Η συμμαχική πολιτική είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην άσκηση της διεθνούς επιρροής και την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Αποτελεί ένα χρήσιμο πολιτικό εργαλείο που έχει σηματοδοτήσει την πορεία κάθε εθνικής κοινότητας, ακόμη και της πλέον δυνατής σε κάθε εποχή. Η ίδια η φύση έχει δομήσει το πολιτικό περιβάλλον κατά τρόπο τέτοιο ώστε οι διεθνείς σχέσεις να ρυθμίζουν αποφασιστικά την κρατούσα φιλοσοφία και το συσχετισμό δυνάμεων σε επίπεδο αλληλεξάρτησης.
Κανένα έθνος που σέβεται τον εαυτό του δεν παραγνωρίζει την παρουσία των υπολοίπων και δεν προσέρχεται σε μια συμμαχία από θέση υποτελούς και εξαρτώμενου μέλους. Ο λόγος της υπάρξεως των διακρατικών συμμαχιών είναι η εκλογίκευση των διεθνών ανταγωνισμών και η καλύτερη προώθηση των εθνικών υποθέσεων. Περιορισμός πάσης φύσεως συγκρούσεων από τη μια πλευρά δηλαδή και ταυτόχρονα αναγνώριση κοινών σημείων επαφής. Αυτή είναι η φύση της συμμαχικής στρατηγικής.
Η ιδιαιτερότητα μιας καταστάσεως μας δίνει το περίγραμμα που πρέπει να ακολουθήσουμε στην πράξη. Κατά συνέπεια ο περιορισμός των διακρατικών συγκρούσεων σημαίνει ότι η σύγκρουση των συμφερόντων είναι μια αέναη κατάσταση. Μια διαρκής πραγματικότητα που διαρκώς ανανεώνεται και μετατοπίζει το γεωπολιτικό κέντρο βάρους. Είναι άλλωστε ιστορικά τεκμηριωμένο αξίωμα ότι δεν υπάρχουν σταθερές φιλίες ανάμεσα στα έθνη. Υπάρχουν μονάχα σταθερά εθνικά συμφέροντα, αφού μέσα στη φυλή οι δικοί της άνθρωποι είναι αυτοί μονάχα που ενδιαφέρονται για το καλό της.
Στο δρόμο για τη σύναψη ορθών συμμαχιών το Ελληνικό Έθνος πρέπει να λάβει υπόψη και να εφαρμόσει τον καθοριστικό κανόνα που υπαγορεύει τον υπολογισμό της ιστορικής συγκυρίας, την ύπαρξη κοινών εταιρικών σημείων και την απάλειψη της δυνατότητας «συμμαχικής» εισβολής. Να διατηρήσει για τον εαυτό του τη δυνατότητα της επιλογής συμμάχου, να προκαλέσει το ίδιο με τις δικές του ενέργειες το ιδεατό συμμαχικό σχήμα και να προχωρήσει έχοντας βλέμμα ευθύ και ηγεμονικές επιθυμίες. Να προσδιορίσει με σαφήνεια τους στόχους του και να συνομιλήσει με τους συμμάχους του με γνώμονα την απόλυτη επίτευξη αυτών.
Είναι λογικό να επιλεχθούν ως συμμαχικοί προσδιοριστικοί παράγοντες οι κοινές φυλετικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές αναζητήσεις γιατί σίγουρα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Ειδικότερα μέσα σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και αλλοτρίωσης του παραδοσιακού εθνικού φυλετικού κράτους. Η διατήρηση της εθνικής ταυτότητας είναι απαραίτητο στοιχείο για την αυτόνομη και αδέσμευτη εθνική παρουσία και τον απόλυτο έλεγχο των εσωτερικών πολιτικών επιλογών. Εθνική ισχύς έξωθεν, λαϊκή συνοχή έσωθεν και μηδενική κηδεμονία. Αυτή είναι η βάση συνάψεως συμμαχίας μιας Ελλάδος που πρέπει να ηγηθεί μιας Ένθεης, Λευκής και Εθνικιστικής Συμμαχίας. Η Ρωσία για παράδειγμα είναι εξαιρετική περίπτωση. Σκαλιά επάνω από τις ΗΠΑ που μας γυρεύουν μόνον υποχωρήσεις.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα κλείσουμε καμία συμμαχική «πόρτα». Διότι υπάρχει και ο λεγόμενος ευκαιριακός «σύμμαχος». Ο επονομαζόμενος εχθρός του εχθρού μου. Φτάνει να είναι όντως εχθρός του κι όχι εικονικός εχθρός. Να μην είναι ο ένας αχθοφόρος του άλλου και να γυρεύουν από εμένα γη και ύδωρ. Να μην «δαγκώνονται» για να πάρουν μερίδιο από την Σάρκα της Ελλάδος. Αν όμως είναι να εξαντληθεί ο εχθρός μου και να διασπαστεί η δύναμή του, τότε κρατώ τον ευκαιριακό «σύμμαχο». Αλλά κρατώ και τη γη μου. Κι αν ακόμη ιδεολογικά είναι ταγμένος αλλού ο σύμμαχος ή έχουμε διαφορετική φύση αλλά η συγκυρία και οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι ευνοϊκοί, τότε πάλι θα εισπράξω εθνικά κέρδη.
Οι προσκυνημένοι πολιτικάντηδες του ξενοκίνητου νεοταξικού καθεστώτος δεν συνάπτουν συμμαχικές σχέσεις, αλλά ατιμωτικές συμφωνίες που καθιστούν την πατρίδα μας φόρου υποτελή προτεκτοράτο. Οι δε συμμετοχές στις διάφορες εταιρικές ενώσεις και οργανισμούς συμφωνούνται αντί κεφαλικών φόρων και παραδόσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι της Πατρίδος μας είναι χώρες που είτε ζητούν άμεση παράδοση εδαφών είτε αμφισβητούν εμμέσως ελληνικό έδαφος. Όπως συμβαίνει με την Τουρκία, την ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η σημερινή άθλια και μειοδοτική δήθεν συμμαχική τακτική που ακολουθούν εσκεμμένα ριψάσπιδες και ανθέλληνες.
Πρώτη λοιπόν προϋπόθεση στρατηγικής συμμαχικής επιλογής είναι η ανάληψη εθνικής πρωτοβουλίας και η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Δεύτερη προϋπόθεση είναι ο συγχρωτισμός του παράγοντα των κοινών καταβολών μ’ εκείνον της φυσικής δυνάμεως. Τρίτος παράγοντας είναι η πολιτική ανοιχτών οριζόντων. Αλλά πάντοτε η βασικότερη προϋπόθεση ορθής συμμαχικής πολιτικής θα είναι η ενδυνάμωση του Ελληνικού Έθνους.
Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ. Είναι η βελτίωση των ατομικών επιδόσεων του λαού μας, η πατριωτική και καθαρά ελληνοκεντρική δράση μας, η εθνική και κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, η πλήρης αξιοποίηση των εθνικών μας γεωπολιτικών και γεωφυσικών πλεονεκτημάτων, η οικονομική και στρατιωτική επάρκεια της Ελλάδος μόνον υπέρ της Ελλάδος. Η ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΣΥΝΑΨΕΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ. ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΥ.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου