Κύπρος
Μνήμη που ποτέ δεν κοιμάσαι, που ξαγρυπνάς σαν δάδα επάνω απ΄ τις προσμονές μας, έλα και πάλι να φωτίσεις χώματα ιερά, μέρη κρυμμένα στην ομορφιά μιας συλημένης άνοιξης .
Αμμόχωστος, Κερύνεια, Μόρφου, Λάπηθος, Λύση, Ακανθού, Κυθρέα, Λευκόνοικο !
Αλησμόνητες πατρίδες του Βορρά, που σεργιανάτε σαν τραγούδι μοναχικό, τραγούδι μυροβόλο μες στη σκέψη μας. Μνήμες γεμάτες από χαρές που μας κλέψανε, καημούς που μας στοιχειώσανε.
Τι να πρωτοθυμηθεί η Αγάπη; Το γλυκό ψίθυρο της θάλασσας επάνω στις χρυσωμένες αμμουδιές; Το παιχνίδισμα του ήλιου επάνω στα δέντρα, τους ανθούς και τα περβόλια της καρδιάς μας; Ή μήπως το πλατύ χαμόγελο της ευτυχίας, βγαλμένο ίσια απ΄ την ψυχή των ανθρώπων, τα ονείρατα των παιδιών, τις προσδοκίες των μεγάλων;
Μέρες που κυλούσαν σαν βαρκούλα ταξιδιάρα επάνω στις μικρές μας, ανθρώπινες ευτυχίες. Και νύχτες που κλείνανε στη σιωπή τους τις ανάσες του μόχθου και του έρωτα της γης μας.
Περνά το Σήμερα στο Χτες επάνω, όπως περνά το χάδι μιας μητέρας στα σγουρόμαλλα τα όνειρα παιδιού. Γλυκά, μα και με έγνοια για το Αύριο. Χρόνος δεμένος με τους κρίκους μιας αέναης πατρίδας, π’ αναστενάζει μες στο μαχαίρι του εχθρού, στην κόψη του πόνου, στη ρημαγμένη πίστη μας, στην ακοίμητη ελπίδα μας.
Και στα γκρεμίσματα μέσα, χρόνια πολλά, χρόνια σκληρά, αφήνει τους ψιθύρους της η απαντοχή μας. Σμίγει του βουνού μας η ψηλή περηφάνια με τη γαλάζια προσδοκία του γιαλού .
Κάποτε τα σπίτια κλείνανε τον τίμιο σκοπό μας. Και στα σχολειά η μέρα κυνηγούσε τις βαθιές μας πεθυμιές. Τα κάστρα προστατεύανε την ειρηνική προέκταση του ΄Ηλιου μας. Και το ταξίδι αρχίναγε και τέλειωνε στην ευδαιμονία που κυκλώνει τις μικρές ζωές των μεγάλων μας στιγμών.
Τώρα σηκώθη άνεμος πικρός και σκόνη της ερήμου τόσων χρόνων έχει σκεπάσει όσα ατέλευτα μας χάριζε ετούτη η ευλογημένη ζήση στις πατρίδες του μυρωμένου κάμπου, του λεμονανθού και της πρασινογάλανης θάλασσάς μας.
Μα το ταξίδι μας σταματημό δεν έχει. Κι η μνήμη δεν αφήνει το σκοπό μας να κοπάσει. Ακίνητος, με βλέμμα στραμμένο στον παράδεισο που κλέψαν τα φουσάτα του χαλασμού και της παράνοιας, προσμένει τις καμπάνες χαρμόσυνα να σημάνουν της λευτεριάς τη μεγάλη ώρα.
http://diasporic.org/mnimes/homelands/europe/cyprus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου