Θεωρώ τον Ιωάννη Καποδίστρια ως ίσως τον μεγαλύτερο
Έλληνα πολιτικό που ανέδειξε η Χώρα μας στην σύγχρονη Ιστορία της. Είμαι
σίγουρος πως οι περισσότεροι γνωρίζετε για τις πολλές υπηρεσίες που
πρόσφερε στην πατρίδα και ως Υπουργός εξωτερικών του Τσάρου και ως
Κυβερνήτης της Ελλάδος αργότερα ως το τέλος της ζωής του.
Οφείλουμε πάντα να έχουμε κατά νου πως η κάθοδος του Καποδίστρια
στην Ελλάδα ήταν πράξη αυτοκτονίας για τον ίδιο. Αναλάμβανε μια
κατεστραμμένη και ρημαγμένη περιοχή των Βαλκανίων που στο μεγαλύτερο
μέρος της ήταν ακόμη υπό κατοχή, η ανομία και η πειρατεία επικρατούσαν
παντού (πλην του Ναυπλίου), οι ηγέτες των Ελλήνων ήταν άπληστοι,
εγωιστές με ροπή στην φιλονικία. Ο Καποδίστριας όμως δεν δίστασε και
εγκαταλείποντας την σιγουριά της Γενευης και την σύνταξη που του παρείχε
τιμητικά ο Τσάρος, κατείλθε στην ερειπωμένη Ελλάδα για να προσφέρει ότι
μπορούσε - την ζωή του.
Ο ίδιος αναφέρει στην τέως Αυτοκράτειρα της Ρωσίας, όταν αυτή προσπάθησε να τον αποτρέψει να κατέβει στην Ελλάδα:
"....άλλωστε
κυρία μου, καθώς αφιέρωσα την νεότητα μου εις την υπηρεσία του ενδόξου
υιού σας, ομοίως δύναμαι να προσφέρω στην Ελλάδα θυσίαν το γηραλέον σώμα
μου..."
Σε αυτή μου την ανάρτηση θα παραθέσω κάποια χαρακτηριστικά
αποσπάσματα από την αλληλογραφία του που κατά την γνώμη μου σκιαγραφούν
ευκρινώς την προσωπικότητα και το ήθος του ανδρός.
(ο Καποδίστριας μιλώντας προς τον λαό του Ναυπλίου για την υποδοχή που του έγινε το 1827)
" Κάθε πομπή συνεπαγόμενη δαπάνας είναι ασυμβίβαστος προς την
δυσχερή κατάσταση της πατρίδος. Αν δυνάμεθα να διαθέσωμεν μερικά
χρήματα, έχομεν πληγές να επουλώσωμεν"
(Καποδίστριας προς Καρλόττα ντε Στορ 1815)
"
Σας φαίνεται ίσως παράδοξον, Κυρία, το ότι κατοικώ ενταύθα Αλλά πρέπει
να αναγνωρίσετε ότι εφ΄όσον κρούω τας θύρας των δυνάμεων να ελεήσουν
τους πεινώντας και σφαζομένους αδελφούς μου δεν μου επιτρέπεται να
δαπανώ περισσότερα των 5 φράγκων ημερησίως"
(Καποδίστριας προς Ουίλμοτ Χόρτον, υφυπουργό Πολέμου και αποικιών της Αγγλίας 1827)
"....τα όρια της Ελλάδος έχουν χαραχθή από τεσσάρων αιώνων
δια των δικαίων τα οποία , ούτε ο χρόνος, ούτε η κατάκτησις ηδυνήθησαν
ποτέ να διαγράψουν..."
(Καποδίστριας προς Ευνάρδο 1831)
"Ας λέγουσι και ας γράφουσι ότι θέλουσιν. Έρχεται όμως καιρός
ότε οι άνθρωποι κρίνονται ουχί καθ΄ όσα είπαν η έγραψαν περί των πράξεων
αυτών, αλλά κατ΄ αυτήν
την μαρτυρίαν των πράξεων. Υπό του αξιώματος αυτού έζησα εν τω κόσμω
μέχρι της αποκλίσεως της ζωής μου καταθυμίως. Αδύνατον να αλλάξω
σήμερον, αλλά θέλω πράξει το δέον και ας γίνει ότι γίνει"
(προς Μουστοξύδη 1831)
"....οι Έλληνες είναι ευαίσθητοι και εν αυτοίς η ισχυροτάτη
χορδή υπάρχει η της φιλαυτίας, την οποία αρκεί να ηξεύρη κανείς να
κρούση ευκαίρως...."
Ι. Β. Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου