Είναι γνωστό, πως η εξωτερική πολιτική δεν έχει καμμία σχέση με την αληθοφάνεια των λόγων. Αν δει κανείς υπουργούς εξωτερικών, θα πει πως είναι οι καλλίτεροι φίλοι. Μέχρι ασπασμούς ανταλλάσσουν.
Κι όμως μπορεί να είναι εχθροί. Αν δε τους ακούσεις, θα πεις πως δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε. Γλώσσα μελίρρυτος. Κι όμως συναντώνται για να χωρίσουν εδάφη.
Κάπως έτσι κάνουν και οι δικοί μας υπουργοί εξωτερικών, εδώ και πολλές δεκαετίες, όταν έχουν να κάνουν με το όνομα «Μακεδονία», που διεκδικούν τα Σκόπια. Κι επειδή αυτά που παραθέτω δεν τα έχουν πει οι έλληνες υπουργοί εξωτερικών, από το 1944 και εντεύθεν, ας τα πούμε εμείς, που δεν μας δεσμεύει καμμιά «διπλωματική» γλώσσα.
Ο κροάτης Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, ηγέτης της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, το 1944, δηλαδή αμέσως μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν δημιουργούνταν τα νέα στάτους κβο, την τότε Βαρντάρσκα (έτσι ονομαζόταν η χώρα, πριν την επιβολή του καθεστώτος του. υπάρχουν και οι αποδείξεις) την ονόμασε, κλεψίτυπα, «Μακεδονία», σφετεριζόμενος ένα όνομα που ουδέποτε τους ανήκε. Από πού κι ως πού ο Κροάτης εγνώριζε κι ενδιαφερόταν; Το έκανε όμως, με απώτερους επεκτατικούς στόχους, βέβαια. Έτσι έγινε ο φυσικός εκφραστής του πάλαι ποτέ ρωσικού πανσλαβισμού, που, ως τότε, δεν είχε βρει έδαφος στην Ελλάδα.
Κι εμείς οι έλληνες τι κάναμε; Εμείς, ευρισκόμενοι σε εμφύλιο (1944 και 1946-49), τον αφήσαμε ν' αλωνίζει. Μα κι εκείνος εκεί στήριζε τις ελπίδες του, μιας κι ένας εμφύλιος, και μάλιστα μετά την τετραετή γερμανική κατοχή, δεν σε αφήνει να ορθοποδήσεις, πόσο μάλλον να υψώσεις φωνή. Και φυσικά το πέτυχε. Κι όταν τελειώσαμε τον εμφύλιο, επουλώναμε τις πληγές μας. Εννιά χρόνια πόλεμος, κατοχή, αντίσταση, και πάλι πόλεμος και μάλιστα αδελφοκτόνος, πού μυαλό να ανατρέξουμε στα «εσωτερικά» των γειτόνων, για να δούμε πως μας αφορούσαν άμεσα.
Και το απόστημα χρόνιζε και κακοφόρμιζε σε βάρος μας. Για να φθάσουμε στη σημερινή κατάσταση, που δεν χρειάζεται να την περιγράψουμε. Κι εκ προοιμίου αναφέρουμε πως μόλις το 7% της χώρας αυτής είναι καθαρά ελληνικά εδάφη, μακεδονικά, όπως εμείς εννοούμε τη Μακεδονία. Κι αντί να διεκδικούμε εμείς τα εδάφη αυτά, όσα κι αν είναι, οι σλάβοι διεκδικούν το όνομα. Δηλαδή από 'κεί που μας χρωστούσαν...
Εμείς οι απλοί πολίτες δεν μπορούμε ν' ασκήσουμε εξωτερική πολιτική. Μπορούμε όμως να διατυπώσουμε τις απόψεις μας επί των αιτιάσεων των σημερινών σκοπιανών, επί του διεκδικούμενου απ' αυτούς ονόματος για τη χώρα τους. Ας μας πουν οι κύριοι Γκρουέφσκυ και Τσερβενκόφσκυ, (ονόματα καμπανιστά σλαβικά) από ποια ιστορική πηγή αντλούν τα επιχειρήματά τους, περί οικειοποίησης του ονόματος «Μακεδονία» για τη χώρα τους; Από πού κι ως πού ο σήμερα κατοικών τη χώρα αυτή λαός δεν είναι σλάβοι, όπως προδίδουν τουλάχιστον τα δικά τους ονόματα, αλλά μακεδόνες, ιδιαίτερο έθνος, διαφορετικό από τους έλληνες; Ποια συγγράμματα, ποιου συγγραφέα, πότε γραμμένα, σε ποια ξεχωριστή «μακεδονική» γλώσσα και σε ποιο ξεχωριστό «μακεδονικό» αλφάβητο, αναφέρονται στην ξεχωριστή χώρα «Μακεδονία» και στο ξεχωριστό έθνος και με ποιον τρόπο ανατρέπουν τα ιστορικά δεδομένα, που η επιστημονική έρευνα πιστοποιεί σαν ελληνικά από την δεύτερη χιλιετία προ Χριστού; Σε ποια Πανεπιστήμια διδάσκονται όλα αυτά; Εκτός από εκείνο των Σκοπίων, φυσικά.
Αλλά αν έχουν δίκιο οι Σκοπιανοί (λέμε τώρα, έτσι για να διασκεδάσουμε), ας μας βεβαιώσουν, με οποιονδήποτε τρόπο θέλουν, πως ο Μέγας Αλέξανδρος (ενδεικτικά το ζητάμε), ονομαζόταν Αλεξάντρ Φιλίπποβιτς ή Φιλίππωφ (κατά το Γκλιγκόρωφ) ή Φιλιππόφσκυ, (κατά το Γκρουέφσκυ και Τσερβενκόφσκυ) κι αν ο πατέρας τού στρατηλάτη ονομαζόταν Φιλίπ Αμύντοβιτς ή Αμύντωφ ή Αμυντόφσκυ, σύμφωνα με τα παραπάνω. Και σε ποια γλώσσα, πλην της ελληνικής, και σε ποιο αλφάβητο και πότε και από ποιον συγγραφέα έχει γραφτεί η ιστορία των δύο αυτών ανδρών με τα παραπάνω ονόματα, και σε ποια πανεπιστήμια διδάσκονται όλα αυτά και από πότε; Πλην των Σκοπίων, φυσικά. Ποια τα αρχαιολογικά ευρήματα, ταφικά ή άλλα, και ποια γραπτά ντοκουμέντα (πάπυροι, διφθέρες ή άλλα) αναφερόμενα στη γλώσσα, που αυτοί επικαλούνται, αναγόμενα στους χρόνους των ανδρών αυτών, έχουν ανακαλυφθεί και ανακοινωθεί, από ποιους αρχαιολόγους και πότε;
Κι αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε η υφήλιος αλλάζει άρδην. Κι ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκυ και οι Ρωμανώφ της Ρωσίας και ο Μίρον Μπιαλοζέφσκυ κι ο Γιαν Ολζέφσκυ κι ο Ταντέους Μαζοβιέτσκυ από την Πολωνία, κι όλοι οι ανά τον κόσμο -ωφ ή -νσκυ, -τσκυ και -φσκυ, θεωρούμενοι μέχρι σήμερα σλάβοι, πλανώνται. Ήταν και είναι μακεδόνες και δεν το ξέρουν, μιας και αυτές οι καταλήξεις είναι μακεδονικής προέλευσης. Αν είναι έτσι...! Ε, κύριοι Γκρουέφσκυ και Τσερβενκόφσκυ; Έτσι δεν είναι;
Ας σοβαρευτούμε. Και για να τους διευκολύνουμε να μην παιδευτούν μάταια, ψάχνοντας τα ανύπαρκτα, τους προτρέπουμε ν' αναρωτηθούν: Ποια γλώσσα και ποιο αλφάβητο διαδόθηκαν με την εκστρατεία του Αλέξανδρου στην ανατολή, τα οποία (γλώσσα και αλφάβητο) έμαθε όλη η τότε γνωστή υφήλιος, ως και οι μεταγενέστεροι κατακτητές ρωμαίοι, και στην οποία και με τα οποία γράφτηκαν τα ευαγγέλια κι ένα πλήθος άλλα επιστημονικά, τεχνικά, καλλιτεχνικά, θρησκευτικά και άλλα έργα; Μήπως τη «Μακεδονική» των Σκοπίων; Ή μήπως τα ελληνικά, τα οποία και διέδωσε, επειδή ήταν η μητρική γλώσσα του ανδρός; Μα αυτό είναι αυτονόητο. Αφού ο άνθρωπος ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ, αυτήν τη γλώσσα και αυτό το αλφάβητο γνώριζε, αυτήν μιλούσε, αυτήν διάβαζε κι έγραφε, αυτήν και διέδωσε. Όπερ έδει δείξαι. Μήπως, λοιπόν, κύριοι, εσείς εκεί στα Σκόπια, δεν αντιλαμβάνεστε ούτε καν το αυτονόητο; Τότε έχετε διανοητικό πρόβλημα. Ε, δεν σας φταίμε εμείς και γι' αυτό.
Οι κύριοι αυτοί και οι ομοεθνείς τους, αναντάμ παπαντάμ σλάβοι, όπως πασιφανώς καταδεικνύουν και τα ονόματά τους, καλούνται ν' απαντήσουν. Αυτοί είναι οι αιτούντες την αναγνώριση, αυτοί έχουν και το βάρος της απόδειξης των ισχυρισμών τους. Κι επειδή δεν είναι δυνατόν ν' απαντήσουν και ν' αποδείξουν, μιας και οποιαδήποτε απάντηση επί ανυπάρκτων ουδέποτε είναι αληθής, αυταπόδεικτα είναι ανιστόρητοι, αυταπόδεικτα ψεύδονται, αυταπόδεικτα εξαπατούν, αυταπόδεικτα σφετερίζονται, αυταπόδεικτα θεωρούν τα έξι δισεκατομμύρια λαών του πλανήτη ηλίθιους. Και καλά, οι αγνοούντες λαοί δικαιολογούνται να πλανηθούν. Οι υπόλοιποι όμως; Οι υπόλοιποι είναι «εκείνοι» που, κάτω από το μανδύα του «προστάτη», θα πατήσουν (τι «θα...»; έχουν πατήσει κι όλας) το πόδι τους εκεί πάνω, με σκοπό να ρουφήξουν και το δικό τους (σλαβικό!!!) αίμα. Κι αυτοί (οι σλάβοι!!!) δεν θα καταλάβουν πώς έγινε αυτό. Οι αράχνες ξέρουν καλά να φτιάχνουν αόρατους ιστούς... Ε, αυτοί είναι που τους υποστηρίζουν. Το γιατί δεν τους το λένε (τα άνομα συμφέροντα δεν αποκαλύπτονται). Ε, όχι πως τους πιστεύουν κι όλας...
Αν μας αποδείξουν, λοιπόν, όλα αυτά που εμείς ζητάμε, τότε θα αναγνωρίσουμε του λόγου τους το αληθές. Αν όμως όχι, πράγμα κάτι παραπάνω από βέβαιο, καλό θα είναι η ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία να τα έχει υπόψη της, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου για τη σχετική συζήτηση επί στρογγυλής τραπέζης. Και τότε τα ξαναλέμε.
ΠΗΓΗ:ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΝΙΚΑΣ απο το ΙΧΩΡΚΟΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου