-Χθες ήτο η τέταρτη επέτειος της εγκαθιδρύσεως εις την Ελλάδα ενός απολυταρχικού καθεστώτος υπό τον Στρατηγόν Ιωάννην Μεταξά, και ασφαλώς το γεγονός θα εωρτάσθηκε καταλλήλως από τον ελληνικό λαό, ο οποίος μπορεί ίσως να διαφωνή ως προς τις αρετές του συστήματος της διακυβέρνησεως αλλά είναι ανεπιφύλακτα ευγνώμων προς τον Μεταξά διότι τον εκράτησε έξω από τον πόλεμο.
Ο Στρατηγός προσπάθησε ασφαλώς να κρατήση τη Χώρα του στον μέσο δρόμο της ουδετερότητος χωρίς καμία θυσία της πολιτικής του ανεξαρτησίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Η προσπάθεια κάθε άλλο ήτο παρά εύκολη. Οι συμπάθειες του ελληνικού λαού εστρέφοντο απο παλιά προς την Αγγλία και τη Γαλλία. Ακόμα και η υπογραφή ενός νέου Ελληνο-Ιταλικού συμφώνου φιλίας και μη επιθέσεως, τον περασμένο Οκτώβριο , δεν διέλυσε τη δυσπιστία που προκάλεσε το επεισόδιο της Κέρκυρας του 1923 και αναζωπύρωσε η προσάρτησις της Αλβανίας (Απρίλιιος 1939). Τα Ρωσσικά συμφέροντα στα Ανατολικά Βαλκάνια και η προπαγάνδα στη Βουλγαρία εγέννησαν ανησυχίες στο Λαό. Και οι ανωμαλίες της Ρουμανίας έδωσαν στους Έλληνες καινούργιες αφορμές ανησυχίας.
Εν τούτοις η διεθνής κατάστασις δεν ωδήγησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό ούτε στο να συστήση στον Βασιλέα του να απαρνηθή τη Συμμαχική εγγύησι της 13ης Απριλίου 1939, ούτε αφ' ετέρου να επιτρέψη στα αισθήματα ενός μεγάλου αριθμού Ελλήνων να διαταράξουν το ισοζύγιον μιάς καλά ισορροπημένης ουδετερότητος. Δεν υπάρχει άνθρωπος εξοικειωμένος με τις δυσχέρειες των Βαλκανικών Κρατών που να μπορή εντίμως να επικρίνει την πολιτική του.
Αν και θα αποτελούσε υπερβολή το να χαρακτηρισθή η Κυβέρνησις του Έλληνος Πρωθυπουργού δημοφιλής, καμία άλλωστε ισχυρή Κυβέρνησις δεν υπήρξε ποτέ δημοφιλής πέρα από ένα δύο χρόνια στην "ατομιστική" Ελλάδα, οι Βενιζελικοί και άλλοι επικριταί του είναι πολύ ευτυχείς να τον αφήνουν να τα βγάλη πέρα. Κανείς από αυτούς δεν θα είχε όρεξι να αναλάβη κυβερνητικές ευθύνες σε μία περίστασι σαν την σημερινή. Και όχι ολίγοι μεταξύ αυτών, αν και δεν συμπαθούν τις μεθόδους, παραδέχονται ότι στον τομέα της εσωτερικής μεταρρυθμίσεως έχει πραγματοποιήσει πολλά. Οι φόροι αύξησαν αλλά η Ελλάς απήλαυσε το μερίδιο των θυσιών της σε σχολεία, έργα υγιεινής, δημόσια έργα. Κάτι έγινε, επιτέλους, για τις εργαζόμενες τάξεις. Και αν δεν επήρχετο ο πόλεμος, η νέα Κυβέρνησις θα είχε βελτιώσει και ευρύνει τη βάσι του ελληνικού εξαγωγικού εμπορίου. Σημειώθηκε αξιόλογη πτώσις της κομμουνιστικής επιρροής, της οποίας η αύξηση ιδίως στις καπνοπαραγωγικές περιοχές υπήρξε μία από τις δικαιολογίες του Μεταξά όταν απηλλάγη απο τον Κοινοβούλιο προ τεσσάρων ετών.
Η όλη αιτία της αποφάσεως του να κυβερνήση χωρίς κοινοβούλιο, υπήρξε ο σκυλοκαβγάς των πολιτικών κομμάτων, που είχαν μείνει ακέφαλα μετά τον θάνατο του Στρατηγού Κονδύλη και των κ.κ. Βενιζέλου και Τσαλδάρη, αλλά εξακολουθούσαν να μην μπορούν να συμβιβάσουν τις διαφορές των, δημιουργώντας έτσι μία γελιογραφία Δημοκρατίας.
Συγχρόνως ο Έλλην Πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται, κατά πάσαν πιθανότητα, ότι το σύστημα αυτό διακυβερνήσεως δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινό. Ο έντονος ατομικισμός και η υπερκριτική διάθεση των Ελλήνων, που ο συνδιασμός των τους κάνει ένα λαό πολύ δύσκολο να κυβερνηθή, εξακολουθούν να υφίστανται , παρά τις όχι συνήθεις εκτοπίσεις των γκρινιάρηδων σε ευχάριστά αλλά μόνοτονα νησιά.
Ο Στρατηγός Μεταξάς δεν επιχείρησε να ιδρύση ένα μοναδικό κυβερνητικό κόμμα ή να δώση στην Ελληνική παιδεία ολοκληρωτική μορφή. Ο σκοπός που επαγγέλεται είναι να διαπαιδαγωγήση την Ελλάδα για συνταγματική μοναρχία. Ο πόλεμος παρέτεινε τη ζωή της κυβερνήσεως του περισσότερο απο ό,τι επροβλέπετο και πρέπει να ομολογηθή ότι εκυβέρνησε την Ελλάδα πιο επιτυχώς απο κάθε άλλον πολιτιτικό της ηγέτη, μετά τις πρώτες και καλύτερες μέρες του κ. Βενιζέλου.
ΙΩΑΝΝΑ ΦΩΚΑ-ΜΕΤΑΞΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου