Συνέντευξη στον Δημήτρη Παπαγεωργίου
Mετά τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας, με την κατάληψη της Νομικής από τον όχλο των λαθρομεταναστών και των αλληλέγγυων "αριστεριστών" και αντιεξουσιαστών, ένα ακόμη γεγονός ήλθε για να επιδείξει την τραγική κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, λόγω της ανεξέλεγκτης δράσης των αναρχικών και αριστεριστικών ομάδων: μια επίθεση σε φοιτήτρια, η οποία το μόνο που έκανε ήταν να διαμαρτυρηθεί, όταν μια ομάδα τραμπούκων απαίτησε να διακοπεί η εξέταση ενός μαθήματος. Εμείς επικοινωνήσαμε με την Μελίνα Τσιλιμίγκρα, τόσο για να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη σε αυτή την περίπτωση, όσο και για να δούμε τι συμβαίνει γενικότερα στα πανεπιστήμιά μας.
Κατ' αρχήν θα ήθελα, για κάποιους αναγνώστες που ίσως να μην ξέρουν τι έγινε, μια μικρή ανακεφαλαίωση του τι συνέβη εκείνη την ημέρα στη Νομική.
Θα ερχόταν αργά ή γρήγορα για τα ελληνικά πανεπιστήμια μια χρυσή ευκαιρία για να την αδράξουν οι αντιεξουσιαστές και να αλωνίσουν όπως μόνο αυτοί γνωρίζουν να κάνουν, εκτός αλλά και κυρίως εντός, λόγω ασύλου.
Στις 31-01-2011, το δεύτερο έτος της Νομικής Αθηνών εξεταζόταν στο Εμπορικό Δίκαιο. Η εξέταση άρχιζε στις 10.30. Λένε η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται. Οι πάσης φύσεως αριστεριστές καταβεβλημένοι εκ του γεγονότος ότι τελικά δεν ακυρώθηκε η εξεταστική όπως διακαώς αποζητούσαν, αποφάσισαν με το έτσι θέλω να τη διακόψουν οι ίδιοι. Και έτσι είχαν στη διαπασών πολύ δυνατή μουσική από την αρχή της εξέτασης, παρακωλύοντας την υγιή και σωστή διεξαγωγή των εξετάσεων σε όλο το κτίριο της Σόλωνος. Οι καθηγητές δεν αντιδρούν από φόβο και διότι γνωρίζουν πως οιαδήποτε "διπλωματική" προσπάθεια εκ μέρους των, τω όντι θα απέβαινε άκαρπη. Πληροφορίες φθάνουν στο αμφιθέατρο που ήμουν εγώ πως ομάδα τραμπούκων μπουκάρει κυριολεκτικά στα αμφιθέατρα και απαιτεί από όλους να σταματήσουν να γράφουν μιας και -θέλοντας και μη οι φοιτητές- απαιτείται από την αριστερά να ταχθούν αλληλέγγυοι προς τον αγώνα των 300 λαθρομεταναστών που έχουν προβεί σε απεργία πείνας. Επί οκτώ λεπτά βασάνιζαν με το θόρυβο όλους. Δεν άντεξα, αντιστάθηκα στην άλογη λογική τους. Το αποτέλεσμα ήταν να με στολίσουν με απερίγραπτες και επαίσχυντες εκφράσεις, να αποπειραθούν να με χτυπήσουν, να μου κάνουν τη σχεδόν ολοκληρωμένη κόλλα μου κομματάκια και να φύγουν απειλώντας τη ζωή μου μπροστά στα μάτια όλων. Στο αμφιθέατρο ήμαστε 300 άτομα και η επίκουρος καθηγήτρια και τρεις άντρες επιτηρητές. Μίλησα για όλους τούς συμφοιτητές μου - όχι για μένα. για το δίκαιό μας και το δικαίωμα στο να γράψουμε κάτω από κανονικές και πρέπουσες που αρμόζουν σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα συνθήκες. Κανείς δε μίλησε. Ήμουν μόνη μέσα σε 300 αγάλματα! Μια σκληρή διαπίστωση καθώς ουκ είθισται τοις ελλήσι προσκυνείν...
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στη Νομική Σχολή; Ή είναι συνηθισμένο να διακόπτονται εξετάσεις και μαθήματα με τον... τσαμπουκά;
Πρώτη φορά σκίστηκε γραπτό εν ώρα εξεταστικής, εξ όσων γνωρίζω. Παρόλα αυτά, συχνά-πυκνά οι γνωστές-άγνωστες ομάδες έμπαιναν ακόμη και εν ώρα παραδόσεως μαθήματος και διέκοπταν και με τρόπο φασιστικό. Προσπαθούσαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους και τα αιτήματά τους στους φοιτητές. Φαίνεται πως αυτή είναι η δημοκρατία που καπηλεύονται και φέρουν ως προπύργιο... Ας μη ξεχνάμε πως τα άτομα αυτά αυτοαποκαλούνται συνεχιστές του μοντέλου της δικτατορίας του προλεταριάτου. Μόνοι τους "καρφώνονται" με τις θέσεις τους, τα λεγόμενά τους και κυρίως τις πράξεις τους. Το μόνο που μένει, είναι ο ελληνικός λαός στο σύνολό του να τους αντιληφθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Οι καθηγητές - επιβλέποντες πώς αντέδρασαν; τι είπαν σε σένα; τι είπαν σε αυτούς που διέκοψαν την εξέταση;
Οι καθηγητές είχαν προειδοποιηθεί από κάποιον άλλο συνάδελφό τους την ώρα που γράφαμε, πως κάποιες ομάδες τραμπούκων εισβάλλουν στα αμφιθέατρα με άγριες διαθέσεις. Απο εκείνην την ώρα κιόλας, είχαν πανικοβληθεί. Κανείς δεν αντέδρασε στη θέα του να σκίζεται το γραπτό μου. Κανείς. Και όταν η καθηγήτρια πήγε να τους πει να αποχωρήσουν, της μίλησαν άσχημα και επιπρόσθετα είπαν προς τους τέσσερις καθηγητές πως έχουν τα ονόματά τους από τις υπογραφές καθηγητών που υπέγραψαν για να φύγουν οι λαθρομετανάστες που είχαν κάνει κατάληψη στη Νομική και τους κρατάνε στο χέρι. Όταν έφυγε η αναρχοπαρέα, οι καθηγητές το μόνο που μου είπαν ήταν: "Είναι άδικο πραγματικά! Απίστευτο! Μπράβο για το θάρρος σου. Έχουμε μείνει άφωνοι!"
Οι συμφοιτητές σου πώς αντέδρασαν, όχι τόσο εκείνη τη στιγμή, αλλά αργότερα, σε συζητήσεις μαζί σου;
Εκείνη τη στιγμή οι συμφοιτητές μου ήταν κοκαλωμένοι και αποσβολωμένοι! Δεν αντέδρασαν καθόλου δυστυχώς. Όταν λοιπόν βγήκαν αφού μου έσκισαν το γραπτό τα άτομα αυτά, γύρισα προς τους συμφοιτητές μου και είπα χαρακτηριστικά: Τους είδατε; τα ακούσατε όλα αυτά; Εγώ για όλους εμάς μίλησα και είδατε τι έπαθα! Όλους αυτούς τους γνωρίζω καλά. Δυστυχώς τους έχω ζήσει εκ των έσω. Για εσάς το έκανα αυτό. Για να δείτε πως δεν είναι καθόλου δημοκράτες, άσχετα αν αυτό θέλουν να φέρουν σαν ασπίδα. Αυτοί είναι οι αντιπρόσωποι της δικτατορίας του προλεταριάτου. Και δεν είναι μειοψηφία! Γίναμε εμείς πια μειοψηφία στη χώρα μας. Όταν έβγαιναν αργότερα ένας-ένας, αφού τελείωναν την εξέταση, ήμουν έξω από το αμφιθέατρο. Όλοι έρχονταν να με συγχαρούν, όπως είπαν, για την πυγμή μου, το λόγο μου προς αυτούς, το θάρρος, την αυταπάρνηση! Έλεγαν όμως πως δε μπορούσαν να με βοηθήσουν, γιατί φοβούνταν αφάνταστα μήπως πάθουν κακό. Όλοι είπαν πως ήταν πολύ άδικο αυτό που μου συνέβη και δε θα ήθελαν να είναι στη θέση μου!
Μετά την εμπειρία σου, ποιά η γνώμη σου για το άσυλο;
Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ένα κατάλοιπο παρωχημένης εποχής, που δεν στέκει πολιτικά, δεν στέκει λογικά, δεν εξυπηρετεί σε τίποτε, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και αποτελεί εστία παρανομίας και παράγοντα ανωμαλίας. Όλοι το γνωρίζουν κι όμως, ουδείς τολμά να το αγγίξει, είναι θρησκευτικό «ταμπού», μέτρο υπανάπτυξης της κοινωνίας μας, μέτρο παραλυσίας της δημοκρατίας μας, μέτρο αναπηρίας της πολιτικής μας ελίτ.
Δεν στέκει πολιτικά, διότι θεσπίστηκε σε εποχές αυταρχισμού, όταν υπήρχε ποινικοποίηση απόψεων μέσα στην κοινωνία. Κι έτσι τα πανεπιστήμια είχαν ανάγκη ένα χώρο ευρύτερης ανοχής στην έκφραση απόψεων. Σήμερα, που καθένας μπορεί να υποστηρίξει ό,τι θέλει όπου θέλει, τι νόημα έχει το άσυλο;
Ούτε λογικά στέκει: δεν περιφρουρεί χώρο ελευθερίας ιδεών από την αστυνόμευση της σκέψης. Δημιουργεί μια νησίδα, ένα γκέτο μέσα στην πόλη, όπου καταλύεται κάθε αστυνόμευση. Κι όπου απουσιάζει η αστυνόμευση, δεν ανθεί η Ελευθερία, ούτε η Δημοκρατία, ανθεί η παρανομία. Το άσυλο είναι πλέον χώρος παρανομίας: προωθείται η πρέζα, ενδημούν οι βανδαλισμοί, δρουν ελεύθερα συμμορίες εκβιαστών που εισπράττουν «προστασία» για να ΜΗΝ καίνε γειτονικά μαγαζιά, μετά από κάθε πάρτι στους πανεπιστημιακούς περιβόλους. Ρωτήστε τους καταστηματάρχες (όσους έχουν απομείνει) στη Στουρνάρη, στην Ακαδημίας, στην Ιπποκράτους, στην Ασκληπιού, στην Πατησίων, στην Πειραιώς...
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στη Νομική Σχολή; Ή είναι συνηθισμένο να διακόπτονται εξετάσεις και μαθήματα με τον... τσαμπουκά;
Πρώτη φορά σκίστηκε γραπτό εν ώρα εξεταστικής, εξ όσων γνωρίζω. Παρόλα αυτά, συχνά-πυκνά οι γνωστές-άγνωστες ομάδες έμπαιναν ακόμη και εν ώρα παραδόσεως μαθήματος και διέκοπταν και με τρόπο φασιστικό. Προσπαθούσαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους και τα αιτήματά τους στους φοιτητές. Φαίνεται πως αυτή είναι η δημοκρατία που καπηλεύονται και φέρουν ως προπύργιο... Ας μη ξεχνάμε πως τα άτομα αυτά αυτοαποκαλούνται συνεχιστές του μοντέλου της δικτατορίας του προλεταριάτου. Μόνοι τους "καρφώνονται" με τις θέσεις τους, τα λεγόμενά τους και κυρίως τις πράξεις τους. Το μόνο που μένει, είναι ο ελληνικός λαός στο σύνολό του να τους αντιληφθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Οι καθηγητές - επιβλέποντες πώς αντέδρασαν; τι είπαν σε σένα; τι είπαν σε αυτούς που διέκοψαν την εξέταση;
Οι καθηγητές είχαν προειδοποιηθεί από κάποιον άλλο συνάδελφό τους την ώρα που γράφαμε, πως κάποιες ομάδες τραμπούκων εισβάλλουν στα αμφιθέατρα με άγριες διαθέσεις. Απο εκείνην την ώρα κιόλας, είχαν πανικοβληθεί. Κανείς δεν αντέδρασε στη θέα του να σκίζεται το γραπτό μου. Κανείς. Και όταν η καθηγήτρια πήγε να τους πει να αποχωρήσουν, της μίλησαν άσχημα και επιπρόσθετα είπαν προς τους τέσσερις καθηγητές πως έχουν τα ονόματά τους από τις υπογραφές καθηγητών που υπέγραψαν για να φύγουν οι λαθρομετανάστες που είχαν κάνει κατάληψη στη Νομική και τους κρατάνε στο χέρι. Όταν έφυγε η αναρχοπαρέα, οι καθηγητές το μόνο που μου είπαν ήταν: "Είναι άδικο πραγματικά! Απίστευτο! Μπράβο για το θάρρος σου. Έχουμε μείνει άφωνοι!"
Οι συμφοιτητές σου πώς αντέδρασαν, όχι τόσο εκείνη τη στιγμή, αλλά αργότερα, σε συζητήσεις μαζί σου;
Εκείνη τη στιγμή οι συμφοιτητές μου ήταν κοκαλωμένοι και αποσβολωμένοι! Δεν αντέδρασαν καθόλου δυστυχώς. Όταν λοιπόν βγήκαν αφού μου έσκισαν το γραπτό τα άτομα αυτά, γύρισα προς τους συμφοιτητές μου και είπα χαρακτηριστικά: Τους είδατε; τα ακούσατε όλα αυτά; Εγώ για όλους εμάς μίλησα και είδατε τι έπαθα! Όλους αυτούς τους γνωρίζω καλά. Δυστυχώς τους έχω ζήσει εκ των έσω. Για εσάς το έκανα αυτό. Για να δείτε πως δεν είναι καθόλου δημοκράτες, άσχετα αν αυτό θέλουν να φέρουν σαν ασπίδα. Αυτοί είναι οι αντιπρόσωποι της δικτατορίας του προλεταριάτου. Και δεν είναι μειοψηφία! Γίναμε εμείς πια μειοψηφία στη χώρα μας. Όταν έβγαιναν αργότερα ένας-ένας, αφού τελείωναν την εξέταση, ήμουν έξω από το αμφιθέατρο. Όλοι έρχονταν να με συγχαρούν, όπως είπαν, για την πυγμή μου, το λόγο μου προς αυτούς, το θάρρος, την αυταπάρνηση! Έλεγαν όμως πως δε μπορούσαν να με βοηθήσουν, γιατί φοβούνταν αφάνταστα μήπως πάθουν κακό. Όλοι είπαν πως ήταν πολύ άδικο αυτό που μου συνέβη και δε θα ήθελαν να είναι στη θέση μου!
Μετά την εμπειρία σου, ποιά η γνώμη σου για το άσυλο;
Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ένα κατάλοιπο παρωχημένης εποχής, που δεν στέκει πολιτικά, δεν στέκει λογικά, δεν εξυπηρετεί σε τίποτε, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και αποτελεί εστία παρανομίας και παράγοντα ανωμαλίας. Όλοι το γνωρίζουν κι όμως, ουδείς τολμά να το αγγίξει, είναι θρησκευτικό «ταμπού», μέτρο υπανάπτυξης της κοινωνίας μας, μέτρο παραλυσίας της δημοκρατίας μας, μέτρο αναπηρίας της πολιτικής μας ελίτ.
Δεν στέκει πολιτικά, διότι θεσπίστηκε σε εποχές αυταρχισμού, όταν υπήρχε ποινικοποίηση απόψεων μέσα στην κοινωνία. Κι έτσι τα πανεπιστήμια είχαν ανάγκη ένα χώρο ευρύτερης ανοχής στην έκφραση απόψεων. Σήμερα, που καθένας μπορεί να υποστηρίξει ό,τι θέλει όπου θέλει, τι νόημα έχει το άσυλο;
Ούτε λογικά στέκει: δεν περιφρουρεί χώρο ελευθερίας ιδεών από την αστυνόμευση της σκέψης. Δημιουργεί μια νησίδα, ένα γκέτο μέσα στην πόλη, όπου καταλύεται κάθε αστυνόμευση. Κι όπου απουσιάζει η αστυνόμευση, δεν ανθεί η Ελευθερία, ούτε η Δημοκρατία, ανθεί η παρανομία. Το άσυλο είναι πλέον χώρος παρανομίας: προωθείται η πρέζα, ενδημούν οι βανδαλισμοί, δρουν ελεύθερα συμμορίες εκβιαστών που εισπράττουν «προστασία» για να ΜΗΝ καίνε γειτονικά μαγαζιά, μετά από κάθε πάρτι στους πανεπιστημιακούς περιβόλους. Ρωτήστε τους καταστηματάρχες (όσους έχουν απομείνει) στη Στουρνάρη, στην Ακαδημίας, στην Ιπποκράτους, στην Ασκληπιού, στην Πατησίων, στην Πειραιώς...
Τους βανδάλους, που παριστάνουν τα «επαναστατημένα παιδιά», τους σέβονται, συνομιλούν μαζί τους, ενίοτε τους «μαλώνουν» με τρυφερότητα, αγάπη και προδέρμ, αλλά ποτέ δεν τους τιμωρούν. Η δημοκρατία μας «ανταμείβει» όσους φοράνε μάσκες, κρατάνε λοστούς και πετάνε μολότοφ. Αντίθετα, τιμωρεί όσους πασχίζουν με ένα μαγαζί ή ένα περίπτερο να βγάλουν μεροκάματο. Αυτό είναι το «άσυλο» σήμερα: σύμβολο ηρωοποίησης του περιθωρίου και συντριβής της μεσαίας τάξης. Το άσυλο συμβολίζει τον εξανδραποδισμό του μεσαίου χώρου της κοινωνίας από την αχαλίνωτη ακρότητα...
Το πανεπιστημιακό άσυλο απειλεί την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα και την δημοκρατία στο σύνολό της, δεν την προστατεύει.
Ακραίοι δεν είναι όσοι θέλουν να εξυγιανθεί ο χώρος της Παιδείας, αλλά όσοι υποστηρίζουν τους κουκουλοφόρους με τους λοστούς, όσοι υπερασπίζονται τους βανδάλους με τις μολότοφ. Η ευκαιρία είναι ανεπανάληπτη: καταργήστε το άσυλο εδώ και τώρα! Αν θέλουμε επιτέλους να ομιλούμε για δικαία "δημοκρατία " εντός των πανεπιστημίων και όχι για αριστεροκρατία. Λέω ναι στο άσυλο των ιδεών, όχι στο άσυλο της βίας. Διότι αν δεν υπήρχε αυτή η παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία, το άσυλο, εγώ δε θα είχα υποστεί αυτές τις απειλές και αυτή τη βία ούτε και θα έχανα την εξέταση...
Η υπόθεσή σου έπαιξε σε πάρα πολλά μίντια. Μετά από αυτή την κάλυψη, προσπάθησε κάποιος να σου πει να... ηρεμήσεις, να μη δώσεις συνέχεια και λοιπά;
Yπήρξαν πολλοί που μου είπαν πως δεν έπρεπε να μιλήσω και να δώσω σημασία, να κάνω πως δεν ήταν αυτοί μπροστά και ούρλιαζαν. Δε δέχομαι σαν Ελληνίδα πολίτης και σαν νοήμων άνθρωπος, η αδικία να κάνει περίπατο μπροστά στα μάτια μου! Ως νοήμων άνθρωπος, έχω μάθει να ομιλώ και να αντιστέκομαι όταν κάποιος υποτιμά την οντότητά μου και την αξιοπρέπειά μου. Όταν έχω δίκιο τολμώ να εκφραστώ, έτσι έμαθα, έτσι κάνω και έτσι θα κάνω. Άλλωστε, αυτό μας διακρίνει από τις άλλες έμβιες υπάρξεις. Και σε όλους αυτούς που δουλικά μου λένε πως δεν έπρεπε να μιλήσω γιατί δεν θα αλλάξω εγώ τα πράγματα, τους απαντάω με τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη: "Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνον εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας".
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Το πανεπιστημιακό άσυλο απειλεί την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα και την δημοκρατία στο σύνολό της, δεν την προστατεύει.
Ακραίοι δεν είναι όσοι θέλουν να εξυγιανθεί ο χώρος της Παιδείας, αλλά όσοι υποστηρίζουν τους κουκουλοφόρους με τους λοστούς, όσοι υπερασπίζονται τους βανδάλους με τις μολότοφ. Η ευκαιρία είναι ανεπανάληπτη: καταργήστε το άσυλο εδώ και τώρα! Αν θέλουμε επιτέλους να ομιλούμε για δικαία "δημοκρατία " εντός των πανεπιστημίων και όχι για αριστεροκρατία. Λέω ναι στο άσυλο των ιδεών, όχι στο άσυλο της βίας. Διότι αν δεν υπήρχε αυτή η παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία, το άσυλο, εγώ δε θα είχα υποστεί αυτές τις απειλές και αυτή τη βία ούτε και θα έχανα την εξέταση...
Η υπόθεσή σου έπαιξε σε πάρα πολλά μίντια. Μετά από αυτή την κάλυψη, προσπάθησε κάποιος να σου πει να... ηρεμήσεις, να μη δώσεις συνέχεια και λοιπά;
Yπήρξαν πολλοί που μου είπαν πως δεν έπρεπε να μιλήσω και να δώσω σημασία, να κάνω πως δεν ήταν αυτοί μπροστά και ούρλιαζαν. Δε δέχομαι σαν Ελληνίδα πολίτης και σαν νοήμων άνθρωπος, η αδικία να κάνει περίπατο μπροστά στα μάτια μου! Ως νοήμων άνθρωπος, έχω μάθει να ομιλώ και να αντιστέκομαι όταν κάποιος υποτιμά την οντότητά μου και την αξιοπρέπειά μου. Όταν έχω δίκιο τολμώ να εκφραστώ, έτσι έμαθα, έτσι κάνω και έτσι θα κάνω. Άλλωστε, αυτό μας διακρίνει από τις άλλες έμβιες υπάρξεις. Και σε όλους αυτούς που δουλικά μου λένε πως δεν έπρεπε να μιλήσω γιατί δεν θα αλλάξω εγώ τα πράγματα, τους απαντάω με τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη: "Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνον εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου