Η Μάχη του Σέλτσου και η τελευταία θυσία των Σουλιωτών το 1804, είναι ένα δεύτερο Ζάλογγο, τραγικότερο ίσως, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό. Από τους 1400 περίπου Σουλιώτες που κατέφθασαν στην Ιερά Μονή που υπήρχε στο Σέλτσο διασώθηκαν μόνο 65. Εκδηλώσεις μνήμης, για την θυσία των ελεύθερων Σουλιωτών που έπεσαν στον γκρεμό δίπλα από την Ιερά Μονή Σέλτσου στην Κοιλάδα του Αχελώου πραγματοποιήθηκαν και φέτος όπως κάθε χρόνο, από τον ορεινό Δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη της Άρτας. Πλήθος κόσμου συρρέει, ανήμερα της εορτής για τα εννιάμερα της Παναγίας για να προσκυνήσει στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως, αλλά και να αποδώσει ελάχιστο φόρο τιμής στους Σουλιώτες που μαρτύρησαν.
Μετά την τέλεση Θείας Λειτουργίας και επιμνημόσυνης δέησης, έγινε κατάθεση στεφάνων από τους επίσημους προσκεκλημένους. Ακολούθησε χαιρετισμός του δημάρχου του Δήμου Γ. Καραϊσκάκη, Δημήτρη Γαλλίκα, ενώ τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Χρυσόστομος Πεταλάς με θέμα: «Σέλτσο: αυτοΘΥΣΙΑ στην Ελευθερία». Στην ομιλία του ο κ. Πεταλάς τόνισε: «Και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, σ' αυτήν την προσπάθεια που επιχειρείται, ας εμπνευστούμε από τους αγώνες και τις θυσίες των τιμώμενων ηρώων και την υπέρβαση των ορίων που αποτόλμησαν». Ο δήμαρχος Γ.Καραϊσκάκη, Δημήτρης Γαλλίκας, αναφέρθηκε στον αγώνα, την αξιοπρέπεια το ήθος και την ευγένεια που οι Σουλιώτες διατήρησαν όλο το τετράμηνο που κατέφυγαν στην περιοχή. Ο αντιπεριφερειάρχης Άρτας, Βασίλης Ψαθάς, στο μήνυμά του επισήμανε πως «με όραμα και ισχυρή θέληση, αυτός ο τόπος, τόσο πλούσιος σε ιστορία και θρησκευτικό συναίσθημα, μπορεί να καταστεί πόλος έλξης και να αναπτυχθεί, διατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και την φυσική ομορφιά του».
Η ιστορία της Μονής Σέλτσου
Όταν με την συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή Πασά, οι σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους. Με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, 1.148 Σουλιώτες τα Χριστούγεννα του 1803 έφτασαν στην Μονή του Σέλτσου, όπου λόγω της τοποθεσίας αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό. Είκοσι ημέρες αργότερα στις 12 Γενάρη του 1804, άρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν. Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια που τους προμήθευαν κρυφά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστένιτσας. Στις 20 Απριλίου, έπειτα από τετράμηνη πολιορκία, οι Τούρκοι αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια μπήκαν στο Μοναστήρι. Άλλοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο. Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο και 10 σουλιώτες γλίτωσαν της σφαγής μέσα σε μια σπηλιά.
Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα το κτηριακό συγκρότημα της Μονής αρχικά κτίστηκε τον 10ο αιώνα και καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό στις αρχές του 15ου, για να ανεγερθεί εκ νέου το 1697. Σήμερα σώζεται το καθολικό της Μονής που είναι λιθόκτιστο, Αθωνικού τύπου και τριγύρω βρίσκονται ερείπια από τα κελιά. Το εσωτερικό του ναού έχει εξαιρετικές αγιογραφίες και τοιχογραφίες, ενώ αποτελεί το μοναδικό ενυπόγραφο έργο του ιερέα Νικόλαου από την Άρτα . Εντυπωσιακό είναι και ξυλόγλυπτο τέμπλο με το χρυσό επίχρισμα, τις σημαντικές εικόνες , το φυτικό και ζωικό διάκοσμο σε φόντο κυανέρυθρο.
http://www.elkosmos.gr/2011-11-29-16-11-20/apopsis/anadimosiefsi/13152-2013-08-23-14-24-30.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου