ΑΘΛΙΟΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Του Στέλιου Σταυρίδη

Λένε ότι το ανθρώπινο δυναμικό είναι μακράν ο πολυτιμότερος πόρος κάθε οργανισμού. Οι περισσότεροι συμφωνούν και πολλοί, όπως ο υπογράφων, υπερθεματίζουν. Ο άνθρωπος από καταβολής κόσμου, με την εργασία του, εξασφαλίζει τα προς το ζην. Είναι επομένως επιβεβλημένο να δημιουργήσει ένα βέλτιστο, ασφαλές και ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον, είτε εργάζεται μόνος του, είτε σε μικρή ή μεγάλη ομάδα, οπουδήποτε, στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα.
Ενώ, λοιπόν, πρωταρχικός μας στόχος είναι να δημιουργήσουμε έναν εργασιακό παράδεισο, στο Δημόσιο φροντίσαμε με καταστροφική μανία, απίστευτη ανοησία και διαστροφή, να δημιουργήσουμε σχεδόν πάντα, κόλαση! Και το χειρότερο, στην πορεία πιστέψαμε ότι ζούσαμε στον παράδεισο, που δεν θέλουμε να αποχωριστούμε :

Άνθρωποι ευνουχισμένοι, αποκλεισμένοι, «κατεψυγμένοι», χρόνια καταδικασμένοι σε αδράνεια, βλέπουν ηγεσίες άσχετες με το αντικείμενο, χωρίς ικανότητες, χωρίς προσόντα, συνεχώς να εναλλάσσονται. Ηγεσίες που φρόντιζαν το κόμμα, την πολιτική τους καριέρα, την «κλίκα» τους και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους και αδιαφορούσαν προκλητικά για την υπηρεσία η την εταιρεία (του Δημοσίου), που υπηρετούσαν και φυσικά για το κοινωνικό σύνολο, που δεν έπαιρνε ούτε την ποιότητα, ούτε τις αρμόζουσες τιμές, για υπηρεσίες που τις πλήρωνε πανάκριβα.
Μοίραζαν αφειδώς σκανδαλώδη προνόμια, δημιουργούσαν απίστευτες ανισότητες και στρεβλώσεις, ενεθάρρυναν έμμεσα και άμεσα τους εργαζόμενους, να ασχολούνται «με τα δικά τους» (από μάζεμα ή καθάρισμα ζαρζαβατικών, έως διαλογισμό σε …καφετέριες ή ουζερί), ισοπέδωναν προσωπικότητες και καταβαράθρωναν (αντί να αναδείξουν), όποιον είχε την ατυχία να εργάζεται στο Δημόσιο.  
Το νόημα της ζωής είναι, να έχεις μια όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη και παραγωγική καθημερινότητα. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει διαρκώς να προσθέτεις αξία στον εαυτό σου, ώστε με λιγότερο κόπο και σε μικρότερο χρόνο, να μπορείς να φέρεις ποιοτικά καλύτερο και ποσοτικά μεγαλύτερο αποτέλεσμα, χωρίς να φθείρεσαι δυσανάλογα και να αλλοτριώνεσαι.
Ο μοναδικός όμως τρόπος για να προσθέτει κανείς αξία στον εαυτό του, είναι να έχει μάτια και μυαλό ανοιχτά, συνεχώς να επιμορφώνεται και το κυριότερο, να αξιοποιεί τους γύρω του και να τους προτρέπει και αυτοί να προσθέτουν συνεχώς αξία στους εαυτούς τους και στην ομάδα. Ο καθένας με την προσωπική του πορεία και αξία, δίνει κύρος στην ομάδα αλλά και η ομάδα δίνει αξία στα μέλη της. Η ποιότητα του οργανισμού, στον οποίο προσφέρεις τις υπηρεσίες σου, έχει μεγάλη συμβολή στην εξέλιξη σου, διότι δημιουργεί τις συνθήκες, που θα σου επιτρέψουν να αναδειχθείς. Ωστόσο, σημαντικό ρόλο παίζει η προσωπικότητα σου και οι προσπάθειες που καταβάλλεις.
Ως  επικεφαλής, οφείλεις συνεχώς να αποδεικνύεις, ότι νοιάζεσαι πραγματικά για τους ανθρώπους που διοικείς, τους υποστηρίζεις, τους ενθαρρύνεις, τους βοηθάς, τους ανταμείβεις με δικαιοσύνη και τους προστατεύεις, με τη γνώση και την εμπειρία σου, από κάθε κακοτοπιά. Έτσι, τους εμπνέεις, όλοι θα σε «αγκαλιάσουν» και μαζί θα δημιουργήσετε μια δυνατή, αποτελεσματική και υπερήφανη ομάδα, που τα μέλη της θα σέβονται ο ένας τον άλλον, θα πορεύονται μαζί τον δρόμο της κοινωνικής και οικονομικής προόδου, ενώ θα εργάζονται σε ένα δίκαιο, ευχάριστο, και παραγωγικό περιβάλλον.
Με αυτόν, λοιπόν, τον τρόπο, προοδεύουν άνθρωποι, επιχειρήσεις και κοινωνίες. Έτσι δημιουργείται σπουδαία κουλτούρα, που αναπτύσσει την παιδεία, τον πολιτισμό και την ποιότητα όλων όσων συμμετέχουν. Κάθε πετυχημένος ηγέτης δεν έχει απλά υφιστάμενους ή «βοηθούς», αλλά ανθρώπους που αναπτύσσουν δεξιότητες και λειτουργούν ως μικρότεροι ηγέτες οι ίδιοι.
Αν τα παραπάνω είχαν στοιχειώδη εφαρμογή στο Δημόσιο, δεν θα είχαμε όλα αυτά τα φαινόμενα, αδιαφορίας, κακοδιοίκησης, σήψης, κατασπατάλησης και λεηλασίας, που κάποιοι δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να διαιωνίσουν, εμφανιζόμενοι μάλιστα και ως προστάτες του …λαού ! Όποιος προσπάθησε να εφαρμόσει αξιοκρατία, διαφάνεια, σύγχρονα και ανθρώπινα συστήματα διοίκησης στο Δημόσιο, βρήκε σχεδόν τους πάντες, να τον πολεμούν με μεγάλη λύσσα. 
Έτσι, φτιάξαμε ένα κράτος τέρας, έναν θλιβερό και στυγνό δυνάστη, ένα κράτος απατεώνα, που κανείς – δεξιός ή αριστερός – δεν εμπιστεύεται. Οι υστερόβουλοι, που ζουν σε βάρος των κορόϊδων (που έχουν ιδεολογικά στρατεύσει), αλλά και πολλοί αιθεροβάμονες, λένε : «Μπορούμε να κάνουμε το κράτος καλύτερο». Πώς βρε παιδιά ; Στην θεωρία ; Πατάτε στη γη ; 35 χρόνια προσπαθούμε για το καλύτερο και ραγδαία χειροτερεύουμε τα πάντα. Καταλύσαμε θεσμούς, εξουδετερώσαμε μηχανισμούς ελέγχου, εκθρέψαμε ασυδοσία, τεμπελιά και λεηλασία, και έχουμε την αφέλεια να λέμε ότι «μπορούμε καλύτερα» , συνεχίζοντας το ίδιο ακριβώς βιολί ;
Το κράτος είναι μακράν ο πλέον άθλιος και αλαζόνας εργοδότης! Παρ’όλα αυτά, πολλοί συνεχίζουν να το θέλουν τετράπαχο και αδηφάγο. Έστω κι αν, ακριβώς λόγω αυτού του άθλιου κράτους, φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού !

http://sstavridis.gr/?p=2100