Του Σάββα Καλεντερίδη
Η εμπλοκή των ως άνω χωρών, σε συνδυασμό με την υπογραφή αντίστοιχων συμφωνιών από πλευράς Κούρδων με εταιρίες ρωσικών και γαλλικών συμφερόντων, είναι που έδωσε το θάρρος στον Μπαρζανί, στα μέσα Νοεμβρίου του 2012, να στείλει σχεδόν το σύνολο των στρατευμάτων του να αντιπαραταχθούν σε τέσσερις ταξιαρχίες του ομοσπονδιακού στρατού του Ιράκ, οι οποίες κινούνταν προς κατάληψη της περιφέρειας του Κιρκούκ, για να αποτρέψουν τη δημιουργία τετελεσμένων από πλευράς ExxonMobil. Να σημειωθεί ότι ο αμερικανικός γίγαντας συνεχίζει κανονικά τις δραστηριότητές του στα τρία Οικόπεδα που βρίσκονται σε αμφισβητούμενες περιοχές του Κιρκούκ, θυσιάζοντας την επένδυση στη Δυτική Κούρνα, αξίας τουλάχιστον 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων!
Ηδη κουρδικές πηγές μάς ενημερώνουν ότι η γραμμή αντιπαράταξης των κουρδικών στρατευμάτων, που έχουν καταλάβει περιοχές που βρίσκονται ακόμα και έξω από την περιφέρεια Κιρκούκ, είναι τα ντε φάκτο σύνορα του ανεξάρτητου Κουρδιστάν με το Ιράκ και ότι δεν υπάρχει δύναμη που θα τα απωθήσει από τις θέσεις που κατέχουν.
Οπως αναφέραμε στο άρθρο της Παρασκευής, η Τουρκία φαίνεται ότι έχει λάβει ήδη μερίδιο και της υπόσχονται ακόμα μεγαλύτερο από τα κοιτάσματα του Κιρκούκ, για να στηρίξει την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν και να του παρέχει «δουλεία», δηλαδή διέξοδο «δρόμο» προς την Αν. Μεσόγειο.
Αυτό όμως προϋποθέτει τη διευθέτηση του δικού της Κουρδικού, δηλαδή την έναρξη συνομιλιών με τον Οτζαλάν και το ΡΚΚ, για την εξεύρεση πολιτικής λύσης, συνομιλίες που άρχισαν τις ίδιες ημέρες που τα στρατεύματα της Ερμπίλ κινήθηκαν εναντίον των στρατευμάτων της Βαγδάτης, κάνοντας ένα πελώριο βήμα προς την ανεξαρτησία. Να τονίσουμε ότι και το 2009, με πρωτοβουλία του Ηνωμένου Βασιλείου, είχαν αρχίσει και πάλι -τότε ήταν μυστικές- συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας και ΡΚΚ στο Οσλο, που διήρκεσαν δυόμισι χρόνια, οι οποίες οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο λόγω υπαναχώρησης του Ερντογάν, μετά τη μεγαλειώδη νίκη του στις εκλογές του Ιουνίου του 2011. Να τονίσουμε επίσης ότι την πρωτοβουλία για την έναρξη των συνομιλιών και των διαπραγματεύσεων που άρχισαν τον Νοέμβριο του 2012 έλαβε η τουρκική πλευρά, γεγονός που δεν της επιτρέπει να βάζει όρους που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί, πολύ δε περισσότερο να θριαμβολογεί για ήττα και αφοπλισμό του ΡΚΚ.
Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, γιατί ξαφνικά οι Ελληνες αναλυτές, που για χρόνια τώρα τηρούσαν κι αυτοί, μαζί με τους πολιτικούς, μια βαριά ένοχη σιωπή για το Κουρδικό, λες και ήταν συμμέτοχοι στην παράδοση του Κούρδου ηγέτη στους διώκτες του -εκτός κι αν όντως ήταν-, ανακάλυψαν ότι υπάρχει Κουρδικό ζήτημα και ξεκινούν τις αναλύσεις και τα άρθρα τους από το ατιμωτικό και απολύτως ανακριβές «Ο Απο και το ΡΚΚ παραδίδουν τα όπλα», να διαβεβαιώσουμε τους αναγνώστες μας ότι οι Κούρδοι θα τιμήσουν τις χιλιάδες νεκρούς και τα ιερά όπλα του αγώνα τους, ότι ο 28χρονος πόλεμος για την απελευθέρωση του Κουρδιστάν γίνεται ακριβώς για να επιτευχθεί πολιτική λύση στο Κουρδικό και ότι ο δρόμος για την επίτευξή της θα είναι μακρύς.
Αλλωστε, αυτό το συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς αβίαστα από τη μελέτη του βιβλίου «Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν» του Μουράτ Καραγιλάν, αλλά και από τη συνέντευξη του ιδίου που δημοσιεύεται σήμερα στην «κυριακάτικη δημοκρατία», που είναι η πρώτη συνέντευξη που δίνει Κούρδος παράγοντας σε ελληνικό μέσο από την ημέρα παράδοσης του Απο στους διώκτες του, στις 15 Φεβρουαρίου του 1999. Αρκεί να ξέρει να «διαβάζει» και να μην αρκείται στην αναπαραγωγή ειδήσεων που διακινούνται από δω κι από κει!
Συνοψίζοντας, να πούμε ότι η Τουρκία επείγεται για λύση και λόγω των εξελίξεων στη Συρία, όπου το Δυτικό Κουρδιστάν, που εκτείνεται στο μαλακό της υπογάστριο, αποτελεί μια εναλλακτική -αν όχι την κύρια- λύση για τη διέξοδο των Κούρδων στη Μεσόγειο, καθώς και ότι η κατάσταση που ιχνογραφήσαμε στα δύο άρθρα μας δημιουργεί συνθήκες που είναι δυνατόν να επηρεάσουν γεωπολιτικά τις εξελίξεις στην Κύπρο, στην Κρήτη και στο Αιγαίο.
Με άλλα λόγια, το θέμα αφορά τον Ελληνισμό και χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Τα μάτια μας ανοιχτά λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου