O Εράι Οζέρ είναι γέννημα θρέμμα του χωριού Επηχώ. Είναι 57 ετών. Θα κάνει κάτι πολύ καλό το οποίο δεν έχει κάνει κανείς μέχρι σήμερα. Κάτι για πρώτη φορά στην ιστορία μας. Θα παραδώσει στους πραγματικούς της ιδιοκτήτες την ελληνοκυπριακή γη που του έδωσε η διοίκηση στον βορρά. Σε Ελληνοκύπριους. Δεν ξέρει ποιοι είναι αυτοί. Τους αναζητεί. Όχι για να πωλήσει την περιουσία. Για να τους επιστρέψει τη γη τους. Χωρίς να περιμένει κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Τεσσεράμισι στρέμματα στη Βώνη. Εννιά στρέμματα και ένα τέταρτο στο Παλαίκυθρο. Θα τα επιστρέψει όλα. Φτάνει να τους βρει. «Δεν είναι δικά μου αυτά τα χώματα, πάρθηκαν με τη βία από τους ιδιοκτήτες τους, δεν μπορώ να τα αφήσω κληρονομιά στα παιδιά μου», λέει.
Δεν είναι πρόσφυγες η οικογένεια του Εράι Οζέρ. Κατάγεται από την Επηχώ. Τότε πώς του δόθηκαν αυτά τα χώματα; Ως αντάλλαγμα ποιας περιουσίας ίσης αξίας; Συναντηθήκαμε εχθές. Και μου το εξήγησε. Στην Επηχώ διαθέτει εξήντα στρέμματα γης που κληρονόμησε από τους προγόνους του. Αλλά αυτή η γη βρίσκεται μέσα σε στρατιωτική περιοχή. Και χρησιμοποιείται ως πεδίο βολής εδώ και πολλά χρόνια. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτή την περιουσία δόθηκε στην οικογένεια ελληνοκυπριακή γη σε άλλα μέρη. Στη Βώνη και στο Παλαίκυθρο. Τους δόθηκε τίτλος ιδιοκτησίας για τη γη αυτή το 2004. Είναι, λέει, τέσσερα αδέλφια. Μοιράστηκε ανάμεσα στους τέσσερις. Ο Εράι Οζέρ θα επιστρέψει αυτό που αναλογεί στο δικό του μερίδιο. Ούτως ή άλλως, δεν έκανε και πολλά πράγματα σε αυτές τις περιουσίες από εκείνη την ημέρα. Ένας φίλος του θέλησε να φτιάξει αποθήκη στη Βώνη. Τον βοήθησε χωρίς αντάλλαγμα. Στα άλλα χωράφια έσπειρε κάτι για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Θεωρεί πολύ υποκριτική τη στάση που τηρεί ειδικά τελευταίως η διοίκηση στον βορρά κατά του Ισραήλ για τις επιθέσεις στη Γάζα. Έχει θυμώσει πολύ και με αυτήν. Μήπως τούτοι έχουν μούτρα να επικρίνουν το Ισραήλ; Μήπως δεν έκαναν και αυτοί εδώ στην Κύπρο αυτά που κάνει το Ισραήλ στα υψώματα Γκολάν; Το Ισραήλ διώχνει τους Παλαιστίνιους από τα σπίτια τους και εγκαθιστά Ισραηλινούς στη θέση τους. Σφετερίζεται τις περιουσίες τους. «Σε τι διαφέρει αυτό από όσα έκανε η Τουρκία στην Κύπρο;», ρωτάει ο Εράι Οζέρ: «Όπως η Τουρκία έδωσε σε εμάς τίτλους ιδιοκτησίας για τις ελληνοκυπριακές περιουσίες, μήπως και το Ισραήλ δίνει σε αυτούς ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας;».
Το 1974 έγινε μάρτυρας πολύ τραγικών γεγονότων. Το σημαντικότερο ήταν στο Παλαίκυθρο, λέει. Στο μέρος που δολοφονήθηκαν μαζικά 24 Ελληνοκύπριοι, γυναίκες και παιδιά. Δεν μπορεί να ξεχάσει καθόλου εκείνη την ημέρα. Ήταν μόλις 17 χρόνων. Και τους σταμάτησε, λέει, ένας Τούρκος στρατιώτης καθώς μετέφεραν τροφή για τα ζώα στο χωριό τους κρατώντας ντουφέκια. «Ρίξτε τα ντουφέκια σας στο έδαφος», τους είπε. Τα έριξαν. Αλλά, ένας ανώτερος αξιωματικός που ήρθε ύστερα, μόλις έμαθε ότι είναι Τουρκοκύπριοι, τους είπε το εξής: «Μωρέ, ρίχνει ποτέ στο έδαφος το όπλο του ένας Τούρκος;». Μετά τους πήραν και τους μετέφεραν στο Παλαίκυθρο. Σε εκείνο το σπίτι που διαπράχθηκε το έγκλημα.
Ο Εράι είδε ότι ένας στρατιώτης έβγαινε από το σπίτι κρατώντας στην αγκαλιά του ένα τραυματισμένο παιδί. Ένα μικρό παιδί που ήταν τραυματισμένο σε επτά σημεία του σώματός του. Ήταν το μοναδικό άτομο που σώθηκε ως εκ θαύματος ανάμεσα στους δολοφονηθέντες. Ο Τούρκος διοικητής τούς έστησε όλους στη σειρά. Και απηύθυνε στο παιδί την εξής ερώτηση στα αγγλικά: «Ποιος απ’ αυτούς το έκανε αυτό;». Το παιδί έδειξε με το χέρι του έναν που φορούσε πορτοκαλί φανελάκι. Κατόπιν τούτου, ο στρατιωτικός διοικητής ακούμπησε το όπλο του στο πιγούνι του. «Μωρέ», του είπε, «να σε σκοτώσω σαν σκυλί τώρα; Κάνατε πέντε παράδες την τιμή του Τούρκου στρατιώτη;». Ακόμη ζει εκείνος ο άνδρας με το πορτοκαλί φανελάκι.
Θα επανέλθω σε άλλο άρθρο σε αυτά που διηγήθηκε ο Εράι Οζέρ. Αλλά τώρα μας χρειάζονται οι πραγματικοί ιδιοκτήτες εκείνων των οικοπέδων. Να έρθουν να πάρουν τις περιουσίες τους. Να μην ματώνει πιο πολύ αυτή η συνείδηση…
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/08/blog-post_11.html#.U9tY9ED5_98
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου