38 χρόνια από την απόπειρα δολοφονίας του Βάσου Λυσσαρίδη και τη δολοφονία του Δώρου Λοΐζου και το βδελυρό και σκοτεινό αυτό έγκλημα παραμένει ανεξιχνίαστο. Ως προς τους φυσικούς αυτουργούς, γιατί οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί.Εκείνοι που οργάνωσαν και εκτέλεσαν την προδοσία του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 1974. Αφού απέτυχαν να εφαρμόσουν το σχέδιό τους, που ήταν το οριστικό κλείσιμο του Κυπριακού με μια συμφωνημένη λύση διχοτόμησης με εσαεί επικυριαρχία της Τουρκίας, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια δεύτερη ενέργεια. Να δολοφονήσουν τον αντιστασιακό ηγέτη που απαιτούσε ασυμβίβαστα την πλήρη αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης με την επιστροφή του Προέδρου Μακαρίου.
Προσδοκώντας ότι με τον αποκεφαλισμό του δημοκρατικού κινήματος οι αντιστάσεις του λαού θα υποχωρούσαν, ενώ προσέβλεπαν και σε μια εμφύλια σύγκρουση που θα οδηγούσε σε πλήρη διάλυση του εσωτερικού μετώπου ανάμεσα στον Κυπριακό Ελληνισμό.
Η δεύτερη αυτή προδοτική ενέργεια της 30ής Αυγούστου απέτυχε γιατί ο βασικός στόχος της δολοφονικής απόπειρας, που ήταν ο Βάσος Λυσσαρίδης, δεν επετεύχθη και γιατί χάρη στη θαυμαστή ψυχραιμία που επέδειξε το δημοκρατικό-αντιστασιακό κίνημα κατέρρευσαν παταγωδώς οι συνωμοτικοί σχεδιασμοί.
Θα πρέπει να υπομνησθούν οι επικρατούσες συνθήκες της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Το πραξικόπημα είχε ήδη επιτελέσει το προδοτικό του έργο. Η Τουρκία πραγματοποιούσε τους στόχους της εισβάλλοντας ανενόχλητη στην Κύπρο. Η χούντα είχε καταρρεύσει κάτω από το βάρος των κακουργημάτων της. Μεταξύ των λεγόμενων συνετών και ρεαλιστών υπήρχε η τάση να συμβιβαστούμε, να δώσουμε «γην και ύδωρ».
Στις 15 Αυγούστου, στη γνωστή σύσκεψη του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, υπό το βάρος της εξελισσόμενης επιχείρησης του δεύτερου Αττίλα και με τη βαριά και καταθλιπτική παρουσία οπλοφόρων της ΕΟΚΑ Β’, συνήλθε η κυπριακή ηγεσία για να αποφασίσει πώς θα αντιμετωπίσει τους όρους που η Τουρκία υπαγόρευε σαν νικηφόρος στρατηγός. Οι περισσότεροι περιέγραφαν την κατάσταση με τα μελανότερα χρώματα και άλλοι εισηγούνταν την αποδοχή του σχεδίου Γκιουνές. Ένα σχέδιο που, αν γινόταν αποδεκτό, θα προωθούσε την αιχμαλωσία ολόκληρης της Κύπρου στην Τουρκία αφού προνοούσε τη διασπορά τουρκικών στρατευμάτων σε κάθε μέρος του νησιού, όπου κατοικούσαν Τουρκοκύπριοι.
Η αντίδραση του Βάσου Λυσσαρίδη στην αποδοχή του ολέθριου σχεδίου Γκιουνές και η επιμονή του σε επιστροφή του Προέδρου Μακαρίου, προκειμένου να υπάρξει πλήρης αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης, υπήρξαν οι λόγοι για να αποφασιστεί από τους συνωμότες και τους αυτόχθονες πράκτορές τους η οργάνωση της δολοφονικής απόπειρας της 30ής Αυγούστου, που οδήγησε στον θάνατο του Δώρου Λοΐζου.
Σήμερα, 38 χρόνια μετά, οι συνέπειες της προδοσίας και του τουρκικού εγκλήματος παραμένουν αναλλοίωτες πραγματικότητες και οι κίνδυνοι για ανακοπή της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού στην Κύπρο εξακολουθούν να είναι υπαρκτοί. Με την κατοχή να ντροπιάζει ακόμα την πατρίδα μας και με τους μάρτυρες του λαού μας αδικαίωτους, το μήνυμα των δραματικών γεγονότων εξακολουθεί να είναι άφθορο και εξαιρετικά επίκαιρο.
Χρέος μας να συνεχίσουμε την αντίσταση, χρέος μας να συνεχίσουμε τον αγώνα. Αυτό είναι το νόημα και η επιταγή από την υπέροχη θυσία του Δώρου Λοΐζου.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/08/30-1974.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου