Του Παύλου Χατζημωϋσή
Μια μεγάλη πόλη 40 χιλιάδων κατοίκων (7-10 χιλ. Έλληνες χριστιανοί), πανέμορφη όπως ομολογούσαν όσοι επέζησαν από τη φονική μανία των άτακτων Τούρκων, το καλοκαίρι (Ιούνιος) του 1919. Που βρέθηκαν σπαρμένοι, πεταγμένοι από τον καταστροφικό άνεμο του ’22; Σε ποια παράλια πρωτάκουσαν τη χλεύη Τουρκόσποροι? Κι οι απόγονοί τους που είναι; Σε ποιες περιοχές της χώρας, η 2η, η 3η κι ίσως η 4η γενιά ζουν και συμμετέχουν στον κοινό αγώνα του σήμερα; Θυμούνται; Μήπως η ζωή κι η βαρετή καθημερινότητα απώθησαν στο πίσω μέρος του νου, τις ιστορίες για τα παθήματα της πατρίδας απέναντι;
Δεν ξέρω…δεν το πιστεύω…δεν θέλω να το δεχθώ.
Φαίνεται πως έπρεπε να περάσουν 90 χρόνια από τον ξεριζωμό, για να ψάξουμε τα ίχνη…Έχω κι εγώ ευθύνες….θα μπορούσα πολύ νωρίτερα να δώσω στίγμα, να κάνω μια προσπάθεια να μάθω και να «συγκεντρώσω» όσους έχουν μνήμες ζωντανές. Δεν το έκανα και είναι από τα πράγματα που μαζεύονται στη μεγάλη λίστα των λαθών.
Βέβαια, δεν έχω ίσως το δικαίωμα να λέω πως με την Έλλη Σουγιουλτζόγλου (Nelly’s), τη Διδώ Σωτηρίου που γνώρισα, τον Μιχάλη Σουγιούλ, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου κ.α μας δένει ένα μακρινό, ανθεκτικό νήμα: η κοινή καταγωγή απ’το Αιδίνι….
Όσοι Απόγονοι λοιπόν, δείτε αυτήν την παράκληση, και κρατιούνται κι αυτοί από το κοινό νήμα, αν θέλουν, ας επικοινωνήσουν μαζί μου….
Ήδη 2-3 άτομα ανταποκρίθηκαν. Είναι μια αρχή….Είναι ίσως ένας μικρός σπόρος στο πολυκαιρισμένο χώμα της κοινής γης, ένα κεράκι γι αυτούς που έφυγαν, βασανισμένοι, όλο παράπονα και γιατί που έμειναν αναπάντητα…..
Το e mail μου είναι: paulxatz@otenet.gr
Σας ευχαριστώ πολύ…
http://mikrasiatis.gr/?p=11413
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου