Με την θλιβερή επέτειο των γεγονότων της Κωνσταντινούπολης της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου 1955 κατωτέρω μία ενδιαφέρουσα παλαιά αλλά επίκαιρη ομιλία του Καθηγητή Νίκου Ουζούνογλου στο ανοικτό πανεπιστήμιο Ασπροπύργου.
Ο καθηγητής Νίκος Ουζούνογλου περιγράφει την διαχρονική ιστορία των Ρωμιών της Πόλης και γενικότερα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΗΜΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΟΜΙΛΙΑ Κου ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ...
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ:
Αγαπητά μέλη του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Όπως βλέπετε φτάνουμε πλέον στις τελευταίες διαλέξεις αυτή είναι η προτελευταία, σας καλωσορίζουμε λοιπόν και πάλι στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Ασπροπύργου.
Η αποψινή διάλεξη αναφέρεται στη ρωμιοσύνη της πόλης με τον καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και Πρόεδρο της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινοπουλιτών τον κ. Νικόλαο Ουζούνογλου.
Παρακαλούμε τον αντιπρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου κ. Κώστα Τσίγκο να καλωσορίσει τον αποψινό μας καλεσμένο.
Κος ΤΣΙΓΚΟΣ:
Είμαστε μία εβδομάδα πριν τη λήξη του Ανοιχτού Πανεπιστημίου για αυτό δικαιολογούνται κάποιες απουσίες αλλά παρατηρώ ότι από τους επισήμους είναι σήμερα, το κοινό είναι σταθερό. Οι επίσημοι απουσιάζουν.
Αξιότιμε καθηγητή Νικόλαε Ουζούνογλου. Πρόεδρε της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών. Εκ μέρους του δημάρχου μας του Νίκου του Μελετίου που μία έκτακτη επείγουσα υποχρέωση στον Ενιαίο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής το οποίο είναι και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής στερεί τη χαρά να είναι απόψε κοντά μας αλλά και εκ μέρους του πνευματικού μας κέντρου σας καλωσορίζουμε με αγάπη στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιό μας και σας ευχαριστούμε θερμότατα για την τιμή που μας κάνατε.
Και είναι ιδιαίτερη αυτή η χαρά διότι έχουμε την ευκαιρία στο πρόσωπό σας να αναγνωρίσουμε και να υποκλιθούμε στον Ελληνισμό της Πόλης, μάρτυρα της Ρωμιοσύνης, της Χριστιανοσύνης και του Πολιτισμού από τα βάθη των αιώνων μέχρι και σήμερα.
Κύριε Λυκειάρχα, κύριε Διευθυντά του ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, κύριε Διευθυντά του Γ΄ Δημοτικού, κυρίες και κύριοι, φίλοι μου στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο εδώ το να μιλάμε για την Ρωμιοσύνη της Πόλης 557 χρόνια από την άλωσή της είναι μία πάρα πολύ μεγάλη νίκη επιτρέψτε μου να πω, διότι αποδεικνύει ότι η Ρωμιοσύνη αυτής της Άγιας Πόλης ούτε έσβησε αλλά ούτε και σκοπεύει να σβήσει παρά τις θύελλες που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει.
Η Ρωμιοσύνη της Πόλης δεν έχει μόνο λαμπρό παρελθόν υπό προϋποθέσεις μπορεί να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον. Εδώ έχω βάλει και ένα θαυμαστικό και θα το εξηγήσουμε γιατί. Και είναι αυτές οι προϋποθέσεις για την μακροημέρευση και τη συνέχιση της ακτινοβολίας της οι ίδιες που απαιτούνται για τον Ελληνισμό σε κάθε γωνιά της γης.
Από εδώ την μητροπολιτική Ελλάδα ως την Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη και κυρίως την Πόλη σε κάθε σημείο δηλαδή που δοκιμάζεται οι αντοχές μας ως Έθνος. Με σχέδιο, διδαχή από τον πολυτάραχο ιστορικό μας βίο, με αφετηρία τις αξίες και την κληρονομιά μας, μπορούμε να διεκδικήσουμε δυναμικό ρόλο και αυτόνομη φωνή σε κάθε σημείο της Οικουμένης, σε κάθε γωνιά του κόσμου, όπου μας καλούν η ιστορία, τα δίκαια και τα δικαιώματα της Ρωμιοσύνης.
Επιβάλλεται να είμαστε παρόντες, ευθυτενείς, απροσκύνητοι, εκεί όπου δοκιμάζεται ο Ελληνισμός. Και αν τούτη την ώρα που η πατρίδα μας καλείται να αντεπεξέλθει τα απανωτά χτυπήματα της οικονομικής τρομοκρατίας, που εκμεταλλεύεται τα αποτελέσματα των δικών μας λαθών, στα οποία μας οδήγησαν εν πολλοίς οι δανειστές μας διότι στόχευαν στις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, επιβάλλεται να κατανοήσουμε πως χρωστάμε σε τούτον τον λαό διότι ουδέποτε τον άφησαν ελεύθερο να διαφεντεύσει τον τόπο του.
Ουδέποτε έπαψαν να τον πλήττουν και να αμφισβητούν την αδιάκοπη προσφορά του στην ανθρωπότητα. Και όσοι δεν συνθηκολογήσαμε έχουμε υποχρέωση να εργαστούμε για να εγερθεί αυτός ο λαός.
Είναι η ώρα να υπερασπιστούμε ότι μας ανήκει. Από το περιουσιακό ζήτημα της ομογένειας της Πόλης που είναι και στόχος της τουρκικής μαφίας, πολιτικής, στρατιωτικής και κοινωνικής, μέχρι την εθνική μας κυριαρχία σε κάθε γωνιά της χώρας μας, μέχρι και τη διχοτομημένη Κύπρο και αν χρειαστεί να συγκρουστούμε με κάποιους ελληνόφωνους θρασείς θαυμαστές του κεμαλικού κράτους θα το κάνουμε.
Να απαιτήσουμε να σταματήσει ο γλωσσικός αφελληνισμός των σχολείων της Πόλης, να θεραπευτούν και εκεί όλες οι αρρώστιες που πλήττουν τα ελληνικά σχολεία όλων των βαθμίδων, γιατί είναι ανάγκη όπως εδώ στο μητροπολιτικό κέντρο έτσι και στην Πόλη να προστατεύσουμε και να στηρίζουμε τη ζωντανή Ρωμιοσύνη. Αντί να ασχολούμεθα με μνημόσυνα για τα όσα χάσαμε ή όσα χαρίσαμε με τον ενδοτισμό και την αλλοίωση της ψυχής μας σε μία πορεία δίχως πυξίδα είναι η ώρα να ξαναδιεκδικήσουμε, να κατακτήσουμε αυτά που δικαιούμαστε και μας αξίζουν.
Με αυτές τις σκέψεις στις οποίες προσπάθησα να χωρέσω το ενδιαφέρον και την αγωνία μας για τον Ελληνισμό στο σύνολό του ή καλύτερα για την Ρωμιοσύνη αφού η Ρωμιοσύνη είναι ένα υπερσύνολο της έννοιας του Ελληνισμού με την οικουμενική διάσταση που περικλείει και εξ ονόματος όλων σας καλοδέχομαι στον Ασπρόπυργο κύριε Καθηγητά και σας ζητώ να μεταφέρεται στους Ρωμιούς της Πόλης καθώς και στους Ρωμιούς από την Πόλη αυτούς που ζουν εδώ και απανταχού στον κόσμο με ιδιότητά σας ως Προέδρου της Οικουμενικής Ομοσπονδίας θερμό χαιρετισμό και την εντιμότητά μας να βρεθούμε στο ίδιο μετερίζι μαζί τους σε περίπτωση που εσείς ως αυθεντικοί κληρονόμοι και εκφραστές της Ρωμιοσύνης που είναι παρούσα στην Πόλη, ανοίξετε τους δρόμους, από εσάς περιμένουμε λοιπόν, που μάταια περιμένουμε χρόνια τώρα να χαράξει και να ακολουθήσει η καθεύδουσα πνευματική ηγεσία μας σε συνεργασία με την αυτοκαταστρεφόμενη πολιτική μας ηγεσία.
Το ευχόμαστε, προσευχόμαστε για αυτό και είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε οράματα αλλά και αγώνες για τους οποίους θα άξιζε κάθε μόχθος και κάθε θυσία. Καλώς ορίσατε στον Ασπρόπυργο.
Κος ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ:
Κύριε Αντιπρόεδρε τα είπατε σχεδόν όλα, δεν χρειάζεται να μιλήσω τίποτα, είπατε όλη την ουσία νομίζω, όλα αυτά που θα πω μετά θα είναι μικρή λεπτομέρεια αλλά ας το προσπαθήσω και εγώ λίγο, τα είπατε πραγματικά σε όλες τους τις διαστάσεις απόλυτα σωστά. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι θα σας φανεί περίεργο ένας καθηγητής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και δη ηλεκτρολόγος των βάρβαρων επιστημών όπως ελέγετο παλαιότερα στο Πολυτεχνείο να ασχολείται με την ιστορία.
Το γεγονός ότι όταν γεννηθείς και μεγαλώσεις σε ένα μέρος όλα τα σημάδια, όλα τα ακούσματα, όλες οι απειλές και όλοι οι κίνδυνοι καθημερινά σε κυνηγούν λίγο ή πολύ αναγκάζεσαι στην ιστορία μέσα να μπεις και αυτή είναι η περίπτωση. Βέβαια μερικοί δεν το έκαναν, αλλά εν πάση περιπτώσει σε εμένα αυτή ήταν η μεγάλη επιρροή στην προσπάθεια να εξηγήσω πολλά πράγματα.
Το θέμα που θα αναπτύξουμε άμεσα συσχετίζεται με όλο τον Ελληνισμό, βέβαια η εστία του είναι η Κωνσταντινούπολη που αποτέλεσε την κοιτίδα του Ελληνισμού μέχρι και ουσιαστικά την Μικρασιατική Καταστροφή τέλη 1922.
Ωστόσο όπως το είπατε κύριε Αντιπρόεδρε και εσείς ο Ελληνισμός στην Κωνσταντινούπολη έχει δίκαια, έχει διεθνείς συμβάσεις με τις οποίες μένει και πρέπει όλοι να παλέψουμε για αυτό. Θα ξεκινήσω την αφήγηση μου πριν από την Άλωση, επειδή αυτό έχει σημασία για να καταλάβει κανείς όλη την ιστορική εξέλιξη.
Σήμερα πολλοί ιστορικοί αναγνωρίζουν ότι η διαμόρφωση του σύγχρονου Ελληνισμού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό όχι τόσο πολύ στην Άλωση την δεύτερη, αλλά στην πρώτη άλωση το 1204, 800 χρόνια περίπου πριν, μία σταυροφορία που ξεκινάει η Δ΄ Σταυροφορία με την υπόθεση ότι θα πάει να απελευθερώσει τους Άγιους Τόπους μεθοδικά από την Βενετία, από τον Δόγη της Βενετίας τον Ντάντολο που ήταν και τυφλός μάλιστα, υπέργηρος, κατευθύνεται προς την Κωνσταντινούπολη για να λεηλατηθεί.
Μιλάμε στις αρχές του 1200 όπως λέει ένας Γάλλος περιηγητής τα 2/3 του όλου κόσμου του πλούτου βρισκόντουσαν μέσα στην Πόλη, το 1/3 ήταν μόνο έξω από την Πόλη. Αποτέλεσμα αυτής της λεηλασίας και της καταστροφής, η οποία έγινε και με συνεργασία δυστυχώς ενός επίδοξου αυτοκράτορα, είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα δικά μας τα λάθη, ότι υπήρχε μία εμφύλια σύγκρουση που βοήθησε να συμβεί αυτή η λεηλασία, οδηγεί την ίδρυση τριών περιφερειακών ελληνικών κρατών.
Της Νίκαιας που αποτέλεσε το διάδοχο κράτος της Αυτοκρατορίας, της Τραπεζούντας που είχε μία ζωή μέχρι το 1461 και το Δεσποτάτο της Ηπείρου και αργότερα και του Μοριά της Πελοποννήσου.
Αυτή είναι μία απεικόνιση που έχει γίνει αργότερα πολύ από Ευρωπαίο ζωγράφο που δείχνει την κατάληξη της Πόλης από τους Σταυροφόρους.
Τα σύνορα της αυτοκρατορίας το 1204 αν προσέξετε έχουμε στην κεντρική Μικρά Ασία, η Καππαδοκία τα παράλια της Μεσογείου είναι ήδη εγκατεστημένο το σουλτανάτο του Ρουμ όπως ονομαζότανε, των Σελτζούκων της Ανατολής, ο όρος Ρουμ χρησιμοποιούταν γιατί είχαν εγκατασταθεί σε ελληνικά εδάφη, έχουμε στη δυτική Μικρά Ασία το κράτος της Νίκαιας, στην Τραπεζούντα στον Ανατολικό Πόντο, στη Πόλη έχει ιδρυθεί μια λατινική αυτοκρατορία και τα υπόλοιπα τμήματα είναι το δεσποτάτο της Ηπείρου. Αυτή είναι η εικόνα το 1204.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι το 1204 για την δυτική Ευρώπη είναι η πρώτη αποικιοκρατική επιχείρηση. Για πρώτη φορά έρχεται η έννοια της απόκτησης αποικιών και εκμετάλλευσης του πλούτου αυτών, το οποίο αργότερα στον 16ο αιώνα γίνεται προς το Νέο Κόσμο.
Το κράτος της Νίκαιας αποκατέστησε την Κωνσταντινούπολη, ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε από τους Λατίνους η Κωνσταντινούπολη χωρίς μάχη το 1261 ο στρατηγός Στρατηγόπουλος του Μιχαήλ του 8ου του Παλαιολόγου του 1ου Παλαιολόγου αυτοκράτορα βρίσκει τις πύλες ανοιχτές, και εισέρχεται και καταλαμβάνει την Πόλη. Έτσι τυπικά εγκαθίσταται ξανά η βυζαντινή αυτοκρατορία.
Να τονίσουμε το εξής: Ο όρος βυζαντινός είναι τελείως τεχνητός είναι μεταγενέστερος. Ποτέ επί Βυζαντίου δεν ονόμαζαν τον εαυτό τους Βυζαντινούς, ήταν η Ρωμανία, το Ρωμεϊκό Κράτος, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Αυτό το οποίο βλέπει κανείς σε όλη τη διάρκεια μέχρι την άλωση από το 1261 μέχρι το 1453 που είναι μία περίοδος περίεργη, αφενός μεν το κράτος υποχωρεί, η οικονομία εξασθενεί, ουσιαστικά το ναυτικό εγκαταλείπεται δεν έχει πλέον το κράτος ναυτικό επειδή κοστίζει πολύ, είναι χρεωμένο το κράτος προς τα έξω, ο στρατός είναι μηδαμινός και αποτελείται από μερικούς μισθοφόρους αλλά αντίθετα σε αυτά υπάρχει μια άνθηση στα γράμματα και τις τέχνες.
Εκείνο το οποίο χαρακτηρίζει την περίοδο αυτή είναι στο επίπεδο το ιδεολογικό έχουμε τρία ρεύματα. Τρία βασικά ρεύματα επικρατούν στην κοινωνία των Ελλήνων. Το πρώτο είναι που προέρχεται κυρίως από την αυτοκρατορική αυλή, από διάφορους αυτοκράτορες συνέχεια, αρχίζοντας από τον 1ο Παλαιολόγο μέχρι και τον προτελευταίο τον Ιωάννη τον 8ο, είναι ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να γίνει η ένωση των Εκκλησιών για να αρθεί το σχίσμα του 1054, το οποίο είχε οριστικοποιηθεί. Το σχίσμα δεν ήταν μόνο θρησκευτικό, ήταν και σημαντική ιδεολογικοπολιτική διαφορά μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής Χριστιανοσύνης. Σύμφωνα με την άποψη αυτή η αυτοκρατορία θα σωζόταν μόνο με τη δυτική βοήθεια και προϋπόθεση για να έρθει η δυτική βοήθεια ήταν να δεχτούμε την ανωτερότητα του Πάπα, να γίνει η ένωση αλλά επί της ουσίας αυτό που διεκδικούσε η παπική εξουσία ήταν να παραιτηθεί από την παράδοσή του το ελληνορθόδοξο γένος. Ο Μιχαήλ ο 8ος προσπαθεί να κάνει την ένωση το 1274 και αυτό ακολουθεί και η τελευταία προσπάθεια είναι το 1438, 15 χρόνια πριν την Άλωση ουσιαστικά.
Το δεύτερο ρεύμα που είχε ουσιαστικά πολύ μικρή απήχηση τότε προερχόταν από την διδασκαλία του Πλήθωνα στο Μυστρά που πρότεινε την επανασύσταση της αρχαίας Ελλάδος ως κοινωνικοπολιτικού συστήματος φθάνοντας σε κάποιο βαθμό να προτείνει και την επιστροφή στον δωδεκαθεϊσμό. Η επιρροή του κινήματος αυτού ήταν την εποχή εκείνη ελαχίστη όμως επανήλθε η ιδεολογία αυτή εν μέρει μετά από την ίδρυση της νέας Ελλάδος ως αντίληψη κυρίως λόγω του έργου του Α.Κοραή.
Τέλος το τρίτο ρεύμα ήταν η συνέχιση της παράδοσης της Ορθοδοξίας και η οποία έσωσε το Γένος από πλήρη εξαφάνιση όπως θα δούμε παρακάτω.
Την περίοδο αυτή που το 1300 είναι δηλαδή 40 χρόνια από την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης, ένα φύλο τουρκικό ήδη είπαμε υπάρχει το σελτζουκικό κράτος στην κεντρική Μικρά Ασία το οποίο στα 1275 κατακερματίζεται, κατά την πρώτη εισβολή των Μογγόλων, δημιουργούνται κρατίδια μέσα στην Μικρά Ασία και ένα από αυτά ιδρύεται από μια νεοεισερχόμενη φυλή στη Μικρά Ασία αποτελούμενη από 200 οικογένειες, θα έλεγε κανείς μία ορδή νομάδων με 200 οικογένειες εγκαθιδρύουν αυτό το κρατίδιο στη Βιθυνία, στα σύνορα με το Βυζάντιο.
Αυτό εξελίσσεται γρήγορα και το 1326 καταφέρνουν να καταλάβουν την Προύσα που ήταν μία από τις τελευταίες κτήσεις του Βυζαντίου και εμπορικό κέντρο. Διαπιστώνει κανείς μια αλματώδη εξέλιξη αυτή της ορδής. Ενώ η Νίκαια είναι η πρώτη τους κτήση που είναι σημαντικό κέντρο που είχε χρησιμοποιηθεί και σαν κέντρο του κράτους της Νίκαιας και έτσι έχουμε μία ραγδαία εξέλιξη αυτής της δύναμης του κράτους. Το κράτος ονομάζεται Οσμανικό ή Οθωμανικό λόγω του ονόματος του ιδρυτή του Οσμάν Γκαζί.
Το 1345 στα μέσα του 14ου αιώνα ο συναυτοκράτωρ Καντακουζινός διαπράττει ένα τεράστιος λάθος κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μέσα στο Βυζάντιο για το ποιος θα επικρατήσει στον θρόνο και χρησιμοποιεί Τούρκους μισθοφόρους για τον πόλεμο που διεξαγότανε στην Θράκη, με αποτέλεσμα μία σημαντική δύναμη των Τούρκων να περάσει στην Θράκη και έτσι να αρχίσει η κατάκτηση από τους Τούρκους του ευρωπαϊκού τμήματος των εδαφών που παρέμεναν στο Βυζάντιο.
Πρέπει να παρατηρήσουμε το εξής ενδιαφέρον, ενώ η Μικρά Ασία για να κατακτηθεί πέρασαν 400 χρόνια τα Βαλκάνια κατακτήθηκαν μέσα σε ελάχιστα χρόνια σε δύο 10ετίες, ουσιαστικά η ορμή των Οθωμανών που θα πούμε σε τι οφείλεται αυτό σε λίγο, επιτυγχάνει να νικήσει το Σερβικό κράτος στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου το 1368, το βυζαντινό κράτος συρρικνώνεται σε ένα μικρό τμήμα της Θράκης γύρω από την Θεσσαλονίκη στην Πελοπόννησο και σε μερικά νησιά.
Αποτελεί ιστορικό αίνιγμα πως είναι δυνατόν μία τόσο μικρή ομάδα 200 οικογενειών νομάδων να επιτύχουν μέσα σε 150 χρόνια από το 1300 μέχρι το 1450 να γίνουν μία παγκόσμια δύναμη που με την Άλωση της Πόλης. Το ερώτημα αυτό έχει απασχολήσει πολλούς ιστορικούς στο παρελθόν και ακόμα τους απασχολεί. Το ερώτημα είναι αυτό πολύ βασικό πως είναι δυνατόν, δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα στην ιστορία. Η Μογγολική αυτοκρατορία που πράγματι μέσα σε 20 χρόνια περίπου κατέκτησε σχεδόν όλη την Ασία κατέρρευσε μέσα σε μερικά χρόνια.
Εδώ πρέπει να ανατρέξουμε να δούμε ποια ήταν τα θεμέλια που χρησιμοποιήθηκαν από αυτό το κράτος. Το Οθωμανικό τουρκικό κράτος βασιζόταν στον ισλαμικό νόμο, όπως διατυπώνεται στο Κοράνι και ερμηνεύεται από τους Ουλεμάδες αυτό είναι σημαντικό ότι η ερμηνεία βασιζότανε σε ιεροδιδασκάλους. Οι χριστιανοί και οι Εβραίοι επειδή αναγνωρίζονται ως μέλη μονοθεϊστικών θρησκειών επιτρεπόταν να ζουν υπό την ανοχή, εφόσον πλήρωναν κεφαλικό φόρο. Με τον τρόπο αυτά εξασφαλιζόταν η Οικονομική ευμάρεια του Κράτους.
Σε δεύτερο βαθμό βέβαια το Οθωμανικό κράτος στηριζόταν στην παράδοση του Σελτζουκικού κράτους και αυτό είναι σημαντικό να αναφερθεί. Όταν οι Σελτζούκοι κατέλαβαν την Μικρά Ασία δεν κατέσχεσαν τις ιδιωτικές περιουσίες των κατοίκων αλλά μόνο κατάσχεσαν την εκκλησιαστική περιουσία και αυτό διέλυσε την κοινωνία. Αυτό το αναλύει πάρα πολύ ωραία ο Σπύρος ο Βρυώνης, ο μέγιστος αυτός Βυζαντινολόγος.
Και το τρίτο στοιχείο που έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο ήταν ο φόρος του αίματος, είναι η πρώτη φορά που στην ιστορία σε τέτοια ευρεία κλίμακα έγινε αυτό το σύστημα του παιδομαζώματος, δεν υπάρχει άλλο προηγούμενο στην ιστορία. Στους Ρωμαίους υπήρχε σε μία τελείως διαφορετική μορφή ακόμα και στους Σελτζούκους χρησιμοποιήθηκε μόνο για τις υπηρεσίες του Παλατιού (οι Γκουλάμ). Για πρώτη φορά το 1340 από τους διαδόχους του Οσμάν εγκαθιδρύεται αυτό το σύστημα το πεντσίγκ ότι το 1/5 των χριστιανόπαιδων κάθε χρόνο θα αφαιρείται από τις οικογένειές του και θα χρησιμοποιείται ως η μηχανή η κατακτητική του κράτους, όχι μόνο στρατιώτες αλλά και στο ίδιο το παλάτι. Δεν έχουν γίνει πολλές έρευνες για το σύστημα των γενιτσάρων. Ξέρουμε ότι έχει ιδρυθεί το 1340, τα παιδιά τα οποία μαζευόντουσαν 6 μέχρι 10 ετών εξαιρότανε οι Εβραίοι, οι Έλληνες ήταν σε προτεραιότητα διότι θεωρούνταν οι Ρωμιοί βασιλικό γένος σε σχέση με τους Αρμενίους, Σέρβους ή Βούλγαρους και κυρίως προτιμιόνταν τα παιδιά των ιερέων ή των προυχόντων, διότι με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να ανακοπεί η πορεία του υπόδουλου γένους. Ο μόνος συγγραφέας που έχει εργαστεί για το θέμα των Γενιτσάρων πάρα πολύ είναι ένας Τούρκος ο Ουζούντσαρσιλι του οποίου τα βιβλία ίσως πρέπει κάποτε να μεταφραστούν. Όταν διαβάσει κανείς τα περιγραφόμενα του Ουζούντσαρσιλι αλλά και του Εκρέμ Κοτσού καταλαβαίνει κανείς τι ήταν πραγματικά τη σκληρότητα του συστήματος των γενιτσάρων, ένα τρομερό ένα σύστημα που δυστυχώς σήμερα μερικοί «ιστορικοί» στην χώρα τολμούν να το αποκαλέσουν ως «σύστημα κοινωνικής ανάδειξης» .
Αυτή είναι η απεικόνιση της Κωνσταντινούπολης. Όπως ξέρετε η Κωνσταντινούπολη είναι ένα τρίγωνο ουσιαστικά. Τα χερσαία τείχη βλέπετε στο βάθος χωρίζουν την Θράκη. Αυτός ο ποταμός είναι ο Λύκος όπως ονομαζότανε και αυτό είναι μία προσομοίωση, είναι ένας Τούρκος νεαρός ο οποίος κάνει στον υπολογιστή την προσομοίωση όλης της Πόλης και είναι ενδιαφέρον ότι ο άνθρωπος το κάνει αυτό με μεγάλο κόπο.
Η αλυσίδα που κάλυπτε τον Κεράτειο. Αυτή είναι η εικόνα του 1200 βέβαια λένε, αλλά και την εποχή της Άλωσης λίγο πολύ ήταν το ίδιο. Εδώ είναι η αλυσίδα που μπορούσε να ελέγξει κανείς ποια πλοία θα εισέλθουν στον κόλπο στην Θάλασσα, υπήρχε μία γέφυρα στο τέλος, εδώ είναι η συνοικία του Γαλατά που είχε παραχωρηθεί στους Γενοβέζους σαν αποικία στα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου και εδώ είναι οι στύλοι του Κωνσταντίνου, η Αγία Σοφία, εδώ ήταν το αρχαίο παλάτι μετά το παλάτι είχε μεταφερθεί στις Βλαχέρνες και το υπόλοιπο μέρος της Πόλης και εδώ το λιμάνι των Ψωμαθιών.
Είπαμε για την ιδεολογική αντίδραση. Η πρώτη ιδεολογική αντίδραση λοιπόν ήταν της αυτοκρατορικής αυλής που πίστευε ότι η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να σώσει την Αυτοκρατορία ήταν η Ένωση με την Δύση, η υποταγή προς την Δύση ουσιαστικά. Η βοήθεια βέβαια ποτέ δεν ήρθε. Ποτέ δεν υπήρξε ουσιαστική βοήθεια, διότι η παπική εκκλησία ουσιαστικά ζητούσε την υποταγή και όχι να βοηθήσει.
Υπάρχει ένα δεύτερο ιδεολογικό ρεύμα μικρής κλίμακας το οποίο διαμορφώνεται στον Μιστρά με εκπρόσωπο τον Πλήθωνα κάτι το οποίο τότε δεν επηρέασε καθόλου, ήταν να γίνει κάποια επιστροφή στην Αρχαία Ελλάδα. Αυτό δεν επηρέασε τότε, επηρέασε την Ελλάδα όπως ξέρετε μετά το 1830 με πολλά καταστροφικά αποτελέσματα και θα μιλήσουμε λίγο αργότερα για αυτό.
Και η τρίτη βέβαια ιδεολογία που έσωσε το γένος ήταν η συνέχεια της παράδοσης του μεσαιωνικού Ελληνισμού, της ορθόδοξης παράδοσης που αντιπροσωπεύεται από τους ανθενωτικούς ιεράρχες και όλο σχεδόν τον λαό.
Για την Άλωση έχουν γραφτεί πολλά, πάρα πολύ σύντομα θα πούμε, δεν είναι το θέμα μας αυτό. Η αυτοκρατορία ουσιαστικά από τα τέλη του 1300 ήταν σχεδόν έτοιμη να καταληφθεί η Κωνσταντινούπολη, είχε αποκλειστεί από δυτικά, σώθηκε την τελευταία στιγμή, μάλιστα ο αυτοκράτωρ Εμμανουήλ ο δεύτερος όταν βρισκότανε πάλι στην προσπάθεια του να βρει βοήθεια από την τότε Γαλλία και την Αγγλία σώθηκε από το γεγονός της εισβολής του Ταμερλάνου, του 2ου ρεύματος των Μογγόλων στη μάχη της Άγκυρας, ο Ταμερλάνος νίκησε κατά κράτος τον Γιλντιρίμ Μπαϊαζίτ τον σουλτάνο. Γιλντιρίμ θα πει κεραυνός Μπαϊαζίτ, ο οποίος είχε τρομερή ταχύτητα επιχειρησιακή.
Αυτή η ήττα οδήγησε το Οθωμανικό κράτος σχεδόν σε διάλυση για 10-15 χρόνια και έτσι πήρε μία αναπνοή ζωής η Κωνσταντινούπολη. Πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι το στοιχείο αυτό της διάλυσης του κράτους παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Οθωμανικού κράτους και στην ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτή η περίοδος της παρακμής, της ήττας από τον Τεμερλάνο και του κινδύνου διάλυσης του κράτους ακόμα κυνηγάει την Τουρκία ψυχολογικά και με την φοβία αυτή εγκαθιδρύεται ο νόμος ότι ο σουλτάνος έχει το δικαίωμα να δολοφονεί τους αδελφούς του για την ενότητα του κράτους. Αυτό παίζει πάρα πολύ ρόλο και σήμερα και έτσι έχουμε συνέχεια δολοφονίες των αδελφών χωρίς να χρειάζεται κάποια δικαιολογία για αυτό. Αν θεωρεί ο επίδοξος διάδοχος ή ο σουλτάνος ότι ο αδελφός του ή τα αδέλφια του θα θέσουν σε κίνδυνο τον θρόνο έχει το δικαίωμα να τον δολοφονεί χωρίς να έχει αποδειχθεί κάποια αιτία για σφετερισμό του θρόνου.
Μάλιστα στην περίπτωση του Μεχμέτ του Α΄ λέγεται ότι πολύ μικρός είχε σκοτώσει έναν μικρό αδελφό του. Η μητέρα του ήταν Ελληνίδα από την Χίο ήξερε άριστα ελληνικά, πέντε γλώσσες ήξερε, είχε το πάθος να μοιάσει στον Μέγα Αλέξανδρο, αυτό ήταν το πάθος της ζωής του να γίνει ένας δεύτερος Μέγας Αλέξανδρος. Ο Μεχμέτ ο Α΄ ένας νεαρός σουλτάνος έρχεται στο θρόνο το 1451, μόλις 21 ετών Ανεβαίνει λοιπόν στο θρόνο στην Ανδριανούπολή που ήταν η νέα πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, ήταν πολύ έξυπνος, αδίστακτος και ικανός στην στρατιωτική τέχνη. Είχε δε αυτή την έμμονη ιδέα της κατάληψης της Πόλης.
Από την άλλη πλευρά στο θρόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Όταν πεθαίνει ο αυτοκράτωρ Ιωάννης ο 8ος ο προτελευταίος αυτοκράτωρ το 1448, όπως ξέρουμε ο Κωνσταντίνος δεν στέφθηκε στην Αγία Σοφία είναι ο μοναδικός αυτοκράτωρ που δεν στέφθηκε στην Αγία Σοφία, στέφθηκε στον Μιστρά, έρχεται στην Πόλη και αναλαμβάνει τα καθήκοντά του ως αρχηγός του κράτους με νοικιασμένο πλοίο. Ήταν πολύ γνωστός και αγαπητός στον λαό λόγω της ευγένειάς του, λόγω της φιλοπατρίας του την οποία επέδειξε και κατά την πολιορκία.
Η ισορροπία των δυνάμεων ήταν τελείως άνιση. Ο οθωμανικός στρατός αριθμούσε πάνω από 300 χιλιάδες, οι μάχιμες μονάδες βέβαια ήταν λιγότερες, για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν κανόνια μεγάλου διαμετρήματος από την τουρκική πλευρά. Από την άλλη πλευρά μέσα στην Πόλη, ο πληθυσμός είχε μειωθεί κάπου σε 60 χιλιάδες, οι εμπόλεμοι έφταναν μετά βίας τις 8 χιλιάδες, 5 χιλιάδες ήταν οι Έλληνες και 3 χιλιάδες δυτικοί που είχαν σπεύσει σε βοήθεια, οι μόνοι που ήλθαν.
Η βοήθεια ποτέ δεν ήρθε όπως είπαμε και έτσι η Άλωση επέρχεται στις 29 Μαΐου, ημέρα Τρίτη, του 1453. Ποιες είναι οι άμεσες συνέπειες της Άλωσης; Μην ξεχνάμε ότι όταν είχε γίνει η Άλωση ουσιαστικά εκτός της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας και του Δεσποτάτου του Μυστρά τα υπόλοιπα τμήματα του ελληνισμού ήδη βρίσκονταν υπό κατοχή για πολλούς αιώνες.
Στην Κωνσταντινούπολη επέζησαν κάπου 5 χιλιάδες από τους 60 χιλιάδες και διέφυγαν περίπου 2 χιλιάδες. Σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο όταν μία πόλη αντιστέκεται δεν τις χαρίζεται η ζωή και η θρησκεία. Επομένως για τρεις ημέρες έγινε το μακελειό. Βέβαια ο Μωάμεθ ήξερε ότι πρέπει να φτιάξει μία αυτοκρατορία και για αυτόν τον λόγο χρειαζότανε και τους Έλληνες, για αυτόν τον τόπο ήλεγξε την κατάσταση μετά από την 3η ημέρα όπως αυτό προβλέπει το ισλαμικό δίκαιο ότι αν αντισταθεί μία πόλη.
Τα στοιχεία του πολιτισμού που χάθηκαν κατά τις δύο Αλώσεις της Πόλης το 1204 και το 1453 ήταν τέτοιου μεγέθους ώστε πολλοί ιστορικοί έχουν πει ότι αν δεν είχαν γίνει αυτές οι λεηλασίες ίσως ο ανθρώπινος πολιτισμός να ήταν εντελώς διαφορετικός. Τονίζω αυτό που είχε πει ο Στέφαν Σβάικ ένας κορυφαίος Εβραίος που είχε μεγάλη αντιναζιστική δράση, είπε ότι η ανθρωπότητα ποτέ δεν θα μπορέσει να μετρήσει τον όλεθρο που πέρασε από την Κερκόπορτα. Η Κερκόπορτα είναι τελείως συμβολικό, δεν έχει παίξει κανέναν ρόλο στην Άλωση ουσιαστικό.
Όπως είπαμε πριν κατανόησε ο Μεχμέτ ο Β΄ ότι πρέπει να διοικήσει μία αυτοκρατορία και για αυτό τον λόγο εποικίσει την Πόλη ξανά με Έλληνες και καλεί τον Γεννάδιο Σχολάριο που ήταν ένας από τους ηγέτες τους ανθενωτικούς, τον ορίζει ως Πατριάρχη, δίνει αυτά τα εντός εισαγωγικών προνόμια.
Αυτά τα προνόμια τι ήταν; Αναγνωριζότανε στην Εκκλησία το δικαίωμα να οργανώσει την παιδεία, δεύτερον, να έχει το οικογενειακό δίκαιο υπό την εξουσία του. Ο σκοπός ήταν σαφής να αποτραπεί οποιαδήποτε σχέση με την Δύση των κατεκτημένων ελληνικών πληθυσμών.
Η μελέτη του Οθωμανικού κράτους παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον Να αναφέρουμε σύντομα ότι το οθωμανικό κράτος βασιζότανε στην εξής βασική αρχή ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο. Είναι ο χώρος που ελέγχεται από το Ισλάμ και ο χώρος που πρέπει να κατακτηθεί και επομένως το κράτος, οι υπηρεσίες του ουσιαστικά ήταν η πολεμική μηχανή που θα έκανε τις κατακτήσεις και θα κατέπνιγε βέβαια τις εσωτερικές εξεγέρσεις.
Μέχρι και το 1840-50 στο οθωμανικό κράτος διέθετε σαν μηχανισμό ουσιαστικά τον στρατό και τις αναγκαίες υποστηρικτικές υπηρεσίες για αυτό συλλογής φόρων. Δεν διέθετε άλλες υπηρεσίες όπως π.χ. φιλανθρωπικές υπηρεσίες, οικονομικές υπηρεσίες κλπ. λειτουργούσαν περισσότερο σαν ευαγή ιδρύματα παρά υπό την εξουσία του κεντρικού κράτους.
Είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί πάρα πολύ πως διεσώθη το γένος, διότι μην ξεχνάμε ότι οι συνθήκες της Άλωσης ήταν τέτοιες που μπορούσαν να οδηγήσουν στην εξόντωση και θέλω να τονίσω το εξής αν από αυτή την διάλεξη θέλετε να θυμάστε κάτι είναι το εξής, ότι μέχρι το 1908 περίπου 100 χρόνια πριν η κεντρική φιλοσοφία του οθωμανικού κράτους ήταν η εξής: ότι εάν δεν εξισλαμιστούν όλοι οι χριστιανικοί λαοί το κράτος δεν θα έχει πλήρη ασφάλεια. Αυτό βέβαια ερχότανε σε αντίθεση ότι ο πλούτος παραγότανε από τους χριστιανικούς λαούς ή τουλάχιστον τους μη-μουσουλμανικούς λαούς, επομένως πολλές φορές που αποφασιζόταν η επιβολή γενικός αναγκαστικός εξισλαμισμός και σφαγή αν δεν γινόταν δεκτός, αυτό σταματούσε από κάποιους διότι διαπιστωνόταν ότι αν γίνει αυτό από πού θα εισπραχθεί ο κεφαλικός φόρος και θα παραγόταν ο πλούτος.
Εκεί που αλλάζουν τα πράγματα ουσιαστικά είναι το 1908 όπου πλέον αλλάζει η πολιτική, δεν φτάνει ο εξισλαμισμός αλλά πρέπει να υπάρξει ολοκληρωτικός αφανισμός. Αυτή είναι σημαντική διαφορά στην ιστορία. Εκείνο το οποίο διέσωσε το γένος επίσης ήταν η κοινοτική οργάνωση, ακόμα και σήμερα άμα πάτε στην Κωνσταντινούπολη ή επισκεφτείτε την Μικρά Ασία, τον Πόντο, παντού θα δείτε ότι η εκκλησία είναι πλάι το σχολείο, στη φιλόπτωχο αδελφότητα όλα σε μία ενότητα και αυτά βέβαια συντονίζονταν από τις 72 Μητροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Όπως ξέρετε στην Ελλάδα το κοινοτικό σύστημα οργάνωσης καταργήθηκε σαν πρώτη πράξη της Βαυαροκρατίας το 1833, δια νόμου καταργήθηκε η κοινοτική οργάνωση που προερχότανε από το Βυζάντιο και το οποίο διατηρήθηκε στη μορφή που διέσωσε το Γένος, αυτό είναι σημαντικό να το καταλάβουμε διότι πολλά μπορούν να εξηγηθούν τα συμβαίνοντα σήμερα.
Το άλλο το σημαντικό ήταν πάντοτε η μνήμη του χαμένου λαμπρού παρελθόντος και της ισχύος πράγμα που μεταφερότανε από γενιά σε γενιά από τους απλούς ιερείς, δασκάλους και γονείς.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι περί των προνομιών της Εκκλησίας. Τα προνόμια αυτά βέβαια πολλές φορές ήταν κίβδηλα, πάρα πολύ εύκολα παραβιάζονταν. Παρά ταύτα σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργούσαν όπως θα δούμε παρακάτω και ήταν σωτήρια. Για το σύστημα των γενιτσάρων ήδη μιλήσαμε.
Ξέρετε στην σημερινή Ελλάδα σήμερα κυκλοφορούν διάφοροι ιστορικοί που λένε ότι το σύστημα του παιδομαζώματος ήταν σύστημα «προαγωγής κοινωνικής», ότι ήταν σαν να πηγαίνεις στο Χάρβαρντ να παίρνεις υποτροφία για να μπαίνεις στο Χάρβαρντ.
Ένα παράδειγμα να δώσουμε για να καταλάβουμε ποιες ήταν οι συνθήκες. Το 1539, δηλαδή περίπου 80 χρόνια από την Άλωση εμφανίζονται κάποιοι Ουλεμάδες και διαπιστώνουν ότι λέει, αφού δεν παραδώσανε την Πόλη αυτοί ειρηνικά δεν μπορούν να έχουν εκκλησίες και πρέπει όλες να μετατραπούν σε τζαμιά. Ο Σείχ-ουλ-Ισλάμ της εποχής, τρέχει στον Πατριάρχη και τον ενημερώνει ότι υπάρχει μία τέτοια εξέλιξη και του λέει κάντε ότι μπορείτε να βρείτε δύο μάρτυρες να σώσετε την κατάσταση.
Οι απεσταλμένοι του Πατριάρχη πάνε και βρίσκουν δύο υπέργηρους γενιτσάρους στην Ανδριανούπολη, τους μεταμφιέζουν ώστε να φαίνονται πολύ γέροι και τους φέρνουν στην αυλή που είχε καθοριστεί μία ακρόαση και οι οποίοι ομολογούν ότι είδανε με τα μάτια τους τον αυτοκράτορα τον Κωνσταντίνο να παραδίδει τα κλειδιά στον Μωάμεθ και έτσι σώζεται η κατάσταση. Καταλαβαίνετε τι έπρεπε να βρει ο εκάστοτε πατριάρχης για να μπορέσει να σώσει το γένος.
Η Κωνσταντινούπολη αμέσως μετά την Άλωση έχει μειοψηφία των Ρωμιών το 1437, αυτό προέρχονται από τα αρχεία που κρατούσε, τις επετηρίδες το οθωμανικό κράτος.
Έχουμε αρκετά βιβλία σήμερα στο διαδίκτυο που μπορεί να ανατρέξει κανείς και βρει σπάνια βιβλία, είναι το καλό του διαδίκτυο όπου πολλά σπάνια βιβλία το οποίο είναι δύσκολο να βρεθούν. Ένας διάσημος είναι ο Φίνλεϊ. Ένας από τους μεγάλους πατριάρχες αναμορφωτές ήταν ο Κύριλλος ο Α΄ που είχε τραγικό θάνατο απαγχονίστηκε, ένας από τους πατριάρχες, προσπάθησε τα δίκαια του γένους να υπερασπιστεί, ήρθε σε επαφή με τον Ρώσο αυτοκράτορα τον Τσάρο και βασικά για αυτόν τον λόγο τον απαγχόνισαν. Είναι ενδιαφέρον να τονιστεί ότι το Πατριαρχείο πρώτα ίδρυσε την τυπογραφείο στην Οθωμανική αυτοκρατορία, που λειτούργησε για μικρό διάστημα αλλά και αργότερα λειτούργησε. Αν δει κανείς τον κατάλογο των βιβλίων που τύπωνε το πατριαρχείο, ελάχιστα είναι θρησκευτικά και τα περισσότερα είναι επιστημονικά ή κυρίως απευθύνονται στην κοινωνία.
Η κατάσταση άλλαξε από δύο αιτίες. Όπως ξέρετε η Οθωμανική αυτοκρατορία έφτασε στην Βιέννη το 1526 παραλίγο να καταληφθεί η Βιέννη και το 1683 σχεδόν είχε καταληφθεί. Η ανατροπή της ορμής των Τούρκων έγινε για δύο αιτίες, πρώτον η Ευρώπη αναπτύχθηκε τεχνολογικά και ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει, αυτό οφείλεται εν μέρει και στην ανακάλυψη ξανά της αρχαίας ελληνικής επιστήμης που την μετέφεραν βυζαντινοί λόγιοι μετά από την Άλωση στη Δύση.
Η δεύτερη αιτία που αλλάζει στην ανατολική Ευρώπη την κατάσταση είναι η εμφάνιση της Ρωσίας σαν μία σημαντικής δύναμης. Ο πρώτος πόλεμος γίνεται αρχές του 1710 περίπου είναι η πρώτη σύγκρουση σημαντική και η Ρωσία εξελίσσεται τον 18ο αιώνα ένας σοβαρός αντίπαλος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και το σημαντικό για τους Έλληνες κομβικό σημείο είναι η συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774 όπου για πρώτη φορά η Ρωσία αποκτά δικαιώματα προστασίας των ορθόδοξων λαών μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αυτός ο χάρτης δείχνει την έκταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην έκτασή της και αυτές οι σημαίες είναι ενδιαφέρουσες δεν είναι πολύ γνωστές, είναι οι σημαίες που πήραν τα ελληνικά πλοία, είχαν το δικαίωμα να μεταφέρουν μετά από το 1774 η πάνω είναι της Πόλης, η κάτω είναι στης Σμύρνης και είχανε προνόμια όσον αφορά εργατικά δικαιώματα υπό την προστασία της Ρωσίας και αυτό έπαιξε πάρα πολύ ρόλο στην ανάπτυξη του ελληνικού ναυτικού και μην ξεχνάμε ότι η ελληνική επανάσταση σε μεγάλη βαθμό σώθηκε λόγω της ναυτικής δύναμης των Ελλήνων.
Η παιδεία ήταν όπως είπαμε υπό την μέριμνα του Πατριαρχείου αλλά και των επιμέρους πρωτοβουλιών. Το έργο του Ρήγα Φεραίου το τεράστιο. Στην Κωνσταντινούπολη το 1809 λειτούργησε ένα πανεπιστήμιο Θετικών Επιστημών ήταν βραχύβιο. Η Φιλική Εταιρεία που ετοίμασε την επανάσταση σε μεγάλο βαθμό και μην ξεχνάμε ότι για δύο χρόνια λειτούργησε μυστικά μέσα στην Πόλη.
Επειδή επικεντρωνόμαστε στην Κωνσταντινούπολη πρέπει να πούμε τι συνέβη το 1821 στην Πόλη. Όπως ξέρουμε τα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας για την Επανάσταση ήταν τρία: Το πρώτο σχέδιο ήταν αυτό που έκανε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης με τους 300 Έλληνες φοιτητές από Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια - του Ιερού Λόχου που εισέβαλε από την Ρωσία στην προσπάθεια να αναμείξει και την Ρωσία, απέτυχε βέβαια να το κάνει αυτό και ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε από τον Τσάρο.
Το δεύτερο που ήταν το σωτήριο σχέδιο στην Πελοπόννησο, η επανάσταση λόγω της μεγάλης πυκνότητας που είχε ο ελληνικός πληθυσμός και το τρίτο σχέδιο αναφερότανε ότι θα γίνει η κατάληψη του Ναυαρχείου και του Παλατιού στην Πόλη. Το τελευταίο μάλλον ήταν ένα σχέδιο για να τονώσει το ηθικό των οπλαρχηγών στην Πελοπόννησο που ανησυχούσαν για τον Οθωμανικό στόλο και να τους ενθαρρυνθεί. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο επιχειρήθηκε και σε ποιο βαθμό προδόθηκε.
Είναι ανάγκη να τονιστεί ότι το 1821 τα αντίποινα στην Πόλη ήταν πολύ βαριά. Όταν μαθεύτηκε η επανάσταση ότι ξεκίνησε στην Μολδαβία ο Υψηλάντης και στην Πελοπόννησο ότι άρχισε η επανάσταση, ο Σουλτάντος εξέδωσε διάταγμα-φετβά- με το οποίο διέταζε τους μουσουλμάνους να σφάξουν όλους τους Έλληνες στην πρωτεύουσα του Κράτους για να προστατεύσουν την θρησκεία και το κράτος. Στον ισλαμικό νόμο για να γίνει ένα βασιλικό διάταγμα, αυτοκρατορικό διάταγμα εφαρμόσιμο θα πρέπει να τύχει της έγκρισης του ανωτάτου θρησκευτικού αξιωματούχου του Ισλάμ του Σείχ-ουλ-Ισλάμ. Την εποχή εκείνη βρίσκεται, όπως στην προηγούμενη περίπτωση που αναφέρουμε, μάλλον ένας ελληνικής καταγωγής δεύτερης γενιάς εξισλαμισμένος ο Χατζί Χαλίλ Εφένδης, ο οποίος επί μία εβδομάδα αρνιότανε να υπογράψει το διάταγμα και είχε και επικοινωνία με τον Γρηγόριο τον Ε΄. Η αιτία που πρόβαλε ήταν ότι ναι έχει δικαίωμα το κράτος τους επαναστάτες να τους τιμωρήσει δεν έχει δικαίωμα όμως να επιτεθεί σε γυναικόπαιδα ή σε άμαχους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί για να δείξει κανείς ότι σε μία τέτοια θέση βρισκόμενος ένας άνθρωπος που για αυτόν ήταν πάρα πολύ εύκολο να υπογράψει και δεν θα είχε ο ίδιος καμία επίπτωση και με τον ισλαμικό νόμο λίγο πολύ θα δικαιωνότανε. Είναι πολύ λίγο γνωστή η προσφορά αυτού του ανθρώπου. Ουσιαστικά ο πληθυσμός ο ελληνικός σε μεγάλο βαθμό σώθηκε λόγω και της στάσης του Γρηγορίου Ε΄ βέβαια που με τους αφορισμούς που προσπαθούσε να ξεγελάσει την Υψηλή Πύλη αλλά και του αναφερόμενου Σείχ-ουλ-Ισλάμ που έπαιξε πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Παρόλα ταύτα τα αντίποινα στην Κωνσταντινούπολη ήταν τρομερά. Αυτό το οποίο συνέβη στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955, συνέβη και τότε. Όλες οι εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης καταστράφηκαν, όλα τα νεκροταφεία, επίσης ο αριθμός των θυμάτων όπως λέει ο Παπαρηγόπουλος, «..φυσούσε ο άνεμος του θανάτου στις δύο πλευρές του Βοσπόρου», τα θύματα ξεπερνούν τις 25 χιλιάδες.
ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΕΝΟ
Όταν πια η Γερμανία πλήρως ηττήθηκε, ξέρετε η Τουρκία τον Μάρτιο του ’45 κήρυξε τον πόλεμο προς την Γερμανία στην προσπάθεια να εισέλθει στην πλευρά των συμμάχων. Τότε σταματάει η εφαρμογή αυτού του νόμου, η αλήθεια έγινε και μία σειρά δημοσιευμάτων από τον γνωστό στην Ελλάδα δημοσιογράφο τον Σουλσμπέργκερ στην Νιού Γιόρκ Ταϊμς ότι η Τουρκία κάνει αυτά στις μειονότητες και αυτά βοήθησαν κάπως να σταματήσει. Ήταν εποχή πολέμου δεν μπορούσε να φύγει κανείς. Η μειονότητα κρατήθηκε. Μετά το ’46 έχουμε την αλλαγή λίγο του σκηνικού. Η Τουρκία υποτίθεται εισέρχεται σε πολυκομματικό σύστημα για να μπορέσει να συμμετέχει στις δυτικές συμμαχίες. Το 1952 όταν η Ελλάδα και Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ πολύ πανηγύριζαν αφελείς ότι αυτό θα λύσει το πρόβλημα αφού είναι στην ίδια συμμαχία δεν θα έχουμε τα παλιά.
Απεδείχθη σε λίγο διάστημα ότι η εφαρμογή του σχεδίου υπήρχε αδιάλλακτο σε ισχύ. Πολλοί συνδέουν την τύχη της μειονότητας της Κωνσταντινούπολης με το Κυπριακό. Υπεύθυνοι Τούρκοι ιστορικοί και πρέπει να τονίσουμε μία παρένθεση εδώ σήμερα ή ιστορική πραγματικότητα αποκαλύπτεται από γενναίους και διαπρεπείς Τούρκους ιστορικούς σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με την παραποίηση της ιστορίας, αποδεικνύουν την αλήθεια αυτή με τα έργα τους.
Το σχέδιο των 6-7 Σεπτεμβριανών ήταν ένα σχέδιο ολόιδιο που εφαρμόστηκε το 1938 τη νύχτα των Κρυστάλλων στην Γερμανία. Μία προετοιμασία παραστρατιωτική που εφαρμόστηκε μία κεραυνοβόλα επιχείρηση μέσα σε 8 ώρες, όλες οι υποδομές, κυρίως της ελληνικής μειονότητας καταστράφηκαν. Δηλαδή είχαν προσημειωθεί όλα τα μαγαζιά, σπίτια, εκκλησίες, νεκροταφεία, η έννοια της επίθεσης των νεκροταφείων έχει σημασία γιατί θέλει να δείξει ότι οι ρίζες σας πρέπει να φύγει από εδώ. Η ερμηνεία της είναι αυτή κυρίως.
Είναι προετοιμασμένο, οι αφορμές περί της τριμερούς συνδιάσκεψης στο Λονδίνο κλπ. είναι τελείως πρόφαση. Διαδίδουν την ψεύτικη είδηση ότι δήθεν οι Έλληνες στην Κύπρο θα κάνουν σφαγή των Τούρκων, δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο 28 Αυγούστου του 1955.Η μεγάλη απόδειξη ήρθε το 1992 από τον ηγέτη γενικότερα της παραστρατιωτικής οργάνωσης στην Τουρκία τον Γκλάντιο, χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό, το Γκλάντιο το ξέρετε, στην Ελλάδα ήταν η Κόκκινη Προβιά. Ο μηχανισμός αυτός που υποτίθεται θα δρούσε στις χώρες αυτές αν επικρατήσει κάποιο κομουνιστικό καθεστώς ως μια παραστρατιωτική οργάνωση έναν ανταρτοπόλεμο κατά του κομουνιστικού καθεστώτος . Αυτός ο μηχανισμός χρησιμοποιήθηκε όπως αποδεικνύεται κατά της ελληνικής μειονότητας κυρίως αλλά την βραδιά εκείνη πήραν το μερίδιό τους και οι Αρμένιοι και οι Εβραίοι σε μικρότερο βαθμό. Να τονίσουμε το εξής το 1992 σε ένα περιοδικό το Τέμπο, ο αρχηγός της οργάνωσης της Γκλάντιο της Τουρκίας, ο Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου σε μία συνέντευξη αυθόρμητα λέει, ξέρετε αυτή η επιχείρηση των 6-7 Σεπτεμβριανών 1955 ήταν μία μεγαλειώδης, χρησιμοποιεί τον όρο μεγαλειώδης επιχείρηση παραστρατιωτική και είχε απόλυτη επιτυχία. Το τραγικό είναι ότι ο ίδιος ο συγγραφέας στα απομνημονεύματά του γράφει οι Ρωμιοί της Πόλης όπως λέει, είναι σοβαροί, όχι φωνακλάδες σαν τους Έλληνες και είναι κρίμα που συνέβη σε αυτούς. Καταλαβαίνετε την ειρωνεία.
Να τονίσουμε ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν προέβη ούτε καν σε διαμαρτυρία στον ΟΗΕ. Ευτυχώς που σώθηκαν οι φωτογραφίες ενός γενναίου Κωνσταντινουπολίτη φωτογράφου του Δημήτρη Καλούμενου με την βοήθεια του δημοσιογράφου, που είναι εν ζωή, του Γιώργου του Καράγιωργα, που μετέφερε της φωτογραφίες στη ράχη του κολλημένες με ένα γαλλικό αεροσκάφος, ευτυχώς για την ιστορία ο Καράγιωργας απ’ ότι μου έχει πει προσωπικά τρέχει να τις δώσει στο Υπουργείο Εξωτερικών. Όταν φτάνει στην Αθήνα 12 Σεπτεμβρίου βρίσκει το Υπουργείο το απόγευμα κλειστό, ευτυχώς, και μετά δημοσιεύουνε την άλλη ημέρα στην εφημερίδα νομίζω την Ακρόπολη και έτσι μαθαίνεται ο κόσμος τι έγινε. Αν δεν είχαν σωθεί αυτές οι φωτογραφίες να είστε σίγουροι ότι θα λέγανε δεν συνέβη και τίποτα. Θα ξέρετε ίσως μερικοί ότι η Μαύρη Βίβλος των Σεπτεμβριανών που τυπώθηκε τότε από το Υπουργείο Εξωτερικών και μάλιστα αρμόδιος για αυτή την υπόθεση ήτανε, τώρα είναι μακαρίτης, ο μετέπειτα πρωθυπουργός ο Ιωάννης Ράλλης, τότε ήταν ανώτερο στέλεχος του Υπουργείου Εξωτερικών, πολτοποιήθηκε μετά από απαίτηση της τουρκικής κυβέρνησης και υπακοή της Ελληνικής Κυβέρνησης της εποχής. Αυτά είναι καλά να τα ξέρουμε για τη στάση μας που έχουμε σε τέτοια γεγονότα.
Το χτύπημα κατά του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης που έγινε το ‘55 δεν εκρίζωσε τον Ελληνισμό ό οποίος άντεξε, ξαναέχτισε τις εκκλησίες, ξανάνοιξε τις δουλειές του, έχει ενδιαφέρον ότι την επόμενη ημέρα των γεγονότων τα μόνα μαγαζιά που ξαναλειτούργησαν ήταν τα ελληνικά ακόμα κατεστραμμένα λειτουργούσανε. Αυτό δείχνει και το δαιμόνιο της φυλής. Το καίριο πλήγμα υπήρξε το ’64. Αυτό είχε προσχεδιασθεί πολύ καιρό πριν, η απέλαση των Ελλήνων υπηκόων με την επίκληση ότι αυτοί υπόκειντο στη συμφωνία του ’30 ενώ ήταν αυτό εντελώς λάθος και δεν βρέθηκε ένας Έλληνας διπλωμάτης τότε να πει ότι αυτό δεν είναι η σύμβαση του 1930, είναι η Συνθήκη της Λοζάνης. Η Συνθήκη της Λοζάνης είναι υπό την εγγύηση του ΟΗΕ. Οι απελάσεις του 1964 είχαν δυστυχώς εξαιρετικά δυσμενή αποτελέσματα για τον Ελληνισμό της Πόλης. Πολλές οικογένειες ήταν μεικτές δεν υπήρχε διαφορά αν ήσουν Έλληνας πολίτης ή Τούρκος πολίτης και έτσι η μειονότητα ενώ μετά από το ’55 οι αποχωρήσεις ήταν μικρές κάπου 30 χιλιάδες, 120 χιλιάδες ήταν ο Ελληνισμός της Πόλης αρχές του ’50, με τα Σεπτεμβριανά φύγανε 30 χιλιάδες, 90 χιλιάδες μέσα σε 6 μήνες ο πληθυσμός έπεσε κάτω από 30 χιλιάδες και το 1974 είναι περίπου 15 χιλιάδες, ο πόλεμος στην Κύπρο έχει άμεσο αντίκτυπο και έτσι έχουμε μία περαιτέρω συρρίκνωση.
Ωστόσο όπως είπα και στην αρχή της ομιλίας μου θέλω να τονίσω συμπεραίνοντας, ότι τα δικαιώματα του Ελληνισμού είναι κατοχυρωμένα με διεθνείς συμβάσεις. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο όλους τους αιώνες έχει σώσει το Γένος παραμένει στην Κωνσταντινούπολη, αναγνωρίζεται διεθνώς η οικουμενικότητά του, ακόμα και η σημερινή Τουρκική κυβέρνηση που πρέπει να ομολογήσουμε ότι σε σχέση με όλες τις προηγούμενες και αυτό προκαλεί εντύπωση, πως μιά Ισλαμιστική κυβέρνηση έχει διαφορετική αντιμετώπιση από τις υποτιθέμενες λαϊκές, χωρίς να έχει αλλάξει ουσιαστικά βέβαια απέναντι ουσιαστικά την πολιτική της στα θέματα των μειονοτήτων, δείχνει ένα άλλο πρόσωπο ή προσπαθεί να δείξει άλλη στάση προς τις μη-Μουσουλμανικές μειονότητες. Επίσης πρέπει να τονιστεί ότι υπάρχουν και άξιοι ομογενείς που η πλειοψηφία τους κρατάει τα ιδρύματα, τα σχολεία λειτουργούν έστω και με λίγους αριθμούς και εμείς βέβαια οι εκπατρισμένοι Κωνσταντινουπολίτες που έχουμε κάθε δικαίωμα από τις πολλές διεθνείς συμβάσεις ς να επιστρέψουμε όσοι θέλουμε στη γενέτειρα μας. Είναι καθήκον όλων μας να υποστηρίξουμε την ομογένεια, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω κάτι και το είπα και στη Λαμία χθες που μίλησα, μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτά που είπε ο κ. Αντιπρόεδρος και ένα πρόσθετο, τελευταία κυκλοφορούν διάφοροι ανεύθυνοι. Θέλουν να οργανώσουν «παγκόσμιες ενορίες», θέλουν να κάνουν λειτουργίες σε εκκλησίες που ιστορικά έχουν γίνει μουσεία χωρίς την έγκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν μεγάλη ζημιά και παρακαλώ την προσοχή σας γιατί προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα αγνά αισθήματα του ελληνικού λαού.
Σταματάω κύριε Αντιπρόεδρε και είμαι στη διάθεσή σας για ερωτήσεις.
Κος ΤΣΙΓΚΟΣ:
Μία παράλειψη. Καταρχήν δεν διαβάσαμε το βιογραφικό σας. Δύο κουβέντες είναι. Και δεύτερον να καλωσορίσουμε τον κ. Τσόγκα τον Πρόεδρο του ΚΑΠΗ, τον κ. Ντούρο παράλειψή μου και τον επίτιμο αντιπρόεδρο τον κ. Καλλιέρη που ήρθε αργότερα.
Ο κ. Ουζούνογλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1951, πτυχιούχος του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης το 1973, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου από το Πανεπιστήμιο του Εσσεξ το 1974, είναι διδάκτωρ ηλεκτρολόγος μηχανικός του ιδίου πανεπιστημίου από το 1976 και του Μετσοβείου Πολυτεχνείου στον τομέα των Τεχνολογικών Οπτικών Συστημάτων από το 1981.
Στην περίοδο 1977-1984 εργάστηκε στο Κέντρο Ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού. Από το 1984 είναι καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Είναι Πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών.
Όποιος θέλει να κάνει ερωτήσεις παρακαλώ στο μικρόφωνο.
ΑΚΡΟΑΤΗΣ:
Καταρχήν να πω ένα ευχαριστώ. Όταν ήμουν μικρό παιδί έχω πολύ κλάψει γιατί να ανοίξει η Κερκόπορτα και να καταληφθεί η Πόλη. Σήμερα επιτέλους δόθηκε η ευκαιρία να χωρίσουμε όλο αυτό τον χείμαρρο της ομιλίας σας σε δύο περιόδους από τον 11ο αιώνα μέχρι τότε που καταλαμβάνεται η Πόλη και από τότε και μετά.
Για την πρώτη περίπτωση ευτυχώς σήμερα θα έχουμε καταλάβει ότι αυτή η ωραιοποίηση ότι ξαφνικά και στο τέλος κατελήφθη η Πόλη πρέπει τουλάχιστον απόψε να διαγραφεί από τα μυαλά όλων, γιατί ήταν μία συνεχής υποχώρηση με σκαμπανεβάσματα από τον 11οαιώνα μέχρι τότε που οριστικά κατελήφθη.
Ως προς το δεύτερο μέρος είναι μία ευκαιρία να αντισταθούμε, να μην ξεχάσουμε. Όλη αυτή η προσπάθεια που γίνεται με τα δήθεν βιβλία και την δήθεν συναδέλφωση είναι όλα εις βάρος μας. Οι Τούρκοι δεν αλλάζουν την νοοτροπία. Έχουν μία παράδοση αιώνων και την εφαρμόζουνε χωρίς παρέκκλιση.
Ευχαριστώ πολύ.
Κος ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ:
Συμφωνώ σε όλα μία διόρθωση αν μου επιτρέπεται να κάνω. Αυτοί που δεν αλλάζουν είναι ο πυρήνας του Τουρκικού κράτους. Όσο και να μας φαίνεται περίεργο, ίσως ο αριθμός τους σήμερα είναι μικρός αλλά είναι σημαντικό ότι πολλοί Τούρκοι αναγνωρίζουν και κυρίως η νεολαία διψάει στην Τουρκία να μάθει τι συνέβη. Αυτό που ξέρετε άλλαξε το αλφάβητο δεν ήταν τυχαίο. Το 1928 αλλάζει το αλφάβητο από αραβικό γίνεται λατινικό, αυτό δεν έγινε περί δήθεν πιο ευκολίας στην γραφή αλλά για να μην μάθει ο λαός και για αυτόν τον λόγο έμενε αμόρφωτος, ούτε μετά βελτιώθηκε το ποσοστό του αναλφαβητισμού.
Αυτό ήταν καθαρά για να παραποιηθεί η ιστορία. Ο Κεμάλ είχε πει μία φορά το εξής (το οποίο δείχνει την αντίληψη του) : « ότι είναι εξίσου σημαντικό να γράψεις την ιστορία από το να την κάνεις». Είναι πιο σημαντικό να γράψεις την ιστορία από το να πράξεις την ιστορία. Και αυτό δείχνει την αντίληψη της παραποίησης της ιστορίας. ΑΚΡΟΑΤΗΣ:
Μιλάει εκτός μικροφώνου.
Κος ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ:
Υπάρχουν γενναίοι άνθρωποι που ομολογούν ότι η τραγική μοίρα αυτής της χώρας της Τουρκίας οφείλεται σε αυτά που πράχθηκαν κατά των χριστιανών. Λένε ότι έχοντας έναν εμφύλιο πόλεμο να διαρκεί τόσα χρόνια να αισθάνονται ότι ο μισός πληθυσμός με τον άλλον τον πληθυσμό είναι αντιμέτωπο, οφείλεται σε αυτά που έγιναν στους αρχαίους χριστιανικούς λαούς σε αυτή τη χώρα.
ΑΚΡΟΑΤΗΣ:
Μιλάει χωρίς μικρόφωνο.
Κος ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ:
Αυτό δεν το ξέρει κανείς. Παλαιότερα εθεωρείτο ότι δείχνανε πολύ περισσότερο πληθυσμό τώρα μερικοί ιθύνοντες της Ευρώπης τουλάχιστον έχω ακούσει λένε συμβαίνει το αντίθετο, είναι πολύ περισσότεροι και προσπαθούν να τον κρατήσουν ότι παραμένει 72 εκατομμύρια.
Η επίσημη είναι 72 εκατομμύρια. Να δώσουμε συγκεκριμένα στοιχεία, πριν ένα χρόνο ανακοινώθηκε σε δύο, τρεις εφημερίδες, ότι ο στρατός κάνει μία μελέτη και κάνει μία στατιστική περί των εθνοτήτων. Το άρθρο λέει το εξής, βέβαια σύμφωνα με το Σύνταγμα της Τουρκίας όλοι είναι Τούρκοι δεν μπορεί να υπάρξει κανείς που δεν είναι Τούρκος, αλλά μιλούν για εθνότητες, εθνική ταυτότητα είναι όλοι οι Τούρκοι, εθνότητες τώρα αρχίζουν και δέχονται και αναφερόταν ότι είναι 20 εκατ. Κούρδοι, 3 εκατ. Βόσνιοι, για 2 εκατ. Αλβανοί, επίσης αναφερόταν τους Λαζούς στην Ριζούντα και πιο ανατολικά, για Άραβες κλπ. Βέβαια έλεγε ότι οι περισσότεροι σιγά σιγά εκτουρκίζονται. Αυτό ξέρετε το να το γράψει μία χώρα η οποία είναι υποψήφια να λες ότι εγώ εφαρμόζω πολιτικής αφομοίωσης να μετατρέψω μία εθνότητα στην άλλη είναι βαρύτατο, δεν μπορεί να γίνει τέτοιο πράγμα.
Παρόλα ταύτα γίνονται αυτά.
http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2012/09/blog-post_3707.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου