Μολονότι ο Απρίλιος είναι ο κατεξοχήν μήνας της άνοιξης, έρχεται στη μνήμη όσων γνωρίζουν ιστορία, ο μαύρος Απρίλιος του 1941, όταν οι Γερμανοί του Ναζιστικού Γ΄ Ράιχ εισέβαλαν στην Πατρίδα μας, την 6η Απριλίου 1941. Την ημερομηνία δηλαδή που απετέλεσε την απαρχή της φρικιαστικής περιόδου της Κατοχής, η οποία διήρκεσε ως γνωστόν έως την 12η Οκτωβρίου 1944.
Σήμερα, στα χρόνια της Τρόικα και του Μνημονίου, κατά τα οποία η Γερμανία της Μέρκελ προσπαθεί μάταια να εγκαινιάσει το Δ΄ Ράιχ, οι απάνθρωπες και μαύρες εικόνες της Κατοχής γίνονται επίκαιρες, περισσότερο από ποτέ.
Εκείνος ο μαύρος Απρίλιος του 1941 όμως, δεν σημαδεύτηκε μόνο από την γερμανική προέλαση στην Ελλάδα, αλλά και από τις ηρωικές πράξεις δύο Μεγάλων Ελλήνων, οι οποίοι απέδειξαν τι σημαίνει Αγνός Πατριωτισμός, πέρα και πάνω από σκοπιμότητες, ιδιοτελείς σκοπούς και μικροκομματικά συμφέροντα. Δύο Έλληνες, εκ των οποίων ο πρώτος, ο Αλέξανδρος Κορυζής ήταν ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας και ο δεύτερος, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, ένας απλός Εύζωνας 17 ετών, που υπηρετούσε εκείνη την εποχή την θητεία του.
Ο Αλέξανδρος Κορυζής, πολύπειρος πολιτικός εγνωσμένης αξίας και τραπεζίτης, νομικός και οικονομολόγος, Πρωθυπουργός της Ελλάδος τότε, αλλά κυρίως Φλογερός Πατριώτης με ευαίσθητα εθνικά αντανακλαστικά, μολονότι διαδέχθηκε τον Ιωάννη Μεταξά μετά τον…. αιφνίδιο θάνατο του τελευταίου στις 29 Ιανουαρίου 1941, κατόπιν Βασιλικής αποφάσεως και όχι έχοντας κερδίσει εκλογές, υπερασπίσθηκε ηρωικά την χώρα, αντιστεκόμενος σθεναρά στην γερμανική εισβολή στις 6 Απριλίου 1941 και στις 18 Απριλίου του ίδιου έτους, ενώ ήδη είχε υποχωρήσει το Βόρειο μέτωπο και οι μάχες του Ελληνικού Στρατού με τους Γερμανούς κατακτητές ακόμη μαίνονταν, αυτοκτόνησε μέσα στην οικία του, με δύο σφαίρες στην καρδιά, θεωρώντας τον εαυτό του υπεύθυνο (χωρίς να είναι) για την υποδούλωση της Ελλάδος από την Χιτλερική Γερμανία, αλλά και για να μην γνωρίσει την ατίμωση να είναι ο Πρωθυπουργός μιας κατοχικής Ελλάδας.
Ο Κωνσταντίνος Κουκίδης από την άλλη, άγνωστος σε πολλούς, ήταν ο Εύζωνας ο οποίος ως ο τελευταίος φρουρός της Ακροπόλεως, την 27η Απριλίου 1941, όταν γερμανικό άγημα του ζήτησε την παράδοση της Ελληνικής Σημαίας και την τοποθέτηση της χιτλερικής στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, αυτός αφού υπέστειλε την Ελληνική Σημαία, όχι μόνο αρνήθηκε να την παραδώσει στους εχθρούς της Δημοκρατίας, αλλά τυλίχθηκε με αυτήν και πήδηξε από την Ακρόπολη στο κενό, για να βρει ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΘΑΝΑΤΟ, ποτίζοντας με το ΗΡΩΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑ, ΤΟ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
Οι δύο αυτοί ΗΡΩΕΣ ασφαλώς, είναι εντελώς άγνωστοι στο ευρύ κοινό, μιας που το αριστερό πολιτικό κατεστημένο της Μεταπολίτευσης, δεν επιτρέπει να διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στα σχολεία, για την θυσία αυτών των Ελλήνων Πατριωτών, γιατί προφανώς δεν ανήκαν σε κάποια αριστερή οργάνωση και γιατί είναι αδύνατον στο μέσο ψευτοκουλτουριάρη της εποχής μας, να αντιληφθεί και να παραδεχθεί το ψυχικό και πατριωτικό μεγαλείο κάποιων Ελλήνων.
Ας είναι. Οι Πατριώτες είμαστε γενναιόψυχοι με τους χρήζοντες πολιτικής δικαστικής συμπαραστάσεως. Εμείς θα συνεχίσουμε να τιμάμε τη μνήμη αυτών των εξαίρετων ανθρώπων και όσο ζούμε θα ελπίζουμε, τόσο ο πολιτικό κόσμος όσο και ο απλός λαός να αναδείξει μέσα από τα σπλάχνα του, τέτοιους ξεχωριστούς Έλληνες που θα ξανακάνουν την Ελλάδα μας Ελεύθερη και Κυρίαρχη Χώρα.
Από τέτοιους Έλληνες έχει ανάγκη η Ελλάς και όχι βέβαια από αντιστασιακούς του γλυκού νερού που εξαργύρωσαν τους όποιους «αγώνες» τους με 30 χρόνια εκμαυλιστικής εξουσίας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. Έλληνες που θα προσφέρουν στην Πατρίδα την ίδια τους την ζωή αν χρειαστεί, εμφορούμενοι από Φιλότιμο και Εθνική Υπερηφάνεια, συναισθήματα που θα τους έχει εμφυσήσει ένα κράτος εθνικού και κοινωνικού δικαίου. Ένα κράτος αξιών και εθνικών οραμάτων και όχι μια κρατική οντότητα που θα εξαθλιώνει τους πολίτες της και θα τους οδηγεί στην αυτοκτονία, από δυστυχία και απόγνωση.
http://www.elzoni.gr/html/ent/641/ent.33641.asp#.VSOTnv0wXmk.facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου