ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ : «ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ!»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη

– ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Γιάννης Γιαννάκενας, δημιουργός και υπεύθυνος του εκδοτικού οίκου “Πελασγός”, είναι μία προσωπικότητα κοινώς αποδεκτή και αγαπητή στον ελληνικό πατριωτικό χώρο. Από πολύ νέος συμμετείχε ενεργά στην πολιτική δράση και, πάντοτε με ηπιότητα και σοβαρότητα, ξεχώρισε για την αγωνιστικότητα και την προσήλωσή του στα εθνικά ιδανικά, πράγματα που απέδειξε άλλωστε περίτρανα και στην πράξη. Η συζήτηση μαζί του είναι κάθε φορά όχι απλά ευχάριστη και φιλική, αλλά και ιδιαίτερα χρήσιμη, αφού ο κ. Γιαννάκενας έχει πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, απολύτως σεβαστές, που επιπροσθέτως είναι εφικτές, και οι οποίες στο επίκεντρό τους έχουν ως αποκλειστικό γνώμονα τα ελληνικά ιδανικά.

Ο ίδιος μου αφηγήθηκε το ιστορικό των αγώνων που έχει δώσει για την πατρίδα μέσα από τις εκδόσεις “Πελασγός”. Ένα ιστορικό γεμάτο όνειρα, χαρές, προσδοκίες, αλλά παράλληλα και μερικές πολύ δύσκολες στιγμές… Είπε συγκεκριμένα:

“Τις εκδόσεις ¨Πελασγός¨ τις δημιούργησα το 1985, με βασικό σκοπό να υπερασπιστούμε τη διαχρονικότητα του ελληνικού πολιτισμού. Όταν ξεκίνησα τις εκδόσεις η Μεταπολίτευση ήταν στο αποκορύφωμά της… Ο τίτλος των εκδόσεων οφείλεται στο γεγονός ότι ήθελα να δώσω ένα στίγμα ελληνικότητος. Από εκεί και πέρα, δημιουργήθηκε και το βιβλιοπωλείο “Ακροκέραμο” στου Γ(κ)ύζη και, εν συνεχεία, το βιβλιοπωλείο “Η Αλληλεγγύη των Φίλων”, όπως λέγεται από το 2008, μετά την εμπρηστική επίθεση που έγινε εναντίον του από 30 κουκουλοφόρους. Έκανα πάνω από 6 μήνες να το ξαναφτιάξω και επειδή υπήρξε η αλληλεγγύη αρκετών φίλων που με βοήθησαν (αλλιώς δεν θα τα είχα καταφέρει…), προς τιμήν τους έδωσα αυτή την ονομασία. Η προσπάθεια του εκδοτικού οίκου ¨Πελασγός¨ - όπως και των άλλων εκδοτικών οίκων που έχουν παρόμοιο αντικείμενο – είναι να υπερασπιστούμε την πατρίδα. Γιατί είναι η δικιά μας πατρίδα και θέλουμε να την πάρουμε πίσω και να είναι στη ροή της ιστορικής πορείας που της αξίζει και που θα ’πρεπε να έχει! Γι’ αυτό παλεύουμε και γινόμαστε και στόχοι των ¨περίεργων¨ - και καθόλου ¨περίεργων¨! - επιθέσεων από κουκουλοφόρους”…

Από την ενδιαφέρουσα κουβέντα μας με τον κ. Γιαννάκενα δεν θα μπορούσε βέβαια να λείψει η σημερινή πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, που είναι ιδιαίτερα θλιβερή και σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της περιόδου της Μεταπολίτευσης. Ο συνομιλητής μας ήταν άμεσος στα σχόλιά του και χωρίς τις γνωστές κουραστικές ¨περιστροφές¨ των επαγγελματιών πολιτικάντηδων:

“Η πολιτική κατάσταση σήμερα της Ελλάδος βαίνει τραγικά και αυτό έχει να κάνει, ΟΧΙ  με το ότι η Ελλάδα σαν πατρίδα έχει χρεοκοπήσει (γιατί και επίγειο πλούτο έχει, και υπόγειο πλούτο έχει, έχει όλα τα καλά του Θεού!). Αυτό που έχει χρεοκοπήσει είναι η Μεταπολίτευση, η ¨γενιά του Πολυτεχνείου¨ που κυβερνάει την Ελλάδα και στην ουσία είναι η ¨γενιά της λαμογιάς¨!… Πήρανε μία Ελλάδα με έλλειμμα βεβαίως κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά με γεμάτα ταμεία, μία Ελλάδα που ήτανε στις 50 στον κόσμο σε καταθέσεις στη Ζυρίχη και τώρα είμαστε δεύτεροι… Και βεβαίως αυτοί που πήγανε τα λεφτά τους εκεί δεν ήτανε ούτε οι εφοπλιστές, ούτε οι βιομήχανοι, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τη ¨σοσιαλμανία¨ που ξεκίνησε από τόν Κωνσταντίνο Καραμανλή! Από τότε έχει ξεκινήσει αυτή η ιστορία, με το να διώξει ό,τι ήταν στην Ελλάδα δυνατό, για να μπορεί αυτός να είναι απόλυτος μονάρχης… Έτσι χτύπησε και το κεφάλαιο που υπήρχε και τον ίδιο τον βασιλέα, που τον κορόιδεψε για να μπορέσει αυτός να γίνει βασιλιάς κάποτε… Το κακό ξεκινάει από εκεί, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, ακόμη και ο πλέον ανίδεος πολιτικά έχει αντιληφθεί πια ότι η Μεταπολίτευση είναι που έχει χρεοκοπήσει”!

Όμως το βασικό ερώτημα κάθε παρόμοιας συζήτησης είναι βέβαια το κεντρικό ζήτημα: τι πρέπει άραγε να γίνει; Διότι πολλές διαμαρτυρίες ακούγονται, πολλές διαδηλώσεις γίνονται, αλλά λείπει η πρόταση εκείνη που θα οδηγήσει στη λύση (ή και το κόψιμο…) του ¨γόρδιου δεσμού¨ που κρατά δέσμια τη χώρα και τον λαό της. Ο Γιάννης Γιαννάκενας απαντά άμεσα, χωρίς καμία δυσκολία, για το τι ¨δέον γενέσθαι¨ για τη σωτηρία και το μέλλον της πατρίδας:

“Πρέπει οι Έλληνες πολίτες να μην είναι μόνο ¨αγανακτισμένοι¨, αλλά να γίνουν ενεργοί πολίτες. Αυτό που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα είναι να επαναπροσδιοριστεί το όραμα! Πρέπει στην Ελλάδα οι πνευματικοί άνθρωποι που είναι σκεπτόμενοι και ελεύθεροι, μαζί με τη βοήθεια και άλλων Ελλήνων διανοουμένων που είναι στο εξωτερικό (που δεν μπορέσανε να ανθήσουνε μέσα στην τρομοκρατία και την τυραννία της μεταπολιτευτικής Ελλάδος), όλοι να καθίσουν και να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν το νέο πανελλήνιο όραμα! Το όραμα που θα δώσει σκοπό στον ελληνικό λαό, για το πώς θα ξαναβρεί ο Έλληνας την αξιοπρέπειά του, πώς θα ξαναβρεί την ψυχή του, για να μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον του. Από την Ακαδημία Αθηνών, που από το 1974 και μετά έχει μπει σε μία απαξία (ενώ έχει μεγάλη ουσία το έργο της που δεν φαίνεται), που θα μπορούσε να μπει πρωτοπόρα σ’ αυτόν τον επαναπροσδιορισμό, διευρύνοντας όμως τους ορίζοντές της με ανθρώπους που ήταν εκτός συστήματος, πιστεύω ότι από εκεί μπορεί να προκύψει μία καλή αρχή”…

Και συνεχίζει την ανάπτυξη των σκέψεών του ο εκλεκτός μας συνομιλητής, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τη θεματική των τόσο εφικτών και ρεαλιστικών του προτάσεων:

“Πιστεύω στον πατριωτισμό των Ελλήνων της ομογένειας, οι οποίοι είναι διαθέσιμοι να έρθουνε, αλλά θα πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο νομικό, που να τους προστατεύει… Δηλ. το να μην φάνε 2-3 χρόνια, πηγαίνοντας από υπουργείο σε υπουργείο, πληρώνοντας μίζα, για να μπορέσουν να κάνουν τη δουλειά τους. Πρέπει να υπάρξει ένα άμεσο πρόγραμμα επενδύσεων! Με ταχύρρυθμες διαδικασίες να μπορούν να κάνουν τις επενδύσεις στην πατρίδα. Έτσι, μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (διότι μόνο εκεί μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη μετά την ¨κραιπάλη¨ που έχει γίνει από τα δύο κόμματα εξουσίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα..), τα κεφάλαια πρέπει να επιστρέψουν και να στηρίξουν την πατρίδα”.

Ακόμα πιο συγκεκριμένος γίνεται ο κ. Γιαννάκενας, μιλώντας για τη λύση που, κατά τη γνώμη του, είναι πραγματώσιμη μέσα στα σημερινά δημοκρατικά πλαίσια και τα όρια της νομιμότητας και της κοινωνικής γαλήνης, χωρίς ακρότητες και διάφορα άλλα φαινόμενα αρνητισμού:

“Σε όλη αυτή την ταλαιπωρία των 37 ετών της Μεταπολιτεύσεως (γιατί ταλαιπωρία είναι…), τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία πολιτική λύση, που έχει εμφανιστεί σαν πρόταση δηλαδή, και η οποία λέγεται Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Είναι η πρωτοβουλία του Γιώργου Καρατζαφέρη να φτιάξει τον ΛΑ.Ο.Σ., μία πρωτοβουλία αρκετά μάχιμη και φιλόδοξη, που όμως κατάφερε να ανοίξει την ¨Κερκόπορτα¨ στο σύστημα! Επιτέλους, εκεί που δεν είχε καταφέρει κανένας να σπάσει το ¨μπετόν αρμέ¨ του μεταπολιτευτικού συστήματος, κατάφερε ο Γιώργος ο Καρατζαφέρης να το κάνει αυτό κι από εκεί και πέρα θεωρώ ότι θέση και υποχρέωση όλων των ελευθέρων σκεπτομένων πατριωτών είναι να συσπειρωθούν και να βοηθήσουμε στην απελευθέρωση της πατρίδος! Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι το άρμα, το οποίο οδεύει σε κατεύθυνση πατριωτική, με όποιες μικροδιαφορές μπορεί να έχει ο καθένας, αλλά να ξέρουμε ότι είναι εγκληματικό λάθος να εγκλωβιστούμε στο χαράκωμα έξω από την ¨Κερκόπορτα¨ και να δίνουμε τη μάχη με τον διπλανό μας, αντί να την δίνουμε με τον εχθρό απέναντι”!…

Εξίσου πολύ ενδιαφέρουσες οι αναφορές του Γιάννη Γιαννάκενα στην Ορθοδοξία, αυτόν τον βασικότατο διαχρονικό πυλώνα του ελληνικού έθνους:

“Δυστυχώς στις μεγάλες απώλειες που έχει υποστεί η πατρίδα τα τελευταία χρόνια ήταν κι αυτή του μακαριστού Εθνάρχου -κατά την άποψη μου- Χριστόδουλου, αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο οποίος ήτανε μία όαση στο χάος, ήταν ο άνθρωπος που μιλούσε στις ψυχές μας (όπως δηλ. πρέπει να ακούμε και να νιώθουμε)… Δυστυχώς, ο θάνατός του ήταν μεγάλο πλήγμα, διότι η συνέχεια είναι τραγική, η συνέχεια είναι ανύπαρκτη και, σε μία περίοδο σαν αυτή που διαβαίνουμε τώρα, η έλλειψη της Εκκλησίας ως κιβωτού και ως στυλοβάτη του έθνους, θα έχει τραγικά αποτελέσματα… Δεν μπορώ να προτείνω εγώ στην Εκκλησία το τι θα έπρεπε να κάνει, αλλά οι μητροπολίτες -που είναι πολύ ικανοί- μάλλον θα έπρεπε να πάρουν μία μεγαλύτερη πρωτοβουλία, εφόσον ο αρχιεπίσκοπος δεν δύναται να ανταπεξέλθει στην όλη κατάσταση. Δεν μπορεί η Εκκλησία να γίνει συνένοχη στην παράδοση της πατρίδος, όταν γεμίζουμε παντού τζαμιά, όταν γίνεται και επίσημα τζαμί στον Βοτανικό, όταν 200 μουλάδες ορκίστηκαν πρόσφατα, εδώ έχουμε πολύ σοβαρό θέμα… Η Ορθοδοξία πρέπει να υπερασπιστεί το έθνος, η Εκκλησία πρέπει να κάνει το χρέος της”!