Η ΦΟΒΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ ΑΠ, ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΩΝ SS (5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1944)

    Καταγραφή του Γεωργίου Τρύπη Δημοδιδασκάλου

   Εισαγωγή – Σχόλια –Επίλογος του Γ. Αλεξίου, εφ 
   Υπολοχαγού (ΠΒ)   

     
      Εισαγωγή.

Η αγαπημένη πατρίδα μας η Ελλάδα γνώρισε, κατά τη χιλιόχρονη ιστορία της, εποχές μεγάλης ακμής και δόξας, έζησε όμως και περιόδους απίστευτης κατάπτωσης, τεράστιων καταστροφών και απέραντου πόνου. Μία απ’ τις εν λόγω περιόδους κατάπτωσης και καταστροφών ήταν και η δεκαετία 1940-1950. Κατ’ αυτήν τη μαύρη δεκαετία, τέσσερις φοβεροί εχθροί της χώρας μας, η φασιστική Ιταλία, η χιτλερική Γερμανία, η φιλοναζιστική Βουλγαρία και κυρίως ο εσμός των ημέτερων Κομμουνιστών ανταρτών (Κ/Σ), προξένησαν ανυπολόγιστες ζημίες σε όλη την επικράτειά της κι αιματοκύλισαν πόλεις και χωριά.

Ειδικώς οι αναφερόμενοι αντάρτες, αφού έβλαψαν ανεπανόρθωτα την πατρίδα μας, διέφυγαν τον Αύγουστο του 1949 στις χώρες του Σιδερού Παραπετάσματος (στον «Ερυθρό Παράδεισο»), όπου παρέμειναν επί μερικά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων υπέφεραν τα πάνδεινα απ’ τους εκεί ομοϊδεάτες τους. Ακολούθως επέστρεψαν στη μεγάθυμη Ελλάδα μας, κι έκτοτε απολαμβάνουν προνομιακώς όλα τ’ αγαθά της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

Αρκετοί απ’ τους προαναφερόμενους Κ/Σ, ευθύς ως επέστρεψαν απ’ τις χώρες του τέως «υπαρκτού σοσιαλισμού», άρχισαν να καταγράφουν τις αντεθνικές πράξεις τους, παραποιημένες βέβαια, και να δημοσιεύουν «φιλτραρισμένες» τις ένοχες αναμνήσεις τους. Στους εν λόγω πρώην αντάρτες, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα, να παρουσιάσουν το μαύρο ως άσπρο, κι εν τέλει να παραχαράξουν και να παραποιήσουν την Ιστορία, παραθέτουμε τις παρακάτω καθολικώς παραδεκτές αλήθειες, για να τις έχουν διαρκώς υπόψη τους και να μη ματαιοπονούν σχετικώς:

1)    Η Ιστορία δεν παραποιείται, δεν παραχαράσσεται, δεν παραγράφεται.

2) Οι ιστορικές αλήθειες δεν αποσιωπούνται, δεν αποκρύπτονται, δεν καταχωνιάζονται, αλλά προβάλλουν στο στερέωμα, ακτινοβολούν και λάμπουν όπως το χρυσάφι.

3) Τα ιστορικά γεγονότα πρέπει να παρουσιάζονται στην πραγματική τους διάσταση και όχι «ωραιοποιημένα» και παραχαραγμένα, διότι μόνον τότε διδάσκουν, παιδαγωγούν και φρονηματίζουν τους ανθρώπους.

4)      Ευτυχής και τυχερός είναι ο άνθρωπος, που γνωρίζει την αληθινή Ιστορία.

Ένα τραγικό ιστορικό γεγονός, ως τα προμνημονευόμενα, που συγκλόνισε κι εξακολουθεί να συγκλονίζει ολόκληρη την Ελλάδα και που παρουσιάζεται κατά τους τελευταίους χρόνους «διορθωμένο», για να μη δυσαρεστηθούν οι αντάρτες Κ/Σ, οι οποίοι, σύμφωνα με τον αείμνηστο δάσκαλο Γεώργιο Τρύπη, εσκεμμένως το προκάλεσαν, είναι η φοβερή καταστροφή της Κλεισούρας και η εν ψυχρώ δολοφονία 225 κατοίκων της απ’ τους Γερμανούς στρατιώτες, την 5^η Απριλίου 1944. Η λεπτομερειακή περιγραφή του γεγονότος αυτού, που έγινε απ’ τον προαναφερόμενο Κλεισουριώτη Γεώργιο Τρύπη και περιλαμβάνεται στο αξιόλογο ιστορικό βιβλίο του που φέρει τον τίτλο «Κλεισούρα»  (σελ. 18 – 26), παρατίθεται αποσπασματικώς ακολούθως.

I)           Η άφιξη και η δράση των πρώτων Κομμουνιστοσυμμοριτών εις την Κλεισούραν (έτος 1943).

Περί τα τέλη Μαρτίου 1943…διωρίσθη υπό του Κωνσταντίνου Παπαδημητρίου, γεωπόνου, φανατικού κομμουνιστού εκ Γέρμα, Επιτροπή Ε.Α.Μ. Κλεισούρας. Ο διορισμός της Επιτροπής έγινε κατόπιν ασκηθείσης πιέσεως, καθ’ όσον οι κάτοικοι της Κλεισούρας ήσαν σχεδόν άπαντες εθνικόφρονες και ηρνούντο να λάβωσι μέρος εις την οργάνωσιν…

Το μεσονύκτιον της 30^ης Μαρτίου 1943 εμφανίζεται εις Κλεισούραν συμμορία Ελασιτών υπό τον «Αετόν» (!), όστις, αφού επεχρέωσε τους τέσσαρας άνδρας του εκεί Αστυνομικού Σταθμού να τον ακολουθήσουν και ενταχθούν εις την δύναμίν του, του επικεφαλής Υπενωματάρχου αρνηθέντος να τους ακολουθήση, συνεκέντρωσε τους εκπροσώπους των Αρχών, Πρόεδρον Κοινότητος, Ειρηνοδίκην και λοιπούς, και ωμίλησεν εις αυτούς διά τον απελευθερωτικόν σκοπόν του ΕΑΜ. Είτα δε κατέκαυσε τα αρχεία και τα έγγραφα της Κοινότητος, με την δικαιολογίαν, ότι αρχίζει πλέον καινούρια ζωή και καινούρια εθνική περίοδος…

II)       Η άνανδρος δολοφονία εθνικοφρόνων Αντιστασιακών υπό των κομμουνιστών.

Την 5^ην Απριλίου 1943 εμφανίζεται διά πρώτην φοράν εις Κλεισούραν ο καπετάν «Υψηλάντης» (Κ. Ρόσσος) καθηγητής (!) εκ Σιατίστης, κομμουνιστής, με πολυμελή συμμορίαν, όστις, συγκεντρώσας τους κατοίκους τους ευρεθέντας εν τη αγορά, ωμίλησεν αναπτύξας τους σκοπούς της οργανώσεως του Ε.Α.Μ. και του Ε.Λ.Α.Σ., συστήσας εις αυτούς να ενισχύσωσιν τον αγώνα. Η ομιλία του ενεποίησεν ουχί ευχάριστον εντύπωσιν και οι κάτοικοι παρηκολούθησαν ταύτην με καταφανή και παγεράν δυσφορίαν. Την ιδίαν δε ημέραν και προ της εκ Κλεισούρας αναχωρήσεως του «Υψηλάντου» φθάνει εκεί ο (Κορησιώτης εθνικόφρων αντιστασιακός) Φραγκίσκος Κολλάρας μετά της ομάδος του, της οποίας οι άνδρες μόλις είχον αφαιρέσει από τα πηλίκια το σήμα ΕΛΑΣ.

Άμα τη εμφανίσει του Κολλάρα, ο Υψηλάντης αποχωρεί κατευθυνθείς εις Μυλοχώριον, ο δε Κολλάρας παραμείνας το εσπέρας εις Κλεισούραν ανεχώρησε την επομένην 6^ην του μηνός. Επανεμφανίζεται δε την 10^ην του μηνός και αναχωρήσας σταθμεύει εις τα μανδριά του Λιγκανάρα, άνωθεν του Μυλοχωρίου, αναμένων τον εφοδιασμόν του με τρόφιμα. Την 12^ην ιδίου μηνός υφίσταται αιφνιδιαστικήν επίθεσιν (εκ μέρους των Κομμουνιστοσυμμοριτών), αποτέλεσμα της οποίας ήτο ο φόνος δύο ανδρών του και η διάλυσις και αιχμαλωσία των υπολοίπων, του ιδίου διασωθέντος ως εκ θαύματος.

Το κομμουνιστικό Αρχηγείο του Σινιάτσικου, με αρχηγόν τον Μίχαν και πολιτικόν Επίτροπον τον Βαγγέλην Σλομπόνταν (Στρατήν Κέντρον), κατόπιν των ανωτέρω γεγονότων, προβαίνει εις γενικήν εκκαθάρισιν από τα εθνικιστικά στοιχεία. Συγκεκριμένως, προχωρεί εις την σύλληψιν και εκτέλεσιν των εξής Ελλήνων πατριωτών της επαρχίας μας:

1)     του οπλαρχηγού Στέργιου Κούντουρα, εκ Βλάστης.

2) του οπλαρχηγού Στεφάνου Γρηγορίου (Καπετάν Στέφου), παλαιού Μακεδονομάχου εκ Μοναστηρίου 

3)     του μονίμου Ανθυπολοχαγού Επαμεινώνδα Γρηγορίου, υιού του Καπετάν Στέφου.

4)     του μονίμου Υπολοχαγού Παναγιώτου Τσένου, εκ Λεχόβου.

5)      του δημοδιδασκάλου Αθανασίου Δούφλια, εκ Γέρμα.

6)      του δημοδιδασκάλου Ιωάννου Πιπιλιάγκα, εκ Βλάστης.

Οι Αξιωματικοί Ιωάννης Σάββας και Κωνσταντίνος Παπαμιχαήλ, πληροφορηθέντες την επικειμένην σύλληψίν των, διέφυγον ως εκ θαύματος, αναχωρήσαντες, ο πρώτος εις Κοζάνην και ο δεύτερος εις Θεσσαλονίκην.

Συνάμα, οι Κ/Σ προβαίνουν εις την σύλληψιν του Προέδρου της Κοινότητος Κλεισούρας Αθανασίου Αχιλλέως, του οπλαρχηγού Ανδρέου Παναγιωτοπούλου και των διδασκάλων Αχιλλέως Κοπέλου και Λαζάρου Χατζηζήση, τους οποίους ωδήγησαν εις Γέρμαν, και τους υπέβαλον εις πολύωρον και εκβιαστικήν ανάκρισιν. Εκεί, κατόπιν επεμβάσεως των πατριωτών του Γέρμα, τους άφησαν ελευθέρους, συστήσαντες εις αυτούς να ενταχθούν εις το Ε.Α.Μ..

Επί τρεις ολοκλήρους μήνας οι κάτοικοι της Κλεισούρας διάγουν βίον εφιαλτικόν, μη δίδοντες πίστιν και σημασίαν εις τα ψευδή κηρύγματα των διαφόρων διαφωτιστών και καθοδηγητών, ότι η περιφέρειά μας ελευθερώθηκε από τους κατακτητάς, οι οποίοι δεν πρόκειται πλέον να επανεμφανισθώσι, διότι βλέπουν άμεσον και επικρεμάμενον τον κίνδυνον των εξαγριωθέντων Γερμανών, οίτινες εκράτουν καλώς και σταθερώς τα αστικά κέντρα. Ο φόβος δε αυτός των κατοίκων, περί επικειμένων αντιποίνων εναντίον της Κλεισούρας, δεν εβράδυνε να επαληθευθεί…

III)    Η τραγική 5^η Απριλίου 1944, ημέρα ολοκληρωτικής καταστροφής της Κλεισούρας και ομαδικής σφαγής των κατοίκων της.

Την νύκτα της 4^ης προς την 5^ην Απριλίου 1944 συμμορία εαμοκομμουνιστών υπό τον Ρόσσον («Υψηλάντης») ενεφανίσθη εις την ατυχή Κλεισούραν, της οποίας οι κάτοικοι εκοιμώντο τον εφιαλτικόν μεταξύ ζωής και θανάτου ύπνον, ο οποίος θα ωδήγει εις τον αιώνιον της αθανασίας τοιούτον πολλούς εξ αυτών, κατέλυσε δε εις τας οικίας των συνοικισμών του Αγίου Αντωνίου και Αγίου Αθανασίου, κειμένας εις τας παρυφάς του υπερκειμένου δάσους.

Σκοπός της επιδραμούσης συμμορίας ήτο η αιφνιδιαστική επίθεσις κατά Γερμανικής φάλαγγος, η οποία θα διήρχετο εκ Νταουλίου την πρωίαν της 5^ης Απριλίου προερχομένη εκ Καστορίας και κατευθυνομένη εις Αμύνταιον.

Από του μεσονυκτίου δε τμήματα της συμμορίας απέκλεισαν όλας τας εξόδους της κωμοπόλεως και κατέκοψαν τους τηλεγραφικούς στύλους, διά να αποκόψουν την τηλεγραφικήν επικοινωνίαν και απομονώσουν την ατυχή κωμόπολιν τελείως. Εξημέρωσεν η 5^η Απριλίου του 1944, ημέρα Τετάρτη.

Οι δυστυχείς Κλεισουριείς, μόλις ηγέρθησαν, περιδεείς αντίκρυσαν τας θηριώδεις μορφάς των συμμοριτών, η απόγνωσις δε και ο τρόμος των εκορυφώθη, όταν είδον να μην επιτρέπεται η έξοδος ουδενός εξ αυτών εκ του χωρίου και επληροφορήθησαν το σατανικόν σχέδιον της προσβολής της γερμανικής φάλαγγος, επί τω σκοπώ να προκληθή η μήνις των κατακτητών και η ολοκληρωτική καταστροφή της κωμοπόλεως.

Προς αποτροπήν της επικειμένης βεβαίας και ανεπανορθώτου καταστροφής απέστειλαν επιτροπήν προς τον αρχηγόν της συμμορίας (σ.σ. τον «καθηγητήν»! Κ. Ρόσσον), όπως πείση αυτόν να αποχωρήση εκ Κλεισούρας και να ενεργήση την προσβολήν της φάλαγγος εκ της θέσεως Κότορι – Μύλοι, παρά την γέφυραν Βασιλειάδος.

Η επιτροπή παρουσιασθείσα ενώπιον του «Υψηλάντου» (σ.σ. με αυτό το ιστορικό ψευδώνυμο, που ο ίδιος επέλεξε κι έλαβε, βεβήλωσε το τιμημένο όνομα του αγνού ήρωα της Επανάστασης του 1821 Αλέξανδρου Υψηλάντη), αφού με επιχειρήματα ακαταμάχητα ανέπτυξε την γνώμην των κατοίκων και υπεστήριξε την άποψίν των, όπως διενεργηθή η επίθεσις, ουχί από την θέσιν Νταούλι, αλλά από την θέσιν Κότορι, παρεκάλεσε και καθικέτευσε τούτον να αποχωρήση εκ Κλεισούρας, η οποία είχε απομείνει μόνη εκ των Κωμοπόλεων και χωρίων της περιφερείας ανέπαφος από τους κατακτητάς, εξαιρέσει τριών οικιών αι οποίαι είχον πυρποληθή.

Αμετάπειστος και ανένδοτος ούτος, (σ.σ. ο «Υψηλάντης», που είναι, κατά τον αείμνηστον Γεώργιο Τρύπη, ο άμεσα υποκινητής κι ο έμμεσα υπεύθυνος του ολοκαυτώματος της Κλεισούρας, εκ μέρους των SS και που γι’ αυτό το μέγα ανοσιούργημά του δεν ζήτησε ποτέ συγχώρεση), απέπεμψε κακήν κακώς, ταύτην (την επιτροπήν των Κλεισουριέων), πνέων τα μένεα, διότι απαξάπαντες οι κάτοικοι, διαισθανθέντες τους καταχθονίους και αντεθνικούς σκοπούς του Ε.Α.Μ. και αφοσιωμένοι εις τα εθνικά ιδεώδη, παρά τας ψευδείς επαγγελίας, προτροπάς, πιέσεις και απειλάς, ηρνήθησαν κατηγορηματικώς να μυηθώσι και να λάβωσιν ενεργόν μέρος εις το ψευδοκίνημα της αντιστάσεως…

Ούτω η επιτροπή ηναγκάσθη να επιστρέψη άπρακτος και να ανακοινώση εις τους κατοίκους την αμετάκλητον και αντεθνικήν επιμονήν του «Υψηλάντου», επί της ειλημμένης αποφάσεως, να κτυπήση τους Γερμανούς στο Νταούλι. Μόλις η πληροφορία, από στόματος εις στόμα, περιήλθεν εις γνώσιν των κατοίκων, πανικός και αλλοφροσύνη κατέλαβε τούτους προ του επικρεμαμένου καταφανούς τρομερού και αναποφεύκτου κινδύνου.

Εν τω μεταξύ, οι συμμορίται κατέλαβον θέσεις εκατέρωθεν της οδού, επί των δεσποζουσών του Νταουλιού παρυφών και ανέμενον την εμφάνισιν της φάλαγγος. Δεν παρήλθε πολλή ώρα και την 9^ην πρωινήν ενεφανίσθη γερμανική φάλαγξ, με πρωτοπορείαν μοτοσυκλετιστών, επί της ανηφορικής οφιοειδούς αμαξιτής οδού ύπερθεν του χωρίου Βέργας, ανερχομένη ολοταχώς προς Νταούλι. Μόλις δε αύτη προσήγγισεν εις απόστασιν βολής, εδέχθη ομαδικά τα πυρά των ενεδρευόντων συμμοριτών, εκ των οποίων (πυρών) εφονεύθησαν οι 5 – 7 πρώτοι μοτοσυκλετισταί. Αμέσως οι επιβαίνοντες των ακολουθούντων αυτοκινήτων κατέρχονται εξ αυτών και λαμβάνουν θέσιν μάχης. Επακολουθεί δίωρος συμπλοκή, καθ’ ην λαμβάνουσιν μέρος μετά των Γερμανών και ομάδες Οχρανιτών, ευρισκομένων εις επίκαιρον σημείον της ειρημένης οδού, παρά τα χωρία Βέργα και Βασιλειάδα. Διαρκούσης της συμπλοκής, διά του ασυρμάτου ειδοποιούνται τα κέντρα Καστοριάς και Κοζάνης προς αποστολήν ενισχύσεων. Μόλις δε κατέφθασαν αι πρώται εκ Καστορίας ενισχύσεις, οι Γερμανοί και οι Κομιτατζήδες ανέλαβον αντεπίθεσιν, προ της οποίας οι «γενναίοι ελευθερωτές» του Ελληνικού λαού ετράπησαν προς Βλάστην και Γέρμαν, καλυπτόμενοι εντός των πυκνοτάτων και απεράντων δασών, αφού προηγουμένως εσκύλευσαν και ηκρωτηρίασαν τα πτώματα των φονευθέντων Γερμανών (σ.σ. έκοψαν το ανδρικό μόριο των νεκρών Γερμανών στρατιωτών και το έβαλαν στο στόμα αυτών), δια να εξάψωσι την μανίαν της εκδικήσεως των επερχομένων Γερμανών εις βάρος του αμάχου πληθυσμού της κωμοπόλεως.

Μεσολαβούν στιγμαί απεριγράπτου πανικού και αλλοφροσύνης των κατοίκων, πολλοί των οποίων τρέχουν να σωθούν καταπτοημένοι εντός των δασών και άλλοι προς την Ιερά Μονή της Παναγίας. Οι γεροντότεροι όμως και τα γυναικόπαιδα, εκτός ελαχίστων, επειδή ουδέποτε εφαντάζοντο ότι οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους κομιτατζήδες εις αντίποινα θα προέβαινον εις ομαδικάς σφαγάς εναντίον του αμάχου πληθυσμού, παρέμειναν εντός των οικιών των…

Μετά την φυγήν εκ της κωμοπόλεως όλων των νέων και των ανδρών, εκτός ολιγίστων, ο αείμνηστος εφημέριος της ενορίας του Αγίου Νικολάου Γεώργιος Παπαμήτρας, σεβάσμιος πρεσβύτης και θερμός πατριώτης, αιρόμενος εις το ύψος της χριστιανικής αποστολής του, παραμένει μετά των γυναικοπαίδων, παρηγορών και ενθαρρύνων και εμψυχώνων ταύτα…

Εν τω μεταξύ, καταφθάνουν προερχόμεναι εκ Κοζάνης ενισχύσεις των Ταγμάτων Ες Ες και συναντώνται εις Νταούλι μετά των εκ Καστορίας τοιούτων, αίτινες είχον προελάσει, με πρωτοπορείαν πάντοτε τους κομιτατζήδες.

Μόλις δε ευρέθησαν προ του φρικώδους θεάματος των ηκρωτηριασμένων πτωμάτων των συναδέλφων των εξεμάνησαν…αφού δε διά του ασυρμάτου ανέφερον εις τας στρατιωτικάς αρχάς Κοζάνης και Θεσσαλονίκης τον ακρωτηριασμόν των φονευθέντων, έλαβον την διαταγήν της ριζικής καταστροφής της Κλεισούρας και της ομαδικής σφαγής των κατοίκων της. Λυσσώντες πλέον και ζητούντες εκδίκησιν χωρίζονται εις δύο τμήματα και βάλλοντες διά βαρέων όπλων και χειροβομβίδων, επέδραμον κατά της ατυχούς κωμοπόλεως, το μεν ένα με κατεύθυνσιν προς τον Άγιον Αθανάσιον, το δε έτερον με κατεύθυνσιν προς τας θέσεις «Μπόστι» και «Ρίνα». Προηγήθη δε των δύο τμημάτων ομάς ερευνητών, η οποία διεβεβαίωνε τα γυναικόπαιδα, ότι ουδέν έχουν να πάθουν και συνίστων να έχουν ανοικτάς τας θύρας και να ευρίσκονται έμπροσθεν των οικιών των.

Προς στιγμήν, πολλαί γυναίκες ανεθάρρησαν και έσπευσαν να τους υποδεχθούν με δίσκους πλήρεις γλυκών και ποτών. Συνάμα δε, στρατιωτικά τμήματα κατέλαβον επικαίρους θέσεις εις Νταούλι και επί της παλαιάς αμαξιτής οδού και εγκατέστησαν πολυβολεία, τα οποία έβαλον συνεχώς κατά παντός αποπειρωμένου να διαφύγη.

Εν τω μεταξύ καταφθάνουν εις την ακραίαν συνοικίαν του Αγίου Δημητρίου τα ακολουθούντα τμήματα των Ες Ες …Ενδεδυμένοι με την ιδιότυπον του δημίου εξ αδιαβρόχου στολήν και φέροντες απαισίας προσωπίδας, ωπλισμένοι δι’ οπλοπολυβόλων και με τα στήθη κατάφορτα δεσμίδας φυσιγγίων, τερατώδεις, απαίσιοι και τρομεροί την θέαν, ανθρωπόμορφοι δαίμονες, ζωντανοί βρικόλακες, οι οποίοι εξεβράσθησαν από τα τάρταρα του Άδου, κρατούν εις τας χείρας των αυτόματα και αμφιστόμους πελέκεις.

Από της στιγμής ταύτης αρχίζει το φοβερό δράμα της Κλεισούρας. Μία φωτοβολίς ριφθείσα από της θέσεως νταούλι δίδει το σύνθημα της άγριας σφαγής…

(Σ.σ. έπεται λεπτομερής και συνταρακτική περιγραφή του ολοκαυτώματος της Κλεισούρας, καθώς και ονομαστική αναφορά των 225 κατοίκων της, που εφονεύθησαν κατ’ εκείνη τη μαύρη ημέρα).

Και τα αιμοσταγή ανθρωπόμορφα τέρατα θα εσυνέχιζον το φρικιαστικόν αιματηρόν όργιον, εάν περί την 5^ην μ. μ. ώραν δεν ερρίπτετο άλλη φωτοβολίς ως σύνθημα συμπτύξεως.

IV)    Ο δραματικός επίλογος της καταστροφής.

Και οι μεν Γερμανοί ικανοποιημένοι, διότι εξεδικήθησαν τον φόνον των συναδέλφων των σφάζοντες αθώα πλάσματα, γέροντας, γυναίκας, νήπια και βρέφη, οι δε κομιτατζήδες περιχαρείς, διότι ο προαιώνιος πόθος των, της εξαφανίσεως του Ελληνικού αυτού προπυργίου επραγματοποιήθη, αποχωρούν αιματοβαμμένοι και χάνονται εις το σκότος της επελθούσης νυκτός, γεννήματα πραγματικά του σκότους και αποβράσματα της κολάσεως, ενώ τους συνοδεύει η αρά και η κατάρα των ψυχορραγούντων θυμάτων

Αι φλεγόμεναι 146 οικίαι και καταστήματα, οι μαύροι καπνοί και το αχνίζον αίμα, από το οποίον εκοκκίνησαν οι δρόμοι και αι πλατείαι της ατυχούς κωμοπόλεως, η οποία εντός δύο ωρών μετεβλήθη εις ένα απέραντο νεκροταφείον, η βαρεία οσμή των καιομένων πτωμάτων, οι γόοι, οι θρήνοι, οι κοπετοί, τα βογγητά και αι αιμωγαί των τραυματιών μέσα εις το σκότος της αγρίας νυκτός, απετέλουν μίαν κόλασιν αφαντάστου και ασυλλήπτου φρικαλεότητος, την οποίαν ανθρώπινος κάλαμος αδυνατεί να περιγράψη…

Οι εις την ιεράν μονήν Παναγίας και εις τα πέριξ της κωμοπόλεως δάση καταφυγόντες νέοι και άνδρες, μόλις έπαυσαν οι πυροβολισμοί και είδον απερχομένην την Γερμανικήν φάλαγγα, έσπευσαν εις το χωρίον προς αναζήτησιν των οικείων των. Αντί όμως των τρυφερών και προσφιλών υπάρξεων, τα οποία εγκατέλειψαν προ ολίγων ωρών, αντικρίζουν ασπαίροντα και δεινώς ακρωτηριασμένα τα πτώματά των και αποτεφρωμένας τας οικίας και όλα τα τιμαλφή των.

Επακολουθούν στιγμαί πραγματικής αλλοφροσύνης και απογνώσεως. Εναγκαλίζονται και φιλούν τα πτώματα των συζύγων και των τέκνων των, άλλοι δε με βοεράς φωνάς καλούν ονομαστικώς τους οικείους των, ελπίζοντες και την τελευταίαν στιγμήν μήπως κάπου διεσώθησαν. Αι ελπίδες όμως των περισσοτέρων διαψεύδονται και ο αντίλαλος των σπαρακτικών επικλήσεών των επιτείνουν ακόμη περισσότερον την φρίκην και την αγριότητα της τρομερής εκείνης νυκτός. Και όσοι μεν εξ αυτών αναγνωρίζουν τους οικείους των τους μεταφέρουν εντός του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου ή εκτός των φλεγομένων οικιών…Είναι αδύνατον ανθρώπινος νους να φαντασθή και να συλλάβη την τραγικήν εικόνα, την οποίαν παρουσίαζε την ημέραν εκείνην η κωμόπολις… 225 αθώαι υπάρξεις επλήρωσαν με το τίμιον αίμα των την μανίαν των Γερμανών κατακτητών και των κομιτατζήδων, δια να περάσουν εις το πάνθεον των εθνομαρτύρων.

Επακολουθεί η ταφή των νεκρών, τους οποίους συσσωρεύουν εις ομαδικούς τάφους εις το προαύλιον Αγίου Δημητρίου, εις το εξωκκλήσιον Πρόδρομος και εις τους δρόμους και περιβόλους των οικιών…

Η μαρτυρική Κλεισούρα, το ασάλευτον προπύργιον του Ελληνισμού εις την Δυτικήν Μακεδονίαν, που εδέχθη σκληρά και αδυσώπητα κτυπήματα απ’ το ειδεχθές δικέφαλο τέρας, που λέγεται Φασισμός και Σλαυοκομμουνισμός, με την ολοσχερή καταστροφήν της, με το ολοκαύτωμα των 225 θυμάτων της, ορθώνεται ως ένα φωτεινόν μετέωρον εις την νεωτέραν ιστορίαν του Ελληνικού Έθνους…

Επίλογος.

Η παρουσιαζόμενη συνταρακτική περιγραφή του ολοκαυτώματος της Κλεισούρας, που προξένησαν στις 5 Απριλίου 1944 τ’ ανθρωπόμορφα τέρατα των Ες Ες, την οποίαν (περιγραφή) συνέταξε με αντικειμενικότητα, υπευθυνότητα και ρεαλισμό ο αείμνηστος Κλεισουριώτης δάσκαλος Γεώργιος Τρύπης, βοηθάει τον καλοπροαίρετο αναγνώστη αυτής να καταλήξει εύκολα στις παρακάτω δύο συμπερασματικές αλήθειες:

1) Οι θηριώδεις Γερμανοί Στρατιώτες των Ες Ες είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι απέναντι στο Θεό, στην Ελλάδα, στην ανθρωπότητα και στην Ιστορία για το μέγα έγκλημα που διέπραξαν στην ηρωική Κλεισούρα.

2) Οι κομμουνιστές αντάρτες του Καπετάν «Υψηλάντη» είναι εξίσου υπεύθυνοι και υπόλογοι με τους Γερμανούς για την εκατόμβη της Κλεισούρας, διότι με την πονηρή και δόλια ενέργειά τους στο Νταούλι επεδίωξαν και προκάλεσαν έμμεσα την καταστροφική επιδρομή των Ες Ες κατά της μαρτυρικής κωμόπολης.

Κλείνοντας την παρούσα σύντομη μελέτη τονίζουμε, ότι είναι υπέρτατο χρέος τιμής όλων των Ελλήνων, προς τα 225 αθώα θύματα της Κλεισούρας, αλλά και προς τις μέλλουσες γενεές του Έθνους μας, να κοινοποιούν μετά παρρησίας, παντού και  πάντοτε, την ιστορική αλήθεια περί της αναφερόμενης τρομερής καταστροφής και να καταδικάζουν μετά βδελυγμίας, τόσον τους φυσικούς αυτουργούς αυτής, δηλαδή τους Γερμανούς στρατιώτες των Ες Ες, όσον και τους υποκινητές και ηθικούς αυτουργούς της, ήτοι τους αντάρτες Κ/Σ του καπετάν «Υψηλάντη».

https://sites.google.com/site/azzabccb/