Σύμφωνα με καθ’ όλα αξιόπιστες και καλά πληροφορημένες πηγές, φαίνεται πως διαμορφώνεται συναίνεση ανάμεσα στο Βερολίνο και την Άγκυρα σχετικά με τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, κυρίως όμως αυτά που συμπεριλαμβάνονται εντός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Η Γερμανία αντιμετωπίζει με «θετικό μάτι» τις αιτιάσεις της Τουρκίας στην προσπάθεια της τελευταίας να αρπάξει ένα κομμάτι από τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες και μάλιστα φέρεται η κυβέρνησή της να έχει υπαινιχθεί προς την Άγκυρα ότι έχει τη δυνατότητα άσκησης ασφυκτικών πιέσεων στην Αθήνα για να υποχωρήσει.
Αυτό θα γίνει με την αξιοποίηση της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και την ανάγκη της οικονομικής βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου πρωτεύοντα λόγο, ιδίως στα οικονομικά ζητήματα, έχει η Γερμανία.
Δεν γνωρίζουμε εάν οι πληροφορίες αυτές έχουν φτάσει στους αρμόδιους, από τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι το «παιχνίδι» έχει «αγριέψει» πολύ, με τη Γερμανία να ενδιαφέρεται απλώς οι υδρογονάνθρακες να αποτελέσουν τμήμα της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την εξασφάλιση εναλλακτικών πηγών ενεργειακής τροφοδοσίας.
Το αν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο θα το πουλάνε οι Έλληνες ή οι Τούρκοι είναι ήσσονος σημασίας, όπως φαίνεται, για τη Γερμανία. Είναι προφανές, ότι εάν οι συγκεκριμένες πληροφορίες – που τις επιβεβαιώνουν περισσότερες από μία πηγές – ευσταθούν, τότε υφίσταται σοβαρό ζήτημα για την ελληνική ασφάλεια, πέραν του ότι θα πρόκειται για χτύπημα κάτω από τη μέση στην Ελλάδα και την ευρωπαϊκή συνοχή.
Η κυβέρνηση οφείλει να διερευνήσει με κάθε τρόπο αυτές τις πληροφορίες και σε κάθε περίπτωση να καταστρώσει τα σχέδιά της με σκοπό να αυξήσει το κόστος σε περίπτωση που η Γερμανία επιχειρήσει να θέσει σε εφαρμογή τέτοιους σχεδιασμούς για να εξυπηρετήσει την πολιτική της με την Τουρκία (να την πείσει να δεχθεί «ειδική σχέση» με την ΕΕ έναντι της ένταξης μήπως με… ελληνικά ανταλλάγματα;), επιδεικνύοντας μη φιλική συμπεριφορά απέναντι στη χώρα μας.
Σημασία δεν έχει εάν οι διεθνείς συμμαχίες της χώρας μας θα είναι αμερικανικές, γαλλικές, ισραηλινές, ρωσικές, ή ένα μίγμα όλων αυτών. Σημασία έχει να κατανοήσουμε επιτέλους, ότι στερεοτυπικές πεποιθήσεις και ισορροπίες του παρελθόντος αποτελούν επικίνδυνους αναχρονισμούς και εάν χρησιμοποιηθούν ως «οδηγός» συμπεριφοράς για την ελληνική διπλωματία θα οδηγήσουν σε επικίνδυνες καταστάσεις.
Όλα είναι δίνω και παίρνω. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι της Ιστορίας μας όπου η χώρα δεν βρίσκεται χωρίς συμμάχους, πάντα βέβαια επί τη βάση του κοινού συμφέροντος, όλα τα υπόλοιπα είναι για τους αφελείς (δεν είναι λίγοι, είναι και επικίνδυνοι). Η Ελλάδα και ο πολιτικός της κόσμος, οφείλουν να λειτουργήσουν με συντεταγμένο τρόπο και να ελιχθεί με εξυπνάδα, ώστε να ξεπεράσει τις κακοτοπιές που βρίσκονται στο δρόμο της, ώστε να μπορέσει ΚΑΙ με τη βοήθεια των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, να ανακάμψει.
Ο «Πύργος της Βαβέλ» που κάποτε είχαμε (όχι όλοι…) εξιδανικεύσει και είχαμε πειστεί ότι αποτελεί το «φάρμακο, διά πάσαν νόσον και πάσαν… μαλακίαν» (ίσως να ισχύει και η ετέρα της αρχαϊζούσης ερμηνεία της τελευταίας λέξης…), δεν είναι βέβαιο αν αποτελεί μέρος της λύσης της διεθνούς οικονομικής κρίσης ή μέρος του προβλήματος. Ιδίως λόγω συγκεκριμένων χαρακτηριστικών των πιο αποτυχημένων ιστορικά «ηγετών» που έχουν εμφανιστεί στη Γηραιά Ήπειρο…
Η δυσαρέσκεια πολλών, εντός κι εκτός Ευρώπης, με την ηγετική (αν)ικανότητα των Γερμανών αποτελεί ένα πρώτο όπλο για την Ελλάδα, το οποίο οφείλει να αξιοποιήσει. Επίσης, να ξαναθυμηθεί, ότι η διεθνής πολιτική δεν παίζεται μόνο στο οικονομικό πεδίο και να επιδιώξει να συμμετάσχει ενεργά ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ…
http://www.defence-point.gr/news/?p=70565
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου