Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ. - 32 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ «ΚΥΡΑΣ ΤΗΣ ΡΩ» ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΑΧΛΑΔΙΩΤΗ

Εφέτος συμπληρώνονται 32 χρόνια από τον θάνατο μιας Ελληνίδος ηρώισσας, της Δέσποινας Αχλαδιώτη, γνωστής και ως «Κυράς της Ρω». Μιας γυναίκας-σύμβολο. Διότι αυτός ο τόπος, η Ελλάς, δεν έχει πάψει να γεννά ηρωίδες, από την απώτατη αρχαιότητα, έως τις ημέρες που ζούμε! Είναι μια αστείρευτη πηγή γεννών ηρώων και ηρωίδων…

Πριν λίγες ημέρες,ο Δήμος Μεγίστης, τίμησε με κάθε μεγαλοπρέπεια την μνήμη της, με βραβεύσεις, ομιλίες και μια αδελφοποίησή του (με τον Δήμο Αμαρουσίου).

Η νησίδα της Ρω, είναι ένα μικρονησίδιο, ριγμένο στην θάλασσα του Καστελλόριζου, και λίγο βορειότερα απ’ αυτό, σχεδόν στην οριογραμμή των θαλασσίων συνόρων Ελλάδος-Τουρκίας.

Η ακρίτισσα Αχλαδιώτη, εγκαταστάθηκε στο μικρονήσι της Ρω με τον σύζυγό της, Κώστα, και την τυφλή μητέρα της, το 1924… Απασχόλησή τους - τι άλλο; - η κτηνοτροφία τους. Έμειναν μόνοι πάνω στο νησαίο μας έδαφος, έως το 1940, όταν ο σύζυγός της αρρώστησε βαρειά. Η «κυρα-Δέσποινα» άναψε μια φωτιά, να ειδοποιήσει κάποιον παραπλέοντα, ή ευελπιστώντας πως κάποιος θα την ιδεί, από το Καστελλόριζο, αλλά δυστυχώς, δεν την αντιλήφθηκε κανείς… Έτσι απέθανε ο σύντροφός της, μόνος κι αβοήθητος, πάνω σε μια ψαρόβαρκα, που καθυστερημένα τον μετέφερε στο γιατρό του Καστελλόριζου…

Η Δέσποινα Αχλαδιώτη φρόντισε τα της ταφής του στο Καστελλόριζο, καθώς προστάζουν οι παραδόσεις μας, και δεν έμεινε στην «μεγάλη νήσο» (Μεγίστη), αλλά επέστρεψε στο ’ρημόνησό της, την Ρω, μαζί με την μάνα της. Μαζί έβγαλαν εκεί την Κατοχή, προσφέροντας υπηρεσίες σ’ όσους Ιερολοχίτες εύρισκαν εκεί καταφύγιο. Δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί της, ακόμη κι όταν το Καστελλόριζο σείστηκε και κατεστράφη από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών, μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943. Η χαλασιά του Καστελλόριζου, που ανάγκασε τους νοικοκυραίους κατοίκους του να το εγκαταλείψουν, παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς, δεν πτόησε την Δέσποινα Αχλαδιώτη, η οποία σε πείσμα των καιρών και των συνθηκών συνέχισε να μένει πάνω στο «νησί της»! Και σαν σκιά, σαν φάντασμα και σαν αερικό να το γυροφέρνει, «με δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά»…

Στις 13.9.1943 το ελληνικό αντιτορπιλλικό «Παύλος Κουντουριώτης» - για πρώτη φορά – κατέπλευσε στο Καστελλόριζο. Τα γερμανικά «στούκας» βομβαρδίζουν λυσσαλέα κι αυτό και το νησί, έως τις 19.11.1943. Οι ηρωικοί, μα ταλαίπωροι, κάτοικοί του εξαναγκάζονται σε νέα προσφυγιά: Σκορπούν σε Κύπρο, Μ. Ασία, Μ. Ανατολή… Και πάλι ακλόνητη, ένα με τα βράχια της Ρω, η «κυρα-Δέσποινα». Κάθε πρωί υψώνει την ελληνική σημαία, την υποστέλλει κάθε βράδυ, σαν φαντάρος που έχει εκπαιδευθεί ειδικώς να το κάμει αυτό… Από τότε, παραπλέοντες ναυτικοί, ντόπιοι, αλλά κυρίως ξένοι, μίλαγαν για την «κυρά της Ρω», προσωνύμιο που έκανε τους πάντες να ξεχάσουν το πραγματικό της όνομα…

Το 1947 τα Δωδεκάνησα – και φυσικά και το Καστελλόριζο, και το εξάρτημά του, η Ρω – (ξανα)περιήλθαν στην φυσική τους ιστορική μάνα, την Ελλάδα.

Η «Κυρά» συνεχίζει την εθνική προσφορά της με την ύψωση της ελληνικής σημαίας σ’ αυτό το μικρονήσι, καταντικρύ της Λυκίας της Μ. Ασίας, και γίνεται στόχος παρατηρητών από την απέναντι μεριά. Τόσο που όταν, τον Αύγουστο του 1975, απουσίασε για λίγες ημέρες νοσηλείας από το νησοσπίτι της, ο Τούρκος «δημοσιογράφος» Ομάρ Κασάρ, με δυο ακόμη άλλους Τούρκους, αποβιβάσθηκαν στην Ρω και ύψωσαν επί τετράμετρου κοντού την τουρκική σημαία! Όταν γύρισε η «κυρά» του νησιού και την είδε, την κατέβασε μόνη της!..

Για συμπαράστασή της, στις 1.9.1975, έφθασε και το ανθυποβρυχιακό σκάφος «Γ. Πεζόπουλος», αλλά η Αχλαδιώτη είχε κάμει μόνη της, ό,τι θα έπρεπε να είχε κάμει ο ελληνικός στρατός… Τότε μια δεύτερη τουρκική σημαία υψώθηκε στο «αδελφό» νησαίο έδαφος του Καστελλόριζου και της Ρω, την νήσο Στρογγύλη, την νοτιο-ανατολικώτερη ελληνική (σημερινή) εσχατιά… Το ελληνικό κράτος αντιλήφθηκε ότι οι προκλήσεις είναι πολλές και μια κυρία – όσο Ελληνίδα και δυναμική και να είναι - δεν ήταν δυνατόν να το υποκαθιστά… Γι’ αυτό η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε, αμέσως την ίδια χρονιά (1975), την Δέσποινα Αχλαδιώτη, και το υπ. Εθν. Αμύνης έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ, στο Καστελλόριζο (23.11.1975) να της απονείμουν μετάλλειο για την πολεμική περίοδο (1941-1944) «για τις προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες». Ακολούθως την βράβευσαν το Πολεμικό Ναυτικό, η Βουλή των Ελλήνων, ο Δήμος Ρόδου, η Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, κ.ά.

Η ακρίτισσα Δέσποινα Αχλαδιώτη, αντιστάθηκε συνεχώς στην ζωή της: Στον κατακτητή, επί Κατοχής, και στην βολεμένη ζωή, επί νεοελληνικού κράτους. Η Δέσποινα Αχαλδιώτη, η «Κυρά της Ρω» απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, στις 13.5.1982, σε νοσοκομείο της Ρόδου… Σήμερα στην Ρω είναι ο τάφος-μνημείο της. Επίσκεψη-προσκύνημα. Ελαφρύ να ’ναι το χώμα που την σκεπάζει.

ΠΗΓΕΣ:

Βιογραφία της Δ. Αχλαδιώτη έγραψε ο Καστελλοριζιός συγγραφέας Κυρ. Χονδρός.

Λεκάκης Γ. ««Η Μεγίστη Κισθήνη, το Καστελλόριζο» έκδ. «Αέροπος», 2006..

Η στήλη «Χρονοτοπία» του «Χρόνου»  είχε ξανα-ασχοληθεί με το Καστελλόριζο: Για το Καστελλόριζο με αγάπη,από «τις μακρυνές Ινδίες»… “Φτάσε, παιδί μου, εκεί που δεν μπορείς να πας”. Και «Περιφέρεια ως Κέντρο, η Πολιτική της Μοναξιάς». Μια σημαντική ομαδική έκθεση στο Εκθεσιακό Κέντρο του Δήμου Μεγίστης.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ 

 Μη νομίζει κανείς πως τα παιδιά του Καστελλόριζου, επειδή βρίσκονται μακριά, πάντα στο παράρτημα του χάρτη της Ελλάδος, στερούνται διακρίσεων και ταλέντων. Το Γυμνάσιο - Λύκειο Καστελλορίζου λ.χ. έλαβε ειδική διάκριση για την συμμετοχή του στο «Βραβείο Αειφόρου Σχολείου», που διοργάνωσε για δεύτερη χρονιά η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας. Το σχολείο δημιούργησε ένα σχέδιο αειφόρου διαχειρίσεως, καθώς, και ένα πρόγραμμα δράσεως, προκειμένου να ανταποκριθεί στο τρίπτυχο των παιδαγωγικών, περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οργανωτικών κριτηρίων-δεικτών, που χαρακτηρίζουν ένα σχολείο αειφόρο. Η συμμετοχή αυτή υπήρξε το ξεκίνημα μιας σημαντικής προσπαθείας της σχολικής μονάδος, για μια συνολική αναβάθμιση και βελτίωση της λειτουργίας της. 

Λεπτομέρειες μπορεί να ιδεί κανείς στην ιστοσελιδα του σχολείου, που συνεχώς ενημερώνεται: blogs.sch.gr/lykastelor

Επίσης, για το πολύ επιτυχημένο πρόγραμμα της ανακυκλώσεως, που «έτρεξε» το Γυμνάσιο -Λύκειο Κατελλόριζου, κατά την διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς και που αγκαλιάσθηκε με θέρμη από την τοπική κοινωνία, έκαμαν μνεία και έδωσαν συγχαρητήρια όλα τα μέσα ενημερώσεως της Ρόδου και έκαμαν αναμετάδοση πολλά άλλα μέσα από την υπόλοιπη Ελλάδα.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΎΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ:

Η μαθήτρια της Α΄ Λυκείου Ελένη Καραβέλατζη επέρασε για 3η συνεχή χρονιά τον πανελλήνιο μαθηματικό διαγωνισμό «ΘΑΛΗΣ».

Η μαθήτρια της Α΄ Λυκείου Ελένη Καραβέλατζη έλαβε το πρώτο βραβείο Δωδεκανήσου στον διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα «ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ», που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, μέσω του Προγράμματος της «ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΙΓΑΙΟ». Στον συγκεκριμένο διαγωνισμό αναφέρθηκαν διάφορα έντυπα απ’ όλην την Ελλάδα. Οι καλύτερες φωτογραφίες όλων των μαθητών που συμμετείχαν στον διαγωνισμό είναι αναρτημένες στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.egaio.gr (ΜΑΘΕ > ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ  > ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ).

Δωρεάν ιατρική περίθαλψη στους μόνιμους κατοίκους 

Καστελλορίζου-Γαύδου-Αγαθονησίου

 Σ’ αυτόν τον τόπο, που μαστίζεται από κρίση (όπως άλλοι λένε, και κτυπούν τον ταμπουρά κι εμείς ακρίτως χορεύουμε) γίνονται και ωραία πράγματα, κοινωνικά, που παραδίδουν μαθήματα ευαισθησίας σ’ όσους ασχολούνται μόνο με αριθμούς: 

Με Υπουργική Απόφαση εδόθη «παροχή δικαιώματος δωρεάν εξωνοσοκομειακής και νοσοκομειακής περίθαλψης στους μόνιμους κατοίκους των Νήσων Καστελλόριζο, Γαύδο, Αγαθονήσι από τα στρατιωτικά νοσοκομεία». (Καλή απόφαση, σίγουρα πρέπει να την επιβραβεύσουμε, αλλά πρέπει να επεκταθεί και σε άλλα ακριτικά σημεία της χώρας μας. Αυτό θα είναι ένα κίνητρο επιστροφής κάποιων στις ιδιαίτερες πατρίδες τους).

Όσο για το δικαίωμα της δωρεάν περιθάλψεως, για τους μονίμους κατοίκους Καστελλορίζου, παρέχεται από το 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Δικαιολογητικό προσδιορισμού της μόνιμης κατοικίας αποτελεί η σχετική βεβαίωση του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητος, όπου ο ασθενής κατοικεί μόνιμα, με αριθμό πρωτοκόλλου. Η παρούσα βεβαίωση δεν θα πρέπει να έχει εκδοθεί με ημερομηνία προγενεστέρας των τριών μηνών από την ημερομηνία υποβολής της, ενώπιον του κατά περίπτωση υγειονομικού φορέως. Η ύπαρξη οικογενειακής μερίδας ή η εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους δεν αποτελούν αποδεικτικό στοιχείο.

13 Σεπτεμβρίου η Γιορτή Απελευθερώσεως του Καστελλόριζου

Εορτή για την απελευθέ¬ρωση του Καστελλόριζου, γίνεται κάθε 13 Σεπτεμβρίου στο ακριτικό μας νησί. Τελείται δοξολογία, εκφωνείται ο πανηγυ¬ρικός της ημέρας, και ακολουθεί κατάθεσις στεφάνων. Απλά. Λιτά. Με όσους έχουν απομείνει στο νησί, ξεχασμένους απ’ όλους εμάς τους παχυλόγους ρήτορες, τους βολεμένους...

http://www.xronos.gr/detail.php?ID=83619