Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - ΠΕΤΡΟΜΑΓΟΥΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

.

του Κώστα Καρδαρά

«Η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψει».
Βασίλης Μιχαηλίδης

Με την φράση «η Κύπρος κείται μακράν», ο αλήστου μνήμης γενάρχης της μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας, άφησε το 1974 την Κύπρο στο έλεος των Τούρκων επιδρομέων, παρά το αξιόμαχο των ελληνικών δυνάμεων, την πολύ μεγάλη τότε υπεροπλία μας συγκριτικά με την Τουρκία και παρά το γεγονός ακόμη, ότι η τουρκική αποβατική δύναμη βρισκόταν στο στόχαστρο των ελληνικών υποβρυχίων «τσέπης» και στην σαρωτική εμβέλεια των «Φάντομ» της Κρήτης, όπλων που τα τουρκικά μέσα της εποχής αδυνατούσαν να αναχαιτίσουν. Η Κυπριακή τραγωδία, στοίχειωσε το μεταπολιτευτικό καθεστώς που χτισμένο από τις στάχτες της τραγωδίας της, οδήγησε με χαρές και πανηγύρια μέσα από ένα όργιο διαφθοράς και εθνικής μειοδοσίας την Ελλάδα στο σημερινό της κατάντημα.

Σαν σήμερα, την 21η Μαρτίου 1878, έγινε η μάχη της Ματαράγκας-Πετρομαγούλας. Λιγότεροι από 200 Έλληνες επαναστάτες, οπλισμένοι με τον ατομικό τους οπλισμό μόνο, συνέτριψαν σε ολοήμερη μάχη τακτικό Τουρκικό στρατό 4500 ανδρών, με 600 ιππείς και 4 κανόνια. Η σημαντική νίκη των ελάχιστων Ελλήνων, μαζί με τις υπόλοιπες νίκες της επαναστάσεως του 1878, ήταν η απαρχή των εξελίξεων που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881. Στην μάχη αυτή μεταξύ των εθελοντών πολέμησε ο εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης.

Δύο μέρες πριν, η Κυπριακή Βουλή, απηχώντας το διάχυτο λαϊκό αίσθημα, με ένα περήφανο ΟΧΙ, έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα στα νεοταξικά σχέδια. Ένα ΟΧΙ που δεν αξιωθήκαμε να ακούσουμε από τα ανδρείκελα που κατέχουν τους θώκους του ελλαδικού κράτους.

Η ιστορία του Ελληνισμού μέσα στις χιλιετηρίδες είναι μία καταγραφή των αποφασιστικών αγώνων ολιγάριθμων γενναίων και αποφασισμένων ενάντια στην πλημμυρίδα της απληστίας, του βαρβαρισμού και της ισοπέδωσης. Ένα νήμα που η αρχή του χάνεται στις αρχές της ιστορίας, περνάει από τον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες, την Κωνσταντινούπολη του 1453, το Μεσολόγγι του 1821, την Ελλάδα του 1940, την Κύπρο του 1955, τα χαρακώματα του 1974, το περήφανο ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν, μόλις λίγα χρόνια πριν. Στο νήμα αυτό εναλλάσσονται οι μεγαλειώδεις στιγμές της ιστορίας μας, όπως η μάχη της Ματαράγκας που γιορτάζουμε σήμερα, και τελευταίοι κρατούν την άκρη του οι Κύπριοι αδελφοί και δάσκαλοί μας με το μεγαλειώδες τους ΟΧΙ στην νέα βαρβαρική εισβολή.

Ένα ιστορικό συνεχές που αποδεδειγμένα δεν περιλαμβάνει το ελλαδικό μεταπολιτευτικό κατεστημένο, από τον δήθεν «εθνάρχη» μέχρι τους σημερινούς ασπόνδυλους διαδόχους του. Αυτοί σίγουρα είναι «μακράν» της Ελληνικής ιστορίας και παραδόσεως, αυτοί είναι ξένοι του ελληνικού τρόπου ζην και αγωνίζεσθαι και σαν ξένο σώμα πρέπει το ταχύτερο να αποβληθούν.

Αντίθετα, η Κύπρος δεν είναι καθόλου μακριά. Είναι εδώ κοντά μας, δίπλα μας, μπροστά μας και φωτοδότρα δείχνει μια ακόμα φορά το δρόμο. Τον ίδιο δρόμο που διάβηκαν οι πολεμιστές της Ματαράγκας και οι μυριάδες των ηρώων του γένους μας. Τον δρόμο της αντιστάσεως και πολέμου στον ξένο εισβολέα και της παραδειγματικής τιμωρίας των πρακτόρων και τοποτηρητών του.

 

http://www.metopo.gr/article.php?id=5829