Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Γράφει ο Ιωάννης Μεταξάς 

Αθήναι, Πατήσια, 11 Μαρτίου 1932

Ό άνθρωπος είναι σάν μία κορυφή διπλού κώνου. Άπό τη μία μεριά απειρία γραμμών συντρέχουν σ' αυτή τήν κορυφή, και άπό τήν κορυφή αυτή απειρία γραμμών ξεκινά γιά τήν άλλη διεύθυνσι. "Απειρες κατευθύνσεις άπό τά βάθη του άπειρου άπό τή μία μεριά  ας τήν πούμε Παρελθόν — ά­πειρες κατευθύνσεις προς τά βάθη του άπειρου άπό τήν άλλη μεριά — ας τήν πούμε Μέλλον. Και ας λο­γαριάσουμε δτι οί γραμμές αυτές ή κατευθύνσεις δέν εΐναι στατικές άλλά δυναμικές ενέργειες, πού διαρκώς μεταβάλλεται και τό σημείο πού συναντών­ται δλες, ή κορυφή του κώνου. Μά ενα πράμα μέ­νει. Πώς όλες, και άπό τή μία μεριά και άπό τήν άλλη, συναντώνται σέ ένα πάντοτε σημείο. Άλλοιώς ό διπλός κώνος θά διεσπάτο, θά έγινότανε άλλο πράμα, δέν θά είχε

κορυφή, θά ήτανε πολλές διά­φορες διαφόρων σχημάτων κορυφές. Τό ότι μένει πάντα ένα κοινό σημείο συνενώσεως δλων αυτών τών γραμμών, δέν είναι τυχαίο. Αποδείχνει πώς είναι κάτι πού τις αναγκάζει νά συνενούνται πάντα σέ ένα σημείο. Είναι, σάν αυτό τό σημείο νά ήτανε Κάτι πού τραβάει δλες τις γραμμές του Παρελθόν­τος δσες του έρχονται και του άνήκουνε και τις έκφενδονίζει προς τό Μέλλον. Αυτό τό Κάτι είναι ή βαθειά ουσία του άνθρώπου.

Δέν είναι στό χέρι του άνθρωπου νά πλάση τό υλικό του Παρελθόντος. Είναι όμως μέσα στό Είναι του νά τό μεταπλάση και νά τό προβάλη εις τό Μέλ­λον. Άπ' έξω εξετάζοντας είναι δημιούργημα του Παρελθόντος του ό άνθρωπος, άλλά άπό μέσα βλέ­ποντας, είναι δημιούργημα του τό Παρελθόν.

Είναι ό άνθρωπος αναγκαία συνέπεια εκείνων άπό τά όποια απορρέει. Άλλά είναι αυτός πού έλκει επάνω του, σά σέ μία κορυφή, έκείνα άπό τά όποία απορρέει, τούς δίνει μορφή, έντασι και ζωή. Τά κάνει υπαρκτά γιά τον εαυτό του. Τούς δίνει τό κοινό σημείο τής συναντήσεως. Και έτσι γίνεται άφ' έαυτού του αναγκαία του συνέπεια. Δέν πρόκειται τί θέλει ή τί δέν θέλει. "Εχει πολλά σκαλοπάτια ή θέλησις, και άπό τό βαθύτερο σκαλοπάτι αρχίζουνε καί άλλες σκάλες σέ άλλες διευθύνσεις γιά τον ίδιο άνθρωπο. Σέ κάθε σκαλοπάτι κάθε σκάλας του πού τον φέρνει κάθε στιγμή τής ζωής του, έχει τό αίσθη­μα πώς κάτι θέλει. Μά καί σύγχρονα διαισθάνεται πώς αυτή ή θέλησίς τους εξαρτάται άπό τή σκάλα και τό σκαλοπάτι πού ευρίσκεται. 'Άν πάγη όμως στά τρίσβαθα, έκεί πού είναι τό πρώτο και μοναδικό σκαλί, οπόθεν αρχίζουν όλα, τότε έκεί θά βρή τή θέλησί του τήν πραγματική, τό είναι Του, τον εαυτό Του, τήν κορυφή του κώνου, τήν Ανεξαρτησία, άλλά καί τήν απέραντη Μοναξιά.

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

 

http://koinosparanomastis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_22.html#more