Του Νίκου Χιδίρογλου
Τι κι αν την Κύπρο τη διοικεί ένα ανθελληνικό κόμμα, που κάποτε, όταν η ελληνική νεολαία της Κύπρου ανέβηκε στο τρένο της λευτεριάς, το πετροβόλησε; Τι κι αν η βρετανική παρουσία & κατοχή, χέρι-χέρι με την τουρκική, συνεχίζεται απρόσκοπτα μέσω των βάσεων στο νησί;
Τι κι αν τα μηδενιστικά προτάγματα, αδρανοποιούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού; Στην Κύπρο μας, η καρδιά της νεολαίας μας χτυπά πάντα και θα χτυπά ελληνικά. Και ας καίνε οι οπαδοί της Ομόνοιας ελληνικές σημαίες και ας προκαλούν φθορές στις προτομές του τρισμέγιστου Γρίβα Διγενή, του ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού και της ηρωικής ΕΟΚΑ.
Τι κι αν τα μηδενιστικά προτάγματα, αδρανοποιούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού; Στην Κύπρο μας, η καρδιά της νεολαίας μας χτυπά πάντα και θα χτυπά ελληνικά. Και ας καίνε οι οπαδοί της Ομόνοιας ελληνικές σημαίες και ας προκαλούν φθορές στις προτομές του τρισμέγιστου Γρίβα Διγενή, του ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού και της ηρωικής ΕΟΚΑ.
Οι Έλληνες, συνεχίζουν να φωνάζουν ένα βροντερό ΟΧΙ στους Βρετανούς αποικιοκράτες και στις βάσεις τους (όπου στεγάζεται το Echelon), κάτω από τα μούτρα της αμήχανης κομμουνιστικής κυβέρνησης του εθνομηδενιστή Δημήτρη Χριστόφια, του ηθικού αυτουργού της πολύνεκρης καταστροφής στο Μαρί.
Οι Βρετανοί προχθές, έξω από τις βάσεις τους στο Ακρωτήρι, απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι δεν έχουν αλλάξει νοοτροπία. Χτύπησαν στο ψαχνό, έσυραν μια νεαρή κοπέλα στο έδαφος, τραβώντας την από τα μαλλιά. Αυτός είναι ο πολιτισμός τους, η αλόγιστη βία. Κανείς άλλωστε δεν ξεχνά ότι έστειλαν στην αγχόνη παιδιά που αγωνίζονταν για την ελευθερία του τόπου τους.
ΚΑΝΕΙΣ μας δεν μπορεί να ξεχάσει τα ψυχωμένα λόγια του ΗΡΩΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη, μπροστά στους δικαστές της αποικιοκρατίας: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».
Αξέχαστα και τα λόγια του Βαγορή, στο τελευταίο γράμμα του: «Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ‘ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί.
Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».
Στα χνάρια των ηρώων
Στην εποχή που στη μητροπολιτική Ελλάδα περιστοιχιζόμαστε από τους ανθρώπους της τρόικας, 150 νεαροί πορεύτηκαν με μια αυτοκινητοπομπή και με γαλανόλευκες στα χέρια, ειρηνικά, προς τις βρετανικές βάσεις του Ακρωτηρίου.
Εκεί, δέχθηκαν απρόκλητη επίθεση από τους πραίτορες της σάπιας βρετανικής μοναρχίας, αυτής που αρνήθηκε να δώσει χάρη σε νεαρούς Έλληνες, που αγωνίζονταν για την πατρίδα τους τη δεκαετία του ’50, βάφοντας τα χέρια της με ελληνικό αίμα.
Ακολούθησαν συγκρούσεις, με βρετανικό ελικόπτερο να ίπταται από πάνω και να καθοδηγεί τις δυνάμεις ασφαλείας, όπως τότε και το ΑΚΕΛ να κοιτάζει από μακριά αμήχανο, όπως τότε και συναλλασσόμενο με τους δυνάστες, όπως τότε.
Όταν όμως στα αυτιά των Ελλήνων ηχεί το μελοποιημένο ποίημα-θρύλος του Ευαγόρα, τίποτα, καμία βία και κανείς σιδερόφρακτος, δεν μπορεί να τους κάνει τίποτα… «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια, που παν στη Λευτεριά.
Όταν όμως στα αυτιά των Ελλήνων ηχεί το μελοποιημένο ποίημα-θρύλος του Ευαγόρα, τίποτα, καμία βία και κανείς σιδερόφρακτος, δεν μπορεί να τους κάνει τίποτα… «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια, που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς, την μάνα, τον πατέρα, μεσ’ τα λαγκάδια πέρα, και στις βουνοπλαγιές. Ψάχνοντας για τη λευτεριά, θα ‘χω παρέα μόνη, κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές. Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ‘ρθει το καλοκαίρι, τη λευτεριά να φέρει, σε πόλεις και χωριά…»
Δεν φοβόμαστε!
Δεν φοβόμαστε οι Έλληνες. Άλλωστε, τις ύαινες της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, γιατί να τις φοβηθεί κανείς;
Όσο ακούγεται στα γήπεδα της Κύπρου μας ο ελληνικός εθνικός ύμνος, όσο η γαλανόλευκη κυματίζει περήφανη στα χέρια των νέων μας στις κερκίδες του ΑΠΟΕΛ και της Ανόρθωσης, όσο τα εθνικόφρονα σωματεία του νησιού είναι κυψέλες εθνικής δράσης, όσο αναπνέει έστω και ένας Έλληνας της Κύπρου, το παρόν θα είναι βροντερό και αγωνιστικό και οι εφιάλτες θα δυναστεύουν τα όνειρα όσων παρείσακτων, Βρετανών και Τούρκων εισβολέων & εποίκων, ρυπαίνουν με την παρουσία τους τα ιερά ελληνικά χώματα της Κύπρου μας.
Κι ας υπάρχει ο Δούρειος Ίππος του ΑΚΕΛ της συναλλαγής και της προδοσίας, που κάποτε αποκάλεσε «βαρελότους» τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Μπορεί να κυβερνούν δήθεν ο Δημήτρης Χριστόφιας και οι όμοιοί του, αλλά δεν διαφεντεύει την ανυπότακτη ελληνική ψυχή της Κύπρου μας.
Δεν τα ξέρω τα παιδιά που πήγαν προχθές έξω από τις βρετανικές βάσεις στο Ακρωτήρι, δεν ξέρω και ποιοι και πόσοι απαρτίζουν την Εθνική Αντιαποικιακή Πλατφόρμα. Αλλά, έχω να πω, ότι όποιοι και αν ήταν, έπραξαν σωστά.
Πήγαν ενάντια στο ρεύμα της εποχής τους, ενάντια στον εθνομηδενισμό και στην αρνησιπατρία, ενάντια στον κομφορμισμό και στην ψευτο-ευδαιμονία με την οποία το σύστημα προσπαθεί να μετατρέψει τους ανθρώπους σε Ελλάδα & Κύπρο, από περήφανους φορείς μιας σπουδαίας και ηρωικής κληρονομιάς, σε σαπρόφυτα και καταναλωτικές μηχανές.
Και ας μην ξεχνούν οι αποικιοκρατικοί φορείς της Κύπρου, Βρετανοί & ΑΚΕΛ, αυτά που τραγουδούμε σε Ελλάδα και Κύπρο και ότι εμείς αντέχουμε και τραγουδάμε: «της κληρονομιάς εμείς συνεχιστές, στην κορφή και πάλι, πάλι νικητές». Ο Ελληνισμός της Κύπρου, έστειλε και πάλι προχθές το βράδυ στο Λονδίνο, ένα βροντερό μήνυμα στους Άγγλους, ότι «αυτή η Γη δεν τους θέλει!».
http://www.elora.gr/portal/national-issues/7---/3542-2012-01-03-16-49-58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου