ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ ΝΕΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΥΦΘΕΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ 1974

Του Σενέρ Λεβέντ
Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου

Νομίζω ότι τα γεγονότα που θα σας διηγηθώ σήμερα δεν γράφτηκαν πουθενά προηγουμένως. Και εγώ πρόσφατα τα έμαθα. Και σάστισα γιατί έμειναν κρυφά τόσο καιρό. Μήπως είναι πράγματα για να αποκρύπτονται αυτά; Πέρασαν 17 χρόνια από το 1996. Και μόλις σήμερα αποκαλύπτονται με τη μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα.
Ας το πω χωρίς να πολυλογώ περισσότερο. Μετά την ίδρυση της επιτροπής αγνοουμένων εδώ προκλήθηκε, λέει, πανικός και ανησυχία στην Τουρκία. Αποφάσισαν να καταστρέψουν τους ομαδικούς τάφους του 1974. Και έστειλαν γι’ αυτό μιαν ειδική ομάδα στο νησί. Για να βρει και να καταστρέψει τους τάφους εκείνους.

Το ξέρετε και εσείς ότι το 1996 ήταν μια πολύ κρίσιμη χρονιά με πολλά γεγονότα. Το 1996 πυροβολήθηκε ο Σολωμού στη Δερύνεια πάνω στον ιστό της σημαίας. Το 1996 λιντσαρίστηκε ο Ισαάκ πάλι στην ίδια περιοχή. Το 1996 διεξήχθη η επιδρομή στον Απόστολο Βαρνάβα. Το 1996 δολοφονήθηκε ο Κουτλού Ανταλί. Ειδικά τα δύο τελευταία γεγονότα είναι στενά συνδεδεμένα με το συμβάν που θα διηγηθώ.

Άρχισε αμέσως δουλειά η ομάδα που ήρθε στο νησί από την Τουρκία για να βρει και να αφανίσει τους ομαδικούς τάφους των Ελληνοκυπρίων. Πρώτα απ’ όλα, βάλθηκαν να ψάχνουν ανθρώπους που γνώριζαν τα μέρη όπου βρίσκονταν οι τάφοι αυτοί. Ήταν μια επιχείρηση που διεξήχθη με πολλή μυστικότητα.
Οι ομαδικές σφαγές Ελληνοκυπρίων διενεργήθηκαν ειδικά μετά το μεγάλο έγκλημα στα χωριά Μάραθα, Αλόα και Σανδαλάρη. Άρχισαν δολοφονίες Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων – παιδιών, ηλικιωμένων- χωρίς διακρίσεις, από οργισμένους Τούρκους στρατιώτες και μερικούς Τουρκοκύπριους. Όσοι γνώριζαν έδειξαν τους τάφους που ήξεραν στην ειδική ομάδα που ήρθε από την Τουρκία. Στην Αφάνεια, στην Άσσια, στο Μπέκιοϊ, στο Τζιάος και όπου υπήρχαν. Πήγαν και στο Βαρώσι που είναι κλειστό για χρόνια. Στο Βαρώσι υπήρχαν, λέει, κάποιοι που δολοφονήθηκαν και θάφτηκαν μέσα σε χαβούζες για να αποφευχθεί ο κόπος του σκαψίματος τάφων. Και στοιβάχτηκε χώμα από πάνω τους.
Έγινε εκταφή όσων βρίσκονταν σε ομαδικούς τάφους. Φορτώθηκαν σε καμιόνια. Μεταφέρθηκαν και ρίχτηκαν στη θάλασσα. Και να που μας το ψιθυρίζουν στο αφτί μετά από τόσα χρόνια. Αν όλα αυτά αληθεύουν, σημαίνει ότι άδικα ψάχνουν όσοι τους αναζητούν. Δεν μπορούν να τους βρουν.
Ας έρθουμε στην ιστορία του Αποστόλου Βαρνάβα. Όλοι νομίζουν ότι εκεί υπάρχει θαμμένος ένας θησαυρός στην αυλή του μοναστηριού και ότι γι’ αυτό σκάφτηκε με μια επιδρομή, έτσι δεν είναι; Τελικά, δεν είναι αυτή η αλήθεια, λέει. Υπήρχε και εκεί, λέει, ένας ομαδικός τάφος. Και πήγαν και εκεί μαζί με την ειδική ομάδα που ήρθε από την Τουρκία. Ουσιαστικά, εκείνοι που θάφτηκαν εκεί δεν είχαν δολοφονηθεί εκεί. Τους σκότωσαν αλλού, όμως τους μετέφεραν και τους έθαψαν εκεί, λέει.

Καλά, ο Κουτλού Ανταλί; Λένε ότι ο Κουτλού γνώριζε για την απόφαση που λήφθηκε στην Τουρκία και για την επιχείρηση που διεξαγόταν. Γι’ αυτό άρχισε να ανασκαλίζει την επιδρομή στον Απόστολο Βαρνάβα. Ασχολήθηκε με το θέμα αυτό στα άρθρα που έγραψε στην εφημερίδα. Λέγεται και ότι τον κάλεσε η στρατιωτική διοίκηση στο επιτελείο και τον προειδοποίησε για το θέμα. Δεν έδωσε σημασία στις απειλές ο Κουτλού. Άλλωστε δεν ήταν άνθρωπος που τον φόβιζαν τέτοια πράγματα.
Έτσι, πήραν την τελική απόφαση γι’ αυτόν. Τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν μπροστά στο σπίτι του. Δεν του έδωσαν την ευκαιρία να αποκαλύψει το μυστικό του Αποστόλου Βαρνάβα. Όπως δεν είχαν δώσει κάποτε την ευκαιρία στους Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Γκιουρκάν να αποκαλύψουν ποιοι έβαλαν τη βόμβα στα τεμένη Μπαϊρακτάρ και Ομεριγιέ. Δεν ήταν θησαυρός και παρόμοια πράγματα που αναζητούνταν στον Απόστολο Βαρνάβα, αλλά ομαδικός τάφος.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τα λείψανα πόσων αγνοουμένων έχουν ριχθεί στη θάλασσα κατά τις επιχειρήσεις αυτές. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι αυτοί δεν θα καταστεί δυνατόν να βρεθούν ξανά. Για να τους θυμόμαστε αιώνια μπορούμε μόνο να στήσουμε ένα μνημείο του «αγνώστου θύματος». Να κοιτάμε αυτό το μνημείο καθημερινά και να ντρεπόμαστε. Αφού ούτε αυτό θα είναι αρκετό για να συγχωρεθούμε. 

ΠΗΓΗ: «http://www.politis-news.com»

Ας δούμε όμως ποιος είναι ο λεβέντης Τουρκοκύπριος από κείμενο που έγραψε ο Πέτρος Κοσμάς, όταν το 2011 πήγε στα κατεχόμενα και του πήρε συνέντευξη για την εφημερίδα «ΠΡΙΝ»:
«Το κλίμα τρομοκρατίας που είχε καλλιεργηθεί στα κατεχόμενα το προηγούμενο διάστημα κορυφώθηκε στις 25/2 όταν πραγματοποιήθηκε γκανγκστερική επίθεση με προειδοποιητικές βολές και απειλητικό σημείωμα εναντίον εκδότη και αρχισυντάκτη της εφημερίδα «Αφρίκα» Σενέρ Λεβέντ, αναστατώνοντας τα κατεχόμενα.
»Συγκεκριμένα, άγνωστοι ανέβηκαν στον πρώτο όροφο του κτιρίου που στεγάζεται η εφημερίδα «Αφρίκα» του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ και έρριψαν δύο πυροβολισμούς στην πόρτα όταν την ίδια ώρα βρίσκονταν μέσα αυτός και άλλοι εννέα δημοσιογράφοι. Οι παρακρατικοί εξαφανίστηκαν αφήνοντας πίσω τους χειρόγραφο σημείωμα που προειδοποιούσε: «Αυτή τη φορά, είναι έτσι. Την επόμενη δεν θα είναι έτσι». Από την συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα ‘Πριν’ εύκολα διαπιστώνει κανείς τον σκοπό της επίθεσης.
»Σημειώνεται, ότι ο Λεβέντ κυνηγήθηκε και από τον καθεστώς του Ραούφ Ντενκτάς όπου φυλακίστηκε, δικάστηκε, αλλά στο τέλος αθωώθηκε και οι Τουρκοκύπριοι τον υποδέχτηκαν με αυθόρμητο συλλαλητήριο. Το 2001, «δικαστήριο» των κατεχομένων επιδικάζει ένα εξωφρενικό για την εποχή πρόστιμο εναντίον της Γιουρόπα, που, όπως ήταν φυσικό, δεν ήταν δυνατόν να πληρωθεί και η εφημερίδα κλείνει.

»Την επομένη ο Σενέρ Λεβέντ άρχισε να εκδίδει εφημερίδα με τον ειρωνικό τίτλο ‘Αφρίκα’ (Αφρική), για να καταδείξει ότι το καθεστώς του Ραούφ Ντενκτάς δεν είναι παρά ένα ‘κράτος’ μαριονέτα, τύπου αφρικανικών δικτατορικών καθεστώτων. Στη συνέχεια ίδρυσε την πολιτική κίνηση ‘Γιασεμί’. Στόχος της είναι να προβάλει την πολιτική εναντίον της τουρκικής κατοχής και του ασφυκτικού παρεμβατισμού της Άγκυρας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα.»