Η ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΠΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Του Αντωνίου Αντωνάκου

Καθηγητού - Φιλόλογου

Ιστορικού - Συγγραφέως

Επειδή είμαι από τους Έλληνες που συζητούν με τον κόσμο για όλα τα προβλήματα που έχουν προκύψει τόσο για την οικονομία όσο και για τα εθνικά θέματα, θέλω να σχολιάσω τα αποτελέσματα μιας συζήτησης, την οποία είχα προ ολίγων ημερών και η οποία μου επιβεβαίωσε την κοντή μνήμη των νεοελλήνων! Επειδή όμως, προσωπικά, δεν την διαθέτω, θέλω να θυμίσω λίγο τις παραμέτρους αυτού του προβλήματος, το οποίο δεν προέκυψε από «παρθενογένεση» αλλά είχε δώσει σημάδια αρκετά χρόνια πριν.

Ο έλληνας, προσφάτως αποφάσισε να βγει από την αδράνεια και την πολιτική του ανυπαρξία και να διεκδικήσει. Πολύ σωστά! Όμως κατά το παρελθόν ως ψηφοφόρος χειροκροτητής τών δύο «μεγάλων» κομμάτων, «δεν έβλεπε» ό,τι σήμερα βλέπει να έρχεται. Τα Πασοκικά «παπαγαλάκια», μάλιστα, βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ, κατά την γνωστή φράση τού μακαρίτη λαϊκιστή Ανδρέα Παπανδρέου, μόνο που δεν διακρίνουν ακόμη ότι είναι τα φώτα της νταλίκας τού ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έρχεται με σπασμένα τα φρένα κατ’ ευθείαν επάνω μας! Όταν τους πληροφορούμε, αισιοδοξούν ότι δεν θα μας λιώσει, παρ’ όλο που ο δρόμος είναι μονής κατεύθυνσης και χωρίς λωρίδα ανάγκης! Τους διαφεύγει ότι, αφού οι ίδιοι κατέστρεψαν την οικονομία και κάθε περιθώριο ανάπτυξης της Ελλάδος, την κατέστησαν κλινικά νεκρή και τώρα την κρατούν με μηχανική υποστήριξη μήπως και συνέλθει από το κώμα!

Κι όμως! Το θυμάμαι σαν χθες, όταν ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργος Καρατζαφέρης απεκάλυπτε ό,τι οι υπόλοιποι τηλεοπτικοί δίαυλοι αποσιωπούσαν επιμελώς! Και ποιο ήταν αυτό το γεγονός; Το ότι η τότε πρόεδρος της βουλής, κα Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, διαπρεπής νομικός, όταν προσεφώνησε τον κ. Παπούλια ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας το 2005, την ημέρα αναλήψεως των καθηκόντων του, και προετοιμάζοντας το έδαφος για ό,τι σήμερα συμβαίνει, του είπε ότι «κατά την διάρκεια της θητείας του τα σύνορα και η εθνική κυριαρχία θα μειωθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη…». Μίλησε δηλαδή σαφώς για μείωση τής εθνικής κυριαρχίας! Κι αυτό το βλέπουμε σήμερα, κατά την διάρκεια της θητείας του κ. Παπούλια, γραμμένο και υπογεγραμμένο στην σύμβαση και απορούμε! Κι ας φώναζε τότε ο Γ. Καρατζαφέρης «τί είναι αυτό που είπε η πρόεδρος τής βουλής»! «Αγανακτισμένοι» και μη, τότε δεν το άκουγαν, και τα «ελεύθερα» και «δημοκρατικά»  ΜΜΕ το έκαναν κατά το κοινώς λεγόμενο «γαργάρα»!

Έπειτα ήλθε ο επόμενος, ο επί της Δικαιοσύνης υπουργός τής Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος έκρινε, ότι έφθασε η ώρα να διαγράψουμε εντελώς από το λεξιλόγιό μας την εθνική κυριαρχία, την οποία απαξίωσε πλήρως. Επιδιώκοντας μάλιστα να τεκμηριώσει την άποψή του ο Σωτήρης Χατζηγάκης επεκαλέσθη νεοταξικές θεωρίες και αντιλήψεις, είπε ότι: «Το έθνος - κράτος είναι δημιούργημα της νεωτερικής εποχής. Βρήκε έναν εθνοτισμό, τον έχτισε, τον περιφρούρησε και πάνω σ' αυτόν έχτισε την εθνική κυριαρχία ...

Τι εννοούμε εθνοτισμό; Εννοούμε όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία στηρίζουν την προσωπικότητα και οικοδομούν την εικόνα ενός λαού, τα πολιτισμικά του, τα έθιμά του, τα θρησκευτικά του, όλα εκείνα τα στοιχεία που χτίζουν τον πολιτισμό και του δίνουν την ταυτότητα. Αυτά μπορούν να επιβιώσουν ακόμα και σ' ένα πεδίο ανταγωνισμών. [σ.σ. Προσέξατε πώς διαστρεβλώνει τα λόγια τού Ηροδότου για τον ορισμό τού Έθνους, που πλέον τον λέει εθνοτισμό!]

Επομένως εάν ξεκινήσει κανείς από την σκέψη και από την θέση ότι «εγώ θέλω την εθνική κυριαρχία», τότε δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ενωμένη Ευρώπη, (σ.σ. η αντιστοιχία με την μείωση των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας που θα μειωθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη… )...».

Και γι’ αυτό πάλι ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. είχε σηκώσει το εθνικό του ανάστημα! Φώναξε, το σχολίασε, το κατήγγειλε! Και πάλι ο «μη αγανακτισμένος» τότε ελληνικός λαός δεν το κατάλαβε!

Έπειτα, και από την στήλη αυτή της Α1 απεκάλυψα ότι ψάχνοντας μία μέρα για κάποιο άρθρο τού συντάγματός μας, έπεσα τυχαία πάνω στο άρθρο 28, όπως αυτό προέκυψε από την τελευταία αναθεώρηση.  Και τότε κατάλαβα τι γινόταν στην πράξη, για κάτι που αποφάσισαν κάποιοι για μένα χωρίς εμένα. Το συγκεκριμένο άρθρο λέει, μεταξύ άλλων τα εξής εκπληκτικά:

§2 «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή την συνθήκη ή συμφωνία,   απαιτείται   πλειοψηφία   των  τριών  πέμπτων τού όλου αριθμού των βουλευτών. (σ.σ. Αυτό δεν κάνει σήμερα το «μεσομακροπρόθεσμο»; Δεν παραχωρούνται αρμοδιότητες σε όργανα διεθνών οργανισμών)

§3 Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία τού όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.

**  Ερμηνευτική δήλωση:

Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για την συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Βλέπετε λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, ιδίοις όμασιν ότι η Ελλάς προβαίνει ελεύθερα σε περιορισμούς ως προς την άσκηση τής εθνικής κυριαρχίας της... Μας δουλεύουνε; Πώς ένας περιορισμός μπορεί να γίνει ελεύθερα και να έχει σχέση με την ελευθερία; Ποιο σπουδαίο εθνικό συμφέρον θα υπαγόρευε μείωση εθνικής κυριαρχίας, ποια μείωση δεν θα έθιγε τα δικαιώματα τού ανθρώπου και τις βάσεις τού δημοκρατικού πολιτεύματος και πότε αυτό έγινε  με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας. Μήπως οι Τούρκοι μάς έδωσαν μία άλλη βραχονησίδα για αντάλλαγμα, μιας και τα Ίμια ανήκαν σε μας η μήπως εμείς κάναμε έρευνες σε δικό τους Αιγαίο και όχι στο δικό μας;

Απορείτε γιατί ο πρωθυπουργός υπέγραψε την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Όμως ξεχάσατε πως «στην ετήσια σύνοδο τής πολιτικής ηγεσίας των μελών τού ΝΑΤΟ το 1999 και σε συνέντευξη των καναδικών ΜΜΕ στο Τορόντο, ως υπουργός εξωτερικών τότε δήλωσε (όπως δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση ΠΑΤΡΙΔΕΣ του Καναδά): «Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδυα ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μη μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων μας»!

Ποιος του έδωσε, όμως, το δικαίωμα να παραχωρήσει ελληνικό έδαφος; Μα, φυσικά, ο μη αγανακτισμένος τότε ελληνικός λαός! Κι όμως. Ο Γ. Καρατζαφέρης φώναζε και γι’ αυτό!

Αγαπητοί συνέλληνες η πατρίς εάλω... Η Ελλάς εάλω.

Η παραγωγή γενιτσάρων θέλει ικανότητες που δεν πρέπει να υποτιμούμε. Κι ο αγανακτισμένος σήμερα ελληνικός λαός, με την δικομματική κατευθυνόμενη ψήφο του, υποτίμησε όλους αυτούς, που έστελνε τόσες δεκαετίες στα κοινοβούλια της Ελλάδος και της Ευρώπης για να μεθοδεύουν και να ψηφίζουν στο όνομά του όλες αυτές τις ανθελληνικές πράξεις που αναλύσαμε, και που τότε δεν τις έβλεπε και δεν αγανακτούσε. Πολλοί απ’ αυτούς, στα δύο μεγάλα κόμματα, βγαίνουν σήμερα και κάνουν τους υπερπατριώτες. Δεν μας λένε όμως πού ήσαν, όταν εψηφίζοντο αυτά στα δύο κοινοβούλια.

Ο Εθνικός μας ποιητής, όμως, ο Διονύσιος Σολωμός σαν να ήταν προφήτης, γνωρίζοντας το ποιόν του Έλληνα, είχε γράψει.

«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε,

Πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».

Ευκολόπιστε Έλληνα, Προδομένε Έλληνα, έχεις φθάσει στο τέρμα. Οι πολιτικοί σε απαξιώνουν. Το «αυτεξούσιον» και το δικαίωμα εκφράσεως γνώμης σού το στερούν. Τα χρήματα στα περικόπτουν. Ο κ. Ραγκούσης υπεσχέθη, λέει, ότι θα ελεγχθούν όσοι είχαν δημόσιο αξίωμα (υπουργοί, βουλευτές, ευρωβουλευτές, διευθυντές πολεοδομιών, εφοριών κ.λπ.) για να δικαιολογήσουν την περιουσία τους! Το γνωστό προπέτασμα πολιτικού καπνού! Διότι αν όντως επιθυμούσε να ελεγχθούν όλοι αυτοί, προσφέροντας στην οικονομία αρκετά δις, όπως ισχυρίζεται, τότε να το ενέτασσε στο μεσοπρόθεσμο! Και όπως αυτό προβλέπει το κούρεμα των μισθών και των συντάξεων και την βάναυση φορολογία τών Ελλήνων, να προέβλεπε και τα έσοδα από τον έλεγχο αυτόν!

Αγαπητοί συνέλληνες η πατρίς εάλω... Η Ελλάς εάλω. Το σύστημα αμείβει καλά όσους το υπηρετούν! Κι αν εσύ, δύστυχε Έλληνα, τόσα χρόνια δούλευες σαν δούλος και έδινες χρήματα στο ταμείο σου, αυτοί στα υπεξαίρεσαν χωρίς να σε ρωτήσουν, τα έπαιξαν και τα έχασαν. Δεν σε ρώτησαν για τίποτε. Κι ούτε θα σε ρωτήσουν ποτέ. Ο υπήκοος Έλληνας, γι’ αυτούς, είναι πάντοτε πρόβατο, ο ρόλος τού οποίου θεωρούν πως είναι να ανήκει στο κοπάδι, να το αρμέγουν, να δίνη μαλλί και γάλα και στο τέλος να το θυσιάζουν σφάζοντάς το στον βωμό τού κέρδους και να τρώνε τις σάρκες του!

Πριν λίγους μήνες χειροκροτούσες. Τώρα σε αγνοούν και απαιτούν και να τους σέβεσαι! Όμως ο κάθε άνθρωπος γίνεται σεβαστός από το έργο του και την συμπεριφορά του. Κι εγώ δεν μπορώ άλλο. Πνίγομαι εθνικά, όπως κι εσείς! Η αρχή μου, όμως, ήταν πάντα το «καλύτερα να ανάβεις ένα κερί, παρά να καταριέσαι το σκοτάδι». Γι’ αυτό στον νου μου έρχονται πάντα τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη, τα οποία σας επαναλαμβάνω για να ανάψετε κι εσείς το δικό σας κεράκι. Ίσως τότε φωτίσουμε τον ήλιο κι όχι απλώς το σκοτάδι, με το αέναο φως του ελληνισμού!

Έλεγε λοιπόν ο μεγάλος διανοητής τού ελληνισμού στις αρχές του 20ου αιώνος, με το θάρρος της ελληνικής του γνώμης: «... Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση μία κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, Έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα - ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μού έρχεται σιχαμός και καταφρόνια· άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σ’ όποια γωνιά τού Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει ό,τι γίνει. Ξυπνώ κάθε ύπνο, κεντρίζω κάθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω κάθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι' αυτό με λεν και ξυπνητήρι...»

Αγαπητοί φίλοι! Έστω και αργά, ο λαός, που αποτελούσε την χθεσινή κομματική πελατεία, κατάλαβε το λάθος τής παθητικής αδράνειάς του! Και διεκδικεί! Η κυβέρνηση, όμως, ακόμη δεν θέλει να αντιληφθεί ότι με τις κρυφές άνομες και παράνομες πράξεις της έχασε τον σεβασμό τού λαού! Και αναρωτιέται, δήθεν, γιατί αυτός αντιδρά. Την απάντηση όμως την έχει δώσει ο Γάλλος συγγραφεύς Antoine de Rivarol (1753-1801), ο οποίος έχει πει πως "όταν οι λαοί παύουν να εκτιμούν, παύουν και να υπακούουν"!