 2007 είχαμε την ευκαιρία, είχαμε τον χρόνο για κάποιας μορφής ομφαλοσκόπηση. Βλέπετε υπήρχαν πολλά πράγματα και τότε που συνέβαιναν, αλλά ήταν πράγματα τα οποία οδηγούσαν εμάς σε μία "ενότητα" με ανθρώπους εκτός των φυσικών ορίων του "χώρου" μας. Ήταν το βιβλίο ιστορίας αρχικά, ήταν τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 08 αργότερα και ούτω καθ' εξής. Όλα αυτά ήταν μια διαφοροποίηση με το μέχρι τότε στατικό πολιτικό τοπίο και μας επέτρεψαν να βγούμε από το καβούκι μας, να μιλήσουμε με κόσμο, να τον φέρουμε κοντά στις ιδέες μας, να ριζοσπαστικοποιηθεί και ούτω καθ' εξής.
Σήμερα όμως και πάλι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αυτό που αποκαλείται "χώρος" έχει εκλογικά διογκωθεί σε έναν τεράστιο βαθμό με τις επιτυχίες της ΧΑ, έχει αλλάξει όμως και δημογραφικά. Και κυρίως έχει εντάξει στο εσωτερικό του μία πραγματικά τεράστια μερίδα της νεολαίας, η οποία έχει αν μη τι άλλο θετική στάση έναντι των ιδεών μας, ξεπερνώντας στην πράξη την συστημική προσπάθεια εγκληματικοποιησής μας.
Μιλώντας με φίλους εκπαιδευτικούς, μου έλεγαν ότι στα γυμνάσια και στα Λύκεια της Αθήνας υπάρχειμία τρομερή πολιτική πόλωση ανάμεσα στους μαθητές, που δεν είχαν δεί οι περισσότεροι νέοι εκπαιδευτικοί ποτέ στην ζώή τους. Τα μισά παιδάκια αριστεριστές και "αντιφά" και τα άλλα μισά εθνικιστές και "χρυσαυγιτάκια". Το ίδιο σε έναν μεγάλο βαθμό συμβαίνει και στα καφενεία και στις καφετέριες, όπου τίποτε δεν είναι πια ταμπού. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι η "πολιτική ορθότητα" ως μέσο επιβολής από μόνη της "κατέληξε" καθώς δεν έχει πια την δυναμική να περιθωριοποιεί τους εθνικιστές, τους "φασίστες" δίχως την "βαριά υποστήριξη" της δυναμικής καταστολής.
Αυτή η "δημογραφική" έκρηξη του χώρου μας, μπορεί να μην έχει άμεσα αποτελέσματα τώρα. Θα έχει όμως στο πολύ κοντινό μέλλον. Τα παιδάκια από τα γυμνάσια και τα Λύκεια θα πάνε στα πανεπιστήμια, όπου θα υπάρχει για πρώτη φορά μετά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μία κρίσιμη μάζα εν δυνάμει εθνικιστών φοιτητών. Κάποια από αυτά ίσως συνεχίσουν και παραπέρα, κάποια θα μπούν στην αγορά εργασίας (όποια έχει μείνει μέχρι τότε) και ούτω καθ' εξής.
Αυτά σημαίνουν στην πράξη όμως ότι έχουν αλλάξει και οι συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργεί και το δικό μας περιοδικό. Σημαίνει ότι εάν το 2007, το περιοδικό αυτό ήταν ακόμη ένα μέσο το οποίο προσπαθούσε να "σπάσει" την πολιτική ορθότητα, ένα μέσο το οποίο λειτουργούσε συντονιστικά, το οποίο προωθούσε απόψεις και ούτω καθ' εξής, σήμερα πρέπει να λειτουργεί διαφορετικά. Γιατί όντως υπάρχει ο κόσμος, αλλά υπάρχει και ένα τεράστιο κενό. Πολλοί οι εθνικιστές, αλλά με τεράστια ελλείμματα ως σύνολο. Το γεγονός ότι το άλμα του χώρου αυτού ήλθε τόσο γρήγορα σημαίνει ότι οι αφομοιωτικές του ικανότητες δοκιμάζονται με πολύ βάναυσο τρόπο. Κάτι το οποίο φυσικά σημαίνει σημαντικά προβλήματα στα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτού του κόσμου. Με απλά λόγια μπροστά μας θα παρελάσει μία ολόκληρη γενιά εθνικιστών. Η οποία μπορεί να γίνει καλύτερη ή χειρότερη από εμάς. Εμείς ως περιοδικό δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε, παρά να ελπίσουμε ότι θα βοηθήσουμε προς την πρώτη κατεύθυνση. Η πολιτικοποίηση από μόνη της είναι ένα αρκετά σημαντικό στάδιο. Για να γίνει όμως η αντίδραση κατεύθυνση πρέπει να μεσολαβήσουν πολλά πράγματα.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό και στο τεύχος του περιοδικού που κυκλοφορεί από την Δευτέρα 14 Ιουλίου στα περίπτερα της Αθήνας μπορείτε να διαβάσετε:
www.patriamag.gr
http://www.elkosmos.gr/2011-11-29-16-11-20/politismos/ekdoseis/14376--40-patria-.html
Σήμερα όμως τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά από ό,τι ήταν κάποια χρόνια πριν όταν ξεκινούσε αυτή η προσπάθεια. Και είναι διαφορετικά, διότι έχουν αλλάξει εντελώς οι συνθήκες τόσο οι γενικότερες γύρω μας, όσο και αυτές του χώρου.
(το τεύχος 39 συνεχίζει να κυκλοφορεί στα περίπτερα της Περιφέρειας)
Τότε, το 2007 είχαμε την ευκαιρία, είχαμε τον χρόνο για κάποιας μορφής ομφαλοσκόπηση. Βλέπετε υπήρχαν πολλά πράγματα και τότε που συνέβαιναν, αλλά ήταν πράγματα τα οποία οδηγούσαν εμάς σε μία "ενότητα" με ανθρώπους εκτός των φυσικών ορίων του "χώρου" μας. Ήταν το βιβλίο ιστορίας αρχικά, ήταν τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 08 αργότερα και ούτω καθ' εξής. Όλα αυτά ήταν μια διαφοροποίηση με το μέχρι τότε στατικό πολιτικό τοπίο και μας επέτρεψαν να βγούμε από το καβούκι μας, να μιλήσουμε με κόσμο, να τον φέρουμε κοντά στις ιδέες μας, να ριζοσπαστικοποιηθεί και ούτω καθ' εξής.
Σήμερα όμως και πάλι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αυτό που αποκαλείται "χώρος" έχει εκλογικά διογκωθεί σε έναν τεράστιο βαθμό με τις επιτυχίες της ΧΑ, έχει αλλάξει όμως και δημογραφικά. Και κυρίως έχει εντάξει στο εσωτερικό του μία πραγματικά τεράστια μερίδα της νεολαίας, η οποία έχει αν μη τι άλλο θετική στάση έναντι των ιδεών μας, ξεπερνώντας στην πράξη την συστημική προσπάθεια εγκληματικοποιησής μας.
Μιλώντας με φίλους εκπαιδευτικούς, μου έλεγαν ότι στα γυμνάσια και στα Λύκεια της Αθήνας υπάρχειμία τρομερή πολιτική πόλωση ανάμεσα στους μαθητές, που δεν είχαν δεί οι περισσότεροι νέοι εκπαιδευτικοί ποτέ στην ζώή τους. Τα μισά παιδάκια αριστεριστές και "αντιφά" και τα άλλα μισά εθνικιστές και "χρυσαυγιτάκια". Το ίδιο σε έναν μεγάλο βαθμό συμβαίνει και στα καφενεία και στις καφετέριες, όπου τίποτε δεν είναι πια ταμπού. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι η "πολιτική ορθότητα" ως μέσο επιβολής από μόνη της "κατέληξε" καθώς δεν έχει πια την δυναμική να περιθωριοποιεί τους εθνικιστές, τους "φασίστες" δίχως την "βαριά υποστήριξη" της δυναμικής καταστολής.
Αυτή η "δημογραφική" έκρηξη του χώρου μας, μπορεί να μην έχει άμεσα αποτελέσματα τώρα. Θα έχει όμως στο πολύ κοντινό μέλλον. Τα παιδάκια από τα γυμνάσια και τα Λύκεια θα πάνε στα πανεπιστήμια, όπου θα υπάρχει για πρώτη φορά μετά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μία κρίσιμη μάζα εν δυνάμει εθνικιστών φοιτητών. Κάποια από αυτά ίσως συνεχίσουν και παραπέρα, κάποια θα μπούν στην αγορά εργασίας (όποια έχει μείνει μέχρι τότε) και ούτω καθ' εξής.
Αυτά σημαίνουν στην πράξη όμως ότι έχουν αλλάξει και οι συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργεί και το δικό μας περιοδικό. Σημαίνει ότι εάν το 2007, το περιοδικό αυτό ήταν ακόμη ένα μέσο το οποίο προσπαθούσε να "σπάσει" την πολιτική ορθότητα, ένα μέσο το οποίο λειτουργούσε συντονιστικά, το οποίο προωθούσε απόψεις και ούτω καθ' εξής, σήμερα πρέπει να λειτουργεί διαφορετικά. Γιατί όντως υπάρχει ο κόσμος, αλλά υπάρχει και ένα τεράστιο κενό. Πολλοί οι εθνικιστές, αλλά με τεράστια ελλείμματα ως σύνολο. Το γεγονός ότι το άλμα του χώρου αυτού ήλθε τόσο γρήγορα σημαίνει ότι οι αφομοιωτικές του ικανότητες δοκιμάζονται με πολύ βάναυσο τρόπο. Κάτι το οποίο φυσικά σημαίνει σημαντικά προβλήματα στα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτού του κόσμου. Με απλά λόγια μπροστά μας θα παρελάσει μία ολόκληρη γενιά εθνικιστών. Η οποία μπορεί να γίνει καλύτερη ή χειρότερη από εμάς. Εμείς ως περιοδικό δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε, παρά να ελπίσουμε ότι θα βοηθήσουμε προς την πρώτη κατεύθυνση. Η πολιτικοποίηση από μόνη της είναι ένα αρκετά σημαντικό στάδιο. Για να γίνει όμως η αντίδραση κατεύθυνση πρέπει να μεσολαβήσουν πολλά πράγματα.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό και στο τεύχος του περιοδικού που κυκλοφορεί από την Δευτέρα 14 Ιουλίου στα περίπτερα της Αθήνας μπορείτε να διαβάσετε:
- 40 τεύχη μετά, τι κάνουμε σήμερα
του Δ. Παπαγεωργίου - Κώδικας Τιμής Μπουσίντο: Οι επά συν μία αρετές
του Τ. Μπόσιου - Carthago Delenda Est
του Ι. Στρατάκη - Η Γενιά της Ταυτότητας
του Χ. Γούδη - Ο Εξισωτισμός ως επανάσταση κατά της φύσης
από τον "Κόκκινο Ουρανό" - Το Ρωσσικό υπόδειγμα
του Ι. Κόλλια - Ετοιμάζουν νέα Γιάλτα
συνέντευξη του "μυαλού" της Casa Pound G. Adinolfi - Ο Πούτιν και οι Ευρωπαίοι Εθνικιστές
του Δ. Παπαγεωργίου - Στην πορεία προς την Εξουσία χωρίς λάθη: "Οι ένοπλες εθνικιστικές ομάδες"
του Δ. Σαββίδη - Οι Βυζαντινές Σταυροφορίες
του Π. Λουκά - Η πρώτη Βυζαντινή Αναγέννηση
του Γ. Παναγιωτακόπουλου - Η ιστορία της Σβάστικας
του Π. Μαρίνη - Το Ιράκ και η αποικία Ελλάδα
του Γ. Ζωγράφου - Η χαμένη τραγικότητα του Προσώπου στον Σύγχρονο Κόσμο
του Α. Δημητρίου - Ανδρόσφαιρα
του Θ. Γκουρνέλου - καθώς και τις νεότερες βιβλιοκριτικές του Patria
www.patriamag.gr
http://www.elkosmos.gr/2011-11-29-16-11-20/politismos/ekdoseis/14376--40-patria-.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου