ΟΙ ΑΠΡΕΠΕΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Του Μάρκου Τσάκα

Με αφορμή την πρόσφατη, εκ νέου, βεβήλωση της προτομής του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, από «αγνώστους», κατά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, θέλησα να αναφερθώ στις απρέπειες κατά της Ιστορίας, που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, και δυστυχώς υπό την ανοχή του Κράτους της αστικής μας Δημοκρατίας.

Θα σταθώ σε δύο γεγονότα, και θα ήθελα οι αναγνώστες να τα δουν καθαρά από την ιστορική τους πλευρά, αν και προσωπικά δεν θα με ενοχλούσε η οποιαδήποτε άλλη «θέασή» τους.
Φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την έναρξη των νικηφόρων Βαλκανικών πολέμων, που διπλασίασαν την Ελλάδα. Στο θρυλικό Θωρηκτό Αβέρωφ, το οποίο είναι μουσείο πια, ελλιμενισμένο στη μαρίνα Φλοίσβου μαζί με άλλα ιστορικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, αποφασίστηκε να τοποθετηθεί και πάλι, στον θυρεό του πλοίου, το στέμμα, με αφορμή την επέτειο αυτή.

Ήταν ήδη ένα αίτημα το οποίο πολλοί απόστρατοι του Πολεμικού Ναυτικού είχαν υποβάλει εδώ και χρόνια, καθώς το Αβέρωφ με αυτόν τον θυρεό πολέμησε, και  αποτελούσε ασφαλώς απρέπεια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ η αποκόλληση του στέμματος από ένα πλοίο-μουσείο, το οποίο δεν είναι εν ενεργεία, ούτως ώστε να… «προσβάλλονται» οι «δημοκρατικές» ευαισθησίες κάποιων.

Το στέμμα παρέμεινε στον θυρεό περίπου μια εβδομάδα, και αφαιρέθηκε εκ νέου, για να παραμείνει πια στο Μουσείο Βαλκανικών πολέμων που βρίσκεται μέσα στο Αβέρωφ. Ποιος πήρε την απόφαση να το βγάλει, παραμένει άγνωστο. Κατά την άποψή μας, μικρότητες μικρών ανθρώπων.

Το Εθνικό Θέατρο, είχε δεχθεί πλήγματα από τον σεισμό του 1999 και το 2001 έκλεισε για να ανακαινισθεί. Παραδόθηκε και πάλι στο κοινό προς χρήση, το 2009, με μια σημαντική διαφορά: στον χώρο πάνω ακριβώς από την σκηνή, μια στρογγυλή άδεια «τρύπα» υπάρχει, εκεί που άλλοτε υπήρχε το μονόγραμμα του ιδρυτή του Εθνικού, του βασιλιά Γεώργιου Α’. Να σημειωθεί ότι ως το 2001 που έκλεισε για να ανακαινισθεί, το μονόγραμμα υπήρχε και δεν το είχε πειράξει κανείς.

Σε email που απέστειλα όταν διαπίστωσα αυτή τη νέα απρέπεια κατά της Ιστορίας, στον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου κ. Γιάννη Χουβαρδά, εκείνος μου απάντησε ότι «η αφαίρεση του γύψινου διακοσμητικού με το μονόγραμμα κρίθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίες επέβλεπαν τις εργασίες, ως επιβεβλημένη, αφ ενός μεν γιατί επιβεβαιώθηκε ότι ήταν πρόσθετη και μεταγενέστερη του αρχικού διάκοσμου κατασκευή, αφ’ ετέρου δε γιατί κάλυπτε και αλλοίωνε την ανάδειξη του αρχικού ζωγραφικού διάκοσμου».

Επειδή όμως, όπως λέει η παροιμία, «ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη», έτυχε να πέσει στα χέρια μου το περιοδικό Ταχυδρόμος, με φωτογραφίες του Εθνικού λίγο πριν από την αποπεράτωση της ανακαίνισης, όπου φαίνεται ξεκάθαρα ότι το μονόγραμμα του Γεωργίου είναι στη θέση του, και μάλιστα ανακαινισμένο. Προφανώς, εκ των υστέρων κάποιος «δημοκρατικά ευαίσθητος» το είδε, και διέταξε την αφαίρεσή του.

Όσο δεν για την διαβεβαίωση του κ. Χουβαρδά στην απάντησή του προς εμέ ότι, «το γύψινο διακοσμητικό που αφαιρέθηκε από τη σκηνή προβλέπεται να αναρτηθεί σε χώρο κοινού», αποτελεί από τότε, ήδη εδώ και δύο χρόνια δηλαδή από όταν αντηλλάγησαν τα email, απλά λόγια.
Γιατί το Ελληνικό Κράτος αντιμετωπίζει κατ’ αυτό τον τρόπο την Ιστορία του;
4 Η προτομή του στρατηγού Ζέρβα είχε «εξαφανιστεί» από τον πεζόδρομο της Κοραή, όπου είχε αρχικά τοποθετηθεί, και ο Δήμος Αθηναίων δεν βρήκε το θάρρος να την στήσει και πάλι εκεί, αλλά την «εξόρισε» στην συμβολή των Λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. –

4Στο Αβέρωφ «φοβούνται» να αφήσουν το στέμμα, υπό το οποίο πολέμησε και απελευθέρωσε την μισή Ελλάδα, την ίδια ώρα που στην Ρωσία το Πολεμικό Ναυτικό εξακολουθεί και φέρει με περηφάνια τα λάβαρα της ΕΣΣΔ στις παρελάσεις του, τιμώντας την Ιστορία του.

4 Στην Θεσσαλονίκη, στον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης, δεν πέρασε από κανενός «επίσημου» το μυαλό να καταθέσουν από ένα στεφάνι στο Μνημείο του βασιλιά Γεωργίου Α’, που δολοφονήθηκε εκεί για να κρατήσει Ελληνική την πόλη, και στο άγαλμα του Στρατηλάτη Κωνσταντίνου, που μπήκε πρώτος ως ελευθερωτής. Φυσικά, ουδείς τόλμησε να καλέσει τον πρώην βασιλιά Κωνσταντίνο, να είναι στις επίσημες εκδηλώσεις, ως πρώην αρχηγός του κράτους αλλά και ως απόγονος των ελευθερωτών της πόλης, λες και θα ανατρεπόταν το πολίτευμα.

Και το ερώτημα παραμένει: γιατί όλα αυτά; Ντρέπεται η αστική δημοκρατία μας για την Ιστορία της; Διότι, οι απρέπειες κατά της Ιστορίας συμβαίνουν και θα συμβαίνουν, όσο θα δίνει η δημοκρατία μας το περιθώριο σε κάποιους, να δρουν με αυτό τον τρόπο.

http://www.elora.gr/