ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ : ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΔΡΑΣΑΝ ΣΤΟΝ ΒΑΛΤΟ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ...

Βιβλιογραφία: Παῦλος Τσάμης, «Μακεδονικός Ἀγών», ΕΜΣ, Θεσσαλονίκη 1975
Ρουμλουκιώτικα Σημειώματα 1980 – 1988, Ρουμλουκιώτικα Σημειώματα 1989 – 1995, Τόμος 2ος, Γιάννης Μοσχόπουλος, έκδ. University Studio Press.

Τὸ 1903 στὸ βάλτο τῶν Γιαννιτσῶν δροῦσαν ἤδη τὰ μικρὰ σώματα τοῦ καπετὰν Τζόλα Περήφανου, τοῦ Θεοχάρη Κούγκα, τοῦ καπετὰν Γκόνου, τοῦ Γκρέκου ἢ Νικοτσάρα. 

Ὁ Θεοχάρης Κούγκας ἐργαζόταν ὡς ζωέμπορος καὶ μετέφερε ζῶα ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα στὴν Μακεδονία. Στὴν Λάρισα τοῦ ἀνατέθηκε ὑπὸ τοῦ τότε Μακεδονομάχου Δημάρχου Πετρωτοῦ Νικολάου νὰ μεταφέρῃ πολεμικὸ ὑλικὸ κρυφὰ μέσα σὲ κοφίνια μὲ λεμόνια ποὺ τὰ παρέλαβε ἀπὸ τὸ Δερλὶ Λάρισας καὶ τὰ μετέφερε στὸ Κλειδὶ Ἠμαθίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ διοχετεύονταν σὲ ὁλόκληρη τὴ Μακεδονία γιὰ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα.

       Μὲ τὴν ἒναρξη τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνος πῆρε πρῶτος μέρος στὶς αἰματηρὲς μάχες τῆς Λίμνης τῶν Γιαννιτσῶν, καὶ ὁ ἲδιος μαζὶ μὲ ἂλλους Μακεδονομάχους κατασκεύασε τὴν ἱστορική καλύβα Κούγκα, στὰ ΝΔ τῆς λίμνης, στὴν ὁποία ἐγκαταστάθηκε καὶ ὁ Καπετὰν Νικηφόρος.

      Τὸ 1903 ἀνέλαβε ὑπηρεσία στὴν λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν βρίσκοντας ἐκεῖ τὸν θρυλικὸ ἥρωα τοῦ Βάλτου ὁπλαρχηγὸ Τζόλα Περήφανο. Ὅλοι μαζὶ προσπάθησαν νὰ προσφέρουν ὑπηρεσίες, ὅπως τὴ φύλαξη τῶν Ἑλλήνων ἀλιέων οἱ ὁποῖοι κινδύνευαν ἀπὸ τοὺς ἔνοπλους κομιτατζῆδες ποὺ δροῦσαν στὴν περιοχή. Στὸ ἔργο του αὐτὸ τὸν βοήθησαν καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ Ρουμλουκιοῦ. Προετοίμασαν τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ἄφιξη τῶν Ἑλληνικῶν ἀντάρτικων Σωμάτων καὶ πρῶτα τοῦ Ὑπολοχαγοῦ Κ. Μπουκουβάλα (Καπετάν Πετρίλος ). Τὸ Νοέμβριο τοῦ 1904 ἔφτασε ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ τὸ Σῶμα τοῦ ὁπλαρχηγοῦ Μανώλη Κατσίγαρη μαζὶ μὲ τὸ ὁποῖο συμπολέμησε καὶ πῆρε μέρος σὲ πολλὲς συμπλοκές. Τὸ σῶμα ἔφυγε ἀπὸ τὴ λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν γιὰ τὶς περιοχὲς Βλαδόβιου ( Ἄγρα ) καὶ Τέχοβου (Καρυδιᾶς ) γιὰ νὰ ἐξοντώσουν ὅργανα τῶν κομιτατζήδων.

      Ὁ Παντελῆς Παπαϊωάννου ἢ Γραικός, γνωστὸς ὡς καπετὰν Νικοτσάρας ἀπὸ τὸ Κολέσινο τῆς Στρώμνιτσας, ἀρχικὰ συνεργάστηκε μὲ τὸν Μπόρις Σαράφωφ, ὡς γραμματέας του, ἀλλά ὅταν φάνηκαν οἱ πραγματικοὶ σκοποὶ τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου, ἐντάχθηκε τό 1904 στὴν Μακεδονικὴ Ἄμυνα καὶ συμμετεῖχε μὲ μικρὸ σῶμα Στρωμνιτσιωτῶν στὸν ἔνοπλο ἀγῶνα κατὰ τῶν Βούλγαρων κομιτατζήδων, στὴν λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν. Ἐκεῖ συνεργάστηκε σὲ κοινὲς ἐπιχειρήσεις μὲ τοὺς ὁπλαρχηγούς Θεοχάρη Κούγκα, Γεώργιο (Τζόλα) Περήφανο ἀπὸ τὸ Γηδᾶ (Ἀλεξάνδρεια) καὶ τὸ Γεώργιο Γιῶτα. Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1907, καὶ καθῶς τὰ πράγματα κρίθηκαν ἰδιαίτερα κρίσιμα γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς περιοχῆς τῆς Στρώμνιτσας, ὁ Παντελῆς Παπαϊωάννου ἀνακλήθηκε ἀπὸ τὴν λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν, ὅπου ἐκείνη τὴν περίοδο συνεργαζόταν μὲ τὸν Γκόνο Γιῶτα καὶ τὸν Παναγιώτη Παπατζανετέα. Ἀποφασίστηκε τότε ἡ δημιουργία ἑνὸς αὐτόνομου σώματος ποὺ θὰ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ Στρωμνιτσιῶτες καὶ θὰ δροῦσε στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Στρώμνιτσας…

Ι.Μ.Μ.Α. 
[anihneftes.blogspot.gr]
https://ellas2.wordpress.com