ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΟΖ

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Οι εξελίξεις στο θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δείχνουν μια νέα δυναμική. Η αναγκαιότητα της θέσπισης και οι απαιτήσεις που προκαλεί, δημιουργούν ένα θετικό κλίμα όχι μόνο προς τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στα υποψήφια, όπως είναι η Αλβανία. Και ο λόγος είναι απλός, η θέσπιση είναι η αρχή της διαδικασίας κι όχι το τέλος, κατά συνέπεια το πρέπον είναι ταυτόχρονα με την προετοιμασία της, να ενεργοποιήσουμε τις επαφές μας με τα κράτη που συνορεύουν μαζί μας, όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ και ειδικά με αυτά που έχουν μια θετική τάση λόγω των δικών τους συμφερόντων για την εξόρυξη των δικών τους υδρογονανθράκων. Επιπλέον η παρουσία της νορβηγικής εταιρείας PGS, ειδική στις σεισμικές έρευνες, δείχνει ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι πια θεωρητικό. Στο πολιτικό επίπεδο, είναι όλο και περισσότερα τα κόμματα και τα κινήματα που τάσσονται υπέρ της δημιουργίας της ελληνικής ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, εμπεδώνεται η ιδέα ότι η ΑΟΖ είναι ένα υπερκομματικό θέμα, διότι είναι αποκλειστικά εθνικό και δεν συμβαδίζει με πολιτικάντικες σκοπιμότητες, οι οποίες είναι βέβαια αναπόφευκτες σε μια δημοκρατία. Η ουσία όμως είναι να μπουν όλοι οι Έλληνες σε αυτή τη διαδικασία, διότι η ΑΟΖ ανήκει σε αυτούς, όπως είναι οι υδρογονάνθρακες και βέβαια οι θέσεις εργασίας που παράγουν. Αυτή η αλλαγή φάσης προετοιμάζεται από τη νέα δυναμική, η οποία λειτουργεί παράλληλα με τη θέληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επενδύσει στην Αρκτική και στην Ανατολική Μεσόγειο για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες. Είναι λοιπόν σημαντικό να έχουμε το σωστό timing και να μην καθυστερούμε πια την εκκίνησή μας. Αυτό είναι απαραίτητο για να είμαστε έγκαιρα έγκυροι σε ό,τι αφορά τα προγράμματα του ηλεκτρικού καλωδίου και του αγωγού φυσικού αερίου. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν πρέπει να ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας και τις πιέσεις μας, έτσι ώστε η κυβέρνηση να μην θεωρεί ότι κάνει μια ριψοκίνδυνη πολιτική κίνηση, αλλά αντιθέτως ότι εκπροσωπεί τη θέληση του ελληνικού λαού σε υπερκομματικό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει και για τις διπλωματικές εξωτερικές μας σχέσεις. Έχει γίνει αντιληπτό από τώρα ότι η καθυστέρηση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ θα αποτελέσει πολιτικό κόστος. Συνεπώς αυτή η αλλαγή έχει αλλάξει τα παλαιότερα δεδομένα, διότι τώρα ο ελληνικός λαός ξέρει ότι έχει έναν πλούτο που δεν εκμεταλλεύεται, ενώ δέχεται συνεχώς πιέσεις οικονομικής φύσης δίχως να μπορεί να αντισταθεί σε πρακτικό επίπεδο. Έτσι δεν κατανοεί γιατί πρέπει να κάνει άσκοπες θυσίες, ενώ υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική που του επιτρέπει όχι μόνο να αποφεύγει αυτές τις δυσκολίες, ν’ αλλάξει την εικόνα του στο εξωτερικό, αλλά και να του δώσει προοπτικές για το μέλλον του και για τα παιδιά του. Τώρα δείχνει τη θέλησή του και με την υπογραφή του. Αυτή είναι η νέα δυναμική. 

http://www.lygeros.org/articles?n=10313&l=gr