Λίγο πριν αρχίσω να γράφω αυτό το άρθρο, άκουγα ένα
τραγούδι, ένα μελοποιημένο ποίημα, που απλώς περιέγραφε την σημερινή κατάσταση
με έναν τρόπο διαφορετικό από αυτόν των δελτίων ειδήσεων, με τις κοκορομαχίες
των ανυπάρκτων λύσεων από τους ανεύθυνους πολιτικούς. «Άγρια ζωή και φως
σαν χιόνι / άνθρωποι διάφανοι και μόνοι... / Σκληρός καιρός και άδικη ώρα, /
κακιά νεράϊδα δίχως δώρα.../ Νύχτα καμμένη, γη των αστέγων,/ μέρα των σκλάβων
των ανέργων... / Όνειρα γκρι και λόγια κρύα, σαν χειμωνιάτικα τοπία»!
Αυτή η περιγραφή αποτελεί το σήμερα. Κανείς όμως δεν
ήθελε να αναζητήσει τους λόγους που
φθάσαμε σε αυτήν την κατάσταση, διότι σχεδόν όλοι είτε ήσαν βολεμένοι με αυτήν
είτε είχαν συμβιβασθεί, γνωρίζοντας καλά τους μηχανισμούς της. Τους μηχανισμούς
ενός διεφθαρμένου κράτους. Είναι πράγματι εκπληκτικό, αν σκεφθεί κανείς σε ποιο
βαθμό διαφθοράς έχει φθάσει τα τελευταία μεταπολιτευτικά χρόνια η ελληνική
κοινωνία. Δεν υπάρχει τμήμα τού ιστού της, που να μην είναι βουτηγμένο στην
σήψη και στην πολιτική βρώμα και δυσωδία. Όλα αυτά βεβαίως δεν ξεκίνησαν έτσι. Προηγήθηκε η θεσμοθέτηση της διαφθοράς των
ηθών από ένα διεφθαρμένο σοσιαλιστικό κόμμα, την πορεία του οποίου ακολούθησε
και η λεγόμενη κεντροδεξιά, που λόγω της πολύχρονης πολιτικής παραμονής εκτός
εξουσίας προσαρμόσθηκε στον μηχανισμό τού ήδη δημιουργηθέντος διεφθαρμένου κράτους
και συνέχισε την πορεία του, αν και στην αρχή τής μεταπολίτευσης υπήρξε ένα
έντιμο πολιτικά και ηθικά κόμμα. Η διαφθορά άρχισε από τις τρεις εξουσίες.
Νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική. Βεβαίως, χωρίς να μένει αδιάφ(θ)ορη
ακολούθησε διαπλεκόμενη και η πλειοψηφία της τετάρτης εξουσίας, δηλαδή τα
ΜΜΕ. Κι επειδή ο κατάλογος των έργων
τους είναι τεράστιος θα αναφέρω λίγα πρόσφατα παραδείγματα, που δεν έχουν ακόμη
ξεχασθεί. Πριν λίγες εβδομάδες επικαιροποιήθηκε νόμος, ο οποίος εψηφίσθη εν
μέσω μνημονίου και έδινε την δυνατότητα στους βουλευτές να εξαγοράζουν
πλασματικό χρόνο για να αυξήσουν την δεύτερη (εκτός βουλευτικής) σύνταξή τους
Προ της κατακραυγής του δεινοπαθούντος λαού αναγκάσθηκαν να αποσύρουν τον νόμο,
όμως αυτός ήταν πραγματικότητα. Το δεύτερο πρόσφατο θέμα είναι ότι ο υπουργός
οικονομικών διέγραψε χρέη εκατομμυρίων μεγάλης εταιρείας, την ίδια ώρα που
φυλακίζει για χρέη λίγων €υρώ τους απλούς Έλληνες πολίτες. Αν αυτό δεν είναι
στοιχείο διαπλοκής, τότε ποιο είναι; Από την άλλη η εκτελεστική εξουσία,
βλέπουμε πάλι πρόσφατα δι’ εγγράφων πως δίνει υψηλούς μισθούς και «μπόνους» στα
«γκόλντεν μποϋς εντ γκέρλς» της, την ίδια ώρα που μειώνει μισθούς και συντάξεις
Ελλήνων, επικαλούμενη την αδυναμία των ταμείων, που εκείνη με δικούς της
χειρισμούς και αποφάσεις κατέστρεψε. Αν
αυτά τα εξετάσουμε σε σχέση και με τα προηγούμενα χρόνια, θα διαπιστώσουμε ότι
υπήρξαν χιλιάδες «φωτογραφικοί νόμοι» σε τροπολογίες νομοσχεδίων (εφευρέσεις
διαφθοράς τού συστήματος), που περνούσαν νύκτα και σε περιόδους ραστώνης
(διακοπών), για να εξυπηρετήσουν μεγάλα συμφέροντα και «ημετέρους». Βεβαίως σε τέτοιες κατηγορίες, που το
συμφέρον τής πατρίδος μπαίνει σε δέκατη μοίρα, η αφιλοκέρδεια είναι άγνωστη
λέξη. Να μη πούμε, βεβαίως, τι τραβούσε κάθε έντιμος Έλληνας επιχειρηματίας
για να ανοίξει μια επιχείρηση, που θα οδηγούσε την πατρίδα σε ανάπτυξη.
Καθυστερήσεις ετών, λαδώματα, χιλιάδων €υρώ, γρηγορόσημα και πολλά άλλα
εκπληκτικά!
Η διαφθορά άγγιζε ακόμη και την δικαστική εξουσία.
Το παραδικαστικό κύκλωμα ήταν ακόμη ένα σημείο διαπλοκής και διαφθοράς. Ακόμη
και στο ποδόσφαιρο, το αθλητικό ιδεώδες είχε καλυφθεί από την ομίχλη τών
στημένων παιχνιδιών.
Οι μίζες σε ημερήσια διάταξη. Το κράτος, τα
υπουργεία, βουλευτές , δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, πολεοδομίες, ΔΕΗ κ.λπ. (με τις
λίγες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) εξυπηρετούσαν με το αζημίωτο
τους πολίτες, που άλλοτε είχαν δίκιο και άλλοτε όχι. Για να εκδόσεις ένα
έγγραφο, από μία βεβαίωση, ένα πιστοποιητικό, μέχρι μία άδεια μικροπωλητού
λαϊκής αγοράς έπρεπε να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη ή το «χρηματικό αντικλείδι»
για να ξεκλειδώσεις την πόρτα του αυτονόητου. Η μίζα επέλυε κάθε πρόβλημα, ασχέτως δικαίου. Οι έχοντες δίκιο πλήρωναν
για να επισπευθεί η υπόθεσή τους, οι παράνομοι για να νομιμοποιήσουν την
παρανομία. Ένα κλασσικό σημείο διαπλοκής, που απεκαλύφθη μετά τις τελευταίες
απογραφές ήσαν οι «συντάξεις - μαϊμούδες», οι οποίες είχαν δοθεί σε διαφόρους,
χωρίς να τις δικαιούνται. Συντάξεις αναπηρίας σε αρτιμελείς, συντάξεις
τυφλότητας σε ανοικτομάτηδες ταξιτζήδες κ.λπ. Αυτές τις συντάξεις τις
πιστοποίησαν γιατροί, τις υπέγραψαν υπάλληλοι. Ποιοι τιμωρήθηκαν, ποιών
δεσμεύθηκαν οι περιουσίες; Ποιοι πλήρωσαν; Ρητορικό το ερώτημα, ρητορική και η
απάντηση.
Στην συνέχεια έχουμε την «βιομηχανία πλαστών
πτυχίων», τα οποία αποκαλύπτονται τώρα τελευταία: 4500 στην εκπαίδευση, πάνω
από 80000 στις διάφορες άλλες υπηρεσίες. Τι μας λένε, δηλαδή; Ότι τόσα χρόνια
κυβερνούσαν και διοικούσαν διεφθαρμένοι, ανίκανοι, πλαστογράφοι. Τα πτυχία
τύπου «ανατολικού μπλοκ» (από Σκόπια, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση
κ.λπ.) με τα οποία κράτη η Ελλάδα είχε διακρατικές συμφωνίες αμοιβαίας
αναγνώρισης έκοβαν κι έραβαν. Το ΔΙΚΑΤΣΑ ήταν υποχρεωμένο να αναγνωρίσει τα
πτυχία από τα κράτη αυτά. Κι όταν ο τότε πρόεδρος παραιτήθη, διότι διεπιστώθη
ότι οι πτυχιούχοι, διδάκτορες κ.λπ. στην πλειοψηφία τους δεν γνώριζαν ούτε την
γλώσσα στην οποία εκπονήθηκε το πτυχίο, ουδείς ανησύχησε. Μόνο τώρα που έπρεπε
να φύγουν κάποιες χιλιάδες από το δημόσιο ενεργοποιήθηκαν. Όμως τόσα χρόνια,
όλοι αυτοί διορίσθηκαν, πριμοδοτήθηκαν, έγιναν π.χ. στην Παιδεία Διευθυντές
Δευτεροβάθμιας, Λυκειάρχες, Γυμνασιάρχες, στην Δημόσια Διοίκηση Προϊστάμενοι,
μεγαλοστελέχη κ.λπ. Προσφάτως απελύθη
επί χρόνια μεγαλοστέλεχος (ελλαδιστί «γκόλντεν μπόϋ») με πλαστό πτυχίο από το
πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ. Δεν ομιλώ βεβαίως για διδάκτορες από ανύπαρκτα
πανεπιστήμια, όπως το «Αλπίν της Ζυρίχης» και διάφορα άλλα.
Μέχρι σήμερα κλέφτες και απατεώνες υπουργοί
επικαλούνται το «νόμο περί μη ευθύνης» τους, που τους απαλλάσσει νομικά από την
αποδεδειγμένη διαφθορά. Τι χρειάζεται λοιπόν; Μία πλήρης ανατροπή, διά της
ψήφου. Να κυβερνήσουν ηγέτες με κύρος, που πονούν την Ελλάδα. Τους έχουν όμως
στο περιθώριο, δεν τους προβάλλουν. Ο λαός πρέπει να σταματήσει να έχει κοντή
μνήμη, απώλεια νου και μαζοχισμό, ώστε να μη ψηφίζει τον δήμιό του. Και να
απαιτήσει να εκλεγεί κάποιος, ο οποίος να καταργήσει τον «νόμο περί
ανευθυνότητος υπουργών» με αναδρομική ισχύ (το έκαναν ήδη οι Άγγλοι), θα κάνει
άρση της παραγραφής των αδικημάτων και θα τιμωρήσει τους υπευθύνους από την
μεταπολίτευση και μετά. Αυτή την στιγμή ένας μη εκλεγμένος και ο πλέον
αντιπαθής μεταξύ του ελληνικού λαού αλωνίζει, αποφασίζει και διατάσσει. Δεν
διώκονται αυτοί που έδωσαν τα χρήματα τού ελληνικού λαού, στο απυρόβλητο ο
πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ (δεν μπορεί να ζητήσει στοιχεία ούτε η ελληνική
Δικαιοσύνη). Αν είναι δυνατόν. Απαγορεύει την έρευνα για το πώς οδηγηθήκαμε στο
μνημόνιο, παίζει με το μέλλον των Ελλήνων και ειρωνεύεται τον καθένα.
Εγώ πάντως γνωρίζω ότι η Νέμεσις ακολουθεί πάντα την
Ύβριν. Και η αποκατάσταση της ισορροπίας των πραγμάτων είναι κοντά. Αρκεί ο
ανόητος μέχρι σήμερα ελληνικός λαός να βάλει λίγο μυαλό και να καταλάβει την
δύναμή του! Αλλιώς θα δικαιωθεί η Άυν
Ράντ, η οποία έχει πει: «Όταν καταλάβεις ότι για να δημιουργήσεις
κάτι πρέπει να πάρεις άδεια από κάποιον που δεν δημιουργεί απολύτως τίποτα...
Όταν αποδείξεις ότι τα λεφτά δεν τα παίρνεις εσύ που δουλεύεις τίμια αλλά πάνε
σε αυτόν που κάνει ύποπτες δουλειές ή έχει μια θέση με μέσον... Όταν καταλάβεις
ότι πολλοί γίνονται πλούσιοι όχι με την δουλειά αλλά με δωροδοκίες και κρατικά
χρήματα, επειδή ελέγχουν το πολιτικό σύστημα και ότι δεν τους προστατεύουν οι
νόμοι αλλά το αντίθετο και όμως τους προστατεύεις εσύ ο ίδιος... Όταν
καταλάβεις ότι η διαφθορά ανταμείβεται ενώ η τιμιότητα μετατρεπεται σε θυσία,
τότε μπορείς να βεβαιώσεις χωρίς τον φόβο να κάνεις λάθος ότι η κοινωνία σου, η
πατρίδα σου, είναι καταδικασμένες».
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου