Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΝ ΕΛΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Του Νίκου Χιδίρογλου

Φυσικά, δεν θέλουν αξιολόγηση και ο ΣΥΡΙΖΑ τους σιγοντάρει. Το παρακάτω απόσπασμα, προέρχεται από άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rednotebook.gr και αναδημοσιεύτηκε στην ΣΥΡΙΖΑίικη ιστοσελίδα left.gr, με τίτλο «Εκτελούν ‘συμβόλαιο θανάτου’ για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς». Φέρει, δε, την υπογραφή του εκπαιδευτικού Χρήστου Κάτσικα. Διαβάστε τα αριστεριστικά φληναφήματα, που μας ξανάρχονται από την αλήστου μνήμης δεκαετία του ’80:

 «Δεν υπάρχει ‘κακή’ και ‘καλή’ αξιολόγηση, αξιολόγηση που ‘βοηθάει’ και αξιολόγηση που ‘δεν βοηθάει’. Η αξιολόγηση έχει ‘βαθιές ρίζες’ στο κοινωνικό σύστημα που ζούμε, είναι οργανικό μέρος της φυσικής και συμβολικής του βίας, κατάγεται από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και ταυτόχρονα την εκφράζει, την ισχυροποιεί και την νομιμοποιεί.

Η αξιολόγηση μεταμορφώνει την εκμετάλλευση και την ταξική ανισότητα σε ‘φυσικούς’ και ‘ορθολογικούς’ δείκτες, περιορίζοντας σε βαθμό εξαφάνισης τις αντίθετες φωνές. Στη σημερινή περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης όπου η εκπαίδευση γίνεται εμπόρευμα, όπως ο καφές και τα καλλυντικά, η αξιολόγηση περνάει από τον παραδοσιακό ρόλο του τυπικού κοινωνικού ελέγχου των εκπαιδευτικών στην ‘τιμαριθμοποίηση’ της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προκειμένου αυτή να έχει ‘ανταλλακτική αξία’ για να κινηθεί στα διεθνή χρηματιστήρια των αξιών. Για αυτούς τους λόγους είναι το σημαντικότερο πολιτικό διακύβευμα στην εκπαίδευση».

Μια παράλογη απαίτηση

Ο κύριος αυτός, έχει την απαίτηση, όποιος πληρώνεται από τους Έλληνες φορολογούμενους για να διδάσκει τα παιδιά τους, να μην αξιολογείται. Κάτι που γίνεται σε κάθε πολιτισμένη χώρα στον κόσμο. Μας λέει επίσης, πως η αξιολόγηση συνιστά... «βία» (το επιχείρημα αυτό είναι αντιεπιστημονικό και αγγίζει τα όρια του εξωφρενικού), λες και όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, λες και δεν είναι κάθε τι μια αξιολόγηση στη ζωή, όπως οι εξετάσεις των μαθητών, των σπουδαστών, των φοιτητών... Και έτσι κάπως, με αυτές τις αντιλήψεις, το ΠΑΣΟΚ ήρθε το 1981 και ισοπέδωσε προς τα κάτω τα πάντα, καταργώντας κάθε ίχνος αξιολόγησης στο δημόσιο τομέα.

Το αποτέλεσμα: σήμερα, να γίνονται «ανεκτά» στους κόλπους του Δημοσίου φρικτά εγκλήματα από εργαζόμενους εκεί και αυτοί να παραμένουν στις θέσεις τους, καλυπτόμενοι από τους συνδικαλιστές, χωρίς κανείς να τολμά να ψελλίσει τις λέξεις «απομάκρυνση» ή «απόλυση».

Φαίνεται πως για τον κ. Κάτσικα, όλοι ανεξαιρέτως οι εκπαιδευτικοί κάνουν άριστα τη δουλειά τους, από την ημέρα της πρόσληψής τους. Και αν δεν την κάνουν, τι να κάνουμε... Γιατί ποιος θα τους αξιολογήσει;

Ο κ. Κάτσικας και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιθυμούν την αξιολόγηση, αλλά αντίθετα, επιθυμούν την επιβολή της μετριότητας, της ανεξέλεγκτης δραστηριότητας & της αναξιοκρατίας (γιατί αυτή «ανθίζει» εκεί όπου κανείς δεν αξιολογείται). Είναι άραγε ο κ. Κάτσικας υπέρ της μη αξιολόγησης σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου;

Δεν αξιολογεί ο ίδιος τις προτεραιότητές του; Δεν «αξιολογεί» τους πολιτικούς, όταν πάει στην κάλπη; Δεν αξιολογεί ένα θεατρικό έργο, μια κινηματογραφική ταινία; Πως ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ, χωρίς να αξιολογεί την ποιότητα των προϊόντων; Τι κάνει στη ζωή του ο κ. Κάτσικας χωρίς να αξιολογεί;

Όλοι αξιολογούμε

Χωρίς αξιολόγηση, δεν γίνεται τίποτα στη ζωή. Είναι ακραίο και συνιστά συντεχνιακή και αντικοινωνική αντίληψη κάποιος να ζητά να μην αξιολογείται. Οι εκλογές σε μια Δημοκρατία, συνιστούν αξιολόγηση. Όλα γύρω μας είναι αξιολόγηση. Αλλιώς, θα είχαμε μία και μόνο επιλογή για όλα στη ζωή μας: την άνωθεν επιβαλλόμενη.

Η έλλειψη αξιολόγησης, συνιστά ολοκληρωτισμό, συνιστά επιβολή καταστάσεων με τις οποίες ενδεχομένως να μην συμφωνούμε και όχι μόνο εμείς, αλλά και η πλειοψηφία. Περιστέλλει την ελευθερία μας να πούμε ότι ο τάδε ή ο δείνα δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, να απαιτήσουμε την αντικατάσταση ή μετακίνησή τους αλλού. Και όταν πρόκειται για την ποιότητα της εκπαίδευσης των παιδιών μας, φυσικά και έχουμε το δικαίωμα να αξιολογούμε πρώτα εμείς.

Είναι εξωφρενικό τα διάφορα συστήματα του Δημοσίου να απαιτούν να μην αξιολογούνται. Μήπως ο κ. Κάτσικας θα μας ζητήσει στο μέλλον να καταργήσουμε και τα πειθαρχικά, που ούτως ή άλλως καλύπτουν απίστευτα πράγματα; Τα πειθαρχικά, δεν «αξιολογούν» και αυτά;

Άραγε, στη συνείδησή μας όλοι, δεν αξιολογήσαμε τους δασκάλους και τους καθηγητές μας; Δεν είπαμε αυτός έκανε καλά τη δουλειά του και ο άλλος όχι; Μήπως δεν έπρεπε να το κάνουμε, επειδή κάποιοι επιθυμούν γενικότερα «σιωπητήρια»;

Και αυτό στην προσπάθειά τους να διασώσουν το σοβιετικό κράτος της ανομίας και της διαφθοράς που έστησε το παπανδρεϊκό κατεστημένο, που τώρα μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ σαν να μην τρέχει τίποτα, ζητώντας πολιτική ομπρέλα προστασίας για να συνεχίσει να σιτίζεται μακαρίως, χωρίς έγνοιες και ενοχλητικές υπομνήσεις του στυλ «εδώ υπάρχει πρόβλημα γιατί κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του». Γιατί, όπως και να το κάνουμε, πάντα κάποιος δεν την κάνει.

Ο κ. Κάτσικας λέει στους γονείς, με λίγα λόγια, ότι αν δεν είναι ικανοποιημένοι με τη δουλειά του εκπαιδευτικού, δεν μπορούν να προσφύγουν κάπου, γιατί κανείς δεν θα τους ακούσει αν δεν προβλέπεται κανενός τύπου αξιολόγηση. Τους λέει με τον τρόπο του, ότι θα πρέπει να συμβιβαστούν με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων στο Δημόσιο και πάνω απ’ όλα, να συμβιβαστούν με τη μετριότητα, όπου αυτή παρατηρείται.

Λοιπόν, του έχουμε νέα του κ. Κάτσικα: όσοι πληρώνονται από τον φορολογούμενο, πρέπει να κάνουν καλά τη δουλειά τους και αυτό βάσει του συντάγματος και των κριτηρίων που θέσπισε ο νομοθέτης αλλά και βάσει των αρχών και αξιών της κοινωνίας μας. Και αυτό, γιατί οι γονείς έχουμε λόγο στο «πως» της εκπαίδευσης.

Και κάτι τελευταίο για τον κ. Κάτσικα και τους ομοϊδεάτες του, που βάζουν και ολίγο «αντικαπιταλισμό» για να εξωραΐσουν και να νομιμοποιήσουν στα μάτια των αριστερών τα εξωφρενικά πολλές φορές επιχειρήματά τους: σε «αντικαπιταλιστικά» συστήματα σοβιετικού τύπου, κάποιος αν αξιολογηθεί για την εργασία του μία φορά, μπορεί και να είναι η τελευταία του. Στις αστικές δημοκρατίες, όχι.

http://www.elora.gr