Ο ΠΟΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!

Της Σόνιας Μαυρίδου

 

Η Ελλάδα έχει το θλιβερό «προνόμιο» να είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα της «πολιτισμένης» Ευρώπης που συνορεύει από ΠΑΝΤΟΥ – από θάλασσα κι από στεριά – με ΔΙΚΑ ΤΗΣ Εδάφη!!! Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία, Βόρεια Ήπειρος, Βόρεια Μακεδονία, Ίμβρος και Τένεδος, αλλά και Κύπρος, Νότια Ιταλία-Μεγάλη Ελλάδα, Αίγυπτος των Πτολεμαίων...

 ΟΛΑ αυτά υπήρξανε Ελληνικά Ιερά Χώματα, καθώς βεβαίως και παραμέσα η Αληθινή Πρωτεύουσα του Ελληνισμού, η Κωνσταντινούπολη, η Καππαδοκία, και βέβαια, ο Πόντος!... Εδάφη και Γη ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΑ, που σίγουρα – σαν έρθει στην Πατρίδα ΜΑΣ Εθνικιστικό Επαναστατικό Καθεστώς και διώξουμε την βδελυρή ακρίδα του πολιτικαντισμού και του εβραιοσιωνισμού – θα τα διεκδικήσουμε και θα τα ξαναπάρουμε πίσω, φτιάχνοντας την Νέα Ελλάδα: Την Μεγάλη Ελλάδα!

Ειδικότερα για τον Πόντο, που είναι και το παρόν θέμα μου, τι να πρωτοπεί κανείς; Γη 100% Ελληνική από τα πανάρχαια-προϊστορικά χρόνια, τότε που οι σημερινοί Μογγόλοι κατακτητές ήταν ανεβασμένοι πάνω στα δέντρα ή πολύ απλά δεν υπήρχαν! Ναι, αυτή είναι η Αλήθεια, η πικρή για τους «διανοούμενους» της αριστεράς και της «προόδου», όσο και να μας κατηγορούν για «ρατσισμό» και για «φυλετικές διακρίσεις»... Θαρρείς και δεν υπάρχουν ξεχωριστές ανθρώπινες ράτσες, ή ακόμα καλύτερα Είδη, τα οποία – πώς να το κάνουμε, ρε αδερφέ; – ΔΕΝ είναι φυσιολογικό, δεν είναι ορθό να τα μπερδεύε

Ο Πόντος ήταν, είναι και θα είναι Ελλάδα! «Άξεινος», δηλ. Αφιλόξενος κατά τον Απολλόδωρο, «δια το δυσχείμερον και την αγριότητα των περιοικούμενων εθνών», έγινε – σαν πήγανε εκεί οι Έλληνες να τον αποικήσουνε «Εύξεινος», δηλ. Φιλόξενος! Και αυτό τα λέει όλα!... Πανσπερμία υπανθρώπων και γυφτοπιθήκων ζούσανε «σαν τα ζώα» στα Εδάφη αυτά, γύρω από την λιμνοθάλασσα του σημερινού Εύξεινου Πόντου και ειδικά στην Ευλογημένη Γη, την πανέμορφη, του τωρινού Πόντου, που οι Τουρκομογγόλοι κατακτητές αποκαλούν «Καραντενίζ»...

Και φτάσανε εκεί οι Ανώτεροι Έλληνες και ο τόπος έγινε γήινος Παράδεισος, δημιουργώντας έναν πολιτισμό που ήταν αιώνιος και παγκόσμιος! Γιατί ο Ποντιακός Ελληνικός Πολιτισμός, που επιβίωσε για χιλιάδες ολόκληρα χρόνια, κράτησε μέσα του όλα τα προαιώνια στοιχεία της Φυλής μας, όπως π.χ. στην γλώσσα, στο τραγούδι και γενικότερα στην τέχνη.

Η Ποντιακή διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας θεωρείται από τους επιστήμονες γλωσσολόγους σαν η πιο κοντινότερη γλωσσική μορφή στην αρχαία Ελληνική μας γλώσσα! Για αυτό πρέπει όλοι εμείς που έχουμε άμεση καταγωγή από τον Πόντο να φυλάγουμε σαν κόρη οφθαλμού όχι μόνο την Καταγωγή και τα Ήθη-Έθιμά μας, αλλά ΚΑΙ την γλώσσα-ντοπιολαλιά μας!... Αυτήν που αντηχούσε για χιλιάδες χρόνια πάνω στα βουνά του Πόντου και στα κύματα της Μαύρης Θάλασσας!!!

ΔΕΝ πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει μία «νεκρή γλώσσα», όπως συνέβη με άλλες στο παρελθόν, πόσο μάλλον που η ιδιαίτερη Πατρίδα ΜΑΣ, ο Πόντος, μας περιμένει και πάλι «με το πλήρωμα του χρόνου» να γυρίσουμε πίσω!...
Οι σημαντικότερες ομοιότητες της Ποντιακής διαλέκτου με την Αρχαιοελληνική γλώσσα, που δείχνουν ότι οι Πόντιοι κρατήσανε για χιλιετίες την γλώσσα των προγόνων τους ατόφια είναι:
1. Η διατήρηση της προφοράς του ιωνικού «η» ως «ε» (νύφε αvτί νύφη, κλέφτες αντί κλέφτης, έτον αντί ήτο κτλ.)
2. Η διατήρηση του ιωνικού «σ», αντί του «τ» (κοσσάρα αντί κότα, σεύτελον αντί τεύτλον κτλ.)
3. Η διατήρηση του «ω» (με έκπτωση σε «ο») ακόμη και στις περιπτώσεις που η κοινή νεοελληνική το έχει μετατρέψει σε «ου» (ζωμίν αντί ζουμί, ρωθώνι αντί ρουθούνι, κωδώνι αντί κουδούνι κτλ.)

4. Η διατήρηση των φωνητικών συμπλεγμάτων «-ια», «-ιο» (καρδία αντί καρδιά, παιδία αντί παιδιά, ποπαδία αντί παπαδιά κτλ.)
5. Η διατήρηση του αναβιβασμού του τόνου στην κλητική (Νίκολα αντί Νικόλα, γάμπρε αντί γαμπρέ κτλ.)
6. Η διατήρηση των θηλυκών επιθέτων σε «-ος» αντί σε «-η» ( η άλαλος αντί η άλαλη, η έμορφος αντί η όμορφη κτλ.)
7. Η διατήρηση του αορίστου της προστακτικής σε «-ον», αντί «-ε» (ποίησον αντί ποίησε, κόψον αντί κόψε κτλ.)
8. Η διατήρηση της παθητικής κατάληξης «-ουμαι» (κοιμούμαι αντί κοιμάμαι, φανερούμαι αντί φανερώνομαι κτλ.)
9. Η διατήρηση της κατάληξης της προστακτικής του παθητικού αορίστου «-θετε» αντί του «-θητε» (αγαπηθέτε αντί αγαπηθήτε, κοιμηθέτε αντί κοιμηθείτε κτλ.)
10. Η διατήρηση του ιωνικού «ουκί», αντί του αττικού «ουχί» και η μετάπτωσή του, με αφαίρεση της πρώτης συλλαβής του ου ('κι θέλω αντί δεν θέλω, 'κι τρώγω αντί δεν τρώγω κλπ.). Το αρνητικό μόριο «'κι» διαστέλλει την ποντιακή διάλεκτο από όλες
τις άλλες ελληνικές διαλέκτους που έχουν το μόριο «δεν», προερχόμενο από το αρχαίο «ουδέν».

Στα Ποντιακά υπάρχει  η λέξη «τιδέν» (τίποτε, καθόλου), που προήλθε από το «ουδέν». Οι προσωπικές αντωνυμίες που μπαίνουν ως αντικείμενα των ρημάτων, τοποθετούνται πάντα μετά από αυτά (λέγω σε αντί σου λέω, κρούω σε αντί σε χτυπώ, φιλώ σε αντί σε φιλώ κτλ.)...
Για να μην πω εδώ για τις ΧΙΛΙΑΔΕΣ Αρχαιοελληνικές λέξεις που ΧΑΘΗΚΑΝΕ από την Νεοελληνική, μα συνεχίζουν να υπάρχουν πεντακάθαρα στην Ποντιακή διάλεκτο! ωβόν=αυγό, ωτίν=αυτί, λιμός=πείνα, βοτρύδιν=τσαμπί, τ’ εμέτερον=το δικό μας, τ’ εμόν=το δικό μου, κρούω=χτυπάω, αξινάρ=τσεκούρι, εγροικώ=καταλαβαίνω, τερώ=κοιτάζω, υστερνέσιν=τελευταίο, νε=ούτε...

Και τόσα, τόσα πολλά άλλα, αυτά είναι λίγα μόνο από όσα τώρα πρόχειρα μπόρεσα και θυμήθηκα...
Πρώτη Ελληνική αποικία στα παράλια του Εύξεινου Πόντου ήταν η Σινώπη, που ιδρύθηκε από τους απεσταλμένους της Ιωνικής Μιλήτου στον 8ο αιώνα π.Χ. (ή και πιο πριν). Με κέντρο την Σινώπη αρχίσανε να δημιουργούνται αποικίες-φάροι πολιτισμού, εμπορίου και εξερεύνησης βασικά στα ανατολικά των παρευξείνιων παραλίων.

Δημιουργήθηκαν Ελληνικές πόλεις σαν την Ηράκλεια, την Αμισσό, την Κερασούντα, την Τραπεζούντα, τα Κοτύωρα κτλ., αλλά και μια πόλη που έφερε το όνομα Αθήνα, γιατί την ιδρύσανε Αθηναίοι άποικοι (ακόμα και σήμερα οι Μόγγολοι την αποκαλούν «Ατίνα», επειδή οι βάρβαροι δεν μπορούν να προφέρουνε το γράμμα «θήτα»!). Βέβαια η ζωή αυτών των Ελλήνων αποίκων ήτανε ηρωική, αφού κοντά τους, δίπλα τους και απέναντί τους είχανε να κάνουνε με βάρβαρα φύλα, που ζηλεύανε τον πολιτισμό των προγόνων μας και για αυτό τον λόγο πάντα είχανε εχθρικές διαθέσεις εναντίον μας (αυτό γίνεται και σήμερα, που οι Τούρκοι μισούνε θανάσιμα Ελλάδα και Ορθοδοξία!...)...

Ύστερα οι Έλληνες του Πόντου πέσανε στην σκλαβιά των βάρβαρων Περσών, μα παρ’ όλα αυτά δεν υποταχθήκανε και μπορέσανε να διασώσουν τον Ελληνικό τους πολιτισμό, την γλώσσα, ήθη-έθιμα κτλ. Τους σκλαβωμένους Έλληνες τους έσωσε ο Μεγαλέξανδρος, για αυτό και σήμερα ακόμα εμείς οι Πόντιοι τον λατρεύουμε σαν βασιλιά του Πόντου και της Ελλάδας ολόκληρης!

Όταν όμως πέθανε ο Έλληνας Παντοκράτορας ξεσπάσανε διαμάχες ανάμεσα στους διαδόχους του, με αποτέλεσμα να πάρει την εξουσία στον Πόντο η δυναστεία των Μιθριδατών. Πιο γνωστός από αυτούς ήταν ο ξακουστός Μιθριδάτης ο Μέγας (ο Ευπάτορας), από όπου και βγήκε η έννοια «μιθριδατισμός»: η προστασία από τα δηλητήρια μέσω του εθισμού του ανθρώπινου οργανισμού στα φαρμάκια, σε μικρές βέβαια δόσεις.

Το κράτος του Μιθριδάτη του Μέγα είχε γίνει μια Αυτοκρατορία του Πόντου, που την τρέμανε όλοι, και οι φίλοι και, κυρίως, οι εχθροί! Την Ιερή Γη του Πόντου την εποφθαλμιούσαν οι έκφυλοι Ρωμαίοι, που διαστρεβλώσανε την Ελληνική Παιδεία και την Θρησκεία, που θέλανε να εισβάλλουν στον Πόντο και να τον κατακτήσουν (για να ελέγχουνε, συν τοις άλλοις, και το εμπόριο του Εύξεινου Πόντου).

Μα δεν τα καταφέρνανε, παρά τις φοβερές επιθέσεις που εξαπέλυαν συνέχεια εναντίον των Ελλήνων του Πόντου! Σπάγανε τα μούτρα τους οι βρομεροί Λατίνοι, μέχρι που τελικά καταφέρανε να μπούνε ύπουλα στην Γη ΜΑΣ εξαιτίας της προδοσίας που κάνανε κάποιοι ντόπιοι ηγεμόνες...
Σιγά-σιγά διαδόθηκε και στον Πόντο ο Χριστιανισμός, όπως και σε όλα τα Ελληνικά μέρη, αν και αργά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Μόλις τον 3ο αιώνα μ.Χ. γίνανε οι Πόντιοι Χριστιανοί και αυτό χάρη στις επίμονες ενέργειες του Αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού, του Επίσκοπου Νεοκαισάρειας. Μα οι κάτοικοι του Πόντου εξακολουθούσαν όλο αυτό τον καιρό να είναι ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ και μάλιστα να διατηρούν ανέπαφα: Γλώσσα, καθαρότητα του Αίματος και της Φυλής, Συνείδηση, Παράδοση, Πολιτισμός!... ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΝΑΣ κατακτητής, ούτε οι Πέρσες ούτε οι Ρωμαίοι ούτε οι Οθωμανοί καταφέρανε να υποτάξουν και να ξερριζώσουν τους Έλληνες του Πόντου!

Όταν έγινε το Βυζάντιο και γλίτωσε ο Ελληνισμός από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των νεοβάρβαρων της Ρώμης, ο Πόντος ο Ελληνικός και πάλι μεγαλούργησε! Τα Θέματα (=Επαρχίες) του Πόντου ήταν παντοδύναμα και ήταν αυτό της Χαλδίας, με πρωτεύουσα την Τραπεζούντα και αυτό του Αρμενικού Πόντου, με πρωτεύουσα την Νικόπολη.

Ένα φύλο του Ποντιακού Ελληνισμού που διακρίθηκε τότε στους πολέμους της Ελληνικής Αυτοκρατορίας του Μεσαίωνα, που ήτανε βέβαια το Βυζάντιο, συνιστούσαν οι Λαζοί. Αλλά επιβίωνε ακόμα ο θρύλος των Αμαζόνων (Ελληνίδων πολεμιστριών του Πόντου), καθώς και των Ακριτών, που φυλάγανε με κόπους και με θυσίες τα σύνορα της Αυτοκρατορίας ΜΑΣ!

Ξακουστή έμεινε η Ποντιακή δυναστεία Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, οι Κομνηνοί. Οι Κομνηνοί καταγόντουσαν από την Παφλαγονία του Πόντου και αναδείξανε περήφανους Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, αλλά και Βασιλιάδες της Τραπεζούντας. Μάλιστα είχαν και γυναίκα Βασίλισσα, την Άννα την Κομνηνή, κάτι που δείχνει την θέση των γυναικών στην κοινωνική ζωή του Πόντου, που πολλές φορές ήταν ίση ή και ανώτερη από αυτή των αντρών!
Για αυτό και οι δυνατότερες πολεμίστριες όλων των εποχών, που μείνανε στην παγκόσμια ιστορία, δηλ. οι Αμαζόνες, ήταν Πόντιες και για αυτό πάντα, σε όλους τους πολέμους, οι Ελληνίδες του Πόντου διακρίνονταν για την πολεμική τους χάρη και για την παληκαριά!!! Αυτό έγινε και πολύ αργότερα, στο Ποντιακό Αντάρτικο κατά των Μογγόλων κατακτητών, και που δείχνει πόσο ανέπαφη και πόσο καθαρή από ασιατικές προσμείξεις με υπάνθρωπους έμεινε η Ελληνική Ράτσα που κατοικούσε για χιλιετίες στον Πόντο...

Όταν οι φθονεροί Ανθέλληνες Φράγκοι αλώσανε και κατακτήσανε την Κωνσταντινούπολη, την Βασιλεύουσά ΜΑΣ, το 1204, ο Πόντος ήταν που διέσωσε τον Ελληνισμό και την Αυτοκρατορία μας! Ιδρύθηκε η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, που την λέγανε «Η Κεφαλή και ο Οφθαλμός ολοκλήρου της Ασίας», για την στρατηγική θέση που είχε και για την μεγάλη εμπορική και πολιτισμική της αξία.

Λίγο αργότερα εμφανιστήκανε από την Ανατολή τα ανθρωπόμορφα κτήνη με τα μογγόλικα χαρακτηριστικά (σφιχτά και κοντά σώματα, ζυγωματικά, αυτιά κολλημένα στα μάγουλα, ισοπεδωμένους σβέρκους κτλ.) και οι Έλληνες του Πόντου δώσανε φοβερούς Εθνικούς Αγώνες και το Αίμα της Ψυχής τους, για να προασπίσουν την Πατρώα Γη από τις ορδές των βάρβαρων!... Αντέξανε μέχρι το 1461, 8 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, όταν έπεσε και το κέντρο του Πόντου, η Τραπεζούντα, στα χέρια των Τούρκων. Ακολούθησε η χειρότερη σκλαβιά όλων των εποχών, που ΑΚΟΜΑ δεν έχει τελειώσει για τον Ελληνικό Πόντο... Να μην το ξεχνάμε αυτό!

Οι Μόγγολοι αρχίσανε τις σφαγές και τις διώξεις των Ελλήνων του Πόντου και έτσι δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αναγκαστήκανε να καταφύγουν αλλού, π.χ. στην Ρωσία, για να σωθούν... Όμως οι Τούρκοι, άχρηστοι οι ίδιοι και απολίτιστοι, καταλάβανε ότι δεν υπήρχε πρόοδος χωρίς τους Έλληνες και έτσι κουτοπόνηρα αφήνανε τους Πόντιους να συνεχίσουνε μέχρι ένα βαθμό την ενασχόλησή τους με το εμπόριο, τις επιστήμες και τις τέχνες. Αλλιώς ήταν βέβαιο πως αν περιμένανε από τους δικούς τους, τους Ασιάτες της στέπας, θα είχαν μείνει αιώνες πίσω από τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής, όπως τους Ρώσους, τους Αρμένιους, τους Άραβες κτλ. Έτσι εκμεταλλεύονταν οι Τουρκαλάδες το μυαλό και το ταλέντο των Ελλήνων του Πόντου και παράλληλα τους αφαίμαζαν και με την άγρια φορολογία που επέβαλλαν, τα διάφορα χαράτσια κτλ.

Οι Πόντιοι αιώνες ολόκληρους σκλαβιάς στους Τούρκους ΔΕΝ χάσανε τον Ελληνικό τους Εθνικό χαρακτήρα! Βέβαια στην Ποντιακή λαλιά μπήκανε και αρκετές τούρκικες λέξεις, όπως και σε όλους τους λαούς που κατακτήσανε οι βάρβαροι, αλλά όμως τα Ποντιακά ΕΙΝΑΙ το γλωσσικό ιδίωμα που έσωσε τα περισσότερα στοιχεία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας!... Όμως οι Έλληνες του Πόντου πάντα μείνανε: γνήσιοι Έλληνες, με Ελληνική Περηφάνεια και Λεβεντιά, φοβεροί εχθροί των Τούρκων, κρατώντας την φλόγα του Ελληνισμού ολοζώντανη μέσα τους χωρίς ποτέ να τους δαμάσει πραγματικά ο ζυγός των Μογγόλων!

Όταν η μισητή Οθωμανική Αυτοκρατορία έπεφτε και ένα-ένα τα Ελληνικά μέρη απελευθερώνονταν, οι αδάμαστοι Έλληνες του Πόντου άρχισαν να ξεσηκώνονται για Εθνοαπελευθερωτικό Αγώνα! Τότε εμφανιστήκανε οι Νεότουρκοι, που στην ηγεσία τους είχαν Εβραίους ντονμέδες (=εξισλαμισμένους Ιουδαίους...), που με φοβερό μίσος αρχίσανε τους διωγμούς και τις σφαγές των Ελλήνων σε όλη την Μικρά Ασία!...

Καταλάβανε ότι χάνανε το παιχνίδι και ότι σύντομα όλη η Ιωνική Γη θα ξαναγινότανε Ελληνική και τα δώσανε όλα για όλα! Οι βαρβαρότητες των καταραμένων Νεότουρκων, αυτών των εβραιόδουλων φιδιών, προκαλέσανε τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, που τελικά οδήγησε σε απελευθέρωση της Μακεδονίας ΜΑΣ (όχι βέβαια όλης, μην το ξεχνάμε!) και της Θράκης ΜΑΣ, εκτός βέβαια της Ανατολικής που παρέμεινε στα χέρια των Τούρκων (ούτε αυτό να το ξεχνάμε, ε;...).

Βέβαια ο Πόντος δεν ήταν δυνατόν τότε να απελευθερωθεί ακόμα, αλλά οι Μόγγολοι... «τα χρειαστήκανε»!!! Για αυτό και άρχισε ακόμα φοβερότερη καταπίεση κατά των Ελλήνων του Πόντου, με σφαγές γυναικόπαιδων, βιασμούς μικρών κοριτσιών και ηλικιωμένων γυναικών και άλλες «αγαθοεργίες» που μας κουβαλήσανε από την πατρίδα τους την Μογγολία οι σιχαμεροί δολοφόνοι!...

Και με την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1914, βρήκανε την ευκαιρία και θελήσανε να υποτάξουν τελείως τους Ηρωικούς Έλληνες του Πόντου, καλώντας τους με το ζόρι να στελεχώσουν τα βρομερά τούρκικα «τάγματα εργασίας» (επιταγμένα στρατιωτικά τμήματα του εχθρικού στρατού, όπου οι προπαππούδες μας ήταν αναγκασμένοι να ζούνε υπό άθλιες συνθήκες!)...

Αλλά οι Πόντιοι ΔΕΝ υποταχτήκανε!!! Κηρύξανε ΠΑΝΕΘΝΙΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ του Ελληνικού Πόντου και όχι μόνο δεν δεχτήκανε να καταταχτούν στα «τάγματα εργασίας», αλλά κηρύξανε το Ένδοξο Ποντιακό Αντάρτικο, όπου... «πήρανε τα στρινγκ» των Μογγόλων! Τους κατατροπώνανε παντού, με μεγάλο Ηρωισμό, αν και ήταν πολύ πιο ολιγάριθμοι σε σχέση με τους βάρβαρους και βέβαια χωρίς επαρκή οπλισμό και χωρίς καν υποτυπώδη στρατιωτική οργάνωση... Είχαν όμως κάτι που οι Τούρκοι δεν είχανε: Ελληνική Ψυχή, που τσάκιζε σίδερα και κάνανε λοιπόν τους Μογγόλους «με τα κρεμμυδάκια»!!!

Οι Μογγόλοι τότε, ύπουλοι και γεμάτοι με την κακία και την βαρβαρότητα της φάρας τους, επειδή δεν μπορούσανε να τα βάλουνε με τους Έλληνες Πόντιους, κάνανε κάτι αδιανόητο για εμάς τους Έλληνες: μπαίνανε μέσα στα χωριά του Ελληνικού Πόντου και σφάζανε αδιάκριτα τα παιδάκια, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους, κάνοντας φοβερή γενοκτονία!... Πόσοι βιασμοί, πόσες σφαγές, πόσο Ελληνικό Αίμα χύθηκε τότε... Για αυτό και εγώ ΔΕΝ θα δεχτώ ΠΟΤΕ «Ελληνοτουρκικές φιλίες» και μ@@@κίες!!! Θα δεχτώ ΜΟΝΟ ένα πράγμα: Απελευθέρωση της Σκλάβας Ιωνίας Γης, που ήταν ΠΑΝΤΑ Ελληνική και θα ξαναγίνει Ελληνική! Άλλωστε οι Τούρκοι ΔΕΝ αλλάξανε ούτε και σήμερα και συνεχίζουν να δολοφονούν Έλληνες στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη και αλλού, όποτε βρίσκουν την ευκαιρία...

Τελικά ο Πόντος έφτασε ένα μόνο βήμα πριν από την Λευτεριά! Οι Εθνικοί Αγώνες του Λαού ΜΑΣ θα δικαιώνονταν, αν... δεν υπήρχαν τότε στην Ελλάδα προδότες πολιτικάντηδες (όπως και τώρα!), οι οποίοι ξεπουλήσανε τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου με την «ανταλλαγή των πληθυσμών»!... Έτσι, και ενώ ήταν πολύ κοντά η απελευθέρωση της Γης του Πόντου, διώξανε οι ξεπουλημένοι πολιτικοί «μας» τους προγόνους μας από τα μέρη που μας ανήκουν και που πάντα μας ανήκανε και τους σκορπίσανε την δυστυχία, την φτώχεια και την εξαθλίωση...

Όμως... Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ! Και πάντα θα ζει στις καρδιές και στις ψυχές μας, όσο θα υπάρχουμε εμείς τα Παιδιά του, που μεγαλώσαμε με το Όραμα της Μεγάλης Ελλάδας! Εμείς που πάντα θα τραγουδάμε το Αιώνιο Άσμα του Ελληνικού Πόντου, που δεν είναι καθόλου μοιρολατρικό και, γεμάτο αισιοδοξία, μας λέει ότι πού θα πάει, μια μέρα θα έρθει η Ιερή Στιγμή της Απελευθέρωσης της Γης των Προγόνων ΜΑΣ!...

Εκεί όπου το Χώμα είναι ποτισμένο με το Αίμα των ανθρώπων μας, εκεί όπου η Γη φιλοξενεί τα κόκαλα των γιαγιάδων και των παππούδων της Ράτσας μας!!! Λέει ο Θρήνος αυτός του Πόντου 

ΜΑΣ, που ’ναι και προμήνυμα της Λευτεριάς ΜΑΣ:
Έναν πουλίν καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλιν,
ουδέ σ’ αμπέλια ’κόνεψεν ουδέ σα περιβόλια.
Επήγεν και εκόνεψεν σ’ Αγιά Σοφιάς την πόρταν.
Έσειξεν τ’ έναν το φτερόν σο αίμαν βουτεμένον,
και σ’ άλλο το φτερόν αθέ, χαρτίν έχει γραμμένον.
Ατό κανείς ’κ’ενέγνωσεν ουδ’ ο μητροπολίτης,
έναν παιδίν καλόν παιδίν έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθει, σίτα κλαίει, σίτα κρούει την καρδίαν:
- Ναϊλί εμάς και βάι εμάς ’πάρθεν η Ρωμανία!
Μοιρολογούν τα εγκλησιάς, κλαίγ’νε τα μοναστήρα,
κι Αγιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει δερνοκοπάται.
- Μη κλαίς, μη κλαίς, Αγιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι.
- Η Ρωμανία πέρασεν η Ρωμανία ’πάρθεν.
- Η Ρωμανία αν επέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο.

http://www.elora.gr/portal/ethnika-themata/2188-2012-05-21-16-23-30