ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ; ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΕΧΕΙΣ;

Γράφει ο Γιάννης Καψής

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

Φταις κι εσύ. Φταίει και ο διπλανός σου. Φταίω κι εγώ. Φταίνε πολλοί. Φταίμε όλοι μας. Και δίπλα στα δάκρυα της θλίψης για τη δολοφονία του νεαρού ράπερ, του Παύλου Φύσσα, ας κυλήσει και το δάκρυ της συγνώμης για τις ευθύνες μας. Ενα δάκρυ που δεν έτρεξε όταν το αίμα είχε σκούρα επιδερμίδα.
Φταίνε. Και ποιος δεν φταίει...
Φταίνε οι -δίκαια ίσως- αγανακτισμένοι του Συντάγματος, που μούντζωναν τη Βουλή και κρατούσαν αγχόνες για τους βουλευτές σε ένα πρωτόγνωρο αλλόκοτο ξέσπασμα βίας. Ηταν η πρώτη φορά που το φιδάκι της βίας -κατά τον προσφιλή χαρακτηρισμό του Αλέξη Τσίπρα- έβγαζε το κεφάλι του. Ξέχασε μόνο ποιοι το χάιδεψαν. Πρώτος αυτός ο ίδιος.
Φταίνε οι «αγανακτισμένοι» της Κερατέας, που δίδαξαν την τεχνική της βίας (εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγαλοϊδιοκτητών της περιοχής και χτίζοντας, με την κάλυψη των δακρυγόνων, 85 αυθαίρετα). Φταίνε οι ανίκανοι υπουργοί, που ξέχασαν ότι ο πολιτικός συνδιαλέγεται, διαπραγματεύεται, συμβιβάζεται, αλλά το κράτος ή επιβάλλεται ή καταρρέει.
Φταίνε οι διάφοροι καταληψίες αιθουσών των ΑΕΙ, κτιρίων όπως η βίλα Αμαλία και όσοι καθηγητάδες και πολιτικοί ανέχθηκαν κι ακόμη πιο πολύ όσοι θέλησαν να δικαιώσουν τις καταλήψεις έχοντας ένα ακαταμάχητο όπλο: τη βλακεία. Μένεις άλαλος μαθαίνοντας ότι η αυθαιρεσία (των καταληψιών) πιασμένη χέρι χέρι με την ανικανότητα (των «αρμοδίων») επέτρεψαν ένα δημόσιο κτίριο να είναι επί 25 χρόνια «κοινωνικός χώρος» (!!). Και τι να απαντήσεις στη θεωρία ότι τα κλομπ και τα κοντάρια ήταν συνηθισμένα οικιακά είδη!
Μίλησε για φιδάκι ο Αλέξης Τσίπρας κάνοντας λόγο για τις προβοκάτσιες της ΧΑ. Ηταν μόνον άραγε ένα μικρό φιδάκι οι κουμπουροφόροι των Σκουριών, που μόνο από τύχη δεν βρήκαν τον στόχο τους: τα κορμιά των αθώων φυλάκων;
Αλλά να μην τα βάζουμε όλα στον Αλέξη. Τον ξεπέρασε ο Πάνος. Κι αν δεν βιάζονταν οι δολοφόνοι της Αμφιάλης, κάποιος οπαδός του Πάνου θα επιχειρούσε τοις κείνου ρήμασι πειθόμενος να λιντσάρει τον δήμαρχο Αριστοτέλη.
Οι Εγγλέζοι λένε: Αφήνουμε τους βουλευτές μας να λύνουν τα προβλήματά μας, ώστε να έχουμε χρόνο να παίζουμε γκολφ. Μπορούν να λύσουν συναινετικά τα μεγάλα προβλήματα της χώρας οι βουλευτές μας; Κατέφυγα στο Διαδίκτυο και αναπολώντας τις βαριές κατηγορίες, τις απειλές, με ζώσανε τα φίδια - δεν ήταν απλά φιδάκια. Παρακολούθησα τους διαλόγους (!) της ασυγκράτητης Ζωής με τον μονίμως υποψήφιο για εγκεφαλικό πρόεδρο της Επιτροπής διαφάνειας και πείστηκα ότι όσοι τους άκουσαν μόνο για γκολφ δεν θα πήγαν. Μάλλον στους δρόμους θα ξεχύθηκαν. Πόσοι κατέληξαν στη Χρυσή Αυγή;
Εψαξα για μια λέξη, μια χαραμάδα δημοκρατικού διαλόγου. Διάβασα: «η κυβέρνηση δεν θα πέσει στο κοινοβούλιο. θα πέσει με κοινωνικούς αγώνες». Δεν άντεξα να μην κάνω μια συγκριτική αξιολόγηση της δήθεν αριστερής ιδεολογίας των διαφόρων Λαφαζάνηδων με το δηλητήριο κατά της αστικής δημοκρατίας που χύνει ο βόας της ΧΑ, ο Μιχαλολιάκος. Θυμήθηκα μόνον τη ρήση του αλησμόνητου φίλου Νίκου Πουλαντζά: «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει ποτέ».
Άκουσα τον Αρχιεπίσκοπο να διακηρύσσει ότι η Εκκλησία διανέμει καθημερινά 10.000 μερίδες φαγητού «αδιακρίτως φυλής, θρησκεύματος ή χρώματος». Δεν πρόφτασα να χαρώ. Θυμήθηκα τον «Αγιο Αιγιαλείας», αν δεν κάνω λάθος, που βρήκε τους χρυσαυγίτες «καλά παιδιά» και συνεργάζεται μαζί τους. Μοναδική ελπίδα ο Θεός να θυμίσει στους «σεβάσμιους» γέροντες της Ιεράς Συνόδου πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να λησμονηθεί το στίγμα της συνεργασίας του Βατικανού με τους ναζί. Κι ακόμη ότι ο σεβασμός δεν είναι δεδομένος. Κερδίζεται κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Και τα οποιαδήποτε... αποθέματα του παρελθόντος εξανεμίζονται όσο η Εκκλησία δεν κηρύσσει αποσυναγώγους τους δολοφόνους της ΧΑ.
Έχουν ριχτεί στη δουλειά οι «αδιάφθοροι» της Αστυνομίας μας και οι δικαστικοί. Να μη γρατζουνίσουμε την εικόνα της αισιοδοξίας. Επιτέλους, άλλωστε. Μία μόνο λέξη: ΑΡΓΗΣΑΝ.
Κι όταν, επίτέλους, θα σταθούν στο εδώλιο οι δολοφόνοι, τότε ίσως ο αυτοπροσδιορισθείς «γκουρού της Αριστεράς» -ναι στον Αλαβάνο αναφέρομαι- θα καταλάβει ίσως το λάθος του (αν και αμφιβάλλω). Ναι, η λιτότητα, το μνημόνιο ήταν το λίπασμα -όπως είπε- της βίας (ένα λίπασμα που έπεσε και στην Ισπανία, με... παράδοση φασισμού, και στην Πορτογαλία, χωρίς να έχουν ΧΑ). Αλλά ο γεωργός είναι εκείνος που σπέρνει τον σπόρο της τσουκνίδας.

Ποιος φταίει, λοιπόν; Καθρέφτη έχεις;


http://origin2.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63894081