Γράφει ο Ιωάννης Μεταξάς
Αθήναι, Πατήσια, 11 Μαρτίου 1932
Ό άνθρωπος είναι σάν μία κορυφή διπλού κώνου. Άπό τη μία μεριά απειρία γραμμών συντρέχουν σ' αυτή τήν κορυφή, και άπό τήν κορυφή αυτή απειρία γραμμών ξεκινά γιά τήν άλλη διεύθυνσι. "Απειρες κατευθύνσεις άπό τά βάθη του άπειρου άπό τή μία μεριά ας τήν πούμε Παρελθόν — άπειρες κατευθύνσεις προς τά βάθη του άπειρου άπό τήν άλλη μεριά — ας τήν πούμε Μέλλον. Και ας λογαριάσουμε δτι οί γραμμές αυτές ή κατευθύνσεις δέν εΐναι στατικές άλλά δυναμικές ενέργειες, πού διαρκώς μεταβάλλεται και τό σημείο πού συναντώνται δλες, ή κορυφή του κώνου. Μά ενα πράμα μένει. Πώς όλες, και άπό τή μία μεριά και άπό τήν άλλη, συναντώνται σέ ένα πάντοτε σημείο. Άλλοιώς ό διπλός κώνος θά διεσπάτο, θά έγινότανε άλλο πράμα, δέν θά είχε
Είναι ό άνθρωπος αναγκαία συνέπεια εκείνων άπό τά όποια
απορρέει. Άλλά είναι αυτός πού έλκει επάνω του, σά σέ μία κορυφή, έκείνα άπό
τά όποία απορρέει, τούς δίνει μορφή, έντασι και ζωή. Τά κάνει υπαρκτά γιά τον
εαυτό του. Τούς δίνει τό κοινό σημείο τής συναντήσεως. Και έτσι γίνεται άφ'
έαυτού του αναγκαία του συνέπεια. Δέν πρόκειται τί θέλει ή τί δέν θέλει.
"Εχει πολλά σκαλοπάτια ή θέλησις, και άπό τό βαθύτερο σκαλοπάτι αρχίζουνε
καί άλλες σκάλες σέ άλλες διευθύνσεις γιά τον ίδιο άνθρωπο. Σέ κάθε σκαλοπάτι
κάθε σκάλας του πού τον φέρνει κάθε στιγμή τής ζωής του, έχει τό αίσθημα πώς
κάτι θέλει. Μά καί σύγχρονα διαισθάνεται πώς αυτή ή θέλησίς τους εξαρτάται άπό
τή σκάλα και τό σκαλοπάτι πού ευρίσκεται. 'Άν πάγη όμως στά τρίσβαθα, έκεί πού
είναι τό πρώτο και μοναδικό σκαλί, οπόθεν αρχίζουν όλα, τότε έκεί θά βρή τή
θέλησί του τήν πραγματική, τό είναι Του, τον εαυτό Του, τήν κορυφή του κώνου,
τήν Ανεξαρτησία, άλλά καί τήν απέραντη Μοναξιά.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ
http://koinosparanomastis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_22.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου