σύμβουλου εξαγωγικών επιχειρήσεων, ειδικού σε θέματα economicintelligence.
Η πρόσφατη έγγραφη καταγγελία του Ιμάμη Καρά Χαλήλ Μπιλάλ (έμμισθου του Ελληνικού Κράτους, ο οποίος ασκεί τα καθήκοντα του στο χωριό Σώστη του Νομού Ροδόπης) περί απειλών και εκφοβισμού από κύκλους του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής καταδεικνύει για πολλοστή φορά την απροκάλυπτα παραβατική δράση της Τουρκίας στις υποθέσεις της Μουσουλμανικής μειονότητας Δυτικής Θράκης. Πρόκειται ίσως για το πλέον τρανό παράδειγμα/απόδειξη περί Κοσοβοποίησης της περιοχής με την εγκληματική ανοχή της Αθήνας όπου το Υπουργείο Εξωτερικών κάνει τα γνωστά διαβήματα διαμαρτυρίας και εν συνεχεία τιμά με την παρουσία του τα 89 γενέθλια της Τουρκικής «Δημοκρατίας» στο Ζάππειο Μέγαρο…
Ιστορική Αναδρομή
Οι Οθωμανοί θα καταλάβουν τη Δυτική Θράκη το 1364. Με εξαίρεση το διάστημα Μάρτιος – Ιούλιος 1878 (Ρωσο-Τουρκικός Πόλεμος) , η περιοχή θα παραμείνει υπό τον Οθωμανικό ζυγό για περισσότερους από 5 αιώνες. Το 1913, μετά τη λήξη του Β’ Βαλκανικού Πολέμου η Δυτική Θράκη βάσει της Συμφωνίας του Βουκουρεστίου (10/8/1913) αποδίδεται στους Βούλγαρους. Το 1919 και ενώ η Βουλγαρία βρίσκεται στην πλευρά των ηττημένων του 1ου ΠΠ, Γαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Δυτική Θράκη. Ένα χρόνο αργότερα (Μάιος 1920) και λίγο πριν την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ο Ελληνικός Στρατός αντικαθιστά τους Γάλλους στα πλαίσια ένταξης της περιοχής στην Ελληνική Επικράτεια. Το διάστημα 1920-1923 Τούρκοι της Δυτικής Θράκης συμμετέχουν στον Απελευθερωτικό Αγώνα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά καθώς η Δυτική Θράκη αποτελεί μία από τις 6 διεκδικήσεις του Εθνικού Συμφώνου. Οι Ελληνικές Αρχές θα συλλάβουν τους Τούρκους εθνικιστές και θα τους εξορίσουν στη Μήλο. Το 1922-1923 στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων της Συνθήκης της Λωζάνης, οι εξόριστοι της Μήλου θα απελευθερωθούν και θα προωθηθούν στην Τουρκία.
Η ανταλλαγή των πληθυσμών θα φέρει στη Δυτική Θράκη περίπου 200 χιλ πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και την Μικρά Ασία, γεγονός που θα προκαλέσει εντάσεις μεταξύ των γηγενών μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης και των προσφύγων. Το Ελληνικό κράτος προκειμένου να στεγάσει το προσφυγικό κύμα κατάσχει και απαλλοτριώνει οικίες και εκτάσεις μουσουλμάνων. Η ένταση κλιμακώνεται και οδηγεί παρ’ολίγον σε πόλεμο Ελλάδος – Τουρκίας το 1926. Με τη Συμφωνία της Αθήνας (1/12/1926) επιστρέφεται εν μέρει η κατασχεμένη περιουσία στους Μουσουλμάνους αλλά οριστική λύση θα δοθεί με τη Συμφωνία της Άγκυρας (1930) μεταξύ Βενιζέλου και Κεμάλ. Παρόλα αυτά, η παρουσία Ελλήνων Χριστιανών σε μία περιοχή η οποία είχε 80% μουσουλμανικό πληθυσμό μέχρι το 1923, οδήγησε εκατοντάδες να φύγουν μετανάστες στην Τουρκία. Η Τουρκική κυβέρνηση προκειμένου να διατηρήσει την μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη απαγόρευσε (4/11/1923) την μετανάστευση προς την Τουρκία. Παρόλα αυτα μουσουλμάνοι είτε με τουριστική βίζα ή διασχίζοντας νύχτα τον Έβρο εισέρχονταν και διέμεναν παράνομα στην Τουρκία. Η Βουλγαρική κατοχή (1941-1944) και ο εμφύλιος (1946-1949) θα οδηγήσει10 χιλ μουσουλμάνους να εγκαταλείψουν την Δυτική Θράκη. Μετά το 1950 η φτώχεια και η εξαθλίωση θα αναγκάσει χιλιάδες εξ αυτών να φύγουν μετανάστες για τη Γερμανία κάνοντας χρήση των διμερών συμφωνιών Ελλάδος – Γερμανίας.
Στρατηγική αξία της Δυτικής Θράκης
Η Θράκη είναι η πλέον στρατηγική περιοχή των Βαλκανίων καθώς
αποτελεί τη μόνη εναλλακτική οδό διέλευσης αγωγών πετρελαίου και φυσικού
αερίου προκειμένου να αποσυμφορηθεί ο Βόσπορος και η Θάλασσα του
Μαρμαρά. Την
ίδια στιγμή από τη Θράκη διέρχεται μέσω αγωγού το Αζέρικο φυσικό αέριο
αλλά και μέρος των μελλοντικών κοιτασμάτων του Τουρκμενιστάν και
ενδεχομένως του Ιράν με κατεύθυνση τις Ευρωπαικές αγορές.Παράλληλα η παρουσία μουσουλμανικής μειονότητας σε συνδυασμό με τον αραγές τουρκόφωνο πληθυσμό της Νότιας Βουλγαρίας (σε γεωγραφική συνέχεια) λειτουργεί ως η εμπροσθοφυλακή της νεο-οθωμανικής στρατηγικής για τα Βαλκάνια. Άλλωστε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέντ Νταβούτογλου στο βιβλίο του “Στρατηγικό Βάθος: Η θέση της Τουρκίας στον Κόσμο” περιγράφει γλαφυρά το μουσουλμανικό τόξο που εκτείνεται από τη Βοσνία στο Σαντζακ της Σερβίας και το Κόσοβο, καλύπτει τους Τούρκους των Σκοπίων αλλά και τους Τουρκόφωνους της Ν Βουλγαρίας και ολοκληρώνεται με τους Μουσουλμάνους της Δ.Θράκης ως τη ζωτική αρτηρία της Τουρκικής επιρροής στα Βαλκάνια.
Για τους Τούρκους η Θράκη (Δυτική και Ανατολική) αποτελεί την έσχατη γραμμή άμυνας για την ασφάλεια της Κων/πολης. Η απόσταση Κήποι Έβρου – Κων/πολη καλύπτεται μόνο σε 3 ώρες καθώς η πεδιάδα της Ανατολικής Θράκης αποτελεί ιδανικό θέατρο επιχειρήσεων για τις τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες ταξιαρχίες του Ελληνικού Στρατού…
Misak-ı Millî
Με βάση τις αποφάσεις της τελευταίας ολομέλειας του Οθωμανικού Κοινοβουλίου (12/2/1920) το οποίο μετά την κατάληψη της Πόλης από τις Συμμαχικές Δυνάμεις μετακόμησε στην Άγκυρα, το μέλλον της Δυτικής Θράκης πρέπει να αποφασιστεί με τοπικό δημοψήφισμα. Αυτό καταγράφεται στο Misak-ı Millî (Εθνικός Όρκος) και χρησιμοποιήθηκε ως το κύριο επιχείρημα της Τουρκικής Αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις της Συνθήκης της Λωζάνης (1922-1923). Σύμφωνα με τους Τούρκους η εθνοτική σύνθεση του πληθυσμού της Δυτικής Θράκης είχε ως εξής:
Εθνοτική Σύνθεση Πληθυσμού της Δυτικής Θράκης (1923)
Πόλη Tούρκοι* Έλληνες Βούλγαροι Εβραίοι Αρμένιοι
Κομοτηνη 59.967 8.834 9.997 1.007 360
Αλεξανδρούπολη 11.744 4.800 10.227 253 449
Σουφλί 14.736 11.542 5.490 - -
Ξάνθη 42.671 8.728 522 220 114
Σύνολο 129.120 33.910 26.266 1.480 923
* ως Τούρκοι καταγράφονται όλοι οι Μουσουλμάνοι (Πομάκοι, Ρομά, Τουρκόφωνοι)
Το Προξενείο στην Κομοτηνή
Το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας μεταφέρθηκε από την Καβάλα το 1923,
κατά τη περίοδο της ανταλλαγής των πληθυσμών και είναι σήμερα ένα από τα
σημαντικότερα τουρκικά προξενεία στον κόσμο όσον αφορά τη χρηματοδότηση
που απολαμβάνει από το Τουρκικό ΥΠΕΞ σε μία περιοχή όπου δεν υπάρχουν
Τούρκοι πολίτες, αλλά μόνο τουρκόφρονες μουσουλμάνοι. Ο λόγος είναι ότι
για τον Τουρκικό εθνικισμό (Misak-ı Millî ) η Δυτική Θράκη θεωρείται «χαμένο έδαφος»,
αλλά επίσης και λόγω των δικαιωμάτων που απορρέουν από τη Συνθήκη της
Λωζάνης. Ωστόσο η δράση και η στρατηγική που ακολουθεί το Προξενείο
έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας (από τα μέσα της δεκαετίας του
1990) έχει προκαλέσει την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και την
ανάδειξη κινήσεων πολιτών που αγωνίζονται για την απομάκρυνση του
Προξενείου και την ειρηνική συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων στα
πλαίσια της Ελληνικής έννομης τάξης. Η «μαύρη λίστα» του Προξενείου
Και ενώ οι Τουρκόφρονες καταγγέλουν τους μουσουλμάνους πληροφοριοδότες της ΕΥΠ ως «προδότες της μειονότητας», την ίδια στιγμή το Τουρκικό Προξενείο (στη Κομοτηνή) συντηρεί ένα εκτεταμένο δίκτυο «πηγών» το οποίο ενημερώνει τη « μαύρη λίστα» του Προξενείου. Εκεί καταγράφονται όλοι όσοι μουσουλμάνοι εκφράζονται κριτικά έναντι του άμεσου παρεμβατικού ρόλου της Τουρκίας στις υποθέσεις της Δυτικής Θράκης. Η συγκεκριμένη λίστα καταρτίστηκε για πρώτη φορά την περίοδο μετά τη στρατιωτική Χούντα του στρατηγού Κεναν Εβρεν (1980-1383) και αρχικά στοχοποίησε εκδότες τουρκόφωνων εφημερίδων της Δυτικής Θράκης που εναντιώθηκαν στον πραξικόπημα του Στρατού, στους οποίους απαγορεύτηκε η παραμονή στην Τουρκία.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο ρόλος του Τουρκικού Προξενείου εξαντλείτο στην άσκηση εκφοβισμού και απειλών: Μουσουλμάνοι που αντιτίθετο στη δράση και τη τακτική της Τουρκίας στην Ελληνική Θράκη αντιμετώπιζαν τις απειλές του Προξενείου τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε οικογενειακό όπως πχ το μέλλον των παιδιών τους που σπούδαζαν στην Τουρκία. Το ίδιο συνέβαινε με όσους Μουσουλμάνους αμφισβητούσαν τις διοικητικές ικανότητες τοπικών παραγόντων (Δημάρχων, Αντιδημαρχων, Δημοτικών Συμβούλων, Νομαρχιακών Συμβουλων κλπ) που εκδήλωναν την προσήλωση τους στο Τουρκικό Προξενείο.
Σημειώνουμε ότι την περίοδο 1996-2002 το Τουρκικό προξενείο «μοίρασε» περισσότερες από 7000 θεωρήσεις εισόδου/διαμονής σε μουσουλμάνους Δυτικοθρακιώτες για σπουδές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (στην Τουρκία) ενώ 5000 μουσουλμανοι έλαβαν υποτροφίες για σπουδές σε Πανεπιστήμια της Τουρκίας. Εν ολίγοις περίπου το 10% της μειονότητας σπούδαζε στην Τουρκία την εξαετία 1996-2002. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι το ίδιο το Τουρκικό Προξενείο υπονομεύει τη μειονοτική εκπαίδευση στέλνοντας τους μουσουλμάνους από νωρίς στα Τουρκικά σχολεία. Άραγε το ευνοϊκό μέτρο της ποσόστωσης του 0,5% για την είσοδο μουσουλμάνων στη Τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα ή απλώς αποτελεί παράβαση της αρχής της ισότητας μεταξύ Ελλήνων πολιτών;
Gundem: H φυλλάδα του Προξενείου
Η εβδομαδιαία τουρκόφωνη εφημερίδα Gündem ιδρυθηκε το 1995 και
επιδοτείται εν μέρει από το Τουρκικό προξενείο όπως και άλλα έντυπα του
τοπικού τουρκικού τύπου, αν και ουδέποτε έχει γίνει δημόσια παραδοχή. Το
2003
η εφημερίδα είχε σχεδόν εκατό συνδρομητές (ιδιώτες ή σωματεία). Το 2007
η εφημερίδα διαθέτει τρεις δημοσιογράφους πλήρους απασχόλησης οι οποίοι
είναι απόφοιτοι Τμήματος ΜΜΕ Τουρκικού Πανεπιστημίου. Δυο εξ αυτών
έχουν δουλέψει στον Τουρκικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και είναι μέλη
Τουρκικών Συλλόγων στη Δ. Θράκη και στη Μεγάλη Βρετανία. Μιλούν άπταιστα
τα ελληνικά και τα αγγλικά. Εν ολίγοις πρόκειται για ένα επιτελείο το
οποίο μπορεί να φέρει εις πέρας αποτελεσματικά την επικοινωνιακή
πολιτική του Τουρκικού Προξενείου καθώς σε κάθε δημόσια παρουσία του
Τούρκου Προξένου υπάρχει δημοσιογράφος και φωτογράφος της εφημερίδας. Στρατολόγηση πρακτόρων
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία μουσουλμάνου απόφοιτου του Μειονοτικού Λυκείου της Κομοτηνής ο οποίος παραχώρησε συνέντευξη σε ερευνητή του Γαλλικού Κέντρου Τουρκικών και Οθωμανικών Μελετών (CETOBAC) «Ήμουν πολύ καλός μαθητής στο Λύκειο CelalBayar (της Κομοτηνής) και ένας εκ των καθηγητών μου (αποσπασμένος εκπαιδευτικός εκ Τουρκίας) επέμενε να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Τουρκία αλλά η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή και έπρεπε να δουλέψω. Με ένα φίλο μου κάναμε αίτηση για να φύγουμε μετανάστες στη Γερμανία (το 1970) και δύο μήνες μετά μας ήρθε θετική απάντηση. Μια μέρα επικοινώνησε μαζί μου ένας υπάλληλος του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας στη Κομοτηνή, που ήταν φίλος του καθηγητή μου στο Λύκειο. Μου έδωσε ραντεβού σε ένα πάρκο στην Κομοτηνή, και μου πρότεινε να πάω στην Κύπρο ως κατάσκοπος. Κάνανε παρόμοιες προτάσεις στους καλούς μειονοτικούς μαθητές που μιλούσαν άπταιστα Ελληνικά. Εγώ αρνήθηκα, αυτές οι ιστορίες τους δεν με ενδιαφέραν, ούτως ή άλλως είχα αποφασίσει να πάω στη Γερμανία». Προφανώς η ταυτότητα του μάρτυρα δεν αποκαλύπτεται στη συγκεκριμένη έρευνα και ευνόητους λόγους…
Η υπόθεση Μποσταντζή
Στις 27 Ιουλίου 2009 ο σκοπός της κεντρικής πύλης του στρατοπέδου “Δημογέροντα Χατζηγιώργη” στη Σαμοθράκη ειδοποιεί ότι αυτοκίνητο μάρκας ΟpelCorsa κόβει βόλτες έξω από το στρατόπεδο. Λίγες ώρες αργότερα το αυτοκίνητο εντοπίζεται στο λιμάνι της Σαμοθράκης. Μετά την έρευνα της Αστυνομίας κατασχέθηκαν ένα τρίποδο φωτογραφικής μηχανής, φωτογραφική μηχανή ΝΙΚΟΝ, δύο φακοί ΝΙΚΟΝ και ΤΑΜRON και κάρτες μνήμης επιμελώς κρυμμένες κάτω από το πατάκι του οδηγού με 300 περίπου φωτογραφίες από στρατιωτικές και πολιτικές εγκαταστάσεις.
Ο 30χρονος Μεχμέτ Μποσταντζη, κάτοικος Αλεξανδρούπολης ομολόγησε τις πράξεις του και δήλωσε ότι επιθυμεί να συνεργαστεί. Ενημέρωσε τους αστυνομικούς για την ύπαρξη 8 φακέλων (!) στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του όπου βρέθηκαν φωτογραφίες στρατιωτικών εγκατάστασεων σε Αλεξανδρούπολη, Παλαγία, Δορίσκο, Άβαντα, Καβησό, Δίκελλα και από το Κέντρο Τεθωρακισμένων Αυλώνα
Η στρατολόγηση
Το Νοέμβριο του 2008 και ενώ επέστρεφε στην Ελλάδα μέσω του Τελωνείου
Ιψάλων (έναντι των Κήπων Έβρου) τον οδήγησαν σε ένα γραφείο όπου
βρίσκονταν δύο άντρες με πολιτικά. Άρχισαν να του διηγούνται τη ζωή του και
του είπαν ότι θέλουν να τους βοηθήσει. Για να τον “ψαρώσουν” του είπαν
ότι “οι άνθρωποι στην Τουρκία εξαφανίζονται, βρίσκονται στα χωράφια”. Η
ταρίφα συμφωνήθηκε στα 500 ευρώ για κάθε παράδοση φωτογραφικού υλικού. Η δίκη
Ο Μποσταντζή προφυλακίστηκε με την κατηγορία της κατασκοπίας κατ’εξακολούθηση και καταδικάστηκε σε 4 χρόνια χωρίς αναστολή το Μάιο του 2010. Στην απολογία του δήλωσε ότι “Ήξερα ότι θα με εύρισκαν όπου κι αν πήγαινα. Δέχθηκα, μου έδωσαν μια κάρτα τουρκικού τηλεφώνου για να γίνονται οι επικοινωνίες μας, ενώ με επισκεπτόταν και στο μαγαζί μου. Μου ζήτησαν να τραβήξω τα γύρω από την Αλεξανδρούπολη στρατόπεδα, όπου υπήρχαν κεραίες, να φαίνεται από τον χάρτη του googleair η γωνία λήψης των φωτογραφιών για λόγους στρατηγικής, να φαίνεται τι έχουν μέσα και να περιγράφεται η θέση τους. Άρχισα να φωτογραφίζω αποθήκες πυρομαχικών του ελληνικού στρατού, στρατόπεδα, στον Δορίσκο έβγαλα το εκεί στρατόπεδο, το στρατόπεδο Κανδυλάπτη στην Αλεξανδρούπολη, το στρατόπεδο Καραμαλλίδη στην Παλαγία, άλλο στρατόπεδο στην Σαμοθράκη, φωτογραφίες από οχήματα και πινακίδες από παρελάσεις, την στρατιωτική ηγεσία, τον εξοπλισμό των φαντάρων…”
Στις αρχές του 2011 αποφυλακίζεται κάνοντας χρήση της ευνοϊκής ρύθμισης περί κοινωνικού έργου. Το Μάρτιο το 2013 θα διεξαχθεί η έφεση που έχει ασκήσει ο δικηγόρος του Μποσταντζή. Μέχρι τότε υποχρεούται να παρουσιάζεται στο ΑΤ Φερρών.
Κρυφτούλι …με την ΕΥΠ
Στην ίδια έρευνα του CETOBAC καταγράφονται μαρτυρίες Μειονοτικών σε σχέση με τις τακτικές που ακολουθούσαν οι αξιωματικοί της Κρατικής Ασφάλειας και της Αντικατασκοπίας της ΕΥΠ. Παραθέτουμε ενδεικτικά:
« Όταν ήταν φοιτητής στην Κωνσταντινούπολη, ο Taner είχε ιδρύσει με κάποιους συμμαθητές του ένα τουρκικό φοιτητικό σύλλογο Δυτικοθρακιωτών. Επί 5 συναπτά καλοκαίρια ο εν λόγω Σύλλογος διοργάνωνε Φεστιβάλ σε διάφορα χωριά της περιοχής (σσ της Δυτικής Θράκης). Επρόκειτο για πολιτιστική εκδήλωση προβολής παραδοσιακών χορών και λαϊκής μουσικής…Στα δύο πρώτα Φεστιβάλ (1992 – 1993), οι τοπικές (σσ Ελληνικές) αρχές προσπάθησαν να τους εκφοβίσουν καθώς η αστυνομία (σσ ΕΥΠ) επισκέφτηκαν το σπίτι του και ρωτούσαν τη μητέρα του σχετικά. OTaner στη συνέχεια συνέταξε ένα άρθρο στην Αγγλική γλώσσα το οποίο παρουσίασε ως δημοσίευμα-αφιέρωμα της εφημερίδας NewYorkTimes για το Φεστιβάλ. Η μπλόφα «έπιασε » και δεν τον ενόχλησαν ξανά…Σύμφωνα με τον Τaner οι Ελληνικές Αρχές δεν επιθυμούν τη στοχοποίηση τους – από Ευρωπαικές ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη διαχείριση της Μουσουλμανικής μειονότητας – σε τέτοιο βαθμό που οποιοδήποτε δημοσίευμα στο διεθνή Τύπο λειτουργεί λυτρωτικά για τους μειονοτικούς της Θράκης…”
Ο Ali αφηγείται ένα περιστατικό που διακωμωδεί την έλλειψη διακριτικότητας των Ελλήνων αστυνομικών που υποτίθεται ότι είναι σε μυστική υπηρεσία… Ο πατέρας του ήταν στόχος επιτήρησης εκ μέρους των Ελληνικών Αρχών καθώς αμείβετο από το Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής ως μέλος του θρησκευτικού προσωπικού. Ένα βράδυ (το καλοκαίρι του 1999), ενώ δειπνούσε με τον πατέρα του σε εστιατόριο της Ξάνθης, δύο άνδρες εισήλθαν στο μαγαζί αλλά έκατσαν σε δύο διαφορετικά τραπέζια. Στο τέλος της βραδιάς, οι δύο άνδρες εξέρχονται του εστιατόριου χωριστά αλλά μπαίνουν στο ίδιο αυτοκίνητο, απόδειξη του βαθμού ηλιθιότητας τους όπως λέει χαρακτηριστικά ο Αli…
Το ΒΤΤDD
Πέρα από τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης που διαβιεί εντός
των συνόρων περισσότεροι από 10 χιλ “Τούρκοι με ελληνικό διαβατήριο”
ζουν σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Κων/πολης (Zeytinburnu/Bakirkoy)
και της
Θάλασσας του Μαρμαρά (Προύσα). Eίναι οργανωμένοι σε 14 τοπικές
οργανώσεις (η τελευταία ιδρύθηκε στη Κόνυα το 2004) υπό την ομπρέλα της
Ομοσπονδίας Αλληλεγγύης Τουρκων Δυτικής Θράκης (ΒΤΤDD). Οι υπεύθυνοι της
Ομοσπονδίας υποστηρίζουν ότι σήμερα στην Τουρκία υπάρχουν 750 χιλ
Τούρκοι με καταγωγή από τη Δυτική Θράκη.
Η συγκεκριμένη οργάνωση είναι “οργανικά” συνδεδεμένη με το ΑΚΡ του Ερντογάν αφού στελέχη της είναι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ενώ τις εκδηλώσεις της “τιμούν” στελέχη των ακροδεξιών ΒΒΡ και ΜΗΡ όπου δίπλα στην Τουρκική σημαία φιγουράρει η “ιστορική” σημαία της αυτόνομης Δυτικής Θράκης. Στις εκδηλώσεις της ασφαλώς συμμετέχουν στελέχη του (εν Ελλάδι) μειονοτικού κόμματος DEB και των τουρκοσυλλόγων του Προξενείου (Σημείωση: Το DEB είχε ιδρύσει ο Αχμετ Σαντίκ φίλος και συνεργάτης του ηγέτη των Γκρίζων Λύκων Αμπντουλαχ Τσατλί. Ο τελευταίος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Σουσουρλούκ το 1996 ενώ καταζητούνταν από την Ιnterpol για δώδεκα δολοφονίες)
Χρηματοδότηση του ΒΤΤDD
Το ΒΤΤDD απολαμβάνει αδράς χρηματοδότησης από Κρατικούς φορείς. Οι Γενικές Συνελεύσεις και τα Διοικητικά Συμβούλια λαμβάνουν χώρα σε πολυτελή ξενοδοχεία όπως το Εresin και το PeraParas στην Κων/πολη.Την ίδια στιγμή το ΒΤΤDD χρηματοδοτεί (από που άραγε;) τη μεταφορά χιλιάδων Τούρκων Δυτικοθρακιωτών από την Τουρκία σε Ροδόπη και Ξάνθη κατά τη διάρκεια των εθνικών και δημοτικών εκλογών. Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 πραγματοποίησε “επίδειξη δύναμη” με την αποστολή 100 λεωφορείων και 8 χιλ Τούρκων ψηφοφόρων.
Μεταξύ των εντύπων που κυκλοφορούν στην Τουρκία (για τη Δυτική Θράκη) συγκαταλέγεται και η εθνικιστική ΥeniBatiTrakya, στην εκδοτική επιτροπή της οποίας προεδρεύει ο στρατηγός (εα) της Στρατοχωροφυλακής Veli Κucuk. Ο τελευταίος υπήρξε διοικητής της παρακρατικής JITEM που ευθύνεται για εκατοντάδες δολοφονίες Κούρδων στη ΝΑ Τουρκία τη δεκαετία του 1990. Από το 2008 βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές ως ανώτατο στέλεχος της πραξικοπηματικής οργάνωσης Εργκενεκόν.
Συμπέρασμα
Εν ολίγοις μετά το 1996 σταδιακά το Προξενείο και ειδικότερο το δίκτυο πληροφοριοδοτών της ΜΙΤ στη Δυτική Θράκη απολαμβάνει μία ιδιότυπη “ελευθερία κινήσεων” στα πλαίσια της κατευναστικής πολιτικής που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις Σημίτη. Το σχέδιο Βαριοπούλα που ήρθε πριν από 2 χρόνια στο φως της δημοσιότητας προβλέπει επέλαση των Μ/Κ Ταξιαρχιών της 1ης Στρατιάς των ΤΕΔ με κατεύθυνση τον Βόρειο Έβρο από Ανδριανούπολη μέχρι Μεγάλο Δέρειο. Τα ορεινά χωριά της Ροδόπης και της Ξάνθης θα μπορούν να διαδραματήσουν ρόλο αερογέφυρας σε Τουρκικές μονάδες ειδικών δυνάμεων οι οποίες θα μετακινηθούν με μεταγωγικά αεροπλάνα (μοιρες αλεξιπτωτιστών) ή μεταφορικά ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού (καταδρομείς) προκείμενου να ανακόψουν την ενίσχυση των χερσαίων δυνάμεων του Δ’ ΣΣ με έδρα την Ξάνθη…Η Κοσοβοποίηση της Δυτικής Θράκης θα συνεχίζεται για όσο καιρό το Αθηναϊκό Κράτος συμμετέχει σε Συμβούλια Στρατηγικής Συνεργασίας με τους Νεο-οθωμανούς του Νταβούτογλου. Ευτυχώς προς το παρόν η Δυτική Θράκη βρίσκεται εκτός των απαιτήσεων του Μνημονίου. Οψόμεθα…
http://proxeneio-stop.org/2013/01/5629
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου