δικηγόρος – διεθνολόγος, Σ.Α.Μ.Ε.Ε., Δ/ντής Σπουδών Ινστιτούτου ΣΕΚΑΜ – ΣΕΚΟΟΜΕΕ και εξωτερικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ISDA-ΙΑΑΑ)
Οι εξελίξεις που έλαβαν χώρα στην Ουκρανία τις τελευταίες εβδομάδες απασχόλησαν πολύ όλα τα διεθνή και εγχώρια μέσα ενημέρωσης και όχι βεβαίως άδικα. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα που μάλλον δεν απασχόλησε και πολύ τα εσωτερικά μέσα ενημέρωσης και θα έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερο βάρος καθότι είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει στο μέλλον.
Πρόκειται βεβαίως για το ενεργειακό ζήτημα το οποίο ναι μεν αναφέρθηκε ως όπλο της Ρωσίας αλλά δεν συνδέθηκε (η ενέργεια) με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Από την κρίση στην Ουκρανία μπορούν να βγουν πολλά συμπεράσματα για την στάση της Ε.Ε. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπήρξε καμία ουσιώδης αντίδραση και ένας από τους λόγους για αυτό είναι το ενεργειακό.
Η Γερμανία ως βιομηχανοποιημένη χώρα εξαρτάται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από το φυσικό αέριο που ρέει από την Ρωσία. Η μη αντίδραση της Γερμανίας στα τεκταινόμενα στην Ουκρανία ίσως και να οφείλεται στον φόβο του τι μπορεί να συμβεί στην περίπτωση που η «Αρκούδα» εξοργιστεί και κλείσει ξαφνικά την στρόφιγγα, οπότε σε ένα βράδυ η Γερμανία θα αρχίσει να οδεύει προς τη… Μεσαιωνική Εποχή αφού η βιομηχανία της θα κινδυνεύσει να καταρρεύσει.
Ακόμα όμως και αν οι Ρώσοι δεν κλείσουν τους αγωγούς φυσικού αερίου με τους οποίους προμηθεύουν ενέργεια την Γερμανία, η Ρωσία θα μπορούσε να εκτοξεύσει την τιμή του κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει οικονομική καταστροφή. Παρατηρούμε λοιπόν ότι η ενέργεια αποτελεί έναν ισχυρό παράγοντα ισχύος στο διεθνές στερέωμα ειδικά αν κάποιος γνωρίζει πώς να τον χρησιμοποιήσει.
Τα ανωτέρω λοιπόν καταδεικνύουν την ανάγκη της Ευρώπης για πρόσβαση σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο από πολλές πηγές ούτως ώστε να μην εξαρτάται απόλυτα από μία μόνο πηγή. Βέβαια, το κάθε κράτος ξεχωριστά θα πρέπει να φροντίσει για την δική του ενεργειακή ασφάλεια αφού κοινή πολιτική στην Ευρώπη απλώς δεν υφίσταται.
Η Ελλάδα λοιπόν πρόσφατα υπέγραψε την συμφωνία για την κατασκευή του ΤΑΡ με τους τουρκόφωνους Αζέρους, οι οποίοι έχουν καλές σχέσεις τόσο με τους Αμερικάνους όσο και με τους Τούρκους. Ο αγωγός αυτός αν και έχει την δυνατότητα να προσφέρει στην Ελλάδα, είναι εν δυνάμει επικίνδυνος. Ο λόγος είναι προφανής: Θα ξεκινάει από το Αζερμπαϊτζάν και θα περνάει μέσω Τουρκίας. Πράγμα που σημαίνει, ότι εάν κάποια στιγμή η «σύμμαχος» Τουρκία αποφασίσει να διακόψει την παροχή φυσικού αερίου προς την χώρα μας θα προκαλέσει ουκ ολίγα προβλήματα.
Η εξάρτηση λοιπόν της χώρας από την Τουρκία, η οποία έτσι και αλλιώς δεν διάκειται φιλικά απέναντι στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο απέναντι στην Ελλάδα και μάλιστα για πλείονα ζητήματα.
Χώρες λοιπόν όπως η Γερμανία και η Ρωσία, οι οποίες και δεν είναι εχθρικές μεταξύ τους (τουλάχιστον επίσημα) αλλά και διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη ισχύ από την Ελλάδα (Γερμανία), έχουν συνεχώς στο μυαλό τους το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας και μάλιστα νιώθουν ανασφαλείς. Πόσο μάλλον η Ελλάδα… Τα διδάγματα λοιπόν της ουκρανικής κρίσης θα πρέπει να αξιολογηθούν εκτενώς από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία πλέον διαθέτει και πάτημα για προσχώρηση σε σχέδια ακόμη και ανταγωνιστικά του ΤΑΡ, όπως φυσικά o South Stream, καθώς το ζητούμενο είναι η ενεργειακή ασφάλεια της χώρας.
Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι οι Τουρκοαζέροι δεν θα σταματήσουν την παροχή αερίου μια ωραία πρωία; Η εξάρτηση λοιπόν από πολλές πηγές είναι τελικά κάτι το θετικό αφού έτσι είναι βέβαιο ότι ουδέποτε θα παρουσιαστεί έλλειψη αερίου ή πετρελαίου στην αγορά. Επιπλέον, η παρούσα περίοδος είναι άλλη μια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη για Ελλάδα και Κύπρο και αφορά τα ενεργειακά κοιτάσματα του Αιγαίου και της Ν.Α. Μεσογείου, τα οποία θα μπορούσαν να εφοδιάζουν χωρίς κανέναν κίνδυνο την Ευρώπη δίνοντας έτσι ένα οριστικό τέλος στις τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας και στα σενάρια πολέμου.
http://www.defence-point.gr/news/?p=98627
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου